Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Leven is geven en nemen
ja, het leven is geven en nemen,
soms moeten we meer geven
en dat is ook goed.
in mijn leven heb ik
veel van mezelf moeten geven
het heeft mijn zelfvertrouwen
niet veel goed gedaan
ik voel me vaak verloren
maar wil wel aan mezelf werken
en door al mijn gedichten
die ik schrijf
krijg ik meer vertrouwen in mezelf
ja, het leven is geven en nemen
zo zal het altijd zijn...
Op het eerste gezicht
jij bloeide ooit
in woordenschat
de mooiste bloemenpracht
schilderde poëzie
met de fijnste penselen
en kleuren uit je hart
toch ben je terug gegaan
het echte grote werk
trok je artistiek niet aan
jij stileert
eenvoud en precisie
in een stillevende positie
raakt met
een enkel woord
het groot orkest en koor
waarbij zinnen hun
warme harmonie zingen
in lyrische strofes
die de wereld veroveren
in een hemels gedicht met een
goddelijke lach op het eerste gezicht
Een tijdloze kust
ik hoor de
vroege vogels weer
schrijf letters neer in
een sprankelend verband
was gestrand
op een tijdloze kust die
de altijd rollende golven
met eeuwigheid sust
diep verankerd
in het zuigend zand van
licht autistische gewoontes
bij een perspectiefloos land
hun gezang
doorbreekt het treurend
afzien op de dagen die
veel lasten zijn gaan dragen
ik neem het roer
weer zelf ter hand waar
zon en licht de koers bepalen
naar een schitterend vergezicht
In het duffuse licht
het is nog niet vergeten
een stukje nostalgie
uit heel intens beleven
met knikkeren en pot
flarden mist losten op
langs hoge lantaarnpalen
er vlaagde etensgeur
onze inzet werd hoger
honger en hebzucht groter
de mooiste stuiters
blonken in het diffuse licht
spanning op ieders gezicht
ze rolden weerbarstig
door spaarzaam gebruik
het geluk lag er plotseling uit
dollend zijn we naar
huis gegaan maar het verlies
voelde heel verdrietig aan
Geluidloos licht
stilte is mijn vriend
ik ontmoet hem vaak
maar weet niet of ik
hem met mijn emoties raak
hij wandelt graag
net als ik geniet hij van
een schitterend vergezicht
in zacht geluidloos licht
ook van het bos
waar donkere vennetjes
rimpelloos zuchten
onder klarende luchten
natuurlijk praat ik
schatert mijn lach
om mezelf te voelen in
het niet alleen zijn op pad
totdat hij wenkt
mij zijn rust en
schoonheid schenkt
van samen weer genieten
Onwetend lief
er is weer een
herder neergestreken
die eigen wijsheid
verbetert in taal en teken
zing zijn lied
draag de leiband
like zijn kudde
jij nu nog onwetend lief
hij is de ster
hoedt met halfgoden
en zijn virtuele leiderschap
de volgzamen op zijn pad
doodt initiatief
miskent het eigene
prijst de hype want
die maakt iedereen gelijk
er is helaas geen poëzie
die hij kan preken
dat is het magisch samenspel
tussen schrijver en de lezer
Het fijne geklepel
waar woorden
eenduidig hun kleur luiden
is het fijne geklepel
van klokjes niet hoorbaar
het monotoon starre
dringt zich meer dan
opzichtig op en houdt
ogen en oren gevangen
de kleine nuances
accenten en speelse
wendingen in zinnen en
strofen komen niet op toon
wat een kleurige boeket
vol harmonische klanken
had moeten zijn resulteert
in een doordrammend refrein
Het doldriest onbesuisde
het water strakte
onder striemende woorden
bevroor tot ijs
voor hen die ze hoorden
scherp spiegelden
sterren de waarheid
in het zwart oppervlak dat
feilloos gerechtigheid zag
waar vergeving
al in rietkragen ruiste
verwarmde zon
het doldriest onbesuisde
brak langzaam het ijs
smolt wrevel en ergernis
in rimpelloos verdwijnen zo
dat hij weer in water kon schijnen
Aaibaarder dan ik dacht
hij had
ogen aan touwtjes
maar kon toch alles zien
de echte
bruine berenvacht was
aaibaarder dan ik dacht
een zwarte neus
zonder gaten
die frunnikte ik pas later
hij was mijn
knuffelbeest en beste vriend
die ereplaats heeft hij verdiend
nog kijkt hij
mij vragend aan als
ik kom en hem zie staan
na een kroel
tussen de kapotte oren
lijkt zijn knor altijd te horen
hij is een stukje jeugd
dat ik koester uit vroeger tijd
mijn maatje in onzekerheid
Ezelsoren en een vouwtje
ik heb de titels gelezen
de imposante lay outs
heel duur uitgegeven
mag ik na een lang leven
ook een plaatsje in de rij
ben klein en heb
helaas een slappe kaft
beduimeld door talloze
vingers van hen aan wie ik
mijn droom en zinnen gaf
ezelsoren en een
vouwtje in het blad
gaven aan wanneer het tijd
voor een gezonde nachtrust was
ik sloot dan het hoofdstuk af
ben nu uitgelezen
tot op de draad versleten
wordt in de kast gezet maar
af en toe mag ik heel even weer
warme handen voelen die mij lezen
Subtiel vertakt
sierlijk neeg het glas
naar de vorm
die ik voor ogen had
subtiel vertakt
spreidde zij haar ijle stelen
naar de schikking die ik dacht
rondde haar bloemen
naar helder zicht waar zon
uitbundig brak in alle kleuren licht
Choices
Choices, the things we make everyday..
It starts every morning with a small thing..
What am I going to wear today? Which shoes will I put on?
What kind of study will I do, what kind of work will I do,
Just your future choices,
But when do we make the good choices?
You will never know when you make the
‘good' or 'bad' one..
Cause if you choose the good one..
You will never know the other side of your choice..
The ‘bad' one..
Just choose what feels right for you..
Every change is a choice.. Always remember that!
Juist stilte
je hoort de woorden niet
die geschreven staan in wolken
bij het passeren van de maan
zij verglijden in uitweiden
over ons bestaan
het komen en weer gaan
in scherp oplichten
tonen zij vaak het donkere
van onze werkelijke gezichten
hun zinnen rijgen wij
heel diep van binnen
tot eigen levensgedichten
juist stilte maakt herkenning
tot een mogelijk feest als
je poëzie van jezelf leest
Een warm pulseren
wij botsten niet
zij lichtten op in
een ijlend passeren
er was geen tocht
maar energie ioniseerde in
een tintelend manifesteren
geen angst maar wel
een mystiek verwachten
van positieve krachten
zij fluctueerden op
onbegrepen frequenties
in een warm pulseren
fenomenen uit een dimensie
zo dichtbij ik voelde mij
volmaakt gelukkig en hemels vrij
Een apocalyptische strop
het goud glanst
minder dan gedacht
de zekerheid die
altijd stralend lacht
heeft nu wat
schaduw meegebracht
nog zit het
edele in het hart
kleurt onderscheid
de exclusieve schijn
van schaarsheid in
de monetaire schrijn
maar wat standaard is
wordt onderuit gehaald
vertrouwen gefileerd
de maatschappij raakt
ingekeerd en hangt zich op
in een apocalyptische strop
Tussen het witte linnen
ik was in de ban
van vorm en kleur
zij inviteerden mij
als hun penseel
mijn beitel bleek
te scherp en agressief
claimde teveel ruimte
in een brok graniet
bij het sierlijk
transparante van glas
was het de warmte die
ik niet onder controle had
ik wist altijd
al garen te spinnen
tussen het witte linnen
in mijn schildersatelier
de verf op het penseel
kleurde als een juweel
haar magisch licht gaf
de achtergrond gezicht
wij vormden een geheel
waarin mijn stem
verbaasd bleef zwijgen
door naar kunst te kijken
Een brood en spelenbeest
heb in de wei gespeeld
duizenden bloemen bekeken
ze met elkaar vergeleken
in vorm en bijzondere kleur
voor ieder was licht
vruchtbare aarde
een plaats in de zon
waar hun leven begon
wij met alle talenten
worden gestuurd en geduwd
gemanipuleerd en uitgeprobeerd
voor een plek in de maatschappij
opgevoed en geleid
om te leven op een manier
die is verweven met de kuddegeest
van een brood en spelenbeest
het initiatief loos feest
is de manier van bestaan
eigen kleur en vormen zijn
al lang geleden in rook opgegaan
Dood hout
het lijkt
alsof ik te veel
levens leid
bomen splijt
die eigenlijk
moeten groeien
voor meer ruimte
heb ik het zand
laten verstuiven
maar de vennetjes
zijn opgedroogd
de fauna is gestroopt
mijn bos
is chaos in de greep
der elementen
mij rest
dood hout
in wanbeheer
het loof dat ik
lang koesterde is er
helaas al lang niet meer
Elkaar lichtjes raken
het stoeien
schateren en ravotten
is al lang voorbij
wat rest is
netjes handen thuis
blijf af dat is van mij
elkaar lichtjes raken
drie kussen in de lucht
gaat in een zucht
wij zoeken geen
contact meer in
woord en oogopslag
dat is te dichtbij
die ervaring hebben
wij zelfs nooit geleerd
ook in eigen kring
is privacy een bastion
ego daar draait alles om
ik wil ze niet meer zien
al helemaal niet raken
heb niets met ze te maken
Flower power kind
ik was geen
flower power kind
had eerbied en respect
van huis al meegekregen
pas later ging ik
voor en tegen wegen
koos wat ontredderd als
naamloze de middenweg
de scherpste kantjes
had ik al opzij gezet
hekel de prestatiemaatschappij
snel consumeren maakt niet blij
nu speel ik met bloemen
droom van liefde met
een hart dat nog kan groeien
in de tijd die rest voor jou en mij