Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Kan het niet meer aan
ik kan niet denken,
niet zeggen hoe ik me voel..
iedereen wil met me praten,
maar niemand snapt wat ik bedoel...
soms wil ik gewoon niet meer,
kan het niet meer aan,
het gaat mis, keer op keer...
dan weet ik niet meer waarom ik nog besta,
denk ik dat het beter is als ik weg ga...
maar dan denk ik aan jou,
aan de liefde die je me geef,
dat er iemand is die van me hou,
dan weet ik waarom ik leef.
Een foto van jou
Ik kijk naar de foto.
Een foto van jou.
Ik sluit mijn ogen en denk aan jou
Ik open mijn ogen
En zie je foto staan
Mijn ogen branden
Er vloeit opnieuw een traan.
Afscheid
De dag begon goed.
Voordat ik al het kwade, over jou horen moest
Ik wou het niet geloven.
Ik zou het moeten zien, met mijn eigen ogen.
Ik zat te denken "zou jij mij dat verdriet werkelijk schenken"?
De middag was voorbij, en de avond kwam steeds dichterbij.
Het was vijf over zeven, en jij dacht dat ik er niet zou wezen.
Ik zag je lopen en mijn ogen werden steeds groter.
Je was niet alleen, je had een ander mee
Ik begon te beven en dacht "wacht eens even"
Ik liep achter je aan, en zag dat je was vreemdgegaan.
Met een brok in mijn keel was alles om mij heen, even stil.
Dit was de dag, dat ik het met mijn eigen ogen zag.
Pijn
de pijn die ik voel
de haat die ik voel
de lijden die ik heb
zoveel pijn
zoveel watervallen van tranen
zoveel verdriet
ik wil het niet meer
al die pijn en tranen
al die haat
die wil ik verlaten!
nu vandaag op dit moment
durf ik niet ?! kan ik niet ?! of wil ik niet ?!
dat is mijn vraag voor mijn leven
iedereen in de steek laten
iedereen verdriet doen van wie ik hou
life goes on
maar met veel pijn en verdriet
Kapot
ik wil weg..
zover hier vandaan..
naar boven..
naar de hemel..
zo mooi..
zo liefde vol..
zonder pijn en verdriet..
daar is waar ik wil zijn..
ik hou het niet meer uit..
ik kan er niet meer tegen vechten..
met een betraand gezicht..
kijk ik in de spiegel..
kwordt bang van mezelf..
dikke rode ogen..
dat is alles wat ik zie..
een hart..
met zoveel pijn en verdriet..
ik heb geen kracht meer..
geen moed meer om door te gaan..
ik zak helemaal in..
en er is niemand die het ziet..
niemand die ziet hoe hard ik huil van binnen..
dat alle pijn en verdriet..
mij helemaal kapot maakt..
helemaal...
kapot!!!..
De man van mijn dromen
ookal duurde het niet zo lang als we wilden
we hebben het gezellig gehad..
als je straks terug komt.. wil ik jou terug
en dan laat ik je nooit meer gaan..
je bent voor mij de man van mijn dromen
dus je moet maar snel terug komen!
Plots was je daar
Plots was je daar
je streek even door mijn haar
Kriebelde in mijn nek
dat maakt me altijd gek
Je weet precies wat je doet
en je kan het ook zo goed
Gek van verlangen maak je me dan
zoals alleen jij dat maar kan
Het verlangen word dan gesust
als je me heel intens kust
Heerlijke momenten met jou
dat is waar ik van hou
Kom terug
Lieverd, je weet dat ik er altijd voor je ben!
Het maakt me niks uit dat ik je niet persoonlijk ken.
Ik ken je goed genoeg om te weten dat je niet zomaar opgeeft!
Je hebt al zoveel in je leven beleefd!
En je bent zo'n sterk meisje, en je moet doorgaan.
Je laat je toch niet zo gemakkelijk uit het veld slaan.
Ik weet dat je sterker bent, ik weet dat je het aankan.
Maar ik weet het niet, meisje, wat ben je van plan?
Alsjeblieft, het maakt me gek.
Ik weet dat ik het zo echt niet lang meer trek.
We moeten samen vechten! Samen redden we het wel!
Dus, alsjeblieft, kom terug! En snel.
Ik zal gaan
ik zal gaan zonder iets te zeggen
gaan zonder een groet
maar ik kan je niet vertellen
hoeveel pijn mij dat doet
ik zal niet meer bij je komen
hopelijk doet jou dat goed
Spiegel
ik kijk in de spiegel van mijn leven
goede en slechte dingen kwamen voorbij
nu zal ik het moeten geven
met jou als kleintje aan mijn zij
ik wil dat jij het goed maakt
en laat zien hoe het moet
en als jij jezelf blijft
doe je het vast wel goed
Ik geef niet op
Eindeloze nachten, keer op keer weer.
Denkend aan jou en al die ruzie met jou.
Hoe moet ik nu verder leven, zonder jou aan mij zij?
Er gaat weer een dag voorbij, ik wil het niet opgeven.
Ik probeer het nog heel even, ik zal de moed niet op geven.
Jou verliezen is een beetje doodgaan
Zie je niet dat ik bloed, dat ik doodga vanbinnen
Voel je niet de pijn van verdriet te overwinnen
Hoor je me niet roepen, met alle adem die me nog rest
Zeg me dat het goedkomt, misschien is liegen zelfs het best
Proef de sfeer van levenslicht dat stilletjes dooft
Laat me nu alleen, ik wil doodgaan in mn hoofd.
De woorden van jou
de woorden van jou, ze doen me zo'n pijn
hoe moet ik uitleggen
wat ik doormaak
laat maar, ik wil al niets meer tegen je zeggen
je confronteert me met de waarheid
maar de waarheid kan ik niet aan
het is gewoon mijn tijd
laat me nou maar gaan
zie je dan niet wat je doet
maar hoe zou jij kunnen begrijpen wat ik doe
je kent jezelf niet eens goed
laat me nou maar gaan, ik ben zo moe
Genoeg
's avonds begint mijn angst weer te groeien
om dat beloofde te doorbreken
om weer bloed te zien vloeien
om het te voelen steken
ik heb nergens spijt van
omdat ik voor mezelf geen andere kant op kan
maar overdag kijken mensen mij raar aan
weer vragen ze: wat heb je met je hand gedaan
opnieuw moet ik leugens bedenken
ik kan niet zeggen: het gaat jullie geen knipper aan
maar weer een leugen
even geen vragen..
ik voel dat ze me uitdagen
maar ik voel de ogen branden
ze blijven kijken naar mijn handen
ik hoor ze fluisteren achter mijn rug
de avond zal niet meer komen
want,
wanneer is het genoeg?
Verminking
Een steek, een kreet een ril.
Van binnen voel ik me kil.
Waarom doe je dit, kom op, doe het niet.
Maar aan de andere kant, toch niemand die het ziet.
Het begint te glimmen, en mijn pols wordt rood.
En van binnen, van binnen is alles dood.
Ik ben boos, op mezelf, dat ik me weer heb laten gaan.
En in mijn oog, vloeit de volgende traan.
Is het een traan omdat het zeer doet, voor de pijn?
Of voelt het nou eigenlijk, toch best fijn?
En is het mijn hart, dat steekt en dat woelt.
Al mijn pijn, die mijn hart van binnen voelt.
Maar ik kan niet stoppen, ik wil het wel, maar kan het niet.
En dat, doet me zo ongelooflijk veel verdriet.
De drang is te groot, tegenhouden lukt niet meer.
Ik verlang elke keer, naar meer.
Zo, het is weer voorbij, en nu niet meer aan denken.
En hopen dat het over gaat, mezelf verminken.
Niemand die het ziet
één moment,
Een kreet, van pijn.
Niet van buiten, maar van binnen.
Van buiten voel ik het al niet meer.
Het is verdoofd.
Maar in mijn hoofd,
In mijn hoofd doet het zeer.
En ik kan niet stoppen.
Wil steeds maar meer.
Ik ga door, en door, en door.
Mijn hart zegt, stop, mijn hoofd ga door.
En ik ga maar door.
Heb mezelf niet meer onder controle.
Dan, opeens, ik schrik op.
Oeps, bijna betrapt.
Snel, alles weg, alles onder mijn bed.
De deur gaat open,
Hoi, jaaaa is goed, ik kom eraaan!!
Ik klink zo vrolijk, bijna overdreven.
Maar, het is gelukt, alweer gelukt.
Ik voel me goed, en toch zo slecht.
Snel weer door, en niemand die het merkt.
Achter mijn stalen gezicht...
En mijn oh zo vrolijke smile
Schuilt een meisje,
met pijn, en verdriet
Maar niemand, nee niemand, die het ziet.
Bedankt
Bedankt, voor die lieve woorden ze deden me goed.
Zoiets geeft je op het randje van het leven, toch weer een beetje moed.
Maar lieve meid, denk aan jezelf, ik red me wel altijd.
Want straks, gaat het nog mis met jou, en heb je later spijt.
Als je eenmaal daarmee begint, moet je telkens weer.
En elke keer, vooral geestelijk, doet het zo verschrikkelijk zeer.
Dus denk alsjeblieft goed na voordat je domme dingen gaat doen.
En zeg je na die tijd tegen jezelf, wat was ik toch een oen.
Ik weet dat je sterk bent, maar je kan altijd op me leunen.
Ookal denk je het zelf te kunnen, soms moet je gewoon steunen.
Dus vergeet niet, ik wil je altijd helpen, en zal er altijd zijn.
En doe je zelf, alsjealsjeblieft, toch geen pijn.
Compleet in de war
ik ontmoette haar totaal onverwacht,
nooit had ik dit voor mogelijk geacht
mijn liefde was zo groot,
dat ik er nog nooit zo van genoot
toch heeft het niet mogen zijn,
ze liet me achter met zoveel pijn
er kruiste een ander mijn pad,
en 'k hoopte dat ik alles vergat
maar niets is minder waar,
in gedachten is ze altijd daar
Lieve Spijkie
Lieve Spijkie
Help me, want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan, terwijl jezelf voelt dit is het einde egoistisch zijn?
Als je van de arts hoort:
Dit komt nooit meer goed,
en zij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan, omdat je haar niet wilt missen egoistisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan, voorgoed,
en je zonder haar naar huis toe moet.
Met de riem in je handen en je hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen;
Dit is het beste. Ik mocht niet egoistisch zijn?
Vele jaren was zij bij ons»
Elke dag was een feest en al die fijne jaren...
is zij zelf niet een keer egoistisch geweest.
Speciaal voor mijn overleden hond Spijkie 15-02-2003 tot 14-02-2005
Ik blijf in jou geloven
een ding..waar je bent, ik denk aan je
wat je ook beleeft, ik leef met je mee
waar je naar toe gaat, ik ga met je mee
wat je ook zegt, ik blijf in jou geloven..