Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Fluwelen contrasten
je donkerde al
in wegdromende ogen
nog vlaagde realiteit
maar de echte contacten
waren al verbroken
er was geen
fysiek duister
in het donkere
licht dat uit fluwelen
contrasten schemerde
zacht volgde
je hand de vleug
van passerende
gedachten die naadloos
lachten zonder geluid
ze namen je mee
op hun tochten
door de krochten
van het onmetelijk
grote schemerrijk
onvergelijkbaar
waar bezit geen
status heeft en
alleen entiteit
zijn volheid verrijkt
waar samen
delen is en deel zijn
van de grote databank
met pure energie
die liefde heet
Volk van weleer
ik zag hoe
jij verschoot
even voorover
boog in een
klein moment
van contact
er sluierde
al een lach
in je blik die
ik meteen
vertaalde tot jij
hebt het gefikst
ik wist van
jouw vluchtige
ontmoetingen
met leden van
het kleine volk
van weleer
zij zijn
eigenlijk nooit
weggeweest
hebben eeuwen
in schaduwen
van jaren geleefd
onzichtbaar
voor de mens
tenzij op zeer
uitdrukkelijke wens
voor even een
moment samenleven
Met open vizier
met een lach
heb jij de hardheid
weggehoond
je karakter weer
laten raken met
meegaand maar
zonder dat knagende
gevoel van een
ander op afstand
met smalende smoel
waar eerlijkheid
gedijt hoort
kwetsbaar zijn
niet bij de strijd
omdat het een
finaal uitgangspunt
is voor een relatie
zonder haat en nijd
wij betwisten zonder
wapens elkaars gelijk
zijn meester
geworden in het
camoufleren van
onderhuids geweld
alleen al het weten
van dit bestaan
geeft ons geen enkel
recht om daarmee
een relatie met open
vizier aan te gaan
Licht wit
jij hebt altijd
de zachte kleuren
voor je laten spreken
daar waar het
dreigde te breken
helderde jij licht wit
dat contrasten uit
hun hoeken haalde
voor een luchtiger samen
de neiging tot
blokkeren herhaalde
zich een aantal keren
tot gewenning jou de
heerlijke entree kon geven
zonder bijsturend regelen
zo dat jij in je stralende
lach weer alles kan leggen
uit het diepst van je hart
Onbereikbaar
wij zagen het
warm stralen
van je open hand
hoorden ijs breken
aan de buitenkant
nog bewoog jij
in een dualistische
balans maar
onbereikbaar
emotioneel gestrand
jij die altijd
voor honderd
procent bent gegaan
verliest in brekende
fundamenten bestaan
het was geen
controle verlies
maar iets dat
dieper groef dan
hitte en ongerief
structureel is
het verkeerd gelopen
er kwamen geen
onderste stenen boven
het was de scheppingsfout
waar goed en kwaad
nog naast elkaar
konden bestaan is het op
het einde van de schepping
door een moord misgegaan
Het kringloopse water
ik herkende
je stem in het
geluid dat het
donker druppelend
gesteente maakte
in de kou
vlood het water
sissend langs
eeuwenoude
beddingen en rotsen
het is geen
murmelen dat
de tantra's als
leidraad kozen
uit de prehistorie
alleen hun scherpte
is verloren in de
zachtheid van het
kringloopse water
uit de laatste gletsjers
refreinen zijn
de gebedssnoeren
der natuur geworden
tot ook zij breken en
water wordt vergeten
Jouw bühne
jij had de zeldzame
performance van
binnenkomende
schuchterheid en
een blijde vrijheid om
de warme ontvangst
bijna lijfelijk te voelen
het gapen van
deze kloven
ben jij gelukkig
nog niet te boven
nog showt alles
naturel als op
het lijf geschreven
de tegenwind die
pittig waait voelt
niet als blasé maar
neemt wat kleine
stukjes kritiek mee
die in uitpakken goede
aanwijzingen brachten
juist tegenstelling
is stilaan jouw
bühne geworden
nog koester je
de kluisters van
jouw zoeken naar
ultieme vrijheid
Meanderend schrift
in zon verdwijnen
langzaamaan
de woorden
stromen zinnen
onsamenhangend
uit het kabbelend
water tevoorschijn
maar schrijven
gaat uitstekend
in meanderend
schrift is het
midden constant
zijn hoogte en
diepte extravagant
is de inhoud
in contemplatieve
rust als de drukste
golfjes zijn gesust
en schoonschrift
onder de luchten
weer ruimte krijgt
Verrassend open
de wenkbrauw boog
boven je oog
rondde zonder
onvertogen woord
stilte in volmaakt zijn
geen streep of
vluchtig aangezet
maar wel het heerlijke
naturel van pas
ontloken genen
frisse kleuren
van het lente palet zijn
cirkelvormig bij elkaar
gezet in een verrassend
open voorjaarsblik
het neusje dat
zich terughoudend
prononceert heeft van
de paar keer stoten
toch al iets geleerd
maar waarmee jij echt
de wereld inpakt is jouw
onvoorstelbaar warme
innemende lach die ik
dagelijks genieten mag
die raakt aan alles
wat mensen hebben
aan talent vaak nog
ongekend tot jij hun
bloemen laat kleuren
Stilte aan het woord
nog zijn de
gordijnen lang
fauteuils in donker
uitgevoerd omdat op
licht er veel te veel
zou worden geknoeid
de ochtend wordt
snel opgestart
met een boost voor
vele handen die
wapperen in
een vrolijke lach
maar in de middag
als de zon nog wat
verstolen schijnt en
stofjes dwarrelen langs
de zijkant van het gordijn
komt stilte aan het woord
het kopje thee
wordt snel op de tafel
gezet koekjes uitgeteld
in de groet een lach
want er is ook pauze
voor de achterwacht
te midden van
zacht geknik en licht
gekraak van broze botten
raken oudjes aan de praat
over wat zij zoal in hun
lange leven oppotten
ieder heeft een
eigen plaats waarvan de
rangorde lang geleden
is vastgesteld zij zitten
elkaar niet in de weg die
drempels zijn al lang geslecht
Tijdloze herkenning
ik wist niet hoe
jij transformeerde
maar dat je het deed
kon ik uit eigen
ervaring delen
al de keren dat
jij mij onbewust
even raakte en onze
werelden tot
universum maakten
mijn hand op
de bast van een
boom zomaar aan
de kant van de weg
in tijdloze herkenning
we deelden
jaarringen kruisten
hete zomers aan en
benoemden winters
in koudste herinnering
jouw lach gaf
glans aan de muren
van ieder gebouw
in deze groeiend
warme gemeenschap
wij waren de ziel
die zich verjongde
in baby's de trots van
ieder gezin en de rots
van bestaan met elkaar
Groener groeiend
ik liep de
scala in waar
zelfs roezemoes
de welluidende kleur
waar maakte
van groener
groeiend gras
er was geen begin
omdat men nooit
geëindigd was
geen laatst akkoord
of een verdwaalde noot
die de strijkstok
zomaar losgelaten had
hier was muziek
in de speeltuin van
klanken zelfs de
banken zaten zacht
omdat kaatsende
kanten de akoestiek
teveel zou haasten
in de bloementuin
van wiegende kleuren
bepaalt melodie de
vrijheid van akkoord
dat in de basis compositie
van de hoogste tot de
laagste toon wordt gehoord
Blijmoedigheid
ik zag
je ogen lachen
toen ik wat
zachte gedachten
uit onze lock down
streamde naar normaal
we waren
verstrikt in de
veelheid van losse
einden waaraan
wij zelfs geen punt
konden zuigen
tot ik in je blik
fantasie en
blijmoedigheid las
voelde hoe je hart
brandde omdat
jij nog spirit had
je zong het lied
van de arbeid
met zoveel omhaal
dat het koren zich
scheidde van het kaf
in ons lijdensverhaal
De kluisters
je streelde met
voeten de grond
terwijl je ogen
dansten in een
eigen choreografie
lichaam en handen
hun aparte ritmiek
verkenden in mystiek
een brok beweging
in ongekende
vitaliteit ontdaan
van de kluisters
gewoon en tijd
vrij met een lach
in de kracht van
een gelukkig bestaan
vol overtuiging
dat jouw vat geen
duig zal misstaan
omdat jij er met
hebben en houden
voor bent gegaan
bewegen in de
veelvoud van bestaan
Zonder blingbling
jij hebt geen
woorden nodig om
in weg te kruipen
je te verschuilen
voor hun warmte
vorm en kleur
jij hebt hun
inhoud opgetuigd
in de mooiste
zinnen om die
in een schitterend
exposé te laten zien
zonder blingbling
maar met hun
natuurlijke glans
die in versterken
een ietsje van het
hemelse laat merken
soms duistert
in je ogen de
spirituele macht
die kracht geeft aan
het vermogen om
de tekst te bevatten
of vocaalt je lach in
lichte hogere sferen
om zo begrip en
erkenning te creëren
in een uiterst
luchtig communiceren
Wat gij niet wilt
jij kon niemand
tegen de haren instrijken
het voelde altijd
als een verrijken van
de persoonlijke kant
waar stekeligheden
opdoken kon jij hun
scherpe kanten benoemen
kregen zij na verloop van
tijd het patina van zoenen
jij maakte geen
onderscheid in mannelijke
en vrouwelijke zijden
door die te benadrukken
raakte je hen beiden
wakkerde hun
verschillen aan ondergroef
ongewild de basis waarop
zij ooit probleemloos
zouden kunnen samengaan
jij leerde hen spiegelen
door het volmaakte beeld
wat gij niet wilt
dat u geschiedt doe dat
ook een ander niet
Niet zichtbaar
ik voel dat
je tegen beter
weten in de
tijd bent vergeten
dat zijn sporen
zich even niet
zichtbaar in je huid
hebben vastgebeten
dat je gewoon
degene bent die
uit de spiegelzijn
glimlach herkent
nog steeds
bevrijd van de
donkere schaduwen
uit de laatste tijd
toch heeft de
onrust van de nacht
je niet echt uit
balans gebracht
want ook anderen
zeggen dat het lijkt
alsof de jaren geen beslag
op jou kunnen leggen
Idee-fixe
in cirkelen
scheefde zij
rechter dan goed
voor haar was
droeg zwaartekracht
slechts als versiering
wist in welke piercing
restant lachgas zat
begroette opgetogen
de dwaasheden die
iedere morgen faketen
op niet afgestoft
niet eens de tijd
hadden om de
weersomslag
eigentijds te beleven
ze verdween in
het vooronder van
verplichte bezigheden
in het uitgebreid sanitair
sprong beter
uit de band toen
haar vriendinnen appten
quarantaine aan de hand
Een laag octaaf
zacht golfden
geluiden in een
zee van ongekleurde
decibellen langs
ons heen de
wijde wereld in
alleen gevangen
door lucht en wind
donker
bromden tonen
uit een laag octaaf
vlak bij de grond
zich onderscheidend
kenbaar maken los van
de spirit der jeugd in
hun super actieve vreugd
zij missen nog
identiteit hebben
andere zaken nodig
om zich te manifesteren
in herkenbaar rubriceren
en deel zijn van
helaas zonder nog een
eigen leven te leiden
want daar waar
stilte het eindpunt
van geluid bepaalt
loopt ook het leven
tegen de laatste
muren aan en leeft
de een als die weet
dat de ander bestaat
In ronde vegen
je danst
op aarde die
speciaal voor jou
vruchtbaar
is gemaakt
je hand in de
losse zwaai
van de zaaier
die dit een leven
lang heeft gedaan
met zwierige streken
werp jij in
ronde vegen
het zaaigoed door
de lentewarme zon
pas als het
laatste strooisel
is geland jij je rust
geniet kiest schepping
weer gods hand