Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Rebellerende tonen
er is iets
dat me al tijden
vreselijk irriteert
eerst vaag
en onbewust
heb het nooit gesust
dacht ermee
te kunnen leven maar
het heeft nu stem gekregen
sist indringend venijn
spreekt tegen wat
goed zou moeten zijn
het lijkt luider
te worden door
rebellerende tonen
is tegendraads en
opstandig in attaqueren
van het gewone
heeft vrienden in
krant en massamedia
valt op door verschijnen
het zijn de wortels
van het sluipend kwaad
godzijdank nog niet de mijne
Onheilspellend
ik wist de
wolken op hun vlucht
een donkere lucht
rolde windstilte vooruit
warmte klamt
en laatste vogels
zoeken schuw een
veilig onderkomen
onheilspellend
is het wachten
op de eerste klap in een
vernietigend ontladen
waar angst het
luider spreken
zichtbaar maakt
staken de woorden
bevrijdend knettert
bliksem en hoost
een fikse regenbui
donder rommelt traag voorbij
Zijn eeuwenoude dromen
weer zuigt leem
als ik land schoon
van knoesten en dood hout
het is mijn loon
voor het vernietigen van
stukjes leven en hun ecodroom
wilde het uitgestrekte land
onder mijn strakke hand
tot grotere bloei zien komen
maar ging respectloos om
met wat al eeuwenlang
bestond in de vruchtbare grond
probeerde gras groener te maken
maar het groeien staakte
door een gans en muizenplaag
ben eindelijk gaan luisteren
naar de vogels en de wind
liet weer de bloemen komen
nu boer ik goed
is mijn land in harmonie en
bloeit zijn eeuwenoude dromen
Haar gekooide leven
ik heb voor even
de boeken weggelegd
die verhalen over de
zonnige kant van leven
werd gegrepen
door wat zinnen
over andere dingen
uit ons dagelijks gaan
ben een zoektocht
begonnen naar
de essenties van
ons aards bestaan
afdalend naar holen
en spelonken waar
herinneringen nog aan
duister zijn geklonken
in verbijstering
moest ik constateren
dat vooruitgang
onmogelijk was te leren
het ego is gebleven
heeft alleen een eigentijdse
snit gekregen en de vrouw
lijkt vrij in haar gekooide leven
Het altruïstische zijn
hoe kon het
zo vreselijk misgaan
met het altruïstische zijn
wij gingen voor hebben
nog meer bezitten
behouden in angst en pijn
dat binnenhalen bleek
een groteske vergissing
het meerdere was valse schijn
allen hadden samen
moeten zijn in delen
niet ik steeds beter dan jij
respect en om elkaar geven
zonder macht en geld
gewoon om wie je echt bent
Waar onbegrip spookt
de stenen
hebben gesproken
zij hebben de
spoken gezien
die mij bedrogen
ik wist de muren
maakte contact
sprak met de vingers
over alle emoties
die ik in me had
zij warmden
mijn handen ieder
op eigen manier
bekenden hun afkomst
uit klei van de rivier
kennen de
echtheid van leven
waar onbegrip spookt
verwijzen standvastig
naar dimensies van hoop
Het magisch licht
je bent
schitterend geslepen
kaatst kristal helder
het licht terug in
de kleuren die jij
hebt kunnen breken
loepzuiverheid
is jou gegeven
de setting blijft
nog even een geheim
want jouw karaat moet
in harmonie met de tiara zijn
jij glanst het
magisch licht uit de
eerste scheppingsdagen
toen volmaaktheid
in het paradijs nog door
al het leven werd gedragen
Stralende momenten
ik ken de storm
weet dat hij zal
groeien tot een orkaan in
het dragen van jouw naam
met beukend water
tegen basalt en graniet
brekende kades en dijken
een terug is er niet
toch kan jij ook
heel zacht en teder het
kleinste bloempje strelen
met de warmte van je hand
lachen je ogen
in stralende momenten
ben je gelukkig met zang en
dans bij gezellige evenementen
uit blikken ken ik
je hemel in het heldere blauw
maar als zij donker gaan wolken
bliksemt ineens de furie in jou
Spiegelde in pijn
ik kon het
lijfelijk onbehagen
bijna niet verdragen
voelde energieën
stromen die nooit van
binnenuit konden komen
zij leken botten
spieren en pezen
andere posities te geven
legden feilloos de
mankementen bloot in
mijn verwaarloosde conditie
ik raakte verdwaald
in geestelijke sferen die
anders leven propageerden
ervaarde nieuwe
perspectieven in
plaats ruimte en tijd
was heel even
mijn aards gerichte
oriëntatie volledig kwijt
tot ik spiegelde in pijn
mezelf herkende als de mens
die ik altijd al had willen zijn
Stukjes ziel
soms zie ik
stukjes ziel in een
onverwacht gebeuren
een oogopslag
of lieve lach zij
kleuren ineens mijn dag
het zijn intense
geluksmomenten
die ik meer zou wensen
het zielenleven
lijkt in zijn roerselen
ons laatste groot geheim
alleen de pijn
kent iedereen uit
een heel diep ervaren
laat geluk maar komen
in een nieuwe dimensie
het wakker worden na dromen
Het zout der aarde
ik rook ziltige lucht
proefde het zout der aarde
zag in de duinen
wat verlaten eieren
van vogels op de vlucht
zand knarste
in losse gedachten die
zich niet lieten ordenen
tot een vriendelijk geheel
alles werd me te veel
maar zee spoelde
de bitterheid weg
door monologen
van talloze golven
kwam ik langzaam tot rust
heb het strand gekust
mijn armen huilend gespreid
voelde me eindelijk bevrijd
draaide me om en zag jou
godin in de ondergaande zon
Daarom doet leven pijn
de stappen zijn gezet
het geloof is al als
kerkelijk vangnet uitgelegd
met mazen voor het doel
een hemel en de hel in een
ontwakend religieus gevoel
niet nu maar op termijn
daarom doet leven pijn
in opoffering van het unieke zijn
omzichtig wordt
de mens geknecht met
lichaam als de bron van kwaad
getemperd door de geest
als het wellustig vlees
zich weer eens te buiten gaat
ooit zal de mens ervaren
dat lichaam ziel en geest altijd al
een onverdeelde eenheid is geweest
Jouw logica is chaos
je bent ambivalent
wilt gul geven met
de ene hand maar uit
de andere komt geen cent
je ratelt door
slaat meer planken mis
dan ik in korte tijd
herstellen kan
jouw logica is chaos
zonder kop of staart
jij hypt emoties tot je
weer op barsten staat
ik heb de bui zien komen
voelde al snel nattigheid
ga nu maar lekker dromen
dan raak je alle spanning kwijt
Die wilde bloemen zeiste
was ik de boer
die wilde bloemen zeiste
tot aan de blauwste van het veld
aarde open reet om
veredeld gras te zaaien zodat
de melkindustrie kon blijven draaien
ben jij de boerin met
meer dan 100 zeugen waarvan
de biggetjes vaak niet deugen
dan commercieel worden
afgemaakt omdat het mooiste
vlees voor de hoogste prijzen gaat
wij hebben de sleutels
van deze drama's in de natuur
nog eisen wij het beste en heel puur
met deze mentaliteit van
gaan en staan zal alle diversiteit
in schoonheid spoedig vergaan
Genetische blauwdruk
wie zijn wij
eigenlijk wel
hoe doen wij mee
in het spel waarvan
schijnbaar niemand
de echte inzet weet
wij kunnen sommige
processen aardig
naar onze handen zetten
marionetten bewegen
door ze eten te geven in
het actie reactie patroon
de genetische blauwdruk
is door ons niet te lezen
ondanks de moeite die
wij daaraan hebben gegeven
succesje hier voortgang daar
met gods hulp karren maar
het echte spel
loopt heel gesmeerd kijk
naar wat de mens presteert
in chaos en vervuiling
schepping gaat dan in verweer
met een reli kruisbestuiving
we zullen onze hoofden
echt moeten breken
om ooit te weten
hoe wij kunnen delen
in het mystiek heelal
pluspunt is we zijn er al
Scherpe kruiden
ik kan de werkelijkheid
zo raken hoef niet eens
een lange arm te maken
waar verleden door
mijn vingers glijdt raak ik
langzaamaan mijn wortels kwijt
nog opent de dag
met zon in een weidse polder
maar wind vlaagt scherpe kruiden
waar rust en stilte heersten
lopen nu jong en oud in exotisch
lange drachten hun avondwachten
luidruchtig in hun vreemde talen
want straat moet zelf zijn
regels stellen en de norm bepalen
hoe lang zal naastenliefde nog
tolereren dat zij niet willen integreren
in onze christelijke maatschappij
Je ogen dromen zomer
speels zweeft allerlei
op warme lucht
gesnapt door snelle
vogels op hun vlucht
zacht wiegt je lach
madeliefjes op
deze mooie lentedag
je ogen dromen zomer
in samen wordt het
paradijs weer herontdekt
dat groeit en bloeit
uit moeder aarde
er zijn geen
klokken omgezet
de schepping is voor ons
in den beginne klaar gezet
Met streelzachte kleuren
ik heb mij omgeven
met streelzachte kleuren
maar als zij soms breken
valt duister door scheuren
speelt chaos zijn eigen muziek
raak in paniek door dissonanten
die in een macaber decor over
mijn uitgebalanceerd leven dansen
vecht voor mijn adem en zing
in verstilling mijn autistisch lied
prevel mantra's en sluit mij af
van een wereld die mij niets gaf
waar ik alleen nog kan bestaan
door het raken aan kleuren
die in alle schoonheid langs mij gaan
Een eenvoudig surrogaat
wat in zwart
geschreven staat
de woordstatus heeft gehaald
om op papier te komen
is niet het gewone leven
maar een eenvoudig surrogaat
een betonskelet
de slaapkamer zonder bed
of hoe een bos met gekapte bomen
nog ooit van lente en zomer kan dromen
jij bent mijn lezer en de zinnen stylist
creëert met witregels kleuren in dit gedicht
Een bewogen leven
jij hebt mij
je hand gegeven
ik heb strelend
de lijnen gelezen
van hoofdstukken
uit een bewogen leven
in langzaam
ontspannen opende jij
uit de schaduwen
kwamen ook de in
vele jaren verborgen
kleine littekens vrij
jij hebt een bijzonder
sterke overlevingskracht
die smart en pijn
te weinig ruimte gaf
maar nu in liefde deelt
omdat je ziel weer lacht