Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De verering
ik heb het weggewuifd
met een nonchalant gebaar
alle aanzien macht en roem
door de schouders ervoor
op te halen wilde ik de prijs
voor die publiciteit niet betalen
geen schijnwerpers
op mijn bestaan die bepalen
hoe ik wel en niet moet leven
ben anoniem gebleven
zie minzaam de verering aan
van mezelf onder een andere naam
In een handomdraai
de wereld
in een handomdraai
een huis wat geld
kunnen kiezen ja dat telt
maar keuzes
maken hebberig
je zoekt de grenzen op
van wat er mogelijk is
soms krijg je een tik
word je op de plaats gezet
beseft met scha en schande dat
niet alles voor jou is weggelegd
leef in zaken
die je waar kunt maken
met plezier en perspectief
heb een ander als jezelf lief
Een stralend verschijnen
ik zag je glad
maar voelde
hoe het leven zijn
lijnen geëtst had
in jouw oppervlak
geen levensloop
in krullenletters
gegraveerd
maar dieper en
door pijn bezeerd
transparantie
miste daar het
fonkelend licht
door tijd en zorgen
voor altijd gewist
toch glans jij
weer in een
stralend verschijnen
niets heeft jouw
optimisme doen verdwijnen
Handenvol zomer
heb handenvol zomer geplukt
uit bloemen die in het wild
hun kleur wilden bekennen
onstuimig vitaal
bloeiden zij dwars door elkaar
hun knoppen op zoek naar de zon
wat ongeordend leek
bleek een proces waarbij ieder
op de juiste plaats in bloei werd gezet
ook hier in dit onbekend paradijs
geeft natuur zijn schepping
en schitterend geheim zomaar prijs
Weidt schaduw uit
onder donker loof
weidt schaduw uit
over rust en stilte
woorden lossen op
in verwaaid geluid
van een verre kerkklok
over het trillend land
komen de boerinnen
manden aan de hand
kleden zijn gelegd
het maal bereid na
danken voor de spijs
zo biedt de boer
de lange zomerdag het hoofd
eten en siësta onder donker loof
Zij laten zich vermaken
een zaal die
nog weerbarstig lacht
en wacht met warm applaus
ik het enig lichtpunt
in het zwart die met
klam zweet de sof afwacht
ik knip de wilde haren weg
breek zacht met wat ik zeg
hun weerspannig ik
tot zij met honger blik
alles uit mijn handen eten
hun eigen egootjes vergeten
ik herder weer en hoed
de kudde met mijn schapen
de laatste rij zit al te vozen of te slapen
Een blanco papiertje
weer hoor ik
de klokken slaan
zie lege uren passeren
het a-viertje blijft onaangedaan
heb koppen gesneld
in luttele seconden
leeuwen geveld als held
uit de romeinse catacomben
heilige oorlogen gevoerd
op kruistocht geweest
ridders en graal laten verdwijnen
in schisma's de zon weer doen schijnen
ik was cerberus die aan
de styx de stilte van minuten wist
eonen zijn voorbijgegaan en de vooruitgang
heb ik op een blanco papiertje staan
Als het stiller wordt
soms lijk je
even vergeten
in de ruis van het leven
maar als het
stiller wordt
laat jij je weer weten
in de hoge lach van
een onzichtbaar kind
spelend met de wind
op zonverlichte stukjes bos
waar stof in schaduw danst
boven het warme mos
in rust kom jij nader
vult aan wat haast gestolen heeft
en zorgt dat ik weer voluit leef
Het leven is soms moeilijk
Het leven is soms zo ingewikkeld.
Je moet al zoveel beslissingen maken.
Voor je het weet heb je een deel van je leven verpest
door een vriendschap die ineens stopt
of doordat je naar een andere school moet.
Het leven zit niet altijd mee,
dat heb ik zelf ook al gemerkt nu ik pas in de 1e zit.
Je moet niet overal zo bij na denken en gewoon doen wat je zelf wil
en wat je zelf leuk en goed vindt.
Volg je hart en je gevoel, dan komt het allemaal goed.
Je moet niet bang zijn om een nieuwe start te maken als het niet lekker gaat.
Soms moet je gewoon dingen achter je laten en er niet meer bij nadenken.
Volg niet mensen die je niet mag of die je niet zien staan,
maar kies echte vrienden.
Ga ook niet overal bij nadenken wat anderen ervan zouden vinden,
want grote kans dat je het mis hebt.
Maak gewoon wat van je leven en denk niet teveel na bij stomme dingen.
Denk gewoon als er iets stoms gebeurt: Ja, dit vind ik niet leuk,
maar ik moet verder, dus ik laat het maar achter me liggen
en begin morgen weer aan een hele leuke dag,
ik geniet van elke dag bij elk ding dat ik doe in het leven.
Het schuifelt voort
waar is de moed gebleven
om je als mens
onder de mensen te begeven
het schuifelt voort
zonder op of om te kijken
loerend naar het schermpje gelijken
zelden vang ik nog een blik
van kijk mij eens aan
ik zie jou en hier ben ik
samen zon en warmte delen
in lichaamstaal de tekens spreken
van blij zijn met elkaar
in raken herinneringen maken
die de dag van dagen scheidt
door het ontmoeten van uniciteit
De misstap
ik heb me altijd
op het hellend vlak begeven
waar het niet kon
liet ik mijn dromen leven
de wegen waren
duidelijk en recht
in een maatschappelijk
gaan van weinig woorden
omdat het zo hoorde
sloeg bij mij niet aan
leven kent geen stilstand in
het bereiken van de overkant
naar boven of beneden
ik moest bewegen
het liefst de ladder op
de misstap was mijn strop
Gebroken schaduw
mag ik
voor even
naar binnen gaan
dank u
en de deur
laat ik wel aan
rust om
in de spiegel te kijken
voor een dagelijks vergelijken
de lach om
het goede naast
twijfel over kwaad
plots knapt het glas
in gebroken schaduw
verschijnt de ster die ik was
Een vleugje thermiek
ik heb je vleugels gezien
in een hemels blauwe vlucht
tegen de wit koude lucht
met randjes rood
gaf jij je bloot
na het moeizame ontwaken
waarin jij eerst
het gewiekte stel warm
en luchtwaardig moest maken
een eerste stijgen
om in de opkomende zon
al een vleugje thermiek te krijgen
ik zag je gaan
de ultieme vrijheid tegemoet
blij dwarrelend in de ochtendgloed
De schaduw van je rug
lang is leven
in lieflijke zachtheid
bij me gebleven
maar soms ontbreken
er momenten in fragmenten
die ik niet volgen kan
je zwaaide en draaide
in de schaduw van je rug
kwamen mijn tranen
het was geen afscheid
slechts een groet dat gebaar
maakte mij intens bedroefd
als ik de stralende intensiteit
van kind en jeugd ontmoet
is ingetogenheid mijn groet
maar mijn toegenegen aai
zit vol onzekerheid en angst
over de morgen van dit land
ik wil rust om dit alles
in een herbeleven nog
mijn stukje warmte mee te geven
Knap oud
zij jaagt
op wrakhout en
ik ben de klos
knoestig
en knap oud
verweerde kop
de sleet zit
stevig in botten
en gewrichten
zij jut
en struint al
van huis uit
ik spoelde aan
op onbekende kust
ben nu haar buit
Gepaste munt
er zijn van die dagen
die meer vragen
dan dat je geven kunt
loopt altijd achter
met het betalen
van gepaste munt
ondanks alle zorgen
kom je nooit uit met energie
voor vandaag en morgen
de dip komt snel in zicht
als de bodem van de put
niets anders geeft dan prut
totdat ik jou weer hoor en zie
dan valt alle moeheid van me af
ben ik samen met mijn lieve schat
Bloemen van de wind
ik wist
bloemen van de wind
te flitsen voor ze verwaaiden
zij bloeien
totaal onverwacht
aan een buiige hemel
kleuren hun spanning
in moment van ontlading
vrijheid vertakt tot de aarding
altijd volgt applaus
na deze machtige apotheose
vastgelegd in meerdere poses
nog waait de wind
maar het bloeien is over
tot schik van het kind
Mijn vrije wil
ik schuif wolken uit elkaar
verwacht blauwe lucht
maar niets is minder waar
als schillen lijken zij me te omgeven
worden minder rafelig
compacter in bescherming van het leven
wil het ruimtelijk perspectief bereiken
door steeds hogere dimensies te raken
maar de kern blijft over ontsnappingen waken
zo zweef ik tussen vrijheid en gebondenheid
om door het bestaan uiteengereten te worden
zo dat er van mijn vrije wil niets overblijft
Magie van brandend ijs
waar hemel
zijn gezichten lacht
in pure liefde en paradijs
word ik geraffineerd
verleid door hel met
zijn magie van brandend ijs
ben in het geniep
de poorten gepasseerd
veel zondigen is zo geleerd
geen carrousel van
stille tranen en verdriet
kettingen en cellen zijn er niet
ook hier is overleven troef
saters lachen enkel om
de streken van de grootste boef
de smidse loeit
en werkt dag en nacht
om gerechtigheid te schonen
alleen de norm
en waarden zijn verkeerd
daar moet ik nog over dromen
Letterpret
In het avondlicht
verzamelen zij
zich
ze hopen op...
unieke woorden
voor een gedicht
dat ergens al
in de schemer ligt
- verborgen -
puur
ongeschminkt
over- leven
dood
bedrog en liefde
tot alles
op zijn plaats
valt
en hij- zij voelt zich
een dichter