Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De kleine scenes
heb de laatste stukjes gelegd
de puzzel van mijn leven
zijn uiteindelijke vorm gegeven
maar alles voelt emotieloos
heb nooit de goede kleur
kunnen bekennen in wennen aan
de kleine scenes gaan
daar smeult en vonkt de liefde nog
plaats en tijdloos zonder gêne
maar het vlakke
overheerst zwart wit
in een bestaan met grijs gezicht
Een wereld die was
stilte wordt voelbaar
als de verre geluiden
van een wereld die was
zijn verdwenen
ineens fluistert gras
spreken struiken
hun dialoog met de wind
hoor blaadjes zacht wuiven
in deze enclave van rust
is nog plaats voor het
kreunen van oude kastanjes
behangen met donkergroen loof
kom we gaan weg uit
de kakofonie van de wereld
terug naar het sprookje
van voelbare stilte en rust
Stilte blijft sacraal
de nacht
is nog zwart
als mijn ochtendpen
de eerste letters
schrijft op deze dag
de stilte
blijft sacraal
als ik wat lijnen
sprekend op
het blanco teken
wat zal
deze morgen geven
als zon de zegels
tussen de regels
transparanter maakt
tonen zij
het resultaat van
mijmering en dromen
of laten ze de dag
met zijn verrassing komen
Lijnen met vroeger
hoe wist je
van het kistje
met de liefste
dingen uit mijn leven
ik had het
weggeborgen
om ooit te bekijken
in tijden zonder zorgen
jij hebt al
flitsjes gezien van
zaken die mij raakten
herinneringen dieper maakten
wij zijn alles
rustig door gaan nemen
hebben edelstenen
weer nieuw licht gegeven
het kistje
is niet meer gesloten
de lijnen met vroeger
blijven voortaan open
De echte wereld
heb de plaatjes
en filmpjes gezien van
dieren die op mensen lijken
kleertjes aan
hun stemmen en lach
zelfs de kus en een traan
maar ik wil
ze zelf ontdekken
hun geur en eigen geluid
de warmte van vacht
kunnen raken en weten
waarom die ook plast
ik wil voelen en ruiken
bewegen en leven
in de echte wereld daarbuiten
Licht geworteld
de stam
is licht geworteld
in onthechten
buigzaamheid
van twijg en tak
is wat verzwakt
toch straal jij
met trotse kracht
weerbarstigheid
de balans is fragiel
in confrontatie voelt
jouw weerstand iel
buig maar en
kom langzaam op
ook zo bereik je ooit de top
Het water breekt
uit schijnbaar klare lucht
rolt wind ineens omlaag
maakt herfstig stemmingen
met donderklap en regenvlaag
de oogst nog warm
van lange zomerzon
verschrikt en schikt
zich beurzig op de grond
gelijkmatigheid
verliest in mist
de strijd van donker licht
in aanloop naar de wintertijd
nog warmt de zon
met zomersheet
terwijl in het open veld
de eerste vorst het water breekt
Kunst wordt gefileerd
in contrast
overtreft het licht
zichzelf in helderheid
weg zijn ruis
en zachte tonen
in vervloeien
hardheid kan ook
intrigerend boeien door
scherpte van details
kunst wordt gefileerd
door eigen waarheidsmix
gaan voor alles of soms niks
Het rijpen van stilte
het is geen cel
waarin jij mantra's prevelend
jezelf tracht vrij te pleiten
jouw buitenissigheid kent enkel
zelf gepermitteerde grenzen
door betutteling van het lot
geen brandhaarden
van energieën worden zichtbaar
als men jou de voeten wast
stigma's uit
een vroeger leven zijn al
bij de eerste kruisiging vergeven
pas in het rijpen van stilte
zullen de waarden van
lach en bolle buik gaan leven
Schoonheidsideaal
wij streven al
een leven lang naar
symmetrie als schoonheidsideaal
bewerken en her profileren
wat de natuur
ons meegegeven heeft
zien als resultaat
gelijkvormig zonder hart
twee helften bij elkaar gebracht
kies maar voor uniek
het ene oog is ook
het andere niet
de lach trekt links
op vrolijkheid en rechts
zit het venijn in chagrijn
laat je hart maar spreken
in ongelijkheid en gebreken
een gezicht om nooit meer te vergeten
Rouwt afscheid
waar stilte
ademt in de
laatste tekens leven
rouwt afscheid
in het alom
aanwezig zijn van pijn
er is geen strijd
maar een serene rust
van overgave
de hand
voelt warm in
bevestiging van samen
nog klonk je naam
in de herkenning
van zijn laatste blik
inkeer ademt stilte
heel zachtjes
sluit ook zijn gezicht
Vlammende verhalen
laat je geest eens dwalen
door vlammende verhalen
uit de open haard
het beuken blok
net achteloos gedropt
vertelt zijn laatste uur
reeds danst de rook
in smeulende herinneringen
opent vuur de eerste jaarringen
sist en knettert namen
in een knisperende vonk
strooit spetterend wat anekdotes rond
in het verzameld werk
van meer dan vijftig jaar staan
generaties lief en leed achter elkaar
Zo voor het rapen
jij had de rust
zo voor het rapen
maar je sporen
in het zand
lijnden vaste koers
geen twijfel
of moment van
overweging tekenden
hun speelsheid
op het strand
in het spel van
wind en wolken
ging je volledig mee
toch bleef je tred
steeds parallel aan zee
de verte focuste
in eindeloos herhalen
maar op een eiland
vertellen einde en begin
dezelfde verhalen
Door witte guirlandes
woorden vielen
in waaiers uiteen
door vuurwerk van de zin
strofen
schoten als pijlen
naar ongekende hoogte
cirkelden daar
in steeds snellere vaart
tot een veelkleurig begrijpen
als apotheose werd het gedicht
met een oorverdovende knal
door witte guirlandes uitgelicht
Op eigen benen
zij hebben geleerd
in liefde en vertrouwen
een huis te bouwen
nog spelen ze
hun bloementuin
als hemels paradijs
maak ik ze wijs
dat de wereld
niet is wat zij lijkt
zou ze graag behoeden
voor knauwen in vertrouwen
de barsten in het goede
toch laat ik ze gaan
zij zijn in staat om eindelijk
op eigen benen te staan
Niemand is perfect
Niemand is perfect
volmaaktheid bestaat niet
iedereen heeft zijn gebreken
dat is al meer dan één keer gebleken
probeer het ook niet
perfect te willen zijn
dat is in dit leven, helemaal niet mogelijk
je kunt er niet naar streven
Je kunt niet alles goed doen
iedereen heeft positieve en negatieve kanten
dat is gelijk voor elk mens
geen één mens is foutloos geboren
Als je dat echt wilt ...
zal je steeds teleurgesteld zijn
want het leven
gaat gepaard met geluk
boosheid, verdriet en pijn
ook met liefde
die iemand je kan geven
Maar je kan niet foutloos zijn
zo is geen één mens geboren
probeer gewoon een gelukkig leven te leiden
en weet ...
je kan niet bij iedereen worden uitverkoren
Nachten vol maan
ik ben
aan de haal gegaan
in nachten vol maan
zonder bezem of tapijt
maar geleid door
kosmische krachten
maakte me leeg
bevrijd van aardse ballast
dreef ik op duizend gedachten
in een groots perspectief
openbaarde zich schoonheid
loste tijd op in zijn
zag de maan
langzaam ontkleuren
in het goud van de zon
de morgenstond
bracht mij geluk en
weer terug naar waar ik begon
Zoveel melodieën in mij
toen ik klein was wilde ik kunnen schilderen
elke droom en elke wens schilderde ik mezelf.
maar talent ontbrak en ik zocht iets anders
ik hield ook wel van drama en vond het toneel
kleine rolletjes op school, ook dat werd niets
misschien kon ik gaan schrijven, hoe moeilijk kon dat zijn?
vol vertrouwen leerde ik de kunst van het verhalen
maar het schrijven vertelde mij niets
ineens zág ik mijn passie ...
ze was er eigenlijk altijd al geweest
op een dag sprak mijn lichaam zijn eigen taal
ik danste, niet in het minst verlegen voor andere ogen
Eindelijk had ik mijn talent gevonden
mijn lichaam gaf me alles wat ik zocht ...
luister naar de muziek, zoek en vind haar kracht
dansen is voor mij vrijheid, één die ik kan delen
kijk gerust, ik vind het fijn
want zoveel verschillende melodieën zitten in mij
ik voel me volkomen vrij en mijn
lichaam spreekt alle talen
Pigmenten
heb licht gevangen
zag het hangen
aan kaarsen en lampen
pas in de ochtend
ging het verdampen
in de rijzende zon
keerde weerom
in duizenden kleuren
van bloemen en planten
heb pigmenten gemengd
schilder met verf die in licht
haar vrijheid weer vindt
De aandacht fuik
een danspas en een grap
zo maakt hij
na begroetingsritueel
zijn nonchalant entree
ogen draaiend
en een denkbeeldige
vriendin in
afscheid aaiend
kiest hij een vriend
als springplank
voor zijn diepe duik
in de aandacht fuik
onnozel paraderend
langs hun nieuwsgierigheid
de laatste roddels strooiend
wint zijn aanhoudendheid
de kaarten zijn geschud
zij zijn al overbluft
volgen de verhalen
over zijn levensidealen