Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De zachte apocalyps resume
ik ben geen
keizer apostel
volksmenner of
dagdromer maar
ik heb net als jullie
zo mijn gedachten
over aarde en leven
vooral hoe wij dat doen
en waar onze resultaten
zijn met de rijkdommen
die ons zijn toebedeeld
zoals ook de gigantische
verschillen dat kan nooit
de bedoeling zijn geweest
de chaos de kloof tussen
arm en rijk de verschillen
in de levensstandaard en
de totale verwaarlozing van
de mens als medemens
het ontbreken van respect
voor andere opvattingen
dus geen agonale verhouding
geen beter best tweestrijd
niet meer en minder maar
vooral in verbinding samen
met alle waardering voor
het menselijke in de ander
en projectgeld zonder macht
het laatste oordeel met het
werk van onze talenten
en handen samen met alles wat
leven heeft op onze aarde en
daar ook hun geschiedenis
van heeft geschreven in
woord beeld en levensvol trots
op de schoonheid van samen
De zachte apocalyps (4)
nog wat kleine zaken om
de stroomlijn van de schepping
te volgen en in de goede
toon samen te gaan vervolmaken
want overal zitten ogen en haken
om samen tot verbinding te raken
want in tijden van
voorspoed komen cultuur
en allerlei vormen van
creatief zijn tot ontwikkeling
omdat de mens daar meer
tijd en zin in heeft
verfraaiing van het leefmilieu
gebouwen wegen waterwerken
beelden en fonteinen naast
de uitbreidingen van macht
grondgebied en handel
op zee en land logistiek
aparte groepen met eigen
doeleinden als specifiek
na te streven en mogelijk uit
te groeien tot machtsfactor
in organisaties..van geld en
wetenschaps investeringen
werkbare modellen voor
belasting scholing krijgskunde
in verdediging een veelheid
van activiteiten maar bloei
heeft decadentie als helaas
remmende factor op de hielen
de spirit is op de fut eruit
stilstand is achteruitgang..
en gaat over tot macht
over mensen niet meer samen
vreemdelingen andere culturen
gewoontes en gebruiken
fragmentarische kennis
en een verkeerde inschatting
van de menselijke waarde..
devaluatie van hun godsdienst
en wereldbeschouwing
en de daaruit volgende strijd
alle organisaties worden
met straf en beloning
geschraagd gehoorzaamheid
en trouw aan zijn noodzaak
op straffe van uitsluiting
en negeren en soms de dood
waarbij het laatste oordeel
de grootste magistrale straf
publiekelijk wordt uitgedeeld
zijn eeuwige volmaakte geluk
wordt opgebrand in de hel
en daarvoor waren
en zijn wij niet op aard
De zachte apocalyps (2)
na een aantal
machtswisselingen
waarbij links en rechts
om de oren kreeg kwam
de wereld in een
rustiger tijd
begon verstand een
overleg structuur zonder
wapens en machtuitoefening
als gangbaar model te
ontwikkelen met rust en
vrede in gelijkwaardigheid
de resultaten waren
bijzonder diverse naties
kwamen tot grote bloei en
vervielen weer zonder de
direct desastreuze
gevolgen uit vroeger tijden
nieuw modern verandering
waren de triggers terwijl
menselijkheid de maat werd
in het sociale verkeer en
zelfs hoffelijkheid en innerlijke
beschaving werden gewaardeerd
waarbij samen delen
en deelnemen aan
de fundamenten werden
voor een bloeiende aarde
in vrede op weg naar zijn
eigen paradijselijke hemel
De zachtge apocalyps (1)
de eerste
meldingen
waren terloops
uit inforubrieken
maar wie nieuws zocht
kwam tot een heel
andere conclusie zeker
als men verderging
en merkte dat een
overheid de rol
van organisator
leek te hebben
overgenomen
als dat tenminste
nodig bleek omdat er
geen sprake was van
slachtoffers schade of
enige paniek
feit was dat de
gebeurtenissen over
heel de planeet er
geen gebieden
uitgezonderd
zoals zee en water,
het hooggebergte en
andere moeilijk
bereikbare gebieden
bijzonder was het dat
er nergens een spoor
van paniek of angst was
toen mensen een
werden met de materiie
van de aarde zij deelden
en werden deel van
het leek samen thuis komen
zij raakten de aarde
en werden substantieel
deel van de aarde
zijn energie, alle info
op een geestelijk niveau
bereikbaar in gedachten
en info uitwisseling
alle noden en behoeften
werden door aarde vervuld
met een geweldig
geluksgevoel dat
de al millennia verwachte
eenheid nu eindelijk
zijn beslag zal krijgen
nog voor de geweldige
universele samensmelting
waarbij het heelal een
oneindige liefdesgolf straalt
Het kristallijn
in de vroege ochtend
zo tussen vries en dooi
deden hoge druppels
al voorzichtig het kristallijn
subtiel van
beginnend matwit
uitwaaiend mooi
naar licht breekbaar
nog hebben zij niet
de kracht om licht
te breken dat komt
over enkele weken
zo rond het
vriespunt als de
uitstraling het grootst is
en het uitspansel heldert
dan vormen druppels
pegels en vriezen uit
tot het eerste kristallijn dat
reikt naar de opkomende zon
haar fijnheid is
ongeëvenaard als de
temperaturen zo rond het
vriespunt schommelen
De vale takkenstramheid
de herfst heeft
zich verstrakt
in de vale
takkenstramheid
van hen die
nog wachten
op de oogst
die winterklaar
al getooid zijn
om te gaan
hun kleuren
afscheid van
de warme zomer
is allang geleden
en toch zijn er
weer redenen
om op te staan
niet alleen wordt
het kind geboren
maar ook zij die
zijn uitverkoren
voor het nieuwe
lentefestijn die
al hun wortels
hebben geplant
om de eeuwenoude
cyclus van seizoenen
te beginnen
Uittreden
ik hoorde muziek
iets in de sfeer
van vallend water
kreeg daar spirituele
gedachten bij
van hogere orde
de zon scheen
kleine dartelende
regenbogen
in de vloed van
deze muzikaal
gekleurde parels
die met hun
bedwelmend
geestverruimend
vermogen alle
emoties op een
hoger plan brachten
achteraf ben ik
meer dan een uur de
hele scene op hetzelfde
rotsblok blijven zitten
als deel van het
eeuwenoude massief
dat juist daar een
spirituele verbinding
met aarde in stand hield
verkwikt van lijf en leden
betrad ik de nieuwe
wereld van lang geleden
Gerede tuchtigheid
haar kasten spraken
gaven geen toegang
tot gaten en rafels
gezwindheid was
haar beweegpatroon
voor de wind
was alles schoon
zij heerste met
gerede tuchtigheid
die oneerlijk vermeed
het harde werken
deed haar goed
als alles blonk
dan hoorde je
haar schommelstoel
zijn melodieen weven
en een tevreden
lach kreeg in
lieve trek weer
een jeugdig leven
als zij zacht
weg gleed naar
het verre land
waar alle werk nog
gebeurde met de hand
ook de corrigerende
tik werd maar zelden
gebruikt want vaak
kregen beiden daarvan
begrijpelijke spijt
De skepter
Vaak is
het leven opgerekt
zijn eiwitten en
vetten weggezet
om puur economische
redenen en komt
voor waar schaarste
de skepter zwaait en
dus de lakens uitdeelt
dan is er niet veel
te knagen gaan de
voorraden op en
zonder eten is er
weinig te verteren
gelukkig is het
lichaam zo ingenieus
dat het best een
tijdje lang minder kan
kan na het leven in
een hemel van duur
en calorierijk voedsel
gebleken is dat de
meeste infecties
teruggedrongen worden
de algemene fysieke
toestand veel harmonischer
is voor het lichaam en geest
juist de alertheid van
lichaam en geest geeft
het hele leven een
speciale boost omdat
ongekende bronnen
worden aangesproken
en reserves worden
verkleind ten behoeve
van het leven nu
Zonnebrand
ik zag
je gaan in
soepel bewegen
jolig en uitgelaten
een geheel met
'sheren wegen
de wind mee
een zonnetje
op de rug het
ging nog net
iets te vlug om
het koud te krijgen
in luchtig sportieve
kledij de helm in
aerodynamische
snelheidskleuren
het bleef hier nog lang
naar zonnebrand geuren
De nieuwe tijd
De nieuwe tijd
is het speelse kwijt
ingedeeld in
plaatsen en tijden
worden kinderen
geacht alle risico's
te vermijden
om letsel
toch nog op te lopen
en langdurige zorg
van een medica coach
en begeleiding
nodig te hebben
bij langdurig lijden
ook ondanks
alle leeftijds-
begeleiding op het
geestelijk en fysiek
vlak de aanpassingen
volgend die bij de eigen
ontwikkelingsleeftijden horen
vraag en aanbod
garanderen in de planning
werk en rust mede is dan
de loopbaanstress
door correct verloop
een soepel gebeuren
met tijdige her en bijscholing
in vroegtijdig leren en
leven zonder overbodige
zijpaden en risico's
zijn opvoeding en
maatschappelijke
vaardigheden geregeld
door speciale teams
alles binnen sociale
wetgeving die
optimalisering tot doel heeft
en met het land en de hand
in verbinding komt met alles
dat samen leeft in de geest
schepping gezicht zal geven
Herboren als genie
ik heb
vannacht voor
het eerst je ogen
op zien lichten
uit de onrust
waar jij in slaapt
ook hoorde ik
het lage zoemen
van de frequentie
waarmee jij
soms met
anderen praat
die dislocatie
neemt je
krachten weg
en laadt niet zo
vaak maar wel
heel snel ook op
dan lijkt het
of je weer
herboren bent
ontdaan van
remmingen en stof
in hemels naturel
ook schittert
alles weer en
glanst als jij
het aanraakt en
nieuwe energie
lijkt in te stralen
alsof ze een
tweede leven
beginnen
weer herboren
maar nu
als genie
Vergrendeld
weg met dat
geklepper
als de sloten
niet sluiten
en rammelen
in het slot want
dat houdt
ons buiten
wij willen
een warm
verlichte entree
met open
zwaaiende
deuren en een
lieflijke gastvrouw in
een geurend onthaal
wij willen je
openen vrij hangend
in je hengsels
geen getrap meer
tegen de dorpel
een ruitje met
zicht en licht
zonder matglas
geen gepiep en
gekreun uit
lang niet geoliede
scharnieren
van de brievenbus
het koper weer
glimmend gepoetst
ook van de trekbel
Ectoplasma
we wisten dat
het water zou
komen maar niet
met deze extreme
snelheid en zo
gigantisch massaal
dat wij ons
zouden verbinden
in gedachten woord
en beeld met alle leven
dat verstaan meteen
begrijpen zou worden
met inzicht in de
samenhang en wij die
uiteindelijk zouden delen
in het partner zijn van
het ectoplasma met
onze menselijke talenten
bij een interstellair
groeiend geheel
wij zwermden boven
de restanten aarde
zijn oceanen gevolgd
in hun laatste water
verrijkt met nieuwe
inzichten hebben
wij ons aangesloten
bij de wereldorde
als gelijkwaardig
deel van het geheel
Aarde
zelfs in de
micro en
macro kosmos
heeft zijn hand
de schepping
toegedekt
met aarde
waar de zomer
gaat tot in de
superlatieven
van geur en
kleur dekt aarde
in de winter
zijn schatten toe
beschermt ze
tegen kou en
snijdende wind
in de lange
donkere nacht
waar soms een
sneeuwdek wacht
dat oplichtend
mens en dier
isoleert waar
hout knetterend
zijn verhalen
vertelt aan wellustig
dansende vlammen
Stapeltjes herinneringen
de kleine
lieve zachte
dekentjes
in donskleur
al warmend
zij hebben onze
coronadagen met
hun intiemheid
gekoesterd
juist daar
waar tocht
het heeft
gewonnen van
isolatiedwang
waait kou
de bloemen
al vriezend
van het behang
het wit van
winters
helderheid
met franjes
dagelijks
leven siert het
landschap met
zijn gekleurde
aanwezigheid
stapeltjes
herinneringen
aan gezamenlijk
doorgebrachte
avonden liggen
te wachten op
een hernieuwde
kennismaking als de
winter komt tenminste
De stukjes nacht
de stukjes
nacht die de
dag ons gaf
in verkorten
hadden net
een andere sfeer
dan de avond die
gewoonte gewijs
begon met
een verrassing
zo had de
afsluiting altijd
iets in petto
dat anderen
niet wisten
waar zij met
een lach
naar gisten
nonchalant maar
ozo nieuwsgierig
het donker
worden buiten
en de verlichting
binnen gaven een
tweeslachtige
interferentie van
de werkelijkheid met
realiteit als steeds
wisselend moment
Dans en kleur
de jeugd
grijpt met
speelse
kleurrijke
vingers
de macht
enige selectie
is hen door
geweten nooit
bijgebracht
waar vroeger
normen en
waarden hun
lessen gaven
worden zij nu
gemanipuleerd
door drijfveren
van uiterst
fanatieke en
tirannieke volgers
losgelaten en
later losgeslagen
omdat er geen
remmingen meer
zijn alles kan
en mag met snelle
rap in een dwingend
en opzwepend
ritme zonder
introspectie
Brandende jeugdverhalen
het was
een bedeesd
klein mensje
met een grote
rugzak in de vorm
van een strakke
vlakke vulkaan
witte rook uit
zwarte as
geblust
door duizend
vergote tranen
uit haar brandende
jeugdverhalen
vroeger rookten
en smeulden zij
omdat ze niet de
woorden had om
een verhaal te maken
het schermpje
vroeg en antwoordde
zonder haar mening
te vragen zij volgde
blindelings en woordloos
zonder contacten
met anderen en alle
emoties kropten op
tot het scherm weg was
toen kwamen langzaam
de woorden, de zinnen
emoties eninzicht
in het leven met de
spijt dat zij niet is begeleid
haar vulkaan braakte
alle ellende uit in
vrúchtbare grond
met bloeiende verhalen
de mooiste bloemen
leverden witte rook
in vriendelijke vormen
die met haar dansden en
zij geluk uit de rugzak kreeg
Bestaan in kleurrijk gaan
de dagen
worden zachter
maar lijken in
hun kleuren
feller te spreken
om een eigen
persoonlijkheid op
toon te brengen
na millennia de zon
te doen opgaan
zonder gezicht
en herkenning en
alleen in licht en
warmte de
communicatie
te verzorgen
ook de maanden
veranderen hun
profiel om in een
geëngageerde baan
met de aarde te
komen als mediair
tussen universum en
elementaire realiteit
in een directe
aansprakelijkheid
dwars door alle
echelons in de
vaak noodzakelijke
verbindingsstructuren
die af en toe even
kuren helaas