Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het bruinverbrande bloot
ik zag je in het avondrood
na een dag vol zee en zon
je oogde lief het bruinverbrande bloot
dat contrasteerde met het
fraai oplichtend blond waarin ik
sporen van de golven vond
je kus was koel en zilt
het waterzout vroeg dorsten
lessend om nog meer
je hand speelde met zand
jij blikte met helder blauwe ogen
het genieten van een dagje strand
wij zijn samen weggegaan
op de hoogste duin keken wij om
naar de verdronken zon en rode maan
Open kaart
je handen
speelden met geheimen
die ik in je ogen las
hun aanzet
stond in de lijnen
die het leven jou ooit gaf
een open kaart
is nooit gespeeld omdat
het bestaan geen fout vergeet
wij zijn gaan lopen
hebben het verleden opgebroken
en de obstakels geslecht
een nieuwe weg
met strakke contouren
is door ons aangelegd
in het perspectief van
openheid en liefde hebben wij
onze toekomst neergezet
De laatste trein
ik zoek beschutting
tegen de tocht
bij kale muren
de muziek is oud
sterft in klanken
tussen roestige spanten
neon brandt koud
in dit oord waar mijn
reis ruw is verstoord
wacht gelaten op
de laatste trein die
er al lang had moeten zijn
weet dat die nog gaat komen
met wagons uit mijn dromen
ik heb hem al eerder gezien
stellen met geboorte en jeugd
rijtuigen met beslagen ramen
de kussen en afscheid in tranen
ik hoor en voel al
de lucht dikker worden bij
zijn nadering van het station
maar in lichte flitsen
van ogen en gezichten razen
wagons in volle vaart voorbij
laten mij alleen
gestrand op een donker perron
zonder trein op weg naar de zon
Overal draadjes
ik zie dat
mijn bolletje wol
zich steeds sneller ontrolt
overal draadjes
die rafelen en pluizen
in een chaos structuur
los van het uur
en leven dat al
geregen moet zijn
in verbazing en pijn
maak ik haast om
de eindjes te knopen
de draad weer
op te rapen en het
patroon te vervolmaken
Het podium der stilte
ik ben een der spelers
op het grote wereldtoneel
kijk naar mijn buren
ook zij spelen mee
ieder draagt bloemen
gerangschikt naar smaak
we delen lachen en groeien
in woordloze samenspraak
het voelt als eigen
in een decor zonder end
we raken en begrijpen
omdat ieder elkaar kent
in een massa zonder geluid
spreekt op het podium der stilte
het nieuwe leven zijn eerste
woorden in lichaamstaal uit
Haar blauwe gasten
jij raakt de bloem
die zich in vorm en kleur
geurend aan jou overgeeft
koestert haar
met warmte en liefde
terwijl zij wiegend bloeit
een samenspel
zonder afhankelijkheid
in woordloos groeien
jij weet het koren
zonder uitgesproken woorden
tot grote hoogte te bewegen
brengt zelfs
haar blauwe gasten
in het geel tot hemels leven
jij bent volwassen en
nog heerlijk kind in het
sprookje van bloemen zon en wind
De hoogste toon
het glas
zong transparant
in verfijnd kristallijn
pas bij de
hoogste toon
kwam plots de barst
leek vertraagd
te breken uit de spanning
van het vormgeven
de dissonanten
deden pijn
in flonkerend vallen
het duurde lang
voordat scherven hun
rustplaats konden vinden
het laatste
breekbaar nootje
nog kristal kon zingen
Beleven van het zijn
het landschap
is niet meer alleen
ik voel het weer langs
bast en takken strijken
hoor het koren rijpen
in het zengen van de zon
ik loop niet
want de paden voeren me
langs bos en heidegrond
waar ruizelen en ritselen
alles vertellen over groei en bloei
van verleden in heden tot nu
er is geen scheiding maar
slechts eenheid in gebeuren
een beleven van het zijn
zoals het was en ooit zal worden
ik ben de schepping en ook god van
het totale leven dat ons is gegeven
De klok geluid
ik heb
de klok geluid
zag ogen hoopvol
kijken naar boven
maar met
jullie handenwringen
kon ik verder
niks beginnen
doe dus
met allen tegelijk
eindelijk die
eerste stap vooruit
Onze ogen
wij laten het schaamteloze
niet meer gebeuren
onze ogen zullen daders dwingen
terug te keren op hun schreden
de norm en waarden te herpakken
omdat er geen vluchtwegen zijn
een massale moord
zou het einde kunnen zijn
maar beter dan geknecht te worden
door het duivels plan dat van
de mens weer lijfeigene maakt
en lak heeft aan vrijheid en respect
wij zullen lopen en
samen informatie delen
over hoe wij de wereld kunnen
laten helen van haar erf last
zonder gemanipuleer en geweld
door onze ogen worden zij gewogen
voor miljoenen op het binnenhof
zullen de bestuurders buigen
complotten en vriendjespolitiek
gaan op de schop zonder geweld
geld en macht niet bij een kleine groep
die dwingend oplegt wat een ander doet
geen brood en spelen meer
zoals weleer in decadentie
de ceo's ster en voetballer krijgen
hun salaris en geen bonussen dit keer
geen miljoenen voor een schilderij terwijl
de zorg met mondjesmaat heel blij moet zijn
wij zijn dan aan zet en ongewenst
gedrag wordt op tv en media snel rechtgezet
sociale cohesie zal de mantelzorg worden
die ieder nodig heeft om niet te derangeren
onze ogen zullen een nieuw elan afdwingen
zij doen pijn in voortaan massaal aanwezig zijn
Steeds onbeschaamder
hoekstenen zijn verdwenen
privacy is verschenen in plaats
van cohesie in de maatschappij
steeds onbeschaamder
wordt het grote graaien in
het verdraaien van norm en recht
alleen het boek is nog echt
met wetten voor en van
mensen uit generaties geleden
de tekenen verontrusten
maar van binnen uit
groeit er verlangen en hoop
wij zullen het tij
eindelijk keren in een niet
aflatend mondiaal demonstreren
wij gaan het kwaad en
de ego's achter ons laten in een
altijd en massaal aanwezig zijn
jij en ik op de plaats van delict
met miljoenen gaan wij kijken naar
hen die omgaan met mensen als lijken
In zinsbegoocheling
het donker geeft onzichtbaarheid
de rode draad ten spijt verdwenen
zielen uit ketens van het lijf
in zinsbegoocheling
verbraken zij de banden
die hen bonden aan het aards bestaan
transformeerden snel
van driedimensionaal naar energie
vervlakten in materie tot onmeetbaar niets
kozen ruimte zonder tijd maar
verloren zich in communiceren
langs lijnen van oneindigheid
tot het fluïdekoord weer spant
en aardse dromen schreeuwen om
eindelijk tot leven te mogen komen
Opent deuren in verschil
in een machtig waaien
jagen witte wolken
vol mystiek voorbij
de zwarte zijn
veel aardser en brengen
de magie nabij
het is de oude strijd
tussen goed en kwaad die nu
naar licht en donker overslaat
heksen en het hellevuur
tegen roependen in de woestijn
zal dit elixer ooit de hemel zijn
zelfs het verscheiden
opent deuren in verschil
een paradijs naar ieders vrije wil
Een warme hemelkier
de wind veert
met vluchtig wit
wat engelen in het blauw
zij overvleugelen
het strakke
spelen met de kou
lossen op al
dartelend van plezier
in een warme hemelkier
ik wilde mee in
hun verdwijnen maar mocht
nog niet voor hem verschijnen
Ik wil leven
Ik wil leven
Want je bent er maar even
Sta nooit stil bij een moment
Beleef het heden
En vergeet het verleden
Wat niet is en wat niet blijft
Je krijgt nooit problemen
En bent een goed mens
Als je jezelf altijd blijft
Ooit moet ik leren leven
Niet meer door het leven zweven
Het leven aanvaarden en begrijpen
Mijn ogen open, niet toeknijpen
Mijn dag dromen zijn voorbij
Zo wil ik door het leven gaan
Gezondheid gaat boven alles
't Is aan ieder niet gegeven
Dat is het leven leren aanvaarden wat je hebt
Met moed en sterkte leer ik nu door het leven gaan
want het leven duurt maar even
Zijn magie
ik keek
als klein kind
altijd naar de toren
gigantisch groot
onmeetbaar hoog
ik voelde me verloren
de vinger van god
kan ons met zijn magie
helaas niet meer bekoren
Wiegend op wind
ik weet met een lach
dat ik ooit god ben geweest
tenminste dat heb ik altijd gedacht
als ik lig in het gras
en speel met de wolken die
in kleur en vorm de hemel bevolken
praat tegen bloemen die
wiegend op wind mooi staan te zijn
hun harten openen in aandacht voor mij
bomen hoor die in hun donker ruisen
dissonanten uit melodieën kuisen en met
elkaar zingen om het bos te doen swingen
in die grootsheid voel ik me god
door te delen in alle liefde en leven om
samen naar eeuwige schoonheid te streven
De carrousel van beelden
de echte stilte
is nog vol geluid
als ik de ogen sluit
hoor ik mijn gedachten
in een trage stroom van
bloed onder mijn huid
in variaties rood
verhalen zij wijdlopig
in meanderen en
geladen met emoties
over licht en leven
schaduwen en dood
onophoudelijk
trekt de carrousel
van beelden en
gebeurtenissen aan
mijn geest voorbij
de herinneringen zijn van mij
Kerkert in de ketens
mijn geest is vrij
maar kerkert in
de ketens van mijn lijf
naadloos aangesloten
op het protocol van leven
waarin de lentebloei is vergeten
in schuren en dwingen
proberen we meer
eigen invloed af te dingen
losgelaten blijkt
dat vrijheid is begrenst
geen nieuwe horizonnen kent
godzijdank is er verlangen
zijn er dromen in ontsnappen uit een
werkelijkheid die alles laat vervlakken
In lichaamstaal
er luistert niemand
naar de woorden die ik schrijf
zij lezen en begrijpen maar
ieder op heel eigen wijze
er is een copyright
maar wat ik allemaal zaai
zullen zij gaan oogsten door
de vertaling in hun eigen mind
pas als ik spreek
communiceren wij in lichaamstaal
vertellen ogen handen en gezicht
volledig het bijpassende verhaal