Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Deze planeet
voorzichtig
knabbelen wij
de randjes bij
van de grote
maatschappelijke taart
over smaak valt
niet te twisten
maar de brokjes die
wij op weten te vissen
smaken voortreffelijk
in de nasmaak
zit een passionele
gloed die ons culinair
stukjes paradijs beloven
van hemelse hoogte
wij zijn even gestopt
kijken elkaar diep in
de ogen willen onze
ervaringen delen
in een diep geloven
wij hebben het
mooiste geproefd
van wat de wereld te
bieden heeft deze planeet
wordt onze eerste keus
Kleine takjes
er scheen geen
maan maar
het leven lichtte
ons bij met haar kleur
kleine takjes
knapten en hun
muziek vertelde
van het volgende pad
op het zachte mos
voelden wij de
vochtige veerkracht
in een zuigend gaan
maar er was meer
ook op het stille web
onder de grond roerde
lichtsnelheid zijn info
in tal van processen
werd zonne-energie
opgeslagen in de
toekomst van morgen
alles kantelde toen
het licht opkwam
en het dagritme weer
zijn aanvang nam
Nieuwe stenen
langzaam
vervaagde de hand
die mij eens
gekoesterd had
verliezen herinneringen
de indrukken van
het bijzondere
contact dat de
aanrakingen mijn
jeugd geschonken had
waar wij in samen
de onuitwisbare
close harmony
vergaarden die
niet alleen op
genen stoelden maar
ook de zielsverbanden
van de eeuwigheid
bedoelden in de
oneindig grote databank
alles lijkt
op te lossen in
de wegen van
bestaan die wij nog
hebben te gaan
van passeren
genoten wij maar
er kwamen geen
nieuwe stenen die ons
leerden meer voorbij
Op steelse wijze
je lange slanke
vingers manipuleerden
behoedzaam de tijd
met magie en vergetelheid
hun verlokkend
wenken gaf ruimte
en vorm aan een
nieuw creatief denken
waarbij intuïtie
aangesproken werd
die zonder taal zijn
eigen verhaal regisseerde
je miste routine
maar een artistieke
re-birth opende wegen
sloeg nieuwe paden in
waarbij dwalen
ongeziene dimensies
openden als proloog van
stokoude overleveringen
in een watercarrousel
speelden je kleurige
nagels met jaren en
scherpten de maanden
waarbij toekomst
op steelse wijze binnen
handbereik is gekomen
als onze stoutste dromen
Wit zingende krullen
zacht streelde je
het magisch blauw
over wit zingende krullen
koelde met donker diep
de warme lagen
in hun eigen huid
die zich oplichtend
golvend blootgaven
je lach had de
kracht van de zomer
was warm als de liefde
van menig dromer
de armen gespreid
in het omvatten
van eindeloos veel
in zonstralende vrijheid
jij alleen op het zand
dat hier geboren werd
zonder enige sporen op
het totaal verlaten strand
Scharreltijd
ik heb ze
geteld de
duiven aan
de overkant
rustig naast
elkaar zittend
op de dakrand
wachtend op
de gulle hand
die voer strooit
op straat kijkend
en koerend loeren
naar het zo
bekende gebaar
in glijvlucht
naar beneden
waar heden
hen toelacht
ieder op zijn beurt
zonder schreeuw
en gepik naar elkaar
scharreltijd
is aangebroken
honger is gestild
in elkaar verzorgen
vernietigen zij de
pieten die niet
mee mogen vliegen
Een lichte blik
ik zag je
beweging in
de herschikking
van je gewaad
toen ik de zaal
binnenkwam
keek jij mij
meteen aan
gereserveerd
met veel
geschiedenis
in je ogen
een lichte blik
met intens
maatschappelijk
vermogen en kracht
stilte ademde
spanning in deze
kunstmatige pracht
waar geschilderde
emotie zich
losmaakte uit
vensters waarin
het gevangen zat
jij hebt mij
bij je geroepen
in lichaamstaal
jouw luisterrijk
bewegen was nog
de enige taal die
wij samen
konden spreken
Het mes
ik heb je
de kleuren
laten zien
uit een veelvoud
van pigmenten
streel penselen
rond en plat
waar hard en zacht
reflectie geven op
het dagelijks gebeuren
voor het grote
vlak lijkt de spuitbus
een betaalbaar gemak
maar milieu vervuilend
om van te huilen
als precisie hulp
werkt voor mij
het mes in scherp
doortastend steekgedrag
klooft zij wat gebonden was
schuift contrast
van laag naar hoog
verdeelt en heerst in
vreedzaam co-existeren
over het recht van iedere boog
Extremen
het buiten
was kapotter
dan je dacht
had meer
beschadigingen
dan je zo op het
eerste gezicht zag
we weken van
van het nog niet
goed gebaande pad
dat door slechts
een handvol mensen
redelijk en gebruiksklaar
was platgetrapt
de sfeer was
niet zo warm als
weleer toen wij de
bomen raakten en
grappen met hen
maakten over de
gewone gang van zaken
we voelden in een
uitnodigend verkennen
de eerste vibraties komen
probeerden daarop af
te stemmen maar voor
contact ging het zomen
zonder scherm te snel
samen met de bomen
hebben wij de tijd
genomen om de maanden
van afwezigheid weer eens
rustig door te nemen want
ook daar hebben extremen
heel veel overlast gegeven
Met lage mist
jij hebt de
zomer gedanst
uitbundig met
de zon gesjanst
tot regen je
verkoelde en gras
nog groener voelde
jij kleurde met
lage mist het
eerste ochtendrood
verbaasd staarden
de koeien naar
de donkere sloot
die geen spiegel had
jij ontlokte aan
de zich openende
bloemknoppen een
voorzichtig kleuren
met liefkozing de eerste
geuren voor de volheid
van het herfst tafereel
jij bouwde uren
uit tot langste
dagen om het volst
genieten van het
avondrood te dragen
dat koeien eindelijk
een spiegel bood
Weeft een beeld
je kleedde
de mensen op
de foto's met
hun gegevens
uit het dossier
hun sferen
waren gebruikt
een neerslag van
ontmoetingen na
een nerveuze hand
jouw beelden
zijn gekleurd door
antwoorden op vragen
uit de intakelijst jij kent
degene die ze schrijft
nog onbevangen
verwerf jij kennis en
weeft een beeld van
iemand van wie jij
amper de namen weet
je lacht als je
liefdevol de mappen
sluit want de vragen
in hun ogen hebben
bij jou al bellen geluid
De vonk
ik zie de vonk
die overspringt
uit de levendige
communicatie die
langzaam in debat
zijn lading vindt
argumenten kleuren
de toon die als een
droom gestalte krijgt
zichtbaar in gedeelde
werkelijkheid al aan
de oppervlakte drijft
nog zijn het
gedachtenspinsels
die haken naar de
echtheid van bestaan
in verder willen gaan
dan luchtkastelen
toch voel je de ziel
steeds manifester
worden in de geestdrift
van het moment dat
aarde ruimte geeft aan
het eerste echte fundament
Zonder feest
de droom
in je stem heeft
mij meegetroond
naar vergezichten
waarvan ik het
bestaan nog niet wist
waar ik bij
iedere streek
in een andere
spiegel keek die toch
nog deel uitmaakte
van het landschap
in een vitaal
eigen vibreren
laat de melodie
van leven zich
horen in zacht
warme geborgenheid
die druppelt uit
een bron die al
eeuwenlang voor
ons gezongen heeft
maar nu de geest zal
geven zonder feest
Algoritmisch feest
jij bent als glas
waarin de zon
kan schijnen
zonder dat de
beelden meteen
verdwijnen want
in de nagloei
kristalliseert nog
eenmaal alle
essentie voordat
de opslag open
gaat die de data
keurig opslaat in het
algoritmisch feest
de doorlaatbaarheid
is meegegroeid
in selecteren aan
de poort omdat
de veelheid van
gegevens de input
soms verstoord
of zelfs onmogelijk
maakt want de lijst
van kleine manco's
is vaak groter dan
gedacht en ze komen
op momenten dat
jij ze niet verwacht
Tekent ervaring
ik wist dat
jij weer met
wolken sprak
van de donkere
kant naar boven
waar het onweer
nog wat lading
had voordat zij
alles aan aarde
had weggegeven
in de sonore
regenval vielen
jouw druppels
vrolijk spettend
in de grote plas
waarvan in de
resonance jouw
echte stem steeds
duidelijker te
horen was
nog rimpelde licht
jouw spiegelbeeld
maar in de contouren
liet zelfs het water
de eerbied voor
later feilloos zien
waar tijd zijn
lijnen trekt tekent
ervaring jouw
unieke levensplek
Duizend giften
jij hebt je
lach vervolmaakt
uit de duizend
giften die jou
zijn geschonken
waarbij je mond
de oh's en ah's
van nature
hebben meegekregen
in ontvangst van cadeaus
de sprankeling
in je ogen is van later
toen verlegenheid
in spontaan worden
werd omgebogen
ja een nieuwe
dank cultuur waarbij
ook handen en de
verandering in postuur
de regie is gaan bepalen
Geestdrift
nooit heb jij
dat koppie
laten hangen
in jouw
perspectief
was er altijd
het verlangen
om te bereiken
wat jij wilde
ondanks
toeval pech
en tegenwerking
bleef jij geloven
in jezelf en
vertrouwen houden
in het lied
van de mensen
om je heen
toch zijn er
tranen geweest
van onmacht
en verdriet om
het gevoel dat
iedereen jou
verliet en jij
alleen bleef met
je eigen melodie
dat eentonig
riep om een
akkoord om
vroeg gehoord
te worden in de
meerstemmigheid
van geestdrift en
enthousiasme tot
ieder aanstekelijk lachte
Gewone spiegels
grote bladeren
scheren scherp
de zomerlucht
stapelen wind
die aan de grond
in luwte verdwijnt
en met een laatste
dwarrel nog heel
even verschijnt
in de vergeten
hoek liggen de
dagen met een
eigen geur door
niets te vragen
bekennen zij kleur
in hun plakkende
kreukels door
haastige scheuren
de vuilnisman
kent zijn klanten
weet van wanten
op zijn wekelijkse
toer want voor hem
zijn de patronen
gewone spiegels van
de werkelijkheid waarin
hij ook zichzelf bekijkt
Talen van plezier
je energieën
straalden in
ogen en lach
je leek versteend
in opperste
concentratie alleen
handen en vingers
beheersten de
modulatie van
talloze stemmen
die uit het universum
in onbekende koers
langs ons gingen
in diepe smart en
onpeilbare droefheid
afgewisseld met
intens plezier in de
vele talen van vertier
in alle fluctuaties
van menselijk gevoel
waarbij jij
als rots in de
branding de
balans van geven
en nemen voor
ieder duidelijk
maakt in wijsheid
en kracht als
rechtvaardiging
van jouw gezag
Magma
samen zijn
we afgedaald
langs graniet en
basalt tot wij in
de hitte van magma
hebben gebaad
daar waar
moleculen
en atomen de
bouwstenen worden
van onze dromen
vervloeien wij
komt alle
materie vrij in het
opnieuw spelen
van de schepping
door het lezen
van zijn hand
met eeuwigheid
en oneindig zijn
door onbeperkte
vrijheid in een
universum dat
veel op de hemel lijkt