Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Heerlijk kletsen
we hebben
de tijd opgerekt
toch wordt er
in meer
minder gezegd
alsof we zuinig
moeten zijn op
de info die we
geven in zijn
effecten op leven
het heerlijk
kletsen is voorbij
want wat we
doorspelen is nu van
belang voor jou en mij
Licht en schaduw
lief spelen zij
al jaren lang
het spel van
licht en schaduw
nooit heeft een
onvertogen woord
daar afbreuk
aan gedaan
als er een
lichte schaduw
overtrok
werden er slechts
wenkbrauwen
gefronst en nooit
eens stevig op
de deur gebonsd
alleen waar
onverwacht
het contrast
verstoord werd
herstel niet snel
voorhanden was
bleek beraad de
enig juiste daad
zonder echt
wereldschokkend
te zijn deed
elk verlies
structureel veel
pijn en bleek
heling toch het
enige medicijn
Jouw hand
je vingers met
dwarse streepjes
die kootjes dragen
nagels die nooit
hebben nagelaten
vuil te willen zijn
de lijnen in je hand
als markering van
spieren en gewrichten
de duim heeft een
oppositionele rol in
dit gevoelig geheel
ringen rond de
pols hebben hun
eigen verhalen over
het vele werk de
vermoeidheden in
buigen en barsten
pas nu besef ik
het onbelangrijke
van de talloze
wetenswaardigheden
jij hebt hem uitgestoken
bedankt voor jouw hand
Jouw regie
jij kon ons
In een blik
de dialogen
uit een roman
laten lezen
met mimiek de
diverse emoties
goed accentueren
met lichaamstaal
van armen en benen
de setting veranderen
waarin jij speelde
ogen klein en
verschrikt groot
gaven gevoelens
voorzichtig hun
ziel zo nam jij
ook met vingers
toeschouwers mee
om samen te
genieten van
wat je etalages
hen allemaal
hadden te bieden
jouw regie
was gebaseerd
op de tonen en
woorden van
jouw stem je
zong belangrijke
aria's neuriede
sfeer in het
achtergrondgebeuren
liet harten voelbaar
kloppen naar een
geruststellend einde
Kind van de hemel
jij hebt ooit je
eigen tranen
gedroogd toen je
besefte dat jij
nooit op eigen
kracht zou
leren vliegen jij
als kind van de hemel
met altijd hoofd
en armen omhoog
om het blauw van
de lucht ook maar
even te kunnen
raken om de vlucht
van wolken te
kunnen smaken
het was toen
jij in ultiem
proberen met een
hoge sprong langs
het firmament te
gaan scheren waarbij
jij verkeerd landde
en in gips strandde
zo dicht bij aarde
heb jij het leven
omarmd van kleine
dieren en insecten
hun plekken bekeken
in leven en thuis het
bijzondere wonen en daar
als vriend te mogen komen
Het klein carrousel
ik zag ogen
langzaam open
gaan lichaam
traag ontwaken
in het ontdekken
van de nieuwe dag
waar donker is
geweest veegt nu
licht de restanten
naar de kanten
opwindend
trillen leuke dingen
in het gezichtsbeeld
terwijl donkere delen
bezorgdheid meekrijgen
het kleine carrousel
van deze ochtend
opent een veelvoud
in kleur en ludieke
muzikale bewegelijkheid
maar de regie tempert
snel door de modus
van noodzakelijkheid
verplicht aan te zetten
en waaiers rust te brengen
Entiteit zonder tijd
ik kon geen
stappen doen
in de wereld
van glas
als dat breekt
vergeet het
zijn unieke vorm
is voor altijd geweest
er is geen geest
want de schaduw
bij glas is wat was
en komen gaat
het nu is
gevat in iets dat
zich subtiel laat zien
als entiteit zonder tijd
ik doe geen stap
voordat wat is ook
zijn reflecties heeft
in wat is geweest
Spitsten de oren
ze knipte
heel zacht
met haar vingers
en meteen spitsten
de oren zich in
de zaal waar door
het geroezemoes de
aandacht was verloren
ze zwaaide en
zag alle ogen
haar armen en
handen volgen
als zij draaide en
liep wist dat de
alertheid zich
weer had verdiept
in de goede
stemming en sfeer
zette zij zich neer
verwelkomde
haar publiek met
het begin van het
lied de lach in de
kracht van de avond
Rood rijzende maan
ik had je zien lopen
voor de grote rood
rijzende maan aan
een dichterlijke horizon
het landschap straalde
mystiek in gewijde stilte
waarbij langzaam rood
naar geel verschoot
jouw passen
dansten in het gaan
voorbij en terug langs
een wassende maan
waarvan het licht
tot gezicht verijlde in
het diepste donkerblauw
uit de universele kou
Die vonken
zacht klinkt
de weemoed
in hun lief gezang
maar woorden met
een eeuwig gewicht
maken kinderen bang
zij gaan voor
het meer dansante
voetenwerk en de handjes
maar in jouw
ogen smeult het
nooit gedoofde vuur
het donkere van
je stem herinnert
zich nog ieder uur
die vonken ga jij
kinderen leren uit hun
geschiedenis van proberen
Een sprankje ondeugd
ik zag
je ogen zingen
met het licht
van de zon
van binnen
een sprankje
ondeugd lag
als verrassing over
je bruingebrande jeugd
op het warme strand
kleine cirkelwinden
speelden met
achtergelaten dingen
waaiden op in
een minitornado
bestrooiden ons
met zand als
offerande van
de natuur op een
godvergeten uur
wij holden naar de
zee om af te spoelen
joelden van de kou
toen een onverwachte
golf opdook uit blauw
Zijn accssoires
hij hoefde
zijn rug niet
te rechten
kreukloos
viel het maatpak
hem op de huid
zijn accessoires
waren hun tijd
al ver vooruit
opzienbarend
in het trendy circuit
dat hij onderhield
hij leek onbereikbaar
keek verder weg
dan ooit pas op
de horizon was er
kans op ontmoeten bij
toeval op afspraak nooit
Lippen iets geopend
het zit niet
alleen in je ogen
maar de standvastigheid
straalt uit je gezicht
dat toch communicatief
helemaal open blijft
lippen iets geopend
in de beginnende krul
van lach gevat in
subtiele fijngevoeligheid
het neusje iets in
ondeugd opgekropen
je konen ronden in
een lichaamswarme
kleur op een matte
foundation die fraai
contrasteert met de
krachtige kin in de hals
ja dan de ogen die
onbetreden werelden
beloven in een direct
zicht op zomer en zon
met vrijheid van geest
in een eeuwigdurend feest
Gegrond op aard
Ik ben de waarde
gegrond met beide
voeten op de aarde
Voorheen onverwacht
was ik te hard
van stapel gelopen
en waren de
bladeren, de takken,
en wortels om mijn
been heen gekropen
Ik was bewaard
maar tevens van
de grond ontaard
Misschien vonden
de diepe gronden
voor mij een kans
en bracht dit door
te vallen en weer
op te staan mijn
evenwicht in balans
Nog niet te laat
voor het koers
wat mijn kant op gaat
Ik loop inmiddels
steeds verder rond
op onze aarde
dat intussen
net zo dankbaar
is geworden als
mijn eigenwaarde
Juist in samen
ik heb je
adem kunnen
lezen in de slag
van je hart
haar ruisende
aanloop geeft
jou lucht in
ruimte en kracht
de resolute
power van de
spier is vertrouwen
waar je altijd op
kunt bouwen de
subtiele tekst van je
adem is niet voor
de buitenstaander
juist in samen
geven wij onze
zintuigen namen
die meerwaarde hebben
in functie en waar kennis
ontbreekt geeft intuïtie
de magie hoogtes te
bestijgen zonder te hijgen
Verkeerd adres
ik was aan het
verkeerde adres
in deze antiseptische
ruimte met een
hyper modern
interieur waarbij
sfeer koelte verruimde
dit psycho
therapeutisch
bureau was mij
doorgespeeld omdat
ik leed aan wanen
voorstellingen waar bij
wij ons in rollen verveelden
ik had geen
script gekregen
maar was op zoek
naar jouw laatste
formatie die ik zelf
met alle liefde vorm
en inhoud had gegeven
ik ademde lucht
die jouw hart
had gestreeld
zag beelden in
je geest waar ik
allemaal met jou
ooit was geweest
maar ik was
mezelf kwijt opgegaan
in liefde zonder enig
onderscheid zag alleen
gezichten die mij
jou betwistten om
in liefde samen te zijn
Paradijselijke momenten
ik weet door
de kleuren van
je ogen dat jij
bestaat omdat ik
de combinaties
maak die met mijn
gedachten spelen
haren zijn kort
krullend of
watergolven
het strand en
de zee in het
blond van duinen
en stralende zon
ik hoef geen
emoties aan je lach
toe te voegen
innemend en
charmant zijn
altijd jouw grootste
troeven geweest
ik ben op zoek
in paradijselijke
momenten heb ik
stukjes van jou
ontmoet op weg
naar de hemel nog
is die puzzel niet gelegd
Een hoge hakkentoon
zwart zwangerde
de nacht zijn
onverwacht
donkere boodschap
waar stilte
onheilspellend klonk
warmte drukte zijn
eigen dekmantel
nog knipperde de
laatste straatlantaarn
zijn eenzaam licht
tegen de blinde muur
raffelden schoenen
een hoge hakkentoon
op de natte klinkers
van de ongelijke stoep
in een verschrikte
oogopslag werd al
schuld bekend was de
patser snel weggerend
de griet en hij
kenden elkaar niet
stond in de verbalen
toch is hij haar gaan halen
om als stel
op gemakkelijk geld
te gaan jagen in
beroven zonder vragen
Gebroken letters
heb de brief
met gebroken letters
nooit verstuurd
het deed teveel pijn
om hem te schrijven
het adres op de
enveloppe te krijgen
om woorden
in zinnen te zetten
zonder dat zwarte
wanhoop dwong
uit te leggen waar
geen enkel begrip
voor aanwezig was
de luchtigheid is
verdwenen maakte
plaats voor een
vluchtig leren op eigen
benen te staan nog
klopt het hart maar
voor niemand apart
de breuken zijn
geheeld door ervaring
wijs geworden de
zinnen doordacht
geschreven want zij
zijn de fundamenten
geworden van ons leven
Schaduwmuziek
we dansten op
schaduwmuziek
van een wolkende
zon die oplichtte
in het blauw van
je ogen door
een dromerige
wit krullende zee
wind vlaagde
in haar dat
zich speels
met warme
zomer vulde
waar blond als
contrast de
uitdaging streepte
we duinden
door het hoge
helmgras dat
fluwelig deinde
in uitnodiging
om liefde loom
liggend rond
te bazuinen
in het zachte
zomerlicht
fladderden
vlinders streken
elegant neer
het kleurige lijf
in verkoeling
als tijdverdrijf
zij zijn ons
langzaam
vooruit gegaan
vleugels rood
van avondlicht
hun trage beweging
gaf ons de zweving
van mijn gedicht