Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Onafhankelijk en vrij
ik wil niet meer
dat een ander
aan de touwtjes trekt
mijn benen heft
en armen laat bewegen
wil geen marionettenleven
heb de draden doorgeknipt
mijn oude ik vaarwel geknikt
deuren achter me gesloten
het voelt kwetsbaar
koud en kaal om eindelijk
weer op mezelf te staan
maar ik heb doorgezet
oude gewoontes afgelegd
voel me onafhankelijk en vrij
tenminste voor
zover dat kan in deze
strak geleide maatschappij
Pigmenten van de geest
heb mijn leven geschilderd
jaren in kleur aangezet
maar kon er uiteindelijk
geen juiste vorm aan geven
penseelde lijnen
in verlopende einden
cirkelde speels met
pigmenten van de geest
het doek was te groot
verdwaalde in miniaturen
van creaturen die
leefden van de goot
schetste in blauw
mijn ontsnappen
moest terug door de kou
met de dood op mijn rug
wind waait nu herfst
op een drogend paneel
ik ben het spoor bijster
zelfs in wit ben ik te veel
In voeg en groef
nog spreken mij
de stenen toe
als ik ze raak
in voeg en groef
hun bestaan
is langs ons heengegaan
we hebben ze
niet eens zien staan
in woord en beeld
ligt alles opgeslagen
alleen bezitten wij
geen reproductiegave
maar in voelen
spreken alle talen
komen herinneringen
onze kleur en warmte halen
In serene rust
al eeuwen
gaan de jammerklachten
strak omhoog
langs pilaar en
kathedralenboog
tot in de donkere gewelven
om daar
bij het gesloten dak
het onderspit te delven
verlost van gif en kwaad
verlaat men in serene rust
de plaats waar het geweten is gesust
maar in den hoge gisten twisten
de oplossing zit binnenin
met het maken van een nieuw begin
Kleine dingen
het waren kleine dingen
die ieder
voor een eigen leven gingen
losgeslagen uit verband
in vrijheid
keuze voor een andere kant
waar structuren
in voorzichtigheid
de dagen lijken te besturen
komt chaos om de hoek
maakt troep
zonder verdwijnen
moet de tolerantie groter
alle neuzen naar één kant of
geeft groot ook klein de hand
Rode zonnestralen
ik spin secuur mijn web
en kleur het met
wat rode zonnestralen
maar binnenkort
vriest ochtendvorst
zijn eerste ijsverhalen
dan vonk en schittert
alles kristallijn alleen mijn prooien
zullen ook gewaarschuwd zijn
Het tikje border line
ik ben
niet eens gevallen
maar gestruikeld over
de zelfgespannen draden
van mijn bestaan
ging perken te buiten
waarin normen huisden
het tikje border line
vergrootte steeds in
waarden het allerkleinst
heb de mazen
van het net bekeken
ben er in gebleven
gevangen of toch vrij
die strijd is nog niet voorbij
Een wereld zo dichtbij
gordijnen bewegen
zonder lichte tocht
het tikt en kraakt
waar je ook gaat
beladen is de stilte
met een hoge toon
herkenbaar zijn wat
elementen uit een droom
er is aanwezigheid
in het wachten
met ingehouden adem
voel ik gespannen krachten
nog kan ik niks raken
heb geen mogelijkheden
om contact te maken
met een wereld zo dichtbij
er piept een telefoon
alles lijkt weer heel gewoon
de cirkel is gebroken maar
mijn wereld krijg ik niet meer open
Leven voor alles
Leven voor de aarde.
Leven voor de maan.
Leven voor de zon...
En ik zal aan jouw zijde staan,
samen leven we op een bol.
De wereld is best wel klein...
Maar wees blij dat we hier,
bij elkaar mogen zijn!
Leven voor jou.
Leven voor mij.
Ik heb een vraag...
Doet het leven pijn???
Leven voor de wereld.
Leven voor mij.
Leven voor het water.
Wees nou eerlijk...
Doet het leven pijn???
Het leven doet pijn...
Wist je dat niet?
Ik hoop dat je het nu eindelijk ziet...
Leven is niet altijd even fijn.
Leven zullen wij.
Niet zonder pijn.
Maar het is al fijn om zo dicht bij jou te zijn...
Leven eindigt ooit.
Soms duurt het nog maar even.
Maar je komt je familie nog wel tegen,
ook al is het maar voor heel even...
LEVEN
Wat Jij doet met de waarheid
Het is maar wat JIJ met de Waarheid doet;
En of je voor jouw fouten hebt geboet.
Dan ga je je leven anders bezien.
Leer de Kracht van De Ziel opzoeken;
zo kan je verschillende werelden zien.
Of je nu met de maatschappij,
jezelf met je naasten inleeft,
of juist de maatschappij tegenstreeft.
Denk maar aan Eén ding,
Leer ook uit ervaring,
En geef niet toe aan een levensdaling,
Maar ga voor Verlichting,
Dat is dan ieders een verdiende beloning.
Spieren in extase
zij serveert thee
uit het antieke servies
geen sherry of wijn
het is weer trendy
om middags nog niet
aangeschoten te zijn
voor het avondfestijn
vol rauw mannenvlees
met spieren in extase
binken die stinken
naar olie en zweet
huid licht gelooid
de blik niet gekooid
in wellustige jacht
maar ze hebben
het allemaal gehad
van plate naar date
de coke en speed
nu gaan de fleeces aan
en samen op de bank
weer hand in hand voor de tv
In edelmetaal
het was niet altijd
een blok aan mijn been
ik koester doel en bestemming
heb het gezaagd gefreesd
geschuurd en gelakt
tot het echt duurzaam leek
maar het gelach
van kenners en weters
verbrandde het blok als te soft
koos ijzer en smeedde het heet
vormde en draaide in koelend gaan
kon het niet passend beslaan
pas in edelmetaal
heb ik met liefde en vlijt
mijn doel en bestemming bereikt
ragfijn bewerkt
met ervaring en pijn
is het de relikwie van mijn zijn
Stukjes werkelijkheid
het was geen luchtkasteel
daarvoor waren wij er
met te veel
in samen
stukjes werkelijkheid vervlechten
begrepen wij elkaar
maakten tastbaar
waarom wij anders
vol emoties zouden vechten
het breken hebben wij
gelukkig achter ons gelaten
gezond verstand verlengt de dagen
waarin wij toch
met onze schamele zaken
af en toe de hemel willen raken
Met magie te laden
vaak mis je een slag
de laatste penseelstreek
het akkoord dat nooit was
om je werk
met magie te laden
het te bezielen tot kunst
in onderscheiding
door de flits van schoonheid
met ultiem contrasteren van kleur
zij tonen de meerwaarde
door het intense gevoel mee te geven
dat danst op de rand van hemel en leven
Verweesd
verweesd
verdwalen kale taken
in de ijle lucht
het feest
van lommerrijke lange dagen
is al geweest
langzaam
stromen sappen
door de winterklare bast
die wacht en rust
in regen sneeuw en kou trotseren
tot het tij alles zal keren
Het laatste stukje
ik weet dat het
zomaar uit de bomen valt
in allemaal losse delen
het kan me
ook niet schelen
ik puzzel ze wel tot gedicht
maar een gezicht
zonder ogen
of liefde zonder pijn
een misdaad
los van mededogen
kan onmogelijk het plaatje zijn
want het laatste stukje
dat de puzzel completeert
wordt altijd door de lezer geoffreerd
Pure dwang
ik ben het zat
om te zien hoe leven
wordt afgevlakt en ingepakt
door codes van de media
het is geen sturen meer
maar pure dwang
de hoeveelheid apps
en hypes maken mij bang
nog kan ik kiezen
maar dat duurt niet lang
het is een moeten met
sociale uitsluiting als boete
ik wil weer terug
op mijn rug in de wei
tussen hommels en bloemen
rust om te zoenen
mijmerend kijken
naar het echt strakke blauw
zonder vliegtuigstrepen
om de tijd voor even te vergeten
Kleine details
ik heb de gordijnen
open gedaan
het raam haalt
de wereld naar binnen
caleidoscopisch
ontrollen zich
flitsen van het
panoramisch gebeuren
nog kan ik
ze sluiten
maar buiten barst
van emoties en kleuren
kleine details
weven samenhang
tussen de beelden
van het leven vandaag
ik open het raam
verlang naar delen
van lach en een traan
in het bestaan van zovelen
Misschien wel of ook niet
misschien wel of ook niet
wie ik ben
is zeker niet altijd te vinden
in wat ik schrijf
wat ik schrijf kan ik best
beleefd hebben
of ook niet
ik kruip even graag in de
huid van een man
als in die van een vrouw
of een kind
als iemand van het toneel
het gaat toch om gevoelens
die ik losmaak
dat is ten minste vaak mijn
streven
of ook niet
het is maar hoe u mijn woorden
wilt lezen. hoe ik sta in het
leven deel ik soms met u
en soms ook niet.
Een eigen lauwerkrans
ik wilde bladeren
van de bomen plukken
voor een eigen lauwerkrans
zij vielen als
vanzelf in mijn hand
een godsgeschenk
maar kleurden
in opstandigheid
tegen mijn witte huid
ik had niet
de serene blik
van uitverkoren mensen
mijn armen waren
ongeschikt voor het geven
van genade en geschenken
dacht een profeet te zijn
maar weet in eigen land
brengt die verering enkel pijn