Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het leven
Het leven is vaak kort
ook kan het lang zijn.
Maar voor alles is een tijd,
voor blijdschap, voor verdriet
voor liefde, voor haat,
voor leven, voor dood.
Het leven biedt veel mogelijkheden
van licht naar duisternis
van duisternis naar licht
Blijdschap is veel in ons leven
Blij zijn is wel het voornaamste
de vrede te voelen in ons hart.
Moge ons leven geluk uitzenden
naar allen die wij ontmoeten!
Het palet vol kleuren
iedere dag
een maagdelijk doek
het palet vol kleuren
de eerste streek
brengt zon en wind
misschien wat lichte geuren
zacht vloeien
de pigmenten met
persoonlijke sentimenten
nog is er harmonie maar
drogend lopen vormen vast
verdwijnt de tolerantie
zet structuur
zijn vaste stap
lijkt souplesse arrogantie
pas later strijkt
de schaduw van de nacht
oneffenheden weer met liefde glad
Zoveel gevoelens elke dag
Gevoelens in je leven
ze zijn er elk moment
elke dag kom je ze tegen
ze zullen altijd naar je toekomen
Angst en verdriet
ze komen op je weg
ze ontkennen
kan je heus niet
Een gevoel van geluk
zal je ook wel eens hebben
al is het niet alle dagen
dat gevoel kan nooit stuk
Boosheid ...
je komt hem ook wel tegen
hem ontruimen kun je niet
want mensen zijn niet steeds lief
en al deze gevoelens
ze passeren je ooit wel eens
je raakt ze gewoon nooit kwijt
De sleutel
Jij hebt de sleutel van het leven
de sleutel tot een oplossing
die moet worden gegeven
De sleutel, die naar de toekomst reikt
dat heb jij in handen
wat je ook mag denken
het is juist dat, dat je niet mag verbranden
Want die sleutel, is voor het slot
die de poort open maakt
en het verleden
dat je zo achter je laat
Zo heb jij de sleutel, voor de uitkomst
die van het leven, die jij bij jou hebt
jij hebt de sleutel
van het vooruitzicht
en het verleden laat je op slot ...
Herinneringen in het leven
Herinneringen zijn er in mijn leven
ze geven me kracht
om verder te gaan in mijn bestaan
Beelden flitsen voor mijn ogen
van hoe mijn leven is verlopen
leuke herinneringen zijn er
ook minder aangename
maar ze zijn er nu eenmaal
en veranderen kan je niet meer
ze zijn gebeurd in je leven
je moet het levenslang dragen
de herinneringen in je bestaan
en dat wel alle dagen
Maar ...
ze maakten me, tot wie ik ben geworden
ze lieten me zien, hoe het leven kan lopen
leuke herinneringen zijn er in mijn hoofd
minder aangename ...
hebben mezelf soms helemaal verdoofd
Het zijn maar dromen ...
Het zijn maar dromen ...
die er elke nacht vertoeven
leuke gebeurtenissen
en nachtmerries komen op mijn pad
soms denk ik wel eens
“met deze dromen heb ik het helemaal gehad”
Dromen hoeven niet waar te zijn
ze zijn bedrog ...
ze toveren mensen tevoorschijn
die er niet kunnen zijn
Soms droom ik ...
over een nare gebeurtenis
maar als ik dan wakker word
weet ik
dit is niet echt ...
het was maar een droom ...
ik droom
over iets moois
iets leuks komt op mijn weg ...
maar als ik wakker word
dan weet ik ...
Het was maar een droom ...
Daar ver weg..
Ik vraag me af
hoe is het daar
ik voel dat het beter is
om daar te zijn
maar om daar te zijn
moet ik door alles heen gaan
daarvoor zet ik me in
maar de weg is oneindig
ik geef niet op
al zie ik t nog niet
zal het daar nog zijn
is het nog lang
ik geef niet op
en ben niet bang
Een herinnering
Een herinnering in mijn bestaan
van hoe mijn leven is verlopen
misschien een dagboekje bijhouden
daar heb ik dan
echt wel iets aan ...
Flitsende beelden
van wat er is gebeurd
mijn ogen fonkelen
bij mooie herinneringen
ze sluiten zich ...
bij iets minder leuks
Mijn hart zit vol herinneringen
van vroeger en van nu
van volwassenheid, maar ook als kind
herinneringen van een knuffel geven
tot gaan, door het lint
Vele herinneringen in mijn leven
ze hebben me gemaakt tot wie ik nu ben
ze hebben me vanalles laten beleven
maar het heeft zich gemaakt tot hoe je me nu kent
Vergeving
Een mens
is niet gemaakt
om in schuld
te blijven rondlopen
Een mens is gemaakt
om elkaar
te leren vergeven
Doe dat dan ook
vergeef je medemens
vergeef hem zijn stommiteiten
Eigen aan een mens is
fouten maken, stommiteiten doen
elkaar raken, met of zonder woorden
maar het is een kunst
mensen te vergeven
maar ...
soms is het te moeilijk
elkaar te vergeven
de pijn, de schuld die is gemaakt
is te groot
Vergeving is toch zo mooi
als je alles achter je kan laten
en verder gaan waar je gebleven bent
maar
we zouden waarschijnlijk
een perfecte wereld creëren
als elke fout
vergeven zou worden
Toch kan ik het alleen maar
ieder mens toewensen
Wat is het doel van het leven?
Wat is eigenlijk de bedoeling van het leven
waarom worden mensen
op de wereld gezet
kan iemand mij daar een antwoord op geven
In het leven
het is niet altijd
rozengeur en maneschijn
waarom precies
moeten we op deze wereld zijn
We kennen blijdschap en vreugde
we kennen leed en verdriet
iets anders
dat bestond tot nu toe niet
Geen enkel mens is perfect
iedereen heeft zijn gebreken
heeft ook zijn positieve
en mooie eigenschappen aan zichzelf
dat is in al die ontelbare jaren
wel al gebleken
Maar wat is eigenlijk het doel
dat mensen op de wereld staan
waarvoor zijn mensen geboren
waarvoor moeten mensen werkelijk gaan
De wereld is voor jou niet rooskleurig
Angstig kijk je om je heen
de wereld is voor jou
niet rooskleurig meer
Op je gezicht staat te lezen
dat het niet goed met je gaat
je weet gewoon niet meer
waar je in dit leven staat
Je houdt niet van deze wereld
daarvoor heb je teveel verdriet gehad
liever zou je willen opgeven
dan terecht te komen
in dat zwarte gat
Maar daar vind je de kracht niet voor
pijn, is enkel wat je voelt ...
je wilt dat iemand jouw zorgen wegneemt
want
je voelt je zo alleen
Maar gelukkig zijn
is wat jij eigenlijk wilt
maar je voelt enkel pijn ...
in jouw hart blijft het stil
Wees vooral jezelf
Geef nooit de schuld aan een ander als iets fout gaat.
Werk eraan, want daarvoor is het nooit te laat.
Doe je dingen op je eigen manier.
Laat je niet afleiden door een ander, maar maak plezier.
Het geluk van het leven, heb je in je eigen hand.
Go with the flow? Of kom je in opstand?!
Ik stop
ik wil niet meer, ik voel me niet goed.
ik heb gewoon geen moed.
of wel, en heb ik dat verspeeld.
en heb ik het dan niet goed verdeeld?
ik ben er klaar mee, ik stop.
ik heb gewoon te veel aan mijn kop.
Leven wordt dood
bloemetjes komen, en bloemetjes gaan.
de zomer wordt winter, en de zon wordt de maan.
donker wordt licht, en warmte wordt kou.
vriendschap wordt liefde, en ik haat je wordt ik hou van jou.
zwart wordt wit, en klein wordt groot.
een glimlach wordt een traan, en leven wordt dood.
Het leven
het leven, soms zwart en soms kleurig.
het leven, soms saai en soms fleurig.
het leven, soms vrolijk en soms boos.
het leven, soms een zonnebloem en soms een roos.
het leven, soms een glimlach en soms een traan.
het leven, soms de zon en soms de maan.
het leven, soms goed en soms kwaad.
het leven, soms slecht en soms een goede daad.
het leven, soms los en soms erg vast.
het leven, soms voorspelbaar en soms heel onverwachts.
Vragen
Keer op keer komen er momenten waarop ik mijzelf de vragen stel
Wat is echt en wat weer niet, en zie je het verschil wel?
Sommige dromen lijken echt en ook weer andersom
Is het een aanwijzing of een teken en wanneer valt de bom?
Is het goed of is het slecht, is het waard of totaal niet?
Is het werkelijk wat je mee maakt of is het fictie wat je ziet?
Word je er sterker van of maakt het je juist zwakker?
Word je in slaapt gewiegd of schudt het je juist wakker?
Welke richting is het beste en met welk tempo moet het dan?
Kan ik echt wel alles aan, of twijfel ik ook wel eens of het kan?
Draait de wereld om mij, of zie ik het dan verkeerd?
Wat als het zo is, voel ik me dan als middelpunt wel vereerd?
Vragen zijn er niet om gesteld te worden, maar om over na te denken
Filosoferen in het leven en discussiëren zonder iemand te krenken
Leef en laat leven, sta niemand in de weg, help elkaar
Want het leven zit vol ellende, en vol met gevaar.......
Als ik mijn ogen sluit
Ik doe mij ogen dicht,
en denk aan een aantal jaren geleden.
Toen het thuis nog goed ging,
en we nog lief en leed konden delen.
Vroeger wou ik eeuwig bij mijn ouders blijven,
wat vertrouwd was, zonder ruzies, zonder verdriet.
Daar kan ik nu helaas niet meer aan denken,
want dat wil ik nu niet.
Als ik mijn ogen dicht heb,
dan denk ik aan die leuke tijd.
Maar die leuke tijden zijn nu voorbij,
dus neem ik afscheid.
Niet alleen vanwege de ruzies thuis die ik had,
maar ook vanwege de dingen die mij hebben kapot gemaakt.
De dingen die ik wil vergeten,
zoals pesten/misbruik/trauma's die mij van binnen te diep hebben geraakt.
Maar als ik mijn ogen open doe,
dan steek ik wijs mijn neus in de lucht.
Ik kan weer opnieuw beginnen,
en doe dat met een zucht.
Geen zucht van verdriet,
en geen zucht van de pijn.
Ik begin nu een nieuw leven,
een leven waar ik weer gelukkig kan zijn.
Het leven
het leven is zo slecht nog niet.
het ligt eraan, hoe jij het ziet.
iets moois, met veel mensen die van je houden.
of iets lelijks, met mensen die je haat en die je niet wil vertrouwen.
het leven is zo slecht nog niet.
het ligt eraan, hoe jij het ziet.
Mijn Binnenkant
Je kent me niet,
Je weet alleen het gene dat je ziet,
Je kent alleen mijn uiterlijk,
Maar mijn binnenkant is alleen belangrijk,
Pas als je me een kans geeft,
Leeft, zoals ik alles heb beleefd,
Weet wat ik allemaal heb meegemaakt,
En het je dan nog uitmaakt,
Dat ik dingen anders zal beleven,
Bedenk dan maar even,
Ik heb niet zo'n gemakkelijk leven.
Twee persoonlijkheden
Het verleden heeft een reden, en het heden word je toekomst.
Diepen dalen kwamen en gedachtes hebben een herkomst.
Stilte brengt mijn gedachten van uren wachten van verzachten.
Op mijn wangen gedroogde tranen van het huilen,
verlangen naar schuilen, moe van het vallen in de kuilen.
Grote mond, scherp in de ogen, klein hart, heel gevoelig en erg apart.
Kijkend in de spiegel, iedere dag weer, brengt me naar morgen alweer.
Vallen en opstaan laat me gaan, dit is mijn leven, mijn bestaan.
Een klap in mijn gezicht, word wakker en kijk, negatieve cirkel van alleen maar gezeik.
Gister nog weten en morgen een vraag, tijd tikt door en overmorgen is vaag.
Wie ben ik, kijk en zie, denk als jij, trap het heden kapot
en maak voor de toekomst plaats vrij, maar het heden maakt mij.
Wie is mij, ik of jij, hij of zij.
Ingewikkeld allemaal, klein zien en groot denken,
dat zal een middelmatige toekomst schenken.
Een raadsel zonder vraag is een som zonder antwoord,
dit is mijn leven, ik word letterlijk gestoord.
Twee persoonlijkheden vechten tegen elkaar,
de ene maakt de ander kapot en ik ben klaar.
Een dilemma is het niet zonder twijfel of een keus,
een kabouter is never nooit een reus en ik? Ik ben gewoon een kneus.
Maar ook alle kneuzen kunnen ergens komen, ookal zie je door de bomen
het bos niet meer, belangrijkste is dat ik het probeer.
Vechten met jezelf is erg apart, vooral deze tekst met gedachten,
gevoelens van twee is erg verward.
Mensen kunnen mij niet begrijpen want ik snap mezelf niet meer,
ik word achtervolgd door backs in mijn rug elke keer.
Ik wil zijn zoals ik ben, iemand die kan zeggen dat ik mezelf ken,
en niet een pussy zijn die voor zijn eigen Ik rent.
Geen tijd tikt zonder klok, klok zonder tijd is tijdloos,
en elke keer terug denken in de tijd is kansloos.