Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een wereld die opengaat
ik verkende
zachtjes de spanning
van je huid en voelde
onderliggende spieren
verstrakken in reactie
zag in lichaamstaal
jouw ontvangen naar
acceptatie gaan
ik kende je lieve
ontvankelijkheid
uit het strelen zonder
elkaar te vervelen in
het creatief ontdekken
van nog zo veel nieuw
te ontdekken plekjes in
een wereld die opengaat
pas wanneer wij elkaar
geëigend hebben in
kunnen lezen en schrijven
samen zal het boek
worden geopend met
de hoofd en kleine letters
van ons leven in een
redelijk gelukkig bestaan
nog missen wij
de routine die
ervaring doet stapelen
naar een hogere
intensiteit van subtiel
beleven van wat met
de meest verfijnde
ervaring is gegeven
In samen verdelen
ik heb altijd
gedacht dat als jij
binnenkomt de lucht
even uit elkaar gaat
om jou door te laten
geen gaten maar
met minder weerstand
in een hartelijk welkom
ook lijkt de omgeving
waarin jij verkeert
warmer te zijn dan op
andere plaatsten alsof
een ongeziene twinkeling
van vrolijke kleuren
herhaaldelijk plaatsvindt
die weerkaatst in ogen
zacht roest een
vriendelijke brom
tussen de gasten die
op een aangename
toonhoogte met elkaar
spreken en lachend hun
plezier en genoegen
in samen verdelen
Waar je puntig piekt
ik wil
geen stenen
meer op het pad
waar het licht
van boven valt
ik ben het zat
niet meer
van die grote
keien waarvan
je in een moment
van onbalans zo naar
beneden kunt glijden
we hebben nu
een nieuwe vloer
waarbij je puntig
piekt op licht van de
bron dat contrasterend
langs je vliegt
in samen cirkelen
ronden wij ons plekje
als stukje duister
dat ons gefluister
nog geheimzinniger
maakt dan stilte
nu staan wij op
de bron met rondom
tal van geluiden
in ons eigen alleen
zo afgeschermd kunnen
wij geen kant meer heen
Lieve duetjes
wij hebben
in de loop der tijd
zo onze eigen
muziek gemaakt
met kleine
vingeroefeningen
leerden wij
vertrouwelijk met
de instrumenten
omgaan maar
van enig samenspel
was nog geen sprake
wij vorderden in
quatre mains en
lieve duetjes het
echte werk leek ons
nog geen pretje
zo zonder dirigent
wel leerde hij ons
de lach en het
plezier van hoe wij
met armen en vingers
al vrij snel en goed
akkoorden lieten horen
wij soleerden
helaas voor ieder
op de eigen keuze
gingen zo onze
gang en hebben
ook nooit geleerd
op te treden met
publiek om voor
te spelen en alles
van onszelf te geven
van die stukjes leven
heeft niemand ooit geweten
Wat een ander denkt
ik zag
dat jij je
even liet gaan
ogen geloken
je altijd drukke
mimiek naar
rustend verwezen
nog toont je
mond de lach
die de wereld
weerstaat repliceert
je gezicht het
innemende dat
nooit wordt gewist
lief speelt de
wind met het haar
dat nog altijd in kleur
weerbarstigheid vindt
en zeker nooit doet
wat een ander denkt
dat goed voor je is
De hartslagpijn
ik wist je nog
in het huis
van gisteren waar
je voetstappen
raapte en
maakte dat
je verschijnen
binnen de lijnen
van jouw regie
zou blijven
niemand gaat
je tranen zien
als de deur
weer is gesloten
alles opgekropt zit
achter ogen en in
koele voorhoofden
zal de hartslagpijn
vaak heel lang
blijven kloppen
nog hangen
de onuitgesproken
woorden in de lucht
wervelen stille emoties
op hun vlucht
naar veilig landen
in warme handen
die niet zullen knijpen
maar jou gaan ontvangen
in zacht begrijpen
jij hebt de zon
door open ramen
weer binnengelaten
voor een nieuw elan
in diep ademhalen
laat je de somberte
varen op het licht
dat transparant en
nog helemaal in tact
over ons leven ligt
Dromen vol geur
zij wist
dat de verte
haar wenkte met
onderscheiden
kleurenpracht
alsof er al die
tijd naar haar werd
uitgekeken en gewacht
vorm en compositie
waren steeds
duidelijker te zien
in het naderbij
komen nog spraken
zij niet maar hun
geuren bestreken
het uitnodigingsgebied
jij hebt de schoonheid
van deze bloemenhulde
aangenomen en hen
bedankt in dromen
vol geur die je geest
als herinnering aan deze
bijzondere ontmoeting
had meegenomen
Gebeeldhouwd
je zit nog
akelig rechtop
met een strakke
ongedurigheid
die kou uitstraalt
gebeeldhouwd
vinden ze jouw
gezicht waarin
de lijnen door
de tijd zijn gegrift
je bewegen volgt
de metronomische
tik van je leeftijd
waardoor alles op
protocol wordt verricht
je lach klinkt hoog
en wat verdroogd
waar ooit zachtheid
schaduwde spant
perkament de kroon
nog spreken je
handen een eigen taal
zijn je vingers watervlug
in het stillen van
chaos en onrust
Diversiteit
ze hebben
je bijna alles
afgenomen
waarmee je
dacht ooit jezelf
te kunnen zijn
jij kende
van kind af
aan de kleine
onvolkomenheden
die soms speelden
en je pijn deden
gewoon omdat
jij anders was op
kleine onderdelen
niet helemaal
volmaakt zoals wij
zouden willen zijn
waar wetenschap
en industrie bezig
zijn met verbetering
van het menselijk lijf
hebben wij daar geen
passend voorbeeld bij
blond en botox
borst en bilpartij
je past het aan
want anders hoor
je er volgens de media
niet helemaal meer bij
toch is het extravagante
in kleding alweer terug
in het subtiel menselijk
onderscheid maakt
juist diversiteit jou
buitengewoon interessant
Kalligrafisch hoogstandje
ik zag
je zwarte
vingerschrift
op het maagdelijk
wit papier geen
kalligrafisch
hoogstandje maar
duidelijk heden
zonder enige zwier
ik kende
de lay-out
van jouw leven
de attributen waren
al bekend alleen
de boodschap
mocht zich openbaren
de diepere emoties
bleven ongekend
jij structureerde
vanuit een donker
perspectief de
zonnige kanten
verlichtten minerende
zijden niet nog
was het geen direct
dictaat maar
meer een open vraag
waarop wij het
antwoord schuldig
bleven deze
communicatie is
blijven steken in spel
dat niet resultaat gericht
de anonieme weg zoekt
en vindt in haar
zwart vingerschrift
Warmte en magie
ik vond
jouw boek
op de open
plek in het bos
waar de maan
en het mos
elkaar raakten
feeën rustten
nadat zij hun
dansjes maakten
sloeg het boek
open en voelde
hoe warmte
en magie tussen
de pagina's lagen
als bladwijzer
om verder te gaan
op het pad dat jij
volgde want ik weet
me anders zo alleen
ze zijn allen bij
ons gekomen die
wij al ontmoeten
groeten en zij lezen
nu met ons mee
in het licht van de
maan kijken elkaar
gelukzalig aan blij
met zoveel en vooral
heel warm samenzijn
In glinsters verpakt
in rood en groen
staan daar de in
glinsters verpakte
attributen die
horen bij een zalig
kerstfeest
de jaren van rust
tussen versieren en
opruimen hebben
geen afbreuk gedaan
aan de magische
gloed van weleer
de uitgepakte zaak
heeft zo te zien wel
veel stuk gemaakt
maar de tijd voor
nieuw is voorbij
deze outfit hoort erbij
schapen en hellingen
van rots en mos met
daarboven traditionele
kerstliederen samen
gegroepeerd rond de stal
met warmte voor al
de tijd heeft zich
verdikt met vele
anekdotes die nog
ieder jaar worden
bijgekleurd in eigen
gebeuren en jaartal
In terloopsheid
ik zag je in
terloopsheid
opvlammen
door een
zonnestraal
waarin jij een
helderheid
aannam die de
werkelijkheid
extreem overtroefde
ik heb wel
vaker van die
deja vu's gehad
maar deze keer
was het duidelijk
veel meer en
intenser omdat
ik vlagen van
verse verf rook
uit frisse kleuren
ik ben je
achterna gegaan
heb in vele lichtstralen
gekeken waar
jij was gebleven
de warmte die
jij gaf leidde mij
langs de trap
naar beneden die
naar de graven liep
het vurige in
jouw verschijnen
begon langzaam
te verdwijnen in
tochtgaten van aarde
nog kon ik jouw
silhouet volgen
maar jouw magie
werd door doden
snel overgenomen
Hysterische extase
hysterische extase
je beweegt
gracieus en
frivool op de
langzame warme
strijk van een
onbekende viool
in het orkest
gegrepen door
de muziek
dans jij een
schoonheid vrij
die zelden zo
fraai met voeten
getreden is
jij en de melodie
trekken het publiek
uit een hysterische
extase voor het
wonder dat hier
zomaar op de
dansvloer geschiedt
zacht echoot
nog stilte in
het mystieke
samenspel dat door
zijn apotheose uit
pure liefde goddelijk
samensmelt
Gaaf gemodelleerd
jij was
het gezicht
in de wolken
gaaf gemodelleerd
door de wind van
volwassen tot kind
hij speelde
met jou kende
je ups en downs
wist welke
ruimte jij nodig
had om te groeien
zonder te
verdwalen in het
strakblauwe bloeien
ik proefde jou
toen het donkere
van de bui mij kuste
en je vriend
het nat van de regen
van mijn wangen veegde
het daagde zomers
met uren waarop
zon wachtte met lachen
De hemelspleet
jij had in liefde
ooit hel gebrand
het hete vuur
uit de ondergang
getrokken om
vlagen passie
vlammend los
te krijgen die
zich nog niet
konden bewijzen
zwart donkerde
de schaduw
tot jouw hitte
het opensneed
met de scherpte
van licht dat
meteen toetrad
en warmte het
opgesloten zijn
direct vergat
ik zag hoe
jouw handen
zich verstonden
met het zwerk
hoe de torenkerk
afstak in het
licht dat zo naar
boven gleed
en verdween in
de hemelspleet
Onze dromen
ik heb
met jou de
vlucht genomen
hebben er eindelijk
voor gekozen
te gaan voor
onze dromen
te lang
zijn wij nog
kind gebleven
vertelden anderen
hoe wij moesten
leven op het uit
gestippelde pad
wij kenden elkaar
spraken al snel
dezelfde taal
hadden eigen
wijze ideeën over
het allerhande van de
wereld en omstreken
wij zijn gegaan
zonder woord
of traan want het
mooiste stukje
geschiedenis blinkt
al gelaagd in het licht
van een nieuw begin
Wrijvingsloos
met zacht
en rond had
jouw lach een
levenslang
verbond gesloten
zonder duwen
en stoten samen
naar de deal die
is afgesproken
in alle openheid
zo hebben ook
jouw ogen in
alle harmonie hun
eigen keuze voor
bepaalde kleuren
zij dragen in
weerkaatsen dezelfde
gloedvolle woorden
in alle emoties die
zij in contact laten zien
juist de
souplesse in
elkaar benaderen
geeft een wrijvingsloos
begrip op alle gebied
het is genieten
van samen zijn
in het aanvullen
van de liefste dingen
in bereikbaarheid
Dwarse universums
ik wist
dat jij er was
in dwarse universums
die ik soms
voor het kiezen had
in schaduw
en contrast van
verre vroege kleuren
woont de wereld
van hiernaast
waar jij ze vaak
op hun aanwezigheid
kunt betrappen als
zij nonchalant
hun gangetje gaan
nog is er ook het
heerlijk tijdloze
mystiek fysieke
waarvan ik wel de
stof en voiles ervaar
in die werkelijkheid
hoop ik ooit je ziel
te vinden om dan
met mijn genen
onze kinderen aan
een wereld te schenken
die de inhoud van
hen evenaart met en
door het zintuiglijk
waargenomene
Vleugjes wind
op luwe plekjes
langs muren met ramen
die al decennialang
in vage verten turen
dwarrelen vleugjes geur
mengen zich zonder
kleur tot een database
van alle liefde en leed
dat in de wereld gebeurt
pas als de grote
schoonmaak komt in
het seizoen van stormen
worden de geuren
geüpdatet door het blad
dat in de herfst gevallen is
en meegenomen als rest in
warme compostering waar
basisolie gaat dienen als mest
daar zullen de genen nog
mogelijkheden hebben
om in lentes eerste groei
en bloei de evolutie met
nieuwe etherische
componenten te enten
die in vleugjes wind als
bijzonder cadeau ons
weer gaan vergezellen