Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Gerafeld half garen
jij had geen kist
om je mooiste
poppen in te
bewaren jij hield
niet zo van
wolletjes en bolletjes
in gerafeld half garen
jij was als
extravert gericht
op mensen in hun
noden en wensen
juist in contact deelde
jij aandacht liepen
jullie samen het pad
toch was er ook
stilte die soms
indringend aandacht
vroeg die je niet weg
kon filosoferen hoe
je eigen hart het ook
tevergeefs probeerde
dan zat je toch met
in je handen het
verdwaald knuffelbeest
waar je de stress
nog uit kon knijpen
omdat die nooit de
geest had gegeven
zacht strijk jij
de plooien glad
legt hem terug
weer in de kast
waar hij in tijd van
nood voor even
uitkomen mag
Fluwelen contrasten
je donkerde al
in wegdromende ogen
nog vlaagde realiteit
maar de echte contacten
waren al verbroken
er was geen
fysiek duister
in het donkere
licht dat uit fluwelen
contrasten schemerde
zacht volgde
je hand de vleug
van passerende
gedachten die naadloos
lachten zonder geluid
ze namen je mee
op hun tochten
door de krochten
van het onmetelijk
grote schemerrijk
onvergelijkbaar
waar bezit geen
status heeft en
alleen entiteit
zijn volheid verrijkt
waar samen
delen is en deel zijn
van de grote databank
met pure energie
die liefde heet
Volk van weleer
ik zag hoe
jij verschoot
even voorover
boog in een
klein moment
van contact
er sluierde
al een lach
in je blik die
ik meteen
vertaalde tot jij
hebt het gefikst
ik wist van
jouw vluchtige
ontmoetingen
met leden van
het kleine volk
van weleer
zij zijn
eigenlijk nooit
weggeweest
hebben eeuwen
in schaduwen
van jaren geleefd
onzichtbaar
voor de mens
tenzij op zeer
uitdrukkelijke wens
voor even een
moment samenleven
Met open vizier
met een lach
heb jij de hardheid
weggehoond
je karakter weer
laten raken met
meegaand maar
zonder dat knagende
gevoel van een
ander op afstand
met smalende smoel
waar eerlijkheid
gedijt hoort
kwetsbaar zijn
niet bij de strijd
omdat het een
finaal uitgangspunt
is voor een relatie
zonder haat en nijd
wij betwisten zonder
wapens elkaars gelijk
zijn meester
geworden in het
camoufleren van
onderhuids geweld
alleen al het weten
van dit bestaan
geeft ons geen enkel
recht om daarmee
een relatie met open
vizier aan te gaan
Licht wit
jij hebt altijd
de zachte kleuren
voor je laten spreken
daar waar het
dreigde te breken
helderde jij licht wit
dat contrasten uit
hun hoeken haalde
voor een luchtiger samen
de neiging tot
blokkeren herhaalde
zich een aantal keren
tot gewenning jou de
heerlijke entree kon geven
zonder bijsturend regelen
zo dat jij in je stralende
lach weer alles kan leggen
uit het diepst van je hart
Onbereikbaar
wij zagen het
warm stralen
van je open hand
hoorden ijs breken
aan de buitenkant
nog bewoog jij
in een dualistische
balans maar
onbereikbaar
emotioneel gestrand
jij die altijd
voor honderd
procent bent gegaan
verliest in brekende
fundamenten bestaan
het was geen
controle verlies
maar iets dat
dieper groef dan
hitte en ongerief
structureel is
het verkeerd gelopen
er kwamen geen
onderste stenen boven
het was de scheppingsfout
waar goed en kwaad
nog naast elkaar
konden bestaan is het op
het einde van de schepping
door een moord misgegaan
Het kringloopse water
ik herkende
je stem in het
geluid dat het
donker druppelend
gesteente maakte
in de kou
vlood het water
sissend langs
eeuwenoude
beddingen en rotsen
het is geen
murmelen dat
de tantra's als
leidraad kozen
uit de prehistorie
alleen hun scherpte
is verloren in de
zachtheid van het
kringloopse water
uit de laatste gletsjers
refreinen zijn
de gebedssnoeren
der natuur geworden
tot ook zij breken en
water wordt vergeten
Jouw bühne
jij had de zeldzame
performance van
binnenkomende
schuchterheid en
een blijde vrijheid om
de warme ontvangst
bijna lijfelijk te voelen
het gapen van
deze kloven
ben jij gelukkig
nog niet te boven
nog showt alles
naturel als op
het lijf geschreven
de tegenwind die
pittig waait voelt
niet als blasé maar
neemt wat kleine
stukjes kritiek mee
die in uitpakken goede
aanwijzingen brachten
juist tegenstelling
is stilaan jouw
bühne geworden
nog koester je
de kluisters van
jouw zoeken naar
ultieme vrijheid
Stalkende spoken
wij zijn de zon
achterna gelopen
jij schaduwde wat langer
in stalkende spoken
vlinders wolkten
vol van boven in
alle kleuren van
buitenaards geloven
pas toen de zee
ander tegenlicht
golfde wisten we
dat de avond volgde
we zijn terug gegaan
waar onze sporen vlagden
voetafdrukken van een
stel in stil verwachten
niet zomaar omgedraaid
maar ook hoog in de lucht
een zonnevlinder op zijn
misschien wel laatste vlucht
Meanderend schrift
in zon verdwijnen
langzaamaan
de woorden
stromen zinnen
onsamenhangend
uit het kabbelend
water tevoorschijn
maar schrijven
gaat uitstekend
in meanderend
schrift is het
midden constant
zijn hoogte en
diepte extravagant
is de inhoud
in contemplatieve
rust als de drukste
golfjes zijn gesust
en schoonschrift
onder de luchten
weer ruimte krijgt
Jouw fenomeen
je ogen glansden
hun warme cirkels
wikkelden de wereld
tot intiem samenzijn
in die intensiteit
wilde ik jou heel nabij
zacht vibreerde
jouw energie in
confrontatie met
immense pulsaties
van ongekende kracht
in jouw tsunami lach
als aan de grond
genageld heb ik jouw
fenomeen totaal
geabsorbeerd een
schepping die in hier
en nu nog triomfeert
stilte spreidt zijn
warmte in leegheid
zonder grenzen zoals
ook volmaakte liefde
kan bestaan tussen twee
heel verschillende mensen
Verrassend open
de wenkbrauw boog
boven je oog
rondde zonder
onvertogen woord
stilte in volmaakt zijn
geen streep of
vluchtig aangezet
maar wel het heerlijke
naturel van pas
ontloken genen
frisse kleuren
van het lente palet zijn
cirkelvormig bij elkaar
gezet in een verrassend
open voorjaarsblik
het neusje dat
zich terughoudend
prononceert heeft van
de paar keer stoten
toch al iets geleerd
maar waarmee jij echt
de wereld inpakt is jouw
onvoorstelbaar warme
innemende lach die ik
dagelijks genieten mag
die raakt aan alles
wat mensen hebben
aan talent vaak nog
ongekend tot jij hun
bloemen laat kleuren
Stilte aan het woord
nog zijn de
gordijnen lang
fauteuils in donker
uitgevoerd omdat op
licht er veel te veel
zou worden geknoeid
de ochtend wordt
snel opgestart
met een boost voor
vele handen die
wapperen in
een vrolijke lach
maar in de middag
als de zon nog wat
verstolen schijnt en
stofjes dwarrelen langs
de zijkant van het gordijn
komt stilte aan het woord
het kopje thee
wordt snel op de tafel
gezet koekjes uitgeteld
in de groet een lach
want er is ook pauze
voor de achterwacht
te midden van
zacht geknik en licht
gekraak van broze botten
raken oudjes aan de praat
over wat zij zoal in hun
lange leven oppotten
ieder heeft een
eigen plaats waarvan de
rangorde lang geleden
is vastgesteld zij zitten
elkaar niet in de weg die
drempels zijn al lang geslecht
Applaudisseerde hitte
wij hebben
liefde beleefd in
de stilte van
onwetendheid
zijn er voor op pad
geweest hebben
blauw gele treinen
stoffig laten staan
omdat wij niet verder
met hen wilden gaan
een kaal perron
onder de brandende
zon applaudisseerde
zijn hitte bij gebrek
aan publiek wij zijn
de wereld ingetrokken
doodsbang voor de
brokken die ons de weg
leken te versperren
in een wazige verte
een verkeerde greep
naar later bleek
het was geen leven
als je liefde zelden zag
toch zijn wij samen
sterk gebleven de
aantrekkingskracht heeft
ons zoveel spirit en
vitaliteit gegeven dat
wij ook corona overleven
Afhankelijkheid
ik zag de
kleine vingertjes
in jouw grote hand
voelde het stralen
van verbondenheid
in een warme familie
uit genetische band
jouw meegaandheid
was een heerlijk nest
waar ruimte voor
ontwikkeling was
vertrouwen op zijn
best als afhankelijkheid
met liefde werd toegedekt
jullie zijn steeds op
een bijzondere wijze
een gebleven soms voor
even uit elkaar gedreven
maar altijd samen in de
vaart die ieder keer weer
een nieuwe horizon baart
Dronken vlammen
zacht knetterde
het vuur de
verhalen van dronken
vlammen in de
kleine uurtjes
van de nacht als
het slapen wacht
nog speelt wind
met warme en
koude vlagen die
de gekruide geuren
van de maaltijd dragen
in het laatste kwartier
van de maan hier
zacht neuriet de groep
hun dank aan de gastheer
zingen vrouwen lachend
van een goede nacht
op de binnenplaatsen
spetteren rituelen van
wakker wordende kamelen
Tijdloze herkenning
ik wist niet hoe
jij transformeerde
maar dat je het deed
kon ik uit eigen
ervaring delen
al de keren dat
jij mij onbewust
even raakte en onze
werelden tot
universum maakten
mijn hand op
de bast van een
boom zomaar aan
de kant van de weg
in tijdloze herkenning
we deelden
jaarringen kruisten
hete zomers aan en
benoemden winters
in koudste herinnering
jouw lach gaf
glans aan de muren
van ieder gebouw
in deze groeiend
warme gemeenschap
wij waren de ziel
die zich verjongde
in baby's de trots van
ieder gezin en de rots
van bestaan met elkaar
Groener groeiend
ik liep de
scala in waar
zelfs roezemoes
de welluidende kleur
waar maakte
van groener
groeiend gras
er was geen begin
omdat men nooit
geëindigd was
geen laatst akkoord
of een verdwaalde noot
die de strijkstok
zomaar losgelaten had
hier was muziek
in de speeltuin van
klanken zelfs de
banken zaten zacht
omdat kaatsende
kanten de akoestiek
teveel zou haasten
in de bloementuin
van wiegende kleuren
bepaalt melodie de
vrijheid van akkoord
dat in de basis compositie
van de hoogste tot de
laagste toon wordt gehoord
Blijmoedigheid
ik zag
je ogen lachen
toen ik wat
zachte gedachten
uit onze lock down
streamde naar normaal
we waren
verstrikt in de
veelheid van losse
einden waaraan
wij zelfs geen punt
konden zuigen
tot ik in je blik
fantasie en
blijmoedigheid las
voelde hoe je hart
brandde omdat
jij nog spirit had
je zong het lied
van de arbeid
met zoveel omhaal
dat het koren zich
scheidde van het kaf
in ons lijdensverhaal
De kluisters
je streelde met
voeten de grond
terwijl je ogen
dansten in een
eigen choreografie
lichaam en handen
hun aparte ritmiek
verkenden in mystiek
een brok beweging
in ongekende
vitaliteit ontdaan
van de kluisters
gewoon en tijd
vrij met een lach
in de kracht van
een gelukkig bestaan
vol overtuiging
dat jouw vat geen
duig zal misstaan
omdat jij er met
hebben en houden
voor bent gegaan
bewegen in de
veelvoud van bestaan