Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ijst het diepste blauw
ik zag je
voorover buigen
met lange vingers
en gestrekte armen
naar de horizon
wuiven voor meer
licht en helderheid
de ochtend kleurde
al zijn zacht pastel in
voorzichtig schijnen
waarbij de nacht
zijn donker volume
liet verdwijnen in
een uiterst ludiek spel
waar je lach
de lange nacht
verwarmde met haar
verbonden zijn van
liefde en pijn roodt
zij nu voorzichtig de
al verdwaalde wolken
in je ogen ijst
het diepste blauw dat
uit de universele kou
ons strakker maakt
dwingt om op te staan
en met de nieuwe dag
beloftevol op stap te gaan
De stilte van vroeger
ik voel weer
de stilte van
vroeger toen
alle ogen zich
vragend op
mij richten
ik in paniek
zoekend naar
antwoorden
om aandacht
in de kiem
al te smoren
even terug
in de tijd van
onderwerp
en vraag want
de uitkomsten
blijven vaag
het voelt als
gebrek aan
vertrouwen
dat niet met
woorden weer
op is te bouwen
ik hoor het kraken
van fundamenten
voor het eerst in
mijn bestaan hoop
dat ik nooit iets echt
verkeerd heb gedaan
Tussen geluk en pijn
ik heb je
vingers gezien
de duim die
bladzijde beroerde
in het omslaan
van de dag
die in afschrift
meteen de
stemming weergaf
het was geen
boek maar de
verslagen konden
in hun notities
heel subtiel de
veranderingen
van sfeer laten zien
en hun consequenties
voor de werkelijkheid
ik heb ze
gebundeld
van maan naar
nieuwe maan
zag een aantal
algoritmes die
mij anders nooit
opgevallen zouden zijn
tussen geluk en pijn
Een illuster plot
je lacht
zonder woord
en geluid
de mimiek van
je gezicht
beeldt het
allemaal uit
waar je
handen zinnen
maken in de
hoofdstukken
van je armen
boekt je gelaat
een illuster plot
snel
lezende ogen
vangen bot
synchroniciteit is
niet te integreren
als chaos
voertaal blijft
pas als de
delen zich
puzzelend naar
het eind begeven
is de epiloog ook
door de gewone mens
in lichaamstaal te lezen
Knoppen en koppen
je lach ging
als een zucht
door het woud
van gedachten
lieflijk geneuzel
onder gepeuzel
aan de info
van alledag
zij openen
hun bladeren om
knoppen en koppen
te proportioneren
zij schudden
nog geen nieuws
uit bomen die in
het zomerse dromen
maar onder het
bladerdek driften
gekleurde sappen
hun al heerlijke oogst
waar men in spinsels
de wereld verwebdt en
de zuigkracht verhoogt
maar minder gedoogd
en er afstand
moet blijven anders
komen er veel te vlug nog
meer van die grijzen terug
Grijs gezicht
jij had iets
met wit
ik prefereerde
zwart als
sterk contrast
jij lichtte op
waar je ook kwam
scheen altijd
het tintje meer
in blik en lach
ik donkerde samen
in kleine groepen
die zonder veel
woorden tot elkaar
werden geroepen
jouw vluchtigheid
was vrolijk van aard
die in passeren
blijmoedigheid met
warmte opschaalde
in de choreografie
van donker en licht
werd zwart geboren
met een uitgesproken
oplichtend grijs gezicht
Exquise kleuren
ik zag je
aura kleuren
tegen het mat
van universums
diepste zwart
jij kwam naderbij
en tegelijkertijd
interfereerde jij
onbedoeld oplichtend
in mijn spanningsveld
samen kwamen
wij tot exquise
kleuren die
schitterend verslag
deden van dit gebeuren
nog is ons fenomeen
kleinschalig maar
de uitgaande stroom
fotonen lichten al
op in eeuwigheid
zal zich
verplaatsen met
de lichtsnelheid in het
afleggen van onze
liefde getuigenis
Haar dromen
zij heeft mij
al haar dromen
verteld ook die
ik nooit zou
willen horen
een levensechte
blauwdruk van
het leven in haar
geest waar wij
nooit zijn geweest
waar zij de
hoofdrol speelt
en als regisseuse
zelf alle touwtjes
nog in handen heeft
het is niet na
gespeeld omdat
het toneel maar een
vloer heeft waarop de
dromen worden uitgerold
wijzer maakten haar
woorden mij niet
de verhalen hebben
wel het ijzer gesmeed
van heet naar gestold
Winkel van magie
jij hebt mij
ooit jouw winkel
van magie laten zien
zonder mij de weg te wijzen
de voorgevel
wat teruggetrokken
geklemd tussen
twee andere blokken
de bijzondere sfeer
verbaasde mij door
de uitstraling van
talloze energiebronnen
de toonbank met
zijn vele aura's die
jou moeiteloos passen
ons in kleur verrassen
de vitrinekasten
met kristal dat zijn
gebroken licht
overal laat schijnen
waar het ons
raakt delen wij in het
het voedend laven
aan de immense bron
jij hebt daar
zon gekocht
zonder de rode en
gevaarlijkste frequenties
gaf je lach als
wisselgeld de bon
werd je bespaard omdat
jij in je eigen winkel staat
Deze planeet
voorzichtig
knabbelen wij
de randjes bij
van de grote
maatschappelijke taart
over smaak valt
niet te twisten
maar de brokjes die
wij op weten te vissen
smaken voortreffelijk
in de nasmaak
zit een passionele
gloed die ons culinair
stukjes paradijs beloven
van hemelse hoogte
wij zijn even gestopt
kijken elkaar diep in
de ogen willen onze
ervaringen delen
in een diep geloven
wij hebben het
mooiste geproefd
van wat de wereld te
bieden heeft deze planeet
wordt onze eerste keus
Kleine takjes
er scheen geen
maan maar
het leven lichtte
ons bij met haar kleur
kleine takjes
knapten en hun
muziek vertelde
van het volgende pad
op het zachte mos
voelden wij de
vochtige veerkracht
in een zuigend gaan
maar er was meer
ook op het stille web
onder de grond roerde
lichtsnelheid zijn info
in tal van processen
werd zonne-energie
opgeslagen in de
toekomst van morgen
alles kantelde toen
het licht opkwam
en het dagritme weer
zijn aanvang nam
Nieuwe stenen
langzaam
vervaagde de hand
die mij eens
gekoesterd had
verliezen herinneringen
de indrukken van
het bijzondere
contact dat de
aanrakingen mijn
jeugd geschonken had
waar wij in samen
de onuitwisbare
close harmony
vergaarden die
niet alleen op
genen stoelden maar
ook de zielsverbanden
van de eeuwigheid
bedoelden in de
oneindig grote databank
alles lijkt
op te lossen in
de wegen van
bestaan die wij nog
hebben te gaan
van passeren
genoten wij maar
er kwamen geen
nieuwe stenen die ons
leerden meer voorbij
Op steelse wijze
je lange slanke
vingers manipuleerden
behoedzaam de tijd
met magie en vergetelheid
hun verlokkend
wenken gaf ruimte
en vorm aan een
nieuw creatief denken
waarbij intuïtie
aangesproken werd
die zonder taal zijn
eigen verhaal regisseerde
je miste routine
maar een artistieke
re-birth opende wegen
sloeg nieuwe paden in
waarbij dwalen
ongeziene dimensies
openden als proloog van
stokoude overleveringen
in een watercarrousel
speelden je kleurige
nagels met jaren en
scherpten de maanden
waarbij toekomst
op steelse wijze binnen
handbereik is gekomen
als onze stoutste dromen
Wit zingende krullen
zacht streelde je
het magisch blauw
over wit zingende krullen
koelde met donker diep
de warme lagen
in hun eigen huid
die zich oplichtend
golvend blootgaven
je lach had de
kracht van de zomer
was warm als de liefde
van menig dromer
de armen gespreid
in het omvatten
van eindeloos veel
in zonstralende vrijheid
jij alleen op het zand
dat hier geboren werd
zonder enige sporen op
het totaal verlaten strand
Scharreltijd
ik heb ze
geteld de
duiven aan
de overkant
rustig naast
elkaar zittend
op de dakrand
wachtend op
de gulle hand
die voer strooit
op straat kijkend
en koerend loeren
naar het zo
bekende gebaar
in glijvlucht
naar beneden
waar heden
hen toelacht
ieder op zijn beurt
zonder schreeuw
en gepik naar elkaar
scharreltijd
is aangebroken
honger is gestild
in elkaar verzorgen
vernietigen zij de
pieten die niet
mee mogen vliegen
Een lichte blik
ik zag je
beweging in
de herschikking
van je gewaad
toen ik de zaal
binnenkwam
keek jij mij
meteen aan
gereserveerd
met veel
geschiedenis
in je ogen
een lichte blik
met intens
maatschappelijk
vermogen en kracht
stilte ademde
spanning in deze
kunstmatige pracht
waar geschilderde
emotie zich
losmaakte uit
vensters waarin
het gevangen zat
jij hebt mij
bij je geroepen
in lichaamstaal
jouw luisterrijk
bewegen was nog
de enige taal die
wij samen
konden spreken
Het mes
ik heb je
de kleuren
laten zien
uit een veelvoud
van pigmenten
streel penselen
rond en plat
waar hard en zacht
reflectie geven op
het dagelijks gebeuren
voor het grote
vlak lijkt de spuitbus
een betaalbaar gemak
maar milieu vervuilend
om van te huilen
als precisie hulp
werkt voor mij
het mes in scherp
doortastend steekgedrag
klooft zij wat gebonden was
schuift contrast
van laag naar hoog
verdeelt en heerst in
vreedzaam co-existeren
over het recht van iedere boog
Extremen
het buiten
was kapotter
dan je dacht
had meer
beschadigingen
dan je zo op het
eerste gezicht zag
we weken van
van het nog niet
goed gebaande pad
dat door slechts
een handvol mensen
redelijk en gebruiksklaar
was platgetrapt
de sfeer was
niet zo warm als
weleer toen wij de
bomen raakten en
grappen met hen
maakten over de
gewone gang van zaken
we voelden in een
uitnodigend verkennen
de eerste vibraties komen
probeerden daarop af
te stemmen maar voor
contact ging het zomen
zonder scherm te snel
samen met de bomen
hebben wij de tijd
genomen om de maanden
van afwezigheid weer eens
rustig door te nemen want
ook daar hebben extremen
heel veel overlast gegeven
Met lage mist
jij hebt de
zomer gedanst
uitbundig met
de zon gesjanst
tot regen je
verkoelde en gras
nog groener voelde
jij kleurde met
lage mist het
eerste ochtendrood
verbaasd staarden
de koeien naar
de donkere sloot
die geen spiegel had
jij ontlokte aan
de zich openende
bloemknoppen een
voorzichtig kleuren
met liefkozing de eerste
geuren voor de volheid
van het herfst tafereel
jij bouwde uren
uit tot langste
dagen om het volst
genieten van het
avondrood te dragen
dat koeien eindelijk
een spiegel bood
Weeft een beeld
je kleedde
de mensen op
de foto's met
hun gegevens
uit het dossier
hun sferen
waren gebruikt
een neerslag van
ontmoetingen na
een nerveuze hand
jouw beelden
zijn gekleurd door
antwoorden op vragen
uit de intakelijst jij kent
degene die ze schrijft
nog onbevangen
verwerf jij kennis en
weeft een beeld van
iemand van wie jij
amper de namen weet
je lacht als je
liefdevol de mappen
sluit want de vragen
in hun ogen hebben
bij jou al bellen geluid