Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ontvankelijkheid
ik heb
met je huid
gesproken
kleine rimpels
en kloven
heel minutieus
onderzocht
van beneden
naar boven
in het
glooiend
heuvelland
voelde mijn
hand de zacht
vertrouwelijke
warm vrouwelijke
opbloeiende
ontvankelijkheid
daar waar
de wereld
strijdt toont
zij kracht is
de oppervlakte
vaak robuuster
en beter bestand
tegen agitatie
in confrontatie
Ongekend talent
jij was
de logica weer
helemaal kwijt
in de snapshot
toegemeten tijd
waar het podium
nog leegte ademt
barsten coulissen
van opkomend nog
ongekend talent
schijnt licht al
succesvolle bundels
terwijl er nog geen
stap is gezet achter al
bewegende gordijnen
we openen met
ingehouden adem
het mimisch welkomstlied
treden langzaam nader
omdat u dat ons gebiedt
als de betovering
is gebroken het eerste
woord gesproken stijgen
wij naar grote hoogte want
wij weten waar de hemel is
Je uitdagende lach
wij bewegen
altijd synchroon
ik zie de
volgende pas
al komen
in je ogen na
je uitdagende lach
ik was
getraind in
duizend variaties
en toch was
jij mij vaak
door afleiding
te slim af
dan telden wij
winst en verliezen
notuleerden
de compromissen
gingen opnieuw
van acquit in
spelen om niets
De mise en scene trein
jouw blik
ziet in onderscheid
beweging uit
stilstand komen
nog voor dromen
in wakker
worden tot
realiteiten
gaan behoren
jouw donkere
ogen hebben via
jouw brein
dat fotografisch
vermogen in
opslaan van data
verschillen aan
te geven in
stilstaan en leven
waar de
acties zijn focus
jij onmiddelijk
lichten je
kijkers op in
verwondering
springen lichaam en
ziel meteen op de
mise en scene trein
Verre luchten
ik lachte
betrapte mij
er op dat ik de
verre luchten
dichterbij wenste
alsof god in
het diepst van
zijn gedachten
mij zijn handen
ooit zou schenken
toch voelde ik
het bestaan dicht
om mij heen ik was
niet alleen in de mij
toegenegen straling
nooit is er het
begrip om weer
met dieren samen te
kunnen praten of van
vogels vliegen te leren
met bomen te
converseren en uit
hun overleveringen
de belangrijkste
levenslessen te leren
Even zondigen
ik heb altijd heilige
willen worden
al toen ik in de kribbe
lag en maria als
mijn moeder zag
wij waren niet zo
uitgesproken thuis
want het dagelijks
leven haalde al veel
extra geboden in huis
wij deden weinig
aan mystiek want
wat wij niet snapten
was verdwaald en
dus eigenlijk doodziek
wie het bidden
had uitgevonden is later
zeker een wereldwonder
in zijn ding geworden als
baasje van onthouding
ik heb het niet kunnen
smaken er waren teveel
aantrekkelijke zaken
celibaat deed me veel pijn
even zondigen was te fijn
Op de grens
jij was
op de grens van
altijd open
waar gesloten
stond was voor jou
verboden grond
geen basis om
te stralen of
energie te halen
er moest een
keuze zijn en
niet alleen venijn
als vrijheid
ingeperkt wordt is er
menselijkheid gestolen
een stukje
persoonlijkheid gejat
dat van onszelf was
zo worden wij
tekort gedaan in
leven en bestaan
Hun leven
jij bent op
op formidabele
wijze verrast
zij hebben de kleuren
van hun leven
gisteren jou gegeven
in tal van leuke
composities in
een veelheid
van combinaties
op de meest
uitgelezen locaties
kijken ze jou
liefhebbend aan
gezin kinderen en
kleinkinderen die
tussen de generaties
door- en op zijn gegaan
in hun subtiel
verschil in afkomst en
geest eigenheid in
onderscheid op het
totaalplaatje van
jouw 65 jarenfeest
Pandemisch leven
schitterend
ben jij overeind
gebleven in deze
bizarre tijden van
pandemisch leven
uit alle spinsels
heb jij met magie
de pluisters van het
duister verdreven
op zoek naar licht
ook op nabije
helderheden werd
het zicht ons op
mystieke wijze
plotseling ontnomen
waar ooit houvast de
weg naar hemel was
zijn geesten weggebleven
zij konden uiteindelijk
niet met corona leven
Jouw stilte
structuren en
waarheden orakelen
ongevraagd de wegen
voor vandaag naar de
doolhof van morgen
alleen jij mijn muze
bent standvastig gebleven
geen rots in de branding
maar vol enthousiasme
en vuur voor het leven
dat niet doorlopend
ontspoort maar weer
keurig op tijd rijdt
zoals het na eeuwen
ook na corona weer hoort
laat je lach weer eindeloos
spelen met de magie die
zovelen zien in je blik
jouw stilte vol mystieke
woorden zal ik altijd horen
Onze aura's
het lichten
van je ogen
kleurde met
een zacht
stemgeluid de
sfeer die wij
wilden horen
die uit
ons samenzijn
is geboren
door genetische
voorbereidingen van
vele geslachten en
generaties gedachten
in jou sprankelt
magie waarvan
wij op bijzondere
wijze ook de
exponenten zijn
omdat jouw energie
onze aura's versterken
Echoot tijd
je lach waait
keuzes weg
die al dan niet
terecht op
je pad zijn
gekomen met
je mee lopen
en dromen
ze vangen met
beelden je ogen
showen werkelijkheid
zonder te worden
bedrogen maar in
de verte echoot
tijd het lied van
voorzichtigheid
nog zijn de
woorden niet
te verstaan maar
tonen geven al
spanningen aan die
in naderbij komen
zullen gaan strijden
met dromen
nog geeft jouw
lach de verbinding
aan van alles wat
kan en mag binnen
redelijke grenzen
met als middelpunt
aandacht voor leven
en welzijn van mensen
Als bikkel
ik heb de was
waarin ik in
jouw handen
gesmolten ben
er nooit meer af
kunnen wassen
zij plakte niet maar
bleef ons verrassen
je handen
kenden mijn huid
als geen ander
vingers heelden
cellen en vaten
waarbij schade
door het leven
werd opgeheven
nooit ben ik
zo zacht geweest
als bikkel kon ik
genadeloos stuiten
een gevaar voor
ramen en autoruiten
die anoniem spiegelden
als vat zonder duigen
pas toen ik
jou zag braken
de rotsen schreef
mijn hand voor
het eerst liefde
in het schelpenzand
daar ben ik gesmolten
op het hete strand
Fragmentarische liefde
jij bent geen
fantoom in een
uiteenspattende droom
van fragmentarische liefde
jij had strelen en
struwelen als
hogere kunst in het
assortiment adoreren
jij zalfde preventief
beurse en kapotte
plekken die de
levensspiegel liet zien
sloeg bruggen van
liefde als afgronden
niet begaanbaar waren
in heilzame ontmoetingen
voelde intuïtief dat
duistere nachten onrust en
gevaar brachten door niet
nader te noemen machten
terwijl de breuklijnen
van het leven langzaam
heelden opende nacht
zijn hellebeelden
waar ik van het
hellend vlak gleed mijn
rug openreet voordat ik
jouw astrale arm greep
in jouw mentale kracht
vond ik de begeleiding
die mij vrijwaarde van het
gemankeerde leven op de dag
Algoritme
we hebben
de vingers gekruist
elkaar in de ogen
gekeken zijn daar
gebleven zonder
afscheid te nemen
ik heb jouw
energieën gevoeld
in een aura van liefde
de hemels bewoeld
in een respectvol
eindeloos genieten
wij zijn niet
voor elkaar geschapen
in samen slapen
kunnen wij als rolmodel
er iets heel fantastisch
van proberen te maken
juist daarom
intrigeer jij mij
in hoge mate
want jouw intimiteit
is door geen enkel
algoritme na te maken
In strak staccato
het was of ik
het zwart bruine
rotsblok hoorde
spreken in het
aanwakkeren van
een ijskoude wind
er werd ons
geen uitzicht op
warmte gegeven
in het donker
ogende gat dat
als opening sprak
in strak
staccato geselde
wind het gesteente
waar de vegetatie
het liet afweten zonder
enige vorm van houvast
nog sluipen
restanten over de
bodem naar buiten
in de hoop dat licht
ook hun leven weer
enige glans zal geven
Nog gesloten deuren
ik hoorde
hoe haar aria
brak en in een
waterval muziek
naar beneden stortte
nog was
haar lied niet
teneinde omdat
tonen meanderden
tussen oevers van kunst
juist die weidsheid
en rust bleek het
juiste antwoord te zijn
op de apotheose die
opgebouwd was boven
daar in het ijle
waar nevels in
speelse composities
kierden uit nog gesloten
deuren van hemels
Handlijnkunde
ik heb in je hand en
pols lijnen zien lopen
van alle sterrenbeelden
in een niet te lezen
schrift zonder enige uitleg
in zachte rimpeling
volgen zij huid en
gewrichten ronden
en kruisen elkaar
op tal van manieren
het lijkt alsof de
schepper de
belangrijkste delen
van ons gezondheids
dossier te kijk heeft gezet
waar kleine wetenschappen
zich verwant voelen met
het menselijk bestaan zo is
het de handlijnkunde in de
loop der jaren ook vergaan
te midden van alchemie
en andere vaag duistere
disciplines heeft deze
beroepsgroep een goede
boterham kunnen verdienen
Steelse vogels
ze schaduwden mij
als donkere vlek
een paar steelse
vogels nog maar
net vrij van hun nest
geen driftig
en schichtig op
en neer gevlieg
maar eindelijk een
weer volwassen wiek
ik zag heerlijk
alerte koppies
oogjes gefocust
op een tweede huis
de bruidsluier als thuis
nog is er vaag een
empty nest syndroom
activiteiten zijn vaak niet
beter te duiden dan ergens
klokken horen luiden
zij heeft de toekomst
ingezet met wat zachts
voor bed en nest en hij
doet braaf constructiewerk
tot haar paal en perk
De verre abdij
ik hoorde
het klokje van
de verre abdij
zag muren in
warmte trillen
tegen het silhouet
van de toren nabij
goud golfde
koren onder
een warme wind
eindeloze zomers
zijn hier geboren
waar koeien vloeiend
hun rust herkauwen
het vogel concert
nadert zijn einde
monniken gaan
in stiltegebed
hun brevier kent de
regels gesprekken
worden stilgelegd