Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Windkracht dertien
ze wuiven niet
zwaar zwiept
het riet onder
stuwend code geel
ze buigen
blijven heel
in een weerloos
golvend striemen
nog kanten zij
de rechte sloten
en het open
waterwingebied
er is geen angst
handen zijn nog
niet gesloten de
storm duurt niet lang
toch nevelt regen
nog wat vage
herinneringen tegen
de beslagen ruit
toen kwam ook
het water en hield
windkracht dertien
het drie dagen uit
Midzomers orgie
ik zag je vingers
komen tussen
geurende bloemen
in de volkleuren wei
wij waren toen
nog groener dan
onze dromen
toch zomerden wij
wij triode met
zon als koesterend
speelkameraad
zij scheen zo heerlijk
en hij straalde maar
daar waar wij ons
samen overgaven aan
midzomers orgie
getint terugkijkend
gloeiden wij nog na
hadden elkaar
de meest intieme
gedachten in blikken
gegeven die ons tot
heden zijn bijgebleven
Dit fluwelig samenspel
je lachte
ik zag de diepte
van je hart
in de rode kleur
van warme liefde
je was apart
onvergelijkbaar
met een ander
ook in de talen
die jij sprak
zij hebben al
levenslang een
andere verpakking
gehad in het samen
genieten van de inhoud
jouw syntaxis
was universeel
woorden zongen
melodieus hun
betekenis van ver
waar ogen en
handen dit fluwelig
samenspel regisseerden
schitterden de klanken
in jouw setting juwelig
Jouw liefdesvlag
de handen zijn
gestrekt vingers
lang en soepel
het directieve
heel select vrijwel
niet te missen
maar overreding
heeft empathie nodig
om te groeien
tegenspraak blijft
door agressieve
elementen niet boeien
eenheid wordt
gesmeed door
harde woorden
van de menigte
die zich verenigde
onder jouw liefdesvlag
meegaandheid
is elkaar verstaan
in lichaamstaal waar
smeulend vuur ons zal
warmen na de kou waar
wij in hebben gestaan
Laveren op stilte
ik zag je gehuld
in eigen muziek
laveren op stilte
pure schoonheid
in sprankelend
speels samengaan
nog zong
de wind zijn
stervende tonen
leidde geluid weg
van gelezen boeken
en begraven dromen
waar woordloos
klanken hun vele
stemmingen etaleerden
sferen kleurden
met pigmenten
uit lichaamstaal
in jouw verschijnen
paarden lijnen
van hemel en aard
De jonge goden
nog steeds
knaagt de tand
des tijd aan
botten spieren en
gerafelde pezen
die had ik
vroeger ook al
zij zijn gewoon
zichzelf gebleven
nu wat meer in de
actualiteit ach ik was
toen mijn tijd vooruit
ook ben ik weer
op sport gegaan
met korting voor
de leeftijd de
zware ijzers raak ik
nog maar amper aan
wij gaan meer
voor het evenwicht
oefenen de balans
om niet te vallen
boksen tegen een
meegaande dummy
spelen een soort
jeu de boules met
loodzware ballen
toch takelen
wij niet af
zijn nog altijd
de jonge goden
die alles doen wat
god verboden heeft
alleen oren en ogen
hebben ons al
jaren bedrogen
Staalkaart wit
ieder heeft
een gouden greep
gedaan uit de nog
steeds universele
staalkaart wit
is daarna aan
het splitsen gegaan
welke kleuren het
beste passen bij
zijn dagelijks bestaan
sfeer humor en
emoties verklaren
zich al aardig in de tijd
zo dat er sprankeling
voldoende overblijft
juist die
eigenheid gaat het
subtiele onderscheid
tussen mensen
in hun keuzes tunen
waarbij jij
het hoogste scoort
in de combinatieshift
jij hebt precies dat stukje
hemel dat de ander mist
Wolken witter riep
jij hebt
de wind gewist
die in de
ochtendglinsters
zonnekleuren
los zou laten
zij twinkelden
gevangen stralen
in de schemering
tot jij de deuren
opende en wolken
witter riep
nevels
los maakte
van de koude grond
die neersloegen op
gras en bloemen om
te stoeien met licht
in dat kort
moment ontsloot
de hemel voor even
om het leven van de
nieuwe dag geboren
te laten worden
Trigger tot conflict
zacht vulde
achtergrond
de ruimte in
rond je gezicht
accentueerde zo
de vriendelijk
huiselijke stemming
van jouw leven
aan je gebaren
hing initiatief
ogen hadden de
uiteindelijke regie
toch was er geen
enkele sprake van
een overheersend
aanwezig zijn
juist de combinatie
van contrasten
zorgden voor een
harmonieuze lijn
toch speelde ook op
jouw gezicht de glimp
van een lach of was het
een trigger tot conflict
In pasteltint
ik heb je
geschilderd met
vele pigmenten
kleine nuances
heb ik kansen
gegeven om met
jou eeuwig te leven
olie en pastel
krijt en het grijs
van houtskool
ook op diverse
ondergronden
hebben wij alles gehad
alleen de ziel ontbrak
jij voelde leeg
koud was de glans
in je ogen er was
geen vermogen
tot contact ook in
je bewegen bleef het
`elan vitale ontbreken
ik heb geprobeerd
met jou in pasteltint
het licht van de zon
te bereiken tot ik brak
en mijn tranen jou op
wonderbaarlijke wijze
uit de dood deden verijzen
Hun melodie
wij wisten
het niet
maar de talen
die we spraken
verstonden
elkaar soms niet
gebruikten
dezelfde woorden
maar de betekenis
zong in
hun melodie
andere akkoorden
omdat wij
uit andere ouders
waren geboren de
omgeving contextueel
een heel andere
response liet horen
zijn wij te lang
geïsoleerd gebleven
hadden een hele aarde om
op te leven met een info net
dat goed was opgezet
zonder echt samen te spreken
Onmetelijk blauw
ik zag je
spreken met
de regen op een
uitgesproken
miezer dag
zij spetterden
totaal onverwacht
hun letters in een
blanco plas die licht
naar buiten krulde
las met de
glinsters in de
druppels op je
huid alle teksten
weer voluit
in kleine stromen
begonnen dromen
te vloeien uit de
ervaringen van
de plenzende bui
je proefde zee
in het vervliegend
water voelde kou in
onmetelijk blauw waar
regens worden geboren
straks keert
vocht weer terug
door opstijgende
lucht op zoek naar
steeds nieuwe verhalen
Zoveel heden
zacht reflecteerde
je lach verleden tijd
waarvan de jaren
nog niet kleurden
door nostalgie omdat
er zoveel heden was
blikken die
herinneringen
intenser lieten spelen
door het ontbreken
van beperkingen die
vroeger voorgingen
we lieten alles passeren
maar haalden wel
de liefste dingen terug
afgestoft en de glans
gegeven die het in
doorleven heeft gehad
waar ze elkaar
raakten kwamen bijna
vergeten zaken
bovendrijven om in
emoties hedendaags
plezier te laten beklijven
wij hebben weer
fantastische puzzels
gelegd met de stukjes
leven die op zichzelf ons
toen nooit zoveel
hebben gezegd als nu
Als tweede huid
jij hebt nooit
kleding gedragen
alles paste jou
als tweede huid
waar alleen het
verschil in kleur
de verassing was
van het huis
zo makkelijk
gleed jij ook als
laatste puzzelstuk
een divers gezelschap in
ieder opgetuigd naar
laatste snit en hype
de omgangcode werd
met een lach aangeboden
ondanks het kleurrijke
van een kameleon
heb jij altijd dat
specifieke eigen in
onderscheid waardoor
jouw herkenbaarheid
als eyecatcher
ongeëvenaard was
Opklarend dichtbij
jij buide op
een exceptionele
onconventionele
manier met open
sluizen en een
stralende hemel
ik heb je
donker en dreigend
gezien waarbij
spanning de
groene kleur van de
donderkop aannam
tussen sissende
ontladingen en
bolvormige bliksems
explodeerde chaos
en toch wist ik jou
opklarend dichtbij
jij doorbrak
de stilte die
aan de bui zijn
karakteristiek had
gegeven want dit
geweld was zijn leven
als furie orkestreerde
jij de energiestromen
laaide op en trok weg
in een donkere streep
die aan de horizon in de
eerste reep zon verdronk
De hartslag van woede
ik hoorde geluiden
flarden van gesprekken
waarin gebroken emoties
felrood kleurden
de hartslag van woede
pulserend zichtbaar
op gespannen gezichten
een niet geregisseerde
pauze gaf lucht
bracht de opgefokte
temperamenten tot
bedaren waarbij
gebalde vuisten
ontspanden tot knuisten
onzichtbaar hadden
vrouwen zich opgesteld
om niets van de machtsstrijd
te missen waarvan de invloed
ook thuis van invloed zou
kunnen zijn. zij hadden
hun eigen wapens en venijn
De frêle vrouw
zacht en warm
is de wind die
jouw articuleren
draagt en verstaanbaar
maakt tot in de verste
uithoeken van het
magistrale plein
jij de frêle vrouw
die boven alles en
iedereen was uitgegroeid
tot symbool van
liefde en begrip in
het menselijk
samenkomen en zijn
weg waren de scherpe
randen van agressie
en intolerantie
verdwenen in
vriendelijk warme
handen en een lach
om blij te zijn
jij vroeg niet
om te buigen wel
hoopvol te wuiven
met enthousiasme dat
als de eerste doop vrede
is waarvan de weg het
samenzijn gaat worden
Werelden van vroeger
als ik in
je ogen kijk
gaan de werelden
van vroeger weer
open in alle
geheimzinnigheid
waar getoverd
en gedanst werd
in plezier beleven
met elkaar op muziek
die lachte met
hart en groot gebaar
toch trilde de snaar
in oeverloos verdriet
van de verdwaalde
die bang en in
de war ontroostbaar
om zijn moeder riep
jij hebt mij
altijd gerustgesteld
aan de hand genomen
nooit die werelden ontkend
maar wel mij jouw mooiste
dromen vol liefde verteld
Lichte nachten
zacht streelde
natuur de groene
uitlopers van aarde
jij kende het proces
als choreograaf in kleur
timede met zonnewarmte
het bloeien speelde met
wind het voordeligste
groeien in gesprek
met de nieuwe maan
juist in de
lichte nachten
draaiden wortels
en stam de hele fabriek
op het ultieme wachten
pas als jij lachte
vol liefde de zon zag
komen voltooide
zich juist een van
jouw mooiste dromen
waar licht van
zon en maan voor
elkaar vluchten staat
de hemel open zonder
hinderende wolkenluchten
Grijsgroene spiegel
zag onze beelden
verblikken nog
verblozen tussen
de resten schuim
van golven waarin
wij verpoosden
nog keek
de zon over
onze schouders mee
in de grijsgroene
spiegel van een
onrustige zee
pas later
hield de wind
zijn straf regime
voor gezien gaf
omslaand water wat
kabbelend geklater
de terugstroom
van vloed speelde
zand tot ribbeltjes
strand waarin
nooit geziene zaken
ons uren vermaakten