Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Aandacht
je hand
lag op tafel
even in rust
het leek
of je vingers
mij wenkten
hen even
aandacht te
schenken in raken
ik voelde de
spanning en in het
touche de ontlading
ik wist me
eindeloos blij want
ik hoorde erbij
mocht delen
in samen zou ik me
nooit meer vervelen
overweldigend was
de info die ik in
dit contact ervaarde
over mooiste
liefste maar ook het
vernietigend kwaad op aarde
ik kende de
stukjes van
de puzzel in mij
jij gaf ze kleur
en het overzicht
wij horen er helemaal bij
Zonder blingbling
jij hebt geen
woorden nodig om
in weg te kruipen
je te verschuilen
voor hun warmte
vorm en kleur
jij hebt hun
inhoud opgetuigd
in de mooiste
zinnen om die
in een schitterend
exposé te laten zien
zonder blingbling
maar met hun
natuurlijke glans
die in versterken
een ietsje van het
hemelse laat merken
soms duistert
in je ogen de
spirituele macht
die kracht geeft aan
het vermogen om
de tekst te bevatten
of vocaalt je lach in
lichte hogere sferen
om zo begrip en
erkenning te creëren
in een uiterst
luchtig communiceren
Spon zon
er waren
geen raggen
zoals ik verwachtte
je zachte huid
spon zon en hield
de herinnering
met een lach
krachtig
ik herkende
het veld met
de vele paden
die ik blind
uit zou kunnen
tekenen volgde
de sporen die ik
nooit zou vergeten
wij zijn samen
terug gegaan naar
het moment dat
alles stil bleef staan
hebben daar de
draad opgenomen
waarmee wij in elkaars
hart konden komen
er is niets
bekoeld nog bloeit
je liefde in haar
paradijselijke kleur
hangt de geur
van die bloem
in je warme
hartstochtelijke zoen
Wat gij niet wilt
jij kon niemand
tegen de haren instrijken
het voelde altijd
als een verrijken van
de persoonlijke kant
waar stekeligheden
opdoken kon jij hun
scherpe kanten benoemen
kregen zij na verloop van
tijd het patina van zoenen
jij maakte geen
onderscheid in mannelijke
en vrouwelijke zijden
door die te benadrukken
raakte je hen beiden
wakkerde hun
verschillen aan ondergroef
ongewild de basis waarop
zij ooit probleemloos
zouden kunnen samengaan
jij leerde hen spiegelen
door het volmaakte beeld
wat gij niet wilt
dat u geschiedt doe dat
ook een ander niet
Liefdevol raken
ik zag energieën
vervloeien als
wij stoeiden
niet in de
harde greep die
vaak te pijnlijk bleek
wel in elkaar
liefdevol raken om
zo intimiteit te maken
waar spanningen
ontladen die wij achter
ons hebben gelaten
als hoge bomen
zwiepen zal gevaar
naar angst verschieten
pas als liefde
werkelijkheid droomt
en wij ons verliezen
synchroniseert de
spanningsboog in
een heerlijk genieten
A capella
je ademt
zachte warmte
in tonen die
een lied beloven
waarvan ik de
refreinen al ken
nu ik weer
jouw kleine ben
nog zijn
je ogen donker
geloken opent
je stem wat
breekbaar licht
want ook ik heb
mijn blik vol
aandacht voor jou
zie hoe
jouw mond en
lippen woorden
vormen waar
ik vroeger naar
moest gissen
in een steeds
veranderende tekst
a capella
zijn wij in
beste doen
waarbij in
onze stemmen
gedachten komen
die wij samen
vaak dromen
Niet zichtbaar
ik voel dat
je tegen beter
weten in de
tijd bent vergeten
dat zijn sporen
zich even niet
zichtbaar in je huid
hebben vastgebeten
dat je gewoon
degene bent die
uit de spiegelzijn
glimlach herkent
nog steeds
bevrijd van de
donkere schaduwen
uit de laatste tijd
toch heeft de
onrust van de nacht
je niet echt uit
balans gebracht
want ook anderen
zeggen dat het lijkt
alsof de jaren geen beslag
op jou kunnen leggen
Idee-fixe
in cirkelen
scheefde zij
rechter dan goed
voor haar was
droeg zwaartekracht
slechts als versiering
wist in welke piercing
restant lachgas zat
begroette opgetogen
de dwaasheden die
iedere morgen faketen
op niet afgestoft
niet eens de tijd
hadden om de
weersomslag
eigentijds te beleven
ze verdween in
het vooronder van
verplichte bezigheden
in het uitgebreid sanitair
sprong beter
uit de band toen
haar vriendinnen appten
quarantaine aan de hand
Een laag octaaf
zacht golfden
geluiden in een
zee van ongekleurde
decibellen langs
ons heen de
wijde wereld in
alleen gevangen
door lucht en wind
donker
bromden tonen
uit een laag octaaf
vlak bij de grond
zich onderscheidend
kenbaar maken los van
de spirit der jeugd in
hun super actieve vreugd
zij missen nog
identiteit hebben
andere zaken nodig
om zich te manifesteren
in herkenbaar rubriceren
en deel zijn van
helaas zonder nog een
eigen leven te leiden
want daar waar
stilte het eindpunt
van geluid bepaalt
loopt ook het leven
tegen de laatste
muren aan en leeft
de een als die weet
dat de ander bestaat
The last dance
adembenemend
liepen je voeten
zonder zichtbare
sporen na te laten
alleen al
het synchroon
bewegen gaf geen
enkele fout prijs
ik volgde
zoals altijd als
jij leidde en figuren
opfleurden uit grijs
mijn dansen met
jou kende subtiliteiten
zoals de steun in je rug
een versnelling bij vlucht
ook onze plaats
in de ruimte bij het
bewegen is er door
de muziek ingeweven
in alles straalde
het paren ook toen
ik jou voor the last
dance kwam halen
In ronde vegen
je danst
op aarde die
speciaal voor jou
vruchtbaar
is gemaakt
je hand in de
losse zwaai
van de zaaier
die dit een leven
lang heeft gedaan
met zwierige streken
werp jij in
ronde vegen
het zaaigoed door
de lentewarme zon
pas als het
laatste strooisel
is geland jij je rust
geniet kiest schepping
weer gods hand
Bellen
Ik hoop dat je me deze maand nog gaat bellen.
En me vertelt dat we terug kunnen afspreken.
Maar ik denk dat het slechts een gedachte blijft.
Het is niet wederzijds, je wilt me niet meer zien.
En dat zelfs zonder reden.
In kleur gevangen
ik scherpte
het onzichtbare
glas dat alleen
in kleur gevangen
nog reflectie had
het curfde in
oplopende spiralen
raakte de hemel
daalde glinsterend
als waterval
stuiterde in
duizend stukjes
omdat volmaakte
schoonheid slechts
een moment zou zijn
ik heb dat altijd
betwist want ook
beweging kent zijn
eigen mist waaruit
feniks ooit herboren is
De zere plek
zij had haar
kleine emoties
en irritaties
zo goed verpakt
dat opsporen bijna
onmogelijk was
verblind door
schoonheid in
een subtiele actie
ontgaat je dan
de fractie waar het
eigenlijk om draait
zo heb ik
de vinger nooit
echt kunnen leggen
op een zere plek
door haar pleister
joh doe niet zo gek
pas als het niet lukte
door spanning of stress
stortte haar kaartenhuis
ineen zat zij te huilen
tussen de zelfgekozen
jokers helemaal alleen
Het eerste silhouetje
het kouder
kaatste blauwer
uit het lege firmament
spelden prikten
licht goedkoper dan
het leds equivalent
daar waar zon
in geel en rood haar
huishouden viert
spoort ook maan
gesikkeld zijn talloos
laatst kwartieren aan
vreemd dat mensen
zonder tijd door
maneschijn verblijd
gaan feesten met
familie en vrienden
op gezag van de profeet
hij met de scherpste blik
zijn maag presenteert het
eerste silhouetje op glas
Gewapende stilte
ik zwaaide wit
een maagdelijk
doek voor vrede
we schreeuwden niet
maar gonsden in
veelal lage tonen
in ongearticuleerd
komen bleef de club
rustig stromen
na enige opschudding
hier kregen we
horzels in het vizier
geel blauwe kleuren
formeerden het
toekomstig gebeuren
maar wij zijn af van
het dollen weigeren
in stof te rollen
hernemen onze
grondwettelijke plaats
in gewapende stilte
er is geen baas waar
wij komen gaat macht
over zichzelf dromen
Terug denken
Ik denk er weer aan eigenlijk de hele tijd.
Ik ga je missen en ik weet dat dat niet wederzijds is.
En dat er geen toekomst voor ons is samen.
Maar ik wou dat ik je nog eens kon knuffelen.
En ik weet dat je mijn sms nooit meer gaat lezen.
Je bent me voorgoed vergeten.
Maar toch had ik ergens diep van binnen gehoopt
dat het anders was gegaan.
Je blijft voor altijd in mijn hart.
Water van hogerop
jij hebt mij
meegenomen op
een van jouw dromen
waar we altijd
riviertjes zomen
met hellingen die
glooien op zuid
overweldigend
is het veelvoud
aan kleur in een
natuurlijk palet
dat zonder ingreep
van de mens op
aarde is gelegd
bevriezend koud
heldert kabbelend
water van hogerop
dat door zonnewarmte
beroerd heel snel
zijn sneeuwkragen
niet meer zal dragen
je lach trekt
kippenvel omhoog
kramp verstoot
ons van het strandje
waar alleen nog
voetstappen vertellen
van ons dromenlandje
Mijn carrousel
je zit in
mijn archief
want ik heb
je eindeloos lief
natuurlijk
ben jij al lang
uitvergroot maar je
kleding werd te bloot
ik heb jouw
foto's in allerlei poses
ook die jou heel
lichtjes doen blozen
zij zijn mij
het liefst omdat
je daar voor even
je ziel laat leven
jouw lach en ogen
zijn mijn carrousel
gewoon omdat zij mij
eeuwig geluk beloven
Overleven
het leven gaat zo vlug,
het gaat niet terug
maar gaat alleen maar voort
het leven gaat zoals het hoort
maar komt de dood,
dan moet het leven wijken
want de dood....
gaat over lijken.
Sjef Smeets - 2021