Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Dan wenken zij
waar ik loop
wandelen schaduwen
mij rustig voorbij
zij zijn niet van mij
maar passeren zonder
ooit terug te keren
verdwijnen uit zicht
in het gaan en toch komt
altijd de volgende eraan
hun lichtbron heb ik
nooit kunnen traceren
in een frequent proberen
vorm en lengte
verschillen soms wenken zij
alsof ze iets van mij willen
dan versnel ik mijn stap
met hen op de hielen
loopt mijn waan in de pas
Voel me outcast
ik wil het spel
niet meer spelen
van alles nemen
en heel weinig geven
ken de decors
met hebzucht belicht
applaudisserend publiek
naamloos uit de kudde gevist
bekende gezichten
uit het glamour en
societygebeuren liegen
hun lach in valse kleuren
ik zonder me af
kan met de manipulaties
in opvoeding en werken
niet leven voel me outcast
zij hebben het doek gesloten
hun scenes gaan mij voorbij
de slums en krotten staan open
van deze verziekte maatschappij
Vleugels op poten
ze reiken en kijken
vragend omhoog de
wilde bloemen in mijn wei
hun muziek die
altijd gelijk loopt
met de zon verstomt
in het gras
nadert langzaam
een massaal gebrom
chitine knispert in
duizenden doorzichtige
vleugels op poten
zij vliegen op
tot grote hoogte
in hun paringsdrang
meeuwen zeilen
door de lucht met de
mier als smakelijke vrucht
hun einde is de winst
van het evolutionair
systeem dat de beste wint
De ochtendwind
het fladderen
door het leven
lijkt voor jou voorbij
nog kunnen je
vleugels alles geven
is honing heel dichtbij
maar hun kleuren bleken
breken in de zomerzon
de tippen zijn gespleten
een koude nacht zal jou
ongemerkt doen overgaan
je vleugels nog gevouwen
je lijf blijft stilletjes staan
wiegend op de ochtendwind die
in jou zijn eerste herfstblad vindt
Dat vage
er is altijd dat vage
voor een mens alleen
bijna niet te dragen
gevoel dat alles onecht is
ik zie maar kan
er nooit bij komen
de horizon is vaak een
obstakel voor mijn dromen
filosofeer over
de diepte van bestaan
daal dan af in een steeds
nauwer wordende spiraal
waar angst
de sfeer bepaalt in
een totaal verloren zijn
door existentiële pijn
dan is er eindelijk
jouw stem die zachtjes
zegt dat ik weer boven ben
ik laat me nooit meer zover gaan
Een eerste pers
zij hebben hem
geschud geslagen
en afgeranseld
met lange stokken
de hoogste takken
van vruchten ontdaan
hij bleef stoïcijns
wist dat dit al
eeuwen zo werd gedaan
hij spijzigde hen
met kruidige olie
uit een eerste pers
hij deelde het leven
van de inwendige mens
had weet van alle geheimen
was generaties lang
in iedere binnentuin en zag
hun geschiedenis verdwijnen
Paniek krijst stilte
ik voel dat
chaos rondwaart
wacht op momenten om
onverwacht toe te slaan
beelden razen
caleidoscopisch voorbij
de tijd geeft alles vrij
zonder verbondenheid
het gif gist onderhuids
in wanen van de dag
uit losgeslagen menigten
vooraan het ergste tuig
zij rappen marsmuziek
uit oude oorlogsdozen
zwaaien vaandels met een
vage link aan lederhosen
angst regeert
orkestreert de wanhoop
in gebalde vuisten
en bebloede knuisten
de massa deist
deint weer uit als er
schoten knallen paniek
krijst stilte als de eerste vallen
Hypes en trends
ik heb mijn
handen bekeken
die een leven lang
liefde en tederheid
hebben gegeven
maar die ook
vaak ongeweten
zijn meegegaan in
de hypes en trends
van het moment
milieu en omgeving
hebben beschadigd
pas later constaterend
dat ook het eigen nest
onherstelbaar is verpest
zij hebben het
spreken verleerd
als werktuigen van
de geest zijn zij weer
in zichzelf gekeerd
het werk van
mijn handen schept
nu andere banden
zij zoeken de warmte
in geborgenheid van weleer
Mijn laatste update
zacht opent
zich de wereld
langzaam kiest
alles zijn plaats
ik vergelijk
en kijk of alles
nog op mijn
laatste update lijkt
zie meteen
verschillen in
vorm en kleur
in ruimtelijke geur
is het wel
mijn wereld die
ik heb gemist of heb
ik mij schromelijk vergist
het bestaan dat
ik heb opgebouwd
bekend en zo vertrouwd
in vergelijk zonder realiteit
er wordt gezegd dat
buiten maar projectie is
ik twijfel op dit ogenblik
ben ik in mijn wereld echt of gek
Maskerades
ik heb ze
in alle maten
petten en hoeden
voor iedere gelegenheid
kan uiterst snel
wisselen als er zich
een opening voordoet
in plaats en tijd
jij bent naturel
hebt geen rekwisieten
praat altijd gevat met
de stem van je hart
terwijl ik adviseer
coach jij met warme
blik en zachte hand
je lach ter overbrugging
in vele maskerades
vergeet ik vaak wie en
wat ikzelf ben heb daar
geen hoge pet van op
maar toch groei ik
als jij naar me kijkt
omdat ik weet dat je
mijn woorden altijd begrijpt
Niet gebonden
ik heb gevlogen
zij hebben gelogen
over de zwaartekracht
wist dat ik het
in me had niet gebonden
aan mijn lichaam was
de opvoeding met
normen en waarden voor
een geoliede maatschappij
een opleiding die
alle grenzen sloot door
commerciële bruikbaarheid
maar ik was het zat
ben ontsnapt aan deze
mensonterende dictatuur
ik vlieg heb het verloren
paradijs ontdekt en deel
met anderen deze hemelse plek
het is geen groot geheim
alleen het aardse loslaten en
in een nieuw begin jezelf zijn
Magie van het vreemde
jij haalde als
zovelen bedachtzaam
je smalle vingers door
het lang blonde haar
een schijnbaar
achteloos gebaar
de afleider als ogen
op zoek gaan naar meer
klaar zijn
met uiterlijk vertoon
want schoonheid wordt
saai in een droom zonder ziel
juist het unieke
straalt onderscheid
niet zoals bij anderen
maar met jouw kwaliteit
het is die spanning
en aantrekkingskracht
alsof magie van het vreemde
iets moois uit de hemel leende
Een internetgezicht
het gaat zo snel
voor je het weet
is de maatschappij
totaal ontwricht
heeft de tv
een internetgezicht
waarop je alles kiest
in vrije programmering
you tube is een
eindeloze teaser
die jij interactief van
commentaar voorziet
bloggers en vloggers
dingen naar jouw gunst
want jij als volger
bepaalt hun kunst
op netflix ben jij
al langer gesteld
omdat je altijd waar
krijgt voor je geld
de jonge generatie
dient zich aan en kan
niet wachten op de oudjes
die zullen moeten gaan
zij zijn niet gek
veroveren heel snel
met multimedia hun zelf
gecreëerde geweldige plek
Het overwinnnigslied
ik heb
vanmorgen vroeg
met mijn merel gesproken
hij is van zijn
hoge tak af gedoken
kwam goed in zicht
zag zijn wakkere
ogen vol blijdschap
over het vroege licht
begon mij omstandig
uit te leggen hoe hij zich
tegen indringers verzette
het territorium was
van hem en zijn griet
hun nestje en liefdesgebied
ik begreep hem
draaide mij langzaam om
hij zong het overwinningslied
In fysiek openbaren
er was geen waas
of een aura
met vreemd licht
ik was compleet
de wereld kwijt
in een demasqué
van gewoontes
keek ik om me heen
voelde geen empathie
in tal van blikvangers
ze zeiden me niets
ook de verschillen
in vorm en grote
kon ik niet duiden
omdat alles bewoog
leek te ademen
als organisch geheel
zonder verplaatsen
maar wel met een
structureel onderscheid
ik raakte materie
voelde contact
wist mij geladen
met alles wat ik zag
in fysiek openbaren
het was een
bijna hemels ervaren
toch hernam de omgeving
zijn deel na dit deja- vu
van het scheppingstoneel
Zijn langzaam sterven
de tak dreef
beschreef met
levende woorden
zijn langzaam sterven
op de waterspiegel
hij gaat land en
hemel niet beërven
maar zal zich in
veelheid van zaden
op toekomst beraden
had de pech
dat een bliksemschicht
hem heeft geslecht
door brand dacht hij al
in de hel te zijn beland
de sloot redde hem
van een acute dood
een onverwachte doop
bood perspectieven voor extra
tijd misschien wel eeuwigheid
toch bleek het gedaan
zijn vrienden kwamen
er al in grote getalen aan voor
het feestmaal van verscheiden
terug naar de natuur zonder lijden
Vol speelse helden
we hebben
de witjes gezien
op gele velden
een zomers palet
vol speelse helden
in naamloos fladderen
vrijwel niet
te volgen in het
kleine doelloos vlagen
van een warme wind
die al die duizenden
moeiteloos kan dragen
daar waar thermiek
de kop opsteekt krijgen
zij eindelijk de hoogte
die hen doet verdwijnen
in het ijle wolkenwit
van de hemel daarboven
Die kus was meer
ik zag je verdwalen
te midden van al die mensen
ben je gaan halen
ogen afwezig bij
een moeizaam bewegen
je woorden warrig en vaag
heb jou een arm gegeven
zijn uit de drukte geraakt
je begon langzaam op te leven
glimlachte met
excuses in je blik voor
de overlast die jij mij gaf
je wilde geen koffie
moest nog wat doen
gaf mij zomaar een zoen
je verdween snel tussen
de mensen maar die kus was
meer dan ik me ooit zou wensen
Vuur van de hel
ik heb de
bloemen gezien
bloeiend met
paradijselijke pracht
volmaakt in
vorm en kleur
wiegend op
eigen muziek
in stralend
reiken naar licht
op ranke stelen
een schitterend gezicht
maar ik wist
dat hun wortels
een gif bevatten met
het vuur van de hel
in scherp vertakken
doorsneden zij grond
de duivel als
onschuld vermomd
mijn bloem
op weg naar het licht
maar wit van hun wortels
vergaarde kwaad uit de aarde
Een bleek zonnetje
jij oogt storm
in met vlagen
hyperactief bewegen
ik kwam je tegen
tussen de buien door
gelukkig geen regen
jij voer uit
tegen mij zonder
een bekende reden
ik liet je razen
trachtte een evaluatie
te maken van jouw averij
pas later in
rustiger vaarwater
kwamen de tranen
het mooi weer spelen
is gedaan donkere wolken
kunnen je niet meer ontgaan
de storm is gaan liggen
een bleek zonnetje
zit al naar aandacht te vissen