Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De strijd op straat
waar vroeger
het klimaat
zich rustig
liet beschrijven
in proces en
statistiek lijkt
de strijd op straat
te worden beslecht
vooral als bomen
al in vroege herfst
hun bladeren laten
vallen beuken
winden meteen
in agressieve buien
op de kale stammen
breken jonge loten af
laten de vroegste
knoppen zonder
enig mededogen
verdrogen en doen
onverwachte
nachtvorsten de
kwaliteiten van een
mooie oogst te niet
pas dit jaar
heeft grijs de toon
gezet en zijn mensen
uitgefloten geen
vitamines in de
huid geprepareerd
voor een kleurtje en
warmte van de zon
geen harmonie
weg is de balans
van wachten op elkaar
insecten die te laat
zijn voor vogels geen
calcium voor te zwakke
pootjes te warm te koud
voor leven is survival te laat
Dubbelsporig
jij hebt wel trekjes
van de hoge
ochtendwind
die in de vroege
morgen al wat
witte strepen vindt
ze dubbelsporig vouwt
want atmosferisch is het
op die hoogte erg koud
ze blijven zo langer
in het gareel maar kleuren
met zonsopgang rood mee
Lente en zomerbruin
ik heb
de wolken
langs zien razen
het witte boven
om de hemel
te behagen
het donkere
onder door het
frequent gedonder
van ontlading
pas in het
universum
ontdekte ik zon
in leeftijd
en liefde ging
jij voor de
eerste opgang
ik zag jouw
licht voelde
eindelijk warmte
teder heb jij
mijn huid belicht
met lente en
zomerbruin
in jouw seizoen
werd ik wijzer
door het heldere
blauw van
volwassenzijn in
onafhankelijke trouw
De kleur van beweging
in jouw
nabijheid
klonk muziek
in alles wat
de kleur van
beweging maakte
smaakte een
kleine melodie
die symfonisch
harmonieerde
met andere klanken
van diverse kanten
lichte tonen
komen uit
het mimisch
gedeelte de wat
gedragen stukken
uit lichaamstaal
niet ieder kan
meteen de partituur
lezen om preludes
een goed aandeel
in het bijzondere
samenspel te geven
maar jij dirigeert
verstaanbaar voor
iedere hoogte en kunde
in een meesterlijk
kleurenpalet waarbij
alle talenten worden ingezet
Eeuwige schoonheid
ik heb steen
laten bloeien
met hamer
beitel en zaag
mijn vingers
zien bloeden als
ik ze aan scherpe
kanten openhaal
maar wil in
tijd naar een
eeuwige lente
om haar schoonheid
tot in alle zomers
te verlengen
onze leefwereld
is in gelijke vormen
opgebouwd met
blauwdrukken
onder eenzelfde
atmosfeer en
uit dezelfde
grondstoffen
ik heb de ziel
gezocht uit de
formatie rots
haar gezicht
gekleurd met
warme trots
ik wist haar
te splijten kon
structuren
volgen in hardheid
en kleur bij de
opbouw naar bloei
zij werd gewillig
en zachter de
kleuren intenser
onder een zon die
warmte evolueerde
naar het eindeloze
elan vitaal van
eeuwige schoonheid
Om jou te echtten
je stapte jeugd
in overmoedig
grote passen
met sneakers die
in wit bij jouw
totaalbeeld pasten
met soepele
armzwaaien
begroette jij
de wereld met
dromen om
verder te komen
omdat jij al
heel lang de
regie over eigen
leven had en nam
in uitnodiging
voor warm samen
jouw verschijnen
gaf de sfeer het
stukje zon dat
vandaag ontbrak
en met jouw lichte
pas kwam aanwaaien
jouw bewegen
is een heerlijk
gebeuren dat impact
heeft op het leven
omdat anderen zich
rechtten om jou te echtten
Het klassieke profiel
ik kon niet langs
het klassieke
profiel van
je gezicht
waarvan het
voorhoofd
zijn afkomst al
jaren wist in de
neus en jukbeen
partituur van
voorgangers uit
het eerste uur
toch heb ook
jij het avontuurlijk
nomadische
bloed en de
onrust uit de
volksverhuizingstijd
waarin het leven
zich op ruwe wijze
presenteerde wat
men helaas
noodgedwongen
heel snel leerde
jouw bestaan
heeft dit allemaal
gezicht en body
gegeven de
generaties zijn
in jouw gedrag
en voorkomen
subtiel af te lezen
in jouw ogen is
de historie met
expressie in veel
kleur beschreven
Je overschaduwde
je overschaduwde
het blond waarin
zon en wind hun
zomers speelden
in de krullen
van onze haren en
het wit van golven
het blonde open
waar wij vroeger
zo vaak hadden
gelopen werd
parkeren in beton
duinen verdwenen
voor recreatie rondom
de vette baklucht
van patat en snelle hap
maakte het strand nog
viezer dan ooit gedacht
met na het wit van
witte golfjes wat
donker stinkend drab
De knoet
ik liet het
rafelen toe
omdat ik moe
was van de knoet
de strak gedraaide
schoonheid sloeg
een leven lang
genadeloos toe
pas later gingen
we pluizen vonden
verschillende huizen
die welkom boden
ook in die
warmte daar
konden wij helaas
onze draai niet vinden
want in de rafels
schitterden nog
ongeziene kleuren die
bijzonder combineerden
zij konden ons
nog van alles leren
over loslaten en
het opnieuw proberen
Een wetende blik
ik heb de
kleuren gemeten
van ogen die
goed kunnen
inspreken met
een wetende blik
die compassie
kunnen delen
zonder confrontatie
die al innemend
hun woorden
kunnen geven
het is een
samenspel omdat
de doelen niet
geformuleerd zijn
in een liefdevol
eerst ontmoeten
om de interesse
in elkaar te verdiepen
met het verstaan
van kleuren die
we samen delen
en uiteraard genieten
Heerlijk kletsen
we hebben
de tijd opgerekt
toch wordt er
in meer
minder gezegd
alsof we zuinig
moeten zijn op
de info die we
geven in zijn
effecten op leven
het heerlijk
kletsen is voorbij
want wat we
doorspelen is nu van
belang voor jou en mij
Licht en schaduw
lief spelen zij
al jaren lang
het spel van
licht en schaduw
nooit heeft een
onvertogen woord
daar afbreuk
aan gedaan
als er een
lichte schaduw
overtrok
werden er slechts
wenkbrauwen
gefronst en nooit
eens stevig op
de deur gebonsd
alleen waar
onverwacht
het contrast
verstoord werd
herstel niet snel
voorhanden was
bleek beraad de
enig juiste daad
zonder echt
wereldschokkend
te zijn deed
elk verlies
structureel veel
pijn en bleek
heling toch het
enige medicijn
Jouw hand
je vingers met
dwarse streepjes
die kootjes dragen
nagels die nooit
hebben nagelaten
vuil te willen zijn
de lijnen in je hand
als markering van
spieren en gewrichten
de duim heeft een
oppositionele rol in
dit gevoelig geheel
ringen rond de
pols hebben hun
eigen verhalen over
het vele werk de
vermoeidheden in
buigen en barsten
pas nu besef ik
het onbelangrijke
van de talloze
wetenswaardigheden
jij hebt hem uitgestoken
bedankt voor jouw hand
Jouw regie
jij kon ons
In een blik
de dialogen
uit een roman
laten lezen
met mimiek de
diverse emoties
goed accentueren
met lichaamstaal
van armen en benen
de setting veranderen
waarin jij speelde
ogen klein en
verschrikt groot
gaven gevoelens
voorzichtig hun
ziel zo nam jij
ook met vingers
toeschouwers mee
om samen te
genieten van
wat je etalages
hen allemaal
hadden te bieden
jouw regie
was gebaseerd
op de tonen en
woorden van
jouw stem je
zong belangrijke
aria's neuriede
sfeer in het
achtergrondgebeuren
liet harten voelbaar
kloppen naar een
geruststellend einde
Kind van de hemel
jij hebt ooit je
eigen tranen
gedroogd toen je
besefte dat jij
nooit op eigen
kracht zou
leren vliegen jij
als kind van de hemel
met altijd hoofd
en armen omhoog
om het blauw van
de lucht ook maar
even te kunnen
raken om de vlucht
van wolken te
kunnen smaken
het was toen
jij in ultiem
proberen met een
hoge sprong langs
het firmament te
gaan scheren waarbij
jij verkeerd landde
en in gips strandde
zo dicht bij aarde
heb jij het leven
omarmd van kleine
dieren en insecten
hun plekken bekeken
in leven en thuis het
bijzondere wonen en daar
als vriend te mogen komen
Het klein carrousel
ik zag ogen
langzaam open
gaan lichaam
traag ontwaken
in het ontdekken
van de nieuwe dag
waar donker is
geweest veegt nu
licht de restanten
naar de kanten
opwindend
trillen leuke dingen
in het gezichtsbeeld
terwijl donkere delen
bezorgdheid meekrijgen
het kleine carrousel
van deze ochtend
opent een veelvoud
in kleur en ludieke
muzikale bewegelijkheid
maar de regie tempert
snel door de modus
van noodzakelijkheid
verplicht aan te zetten
en waaiers rust te brengen
Die vonken
zacht klinkt
de weemoed
in hun lief gezang
maar woorden met
een eeuwig gewicht
maken kinderen bang
zij gaan voor
het meer dansante
voetenwerk en de handjes
maar in jouw
ogen smeult het
nooit gedoofde vuur
het donkere van
je stem herinnert
zich nog ieder uur
die vonken ga jij
kinderen leren uit hun
geschiedenis van proberen
Zijn accssoires
hij hoefde
zijn rug niet
te rechten
kreukloos
viel het maatpak
hem op de huid
zijn accessoires
waren hun tijd
al ver vooruit
opzienbarend
in het trendy circuit
dat hij onderhield
hij leek onbereikbaar
keek verder weg
dan ooit pas op
de horizon was er
kans op ontmoeten bij
toeval op afspraak nooit
Gegrond op aard
Ik ben de waarde
gegrond met beide
voeten op de aarde
Voorheen onverwacht
was ik te hard
van stapel gelopen
en waren de
bladeren, de takken,
en wortels om mijn
been heen gekropen
Ik was bewaard
maar tevens van
de grond ontaard
Misschien vonden
de diepe gronden
voor mij een kans
en bracht dit door
te vallen en weer
op te staan mijn
evenwicht in balans
Nog niet te laat
voor het koers
wat mijn kant op gaat
Ik loop inmiddels
steeds verder rond
op onze aarde
dat intussen
net zo dankbaar
is geworden als
mijn eigenwaarde
Een hoge hakkentoon
zwart zwangerde
de nacht zijn
onverwacht
donkere boodschap
waar stilte
onheilspellend klonk
warmte drukte zijn
eigen dekmantel
nog knipperde de
laatste straatlantaarn
zijn eenzaam licht
tegen de blinde muur
raffelden schoenen
een hoge hakkentoon
op de natte klinkers
van de ongelijke stoep
in een verschrikte
oogopslag werd al
schuld bekend was de
patser snel weggerend
de griet en hij
kenden elkaar niet
stond in de verbalen
toch is hij haar gaan halen
om als stel
op gemakkelijk geld
te gaan jagen in
beroven zonder vragen