Niemand die het ziet

één moment,
Een kreet, van pijn.
Niet van buiten, maar van binnen.
Van buiten voel ik het al niet meer.
Het is verdoofd.
Maar in mijn hoofd,
In mijn hoofd doet het zeer.
En ik kan niet stoppen.
Wil steeds maar meer.
Ik ga door, en door, en door.
Mijn hart zegt, stop, mijn hoofd ga door.
En ik ga maar door.
Heb mezelf niet meer onder controle.
Dan, opeens, ik schrik op.
Oeps, bijna betrapt.
Snel, alles weg, alles onder mijn bed.
De deur gaat open,
Hoi, jaaaa is goed, ik kom eraaan!!
Ik klink zo vrolijk, bijna overdreven.
Maar, het is gelukt, alweer gelukt.
Ik voel me goed, en toch zo slecht.
Snel weer door, en niemand die het merkt.
Achter mijn stalen gezicht...
En mijn oh zo vrolijke smile
Schuilt een meisje,
met pijn, en verdriet
Maar niemand, nee niemand, die het ziet.

Reacties