Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een naamloos existeren
dat van de tijd
heb ik nooit geweten
hij heeft mij altijd
op de hielen gezeten
dat ervaarde ik later pas
zag de wereld
als een uitdaging
waarvoor ik steeds
vol ben gegaan in een
toch heel druk bestaan
jarenlang ging
alles voor de wind
het goede pad gehad
toen merkte ik dat
ik mezelf vergeten was
alles bereikt en niet geleefd
in een naamloos existeren
met het unieke dat er is
ga ik het opnieuw proberen
als de tijd mij dat zal willen leren
Een wegwuivende lach
weer lopen vingers
over levenslijnen
zoekend naar begin en einde
ogen vragen om
bevestiging met een diepe zucht
wel heen maar nog niet terug
het pad van rozen
was voor jou nooit weggelegd
jij hebt er mij niets van gezegd
dan viel er stilte
overgaand naar orde van de dag
ontwijking door een wegwuivende lach
lijnen breken waar zij zijn verhard
herinneringen spreken eindelijk
over hoe zwaar jij het vroeger had
De tijd mist troostigheid
er groeit
geen stilte om me heen
in de neerslag van geluiden
verdrink ik moederziel alleen
waar schaduw
dagen met donker kort
schort het aan licht
voor nog enig perspectief
de tijd mist
troostigheid als zij
met lange slagen
de uren gaat vertragen
chaos tocht
in gure vlagen
gaat zwart land het
witte doek nog dragen
ik heb ineens
de knoppen omgezet
alle voorjaarsbloemen
uitdagend voor het raam gezet
Met pijn omwonden
het was een vreemde
die mijn adem nam
woorden sprak waarin
mijn hart zich niet kon vinden
waar handen altijd
raakten in ontspannen zijn
irriteerde nu de huid
sloeg in weerzin lichtjes uit
ogen wilden naar je kijken
maar ik kon je niet bereiken
zag een onbekend gezicht
waarin jouw trekken zijn gewist
ik ben gegaan maar
mijn ziel heb ik verlaten
hoorde vaag nog iemand praten
dat het zo niet langer ging
pas veel later heb ik stukjes
van mezelf gevonden
zij spiegelden met pijn omwonden
de man die ik ooit wilde zijn
Mediterrane pigmenten
het licht heeft
andere tinten gekregen
in het dagelijks leven
contrasten worden
scherper uitvergroot
de overloop lijkt dood
tussen blond en donker
kristalliseren steeds vaker
mediterrane pigmenten
als prominent
blijvende segmenten in
ons maatschappelijk bestel
wij kiezen voor transparant
zonder religieus fanatisme
onze vrijheid willen wij niet kwijt
Bang van tijd..
Alles lijkt zo snel veranderd, de deuren slaan dicht.
alles wordt verduisterd, ik zoek naar het licht.
opgesloten in een kleine hoek.
de tijden vliegen voorbij.
van klein naar groot, van verdrietig naar blij.
de jaren, maanden, dagen,
het is niet meer normaal dat alles zo snel gaat.
mensen komen en gaan.
sta eens stil en kijk naar het tijd.
doe nog wat je wil.
anders krijg je misschien spijt.
Een verslaving
het leven ijlt
door hoge koorts
onzin over dagen
hectiek lijkt
de goede diagnose
genezing een tijdelijke pose
het blijkt een verslaving
aan het bestaan op het
scherpst van de snede te zijn
een ander volgen
maar als de messen snijden
voel jij alleen de pijnen
geen medicatie
en uitbehandeld zijn
tot de adapter faalt
en jij je echte vrienden
indien nog mogelijk
weer uit de mottenballen haalt
't leven
wanneer alles eens tegenslaat.
is het best dat je met vrienden praat.
het gevoel vanbinnen is heel rot, maakt je ongelukkig en kapot.
niet alles is even perfect, of is hoe het hoort te zijn.
maar mensen lijden onder verdriet, haat en pijn.
maar hou je hoofd hoog en je komt erboven.
je moet niet alles wat er gezegd wordt geloven.
mensen breken elkaar graag stuk..
anderen hebben problemen, anderen geluk.
als iedereen nu gelijk zou zijn.
weg met al die verdriet haat en pijn.
dan pas zou de wereld perfect zijn.
slechte mensen laten ze vrij lopen,
die een misdaad hebben gedaan.
en onschuldige mensen mogen in de rechtbank gaan staan.
zelf op school worden kinderen gepest.
er wordt niets aan gedaan. tot ze zelfmoord begaan.
dan gaan mensen hun ogen pas open waarom dit zo heeft moeten lopen.
wees gewoon jezelf en oprecht en strijd tegen dat soort zaken,
dat is waar ik voor vecht!
Zoekend naar balans
ik wil weer
de wereld spelen
zonder touwtjes en structuur
de eenvoud
van het spel beleven
zonder mens en duur
niet om te ontdekken
geheimen bloot te leggen
maar met ontspannen lach
voel me weer kind
in het zien van lijnen waarin
gedachten lijken te verdwijnen
in wat handen creëren
links of rechts om proberen
zoekend naar balans
ik word geroepen
tot de orde van de dag
weer kind zijn is iets dat niet mag
Gepeins en overleg
nooit heeft het mij
aan tijd ontbroken
wat ik vandaag niet uit
kon spoken ging naar morgen
er was geen race
tegen de klok
maar wat moest
werd ad hoc opgehoest
nu korten uren hun minuten
met gepeins en overleg
de tienden van seconden
zijn al verder van mijn bed
het razendsnelle kaatsen
over een reclamestunt
is vervangen door de koffie
met een chocoladepunt
bestaan lijkt zijn
hectiek en snelheid kwijt
of nemen wij nu eindelijk
voor het echte leven alle tijd
In niemandsland
nog nooit
ben ik beland
in niemandsland
de aarde is vergeven
van heersers over leven
de grond al eeuwen verdeeld
er is geen ding
dat zonder eigenaar is
gemeenschappelijk bezit een fictie
wij leven in archaïsche structuren van
grenzen en consumptiemaatschappij
mondialer denken komt sporadisch dichterbij
het is de overlevering
van wapens en geweld die
alles over macht en geld vertelt
kan de mens ook vreedzaam existeren
of gaan wij totale uitroeiing riskeren
hoeveel generaties kunnen dat nog leren
Het mes er in gezet
er waren takjes
die niet wilden groeien
bloemen die wel knopten
maar niet gingen bloeien
ondanks zijn trotse stam
kreeg de bast veel te verdragen
liep kwetsuren op die
levenslange tekeningen gaven
hij heeft de pijn gedragen
in het steeds hoger schragen
van de hemel en bewaken
van zijn eigen veilige plek
eindelijk het mes er in gezet
in loslaten is de boom geschoond
waar oud zeer en zorgen verdwenen
zijn de nieuwe knoppen al verschenen
Het zijn paradijzen
ik wandel
door sprookjes met
een lach op mijn mond
kijk ernstig bij
legenden en sagen omdat zij
een kern van waarheid dragen
word licht
in het hoofd als
mystiek aan komt zweven
geniet van zinnen
waarin deze sferen
zo goed worden beschreven
het zijn paradijzen
voor letters en woorden
die al generaties mochten bekoren
In perspectief
ik ben de schepper niet
als ik de golven zie in
perspectief met hoge luchten
en mijn kleinheid
me doet vluchten
met zand in mijn hand
als verbondenheid
met strand aarde en
het uitgestrekte groene land
het donkere blauw
van eenzaamheid en stilte
mij trekt naar het verre heelal
waar het woord verstomt
licht gevangen zit in gaten
van geïmplodeerde materie
nog ken ik de reden niet
of schep ik toch naast god
mijn eigen klein persoonlijk gebied
Een mystiek akkoord
ik weet van hun bestaan
heb de invloed ondergaan
geen luchtige herinneringen
die eonen lang rondzingen
begin de talen te begrijpen
zij rijpen door intenser
mee te kijken naar de
fundamenten van hun leven
mythen sagen en legenden
tillen in een mystiek akkoord
de dagelijkse dingen uit
boven het gesproken woord
eindelijk kan ik de levens ginds
eens rustig vergelijken
met de maatschappij van nu
technologie is maar een schrale winst
Nog heb jij het mes
penselen zijn geknakt
de verf is verhard
in het linnen zit de rot
maar je geeft niet op
nog heb jij het mes
waarmee je ongerechtigheden
weg gaat schuiven
lijnen naar jouw zin kan buigen
met een licht palet
heb je het donkeren stilgezet
om de werkelijkheid
weer leefbaar te maken
de strop is van je nek
je kunt nu ademhalen
geld en goed is al vergeven maar
jij bepaalt de vrijheid in je leven
Exposeert zich
in lange dagen zomeren
danst zon het ballet zonder
schaduw op een zinderende einder
kleuren herfsten
in warme barokke volheid
op het grote meestersdoek
ijle tonen winteren
als kristallen rinkelen in
de felle kou van het hoge blauw
alleen lente is uniek
zij creëert het eerste pril en groen
exposeert zich in ons hele doen
zo zet de schepping
kunst in jaargetijden om
ook wij draaien om onszelf en de zon
Het plezier in je leven
je gezicht
wordt steeds spitser
de toon bitser
en de lijnen dieper
rond je mond
waar is het zachte
gebleven dat jou altijd
warm heeft omgeven
de lach die in antwoord
liefde verwacht
de tijd is omgevlogen
het werk is gedaan
toch zijn er nog tal
van bijzondere zaken
om vol voor te gaan
maar het plezier
in je leven kan
een ander je niet geven
pak jezelf eens goed aan
dat wordt je nieuwe baan
Het pad
nog weet ik de weg
zie aan bomen waar
de zon is opgekomen
heb drijfzand ontweken
heel verleidelijk maar
de gevaren niet vergeten
net als kleine lichtjes
die soms de richting wijzen
gelukkig kon ik ze ontwijken
ik voel mij niet alleen
het hele bos staat om me heen
alleen het pad dat er nog was is weg
Stukjes eeuwigheid
ik heb keien gezien
op de paden die
mijn leven kruisten
imposante brokken rots
van basalt of graniet
in hun schaduw was je er niet
zocht onopvallende stenen
met een handzaam gewicht
bij toeval rakend belicht
kleur en vorm bepaalden
of ik ze zou rapen om mijn
bestaan completer te maken
zij spraken de talen van plaats en tijd
door hen mocht ik delen
in schepping en stukjes eeuwigheid