Afscheid

De dag begon goed.
Voordat ik al het kwade, over jou horen moest

Ik wou het niet geloven.
Ik zou het moeten zien, met mijn eigen ogen.

Ik zat te denken "zou jij mij dat verdriet werkelijk schenken"?
De middag was voorbij, en de avond kwam steeds dichterbij.

Het was vijf over zeven, en jij dacht dat ik er niet zou wezen.
Ik zag je lopen en mijn ogen werden steeds groter.

Je was niet alleen, je had een ander mee
Ik begon te beven en dacht "wacht eens even"

Ik liep achter je aan, en zag dat je was vreemdgegaan.
Met een brok in mijn keel was alles om mij heen, even stil.

Dit was de dag, dat ik het met mijn eigen ogen zag.

Reacties