Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het buitengewone
ik heb jou de
mooiste stukjes van
mijn ziel gegeven in
de meest intrigerende
kleuren van onze
nieuwe lente
luisterend naar
buitenaardse tonen
die in universele
uitvoering ons in
hemelse odes diepte
en warmte betonen
jij hebt de rode
erupties van mijn
liefde in het nachtelijk
duister op zien spatten
in het samen voelen
van mijn hete bloed
ik heb ze verguld
die integrale momenten
van intense liefde geduld
en dromen om onze binding
de body te geven van
leven in het buitengewone
Soms even schikken
daar waar
jij waakt en slaapt
spreekt alles zijn
eigen taal en
staat of gaat
jij kent hun
afkomst spreekt
de dialecten en
weet de context
van hun bestaan
jij hebt ze niet
verzameld wel bij
elkaar gebracht in
soms even schikken
tot alles past
in het wennen
aan alles om je heen
was het van twee
kanten communiceren
lukt nooit alleen
jouw manieren zijn
inventief gevoelig
in benadering van
uitstraling in vorm kleur
en dagelijks gebruik
zelfs als jij
praat of zingt
is alles gespinsd
op anticiperen in
ritme en geluid
jij leeft in
jouw omgeving en
bent een eindeloos
lief deel van dat
heerlijk warm bestaan
De finale
ik zag
het blad al
in onrustig
bewegen
kleine
voortekenen
die schrijvend
de wind al de
weg wezen
van licht tot
matig naar
krachtig en
stormachtig
daarboven
verliest de mens
zijn levensrecht
dan is het
spel gespeeld
worden fiches
ingewisseld voor
het laatste heel
zoekend in de
chaos blijkt
vrijwel alles
kapot maar
ergens klinkt toch
de finale weer
Worden en zijn
ik voelde jou
als geluk om
mij heen
jij raakte alles
vaker aan in
het subtiele delen
de kleine manuele
touches gaven
jou een lach
en warmte
naast het geluk
dat jij al bij je had
het opgenomen
worden en zijn
in een circulaire
energie voelde
vertrouwd en fijn
juist het zonder
woorden ervaren
hoe onbekende
kanten van de
wereld zich in
totale openheid
aan jou openbaren
wij voelden
hoe samen
steeds reëlere
vormen aan nam
en dichter bij
onze werkelijkheid
in het leven kwam
en deel van leven
ging uitmaken
zoals het ons als
gift en opdracht
ooit was gegeven
De strijd op straat
waar vroeger
het klimaat
zich rustig
liet beschrijven
in proces en
statistiek lijkt
de strijd op straat
te worden beslecht
vooral als bomen
al in vroege herfst
hun bladeren laten
vallen beuken
winden meteen
in agressieve buien
op de kale stammen
breken jonge loten af
laten de vroegste
knoppen zonder
enig mededogen
verdrogen en doen
onverwachte
nachtvorsten de
kwaliteiten van een
mooie oogst te niet
pas dit jaar
heeft grijs de toon
gezet en zijn mensen
uitgefloten geen
vitamines in de
huid geprepareerd
voor een kleurtje en
warmte van de zon
geen harmonie
weg is de balans
van wachten op elkaar
insecten die te laat
zijn voor vogels geen
calcium voor te zwakke
pootjes te warm te koud
voor leven is survival te laat
Uit een verre horizon
ik kon je
vroeger
intens raken
jou met
stilte heel
opgewonden
maken zonder
dat ik jouw
subtiele fijn-
gevoeligheid in
de gaten had
wij waren
eenvoudig
zonder overleg
een nieuw pad
ingegaan raakten
elkaar anders aan
waarbij vonkjes
voor ontlading
zorgden die de
spanning later
snel opvoerden
niet dat
de andere te
vertrouwd waren
geworden maar
ons ontdekken
kende nog
geen grenzen
leerde graag van
nieuwe kansen
en perspectieven
uit een verre horizon
Dubbelsporig
jij hebt wel trekjes
van de hoge
ochtendwind
die in de vroege
morgen al wat
witte strepen vindt
ze dubbelsporig vouwt
want atmosferisch is het
op die hoogte erg koud
ze blijven zo langer
in het gareel maar kleuren
met zonsopgang rood mee
De zang van jouw adem
ik zag de
vingers van
je handen zacht
spelen met lieve
lichte geluiden
die opklonken als
jij ze openden
en dichterbij kwam
met warmte die
eindeloze rust en
bescherming gaf
achter jou
kleurde alles
nieuwe verbazing
in langzame
melodische tonen
die zacht nader
kwamen en weer
verdwenen elkaar
strelend in en op
de muziek van
het slapen gaan
nog zijn je
handen daar
strijken vingers
langs mijn wang
hoor ik de warme
zang van jouw adem
die golvend mijn
bedje hebben
gespreid met
akkoorden van
eindeloos diepe rust
Aangewaaid
ik heb
de lentes
niet geteld
maar het
waren er minder
dan ik me herinner
vaak bleken hun
bloemen bevroren
of ondergesneeuwd
de zon ontbrak
omdat storm
met regen smeet
toch wist een kleur
de sfeer te domineren
het rood satijn van valentijn
in alles kom je
hem tegen zonder
er iets om te geven
aangewaaid en
dan natuurlijk ook
nog zonder gods zegen
Lente en zomerbruin
ik heb
de wolken
langs zien razen
het witte boven
om de hemel
te behagen
het donkere
onder door het
frequent gedonder
van ontlading
pas in het
universum
ontdekte ik zon
in leeftijd
en liefde ging
jij voor de
eerste opgang
ik zag jouw
licht voelde
eindelijk warmte
teder heb jij
mijn huid belicht
met lente en
zomerbruin
in jouw seizoen
werd ik wijzer
door het heldere
blauw van
volwassenzijn in
onafhankelijke trouw
De kleur van beweging
in jouw
nabijheid
klonk muziek
in alles wat
de kleur van
beweging maakte
smaakte een
kleine melodie
die symfonisch
harmonieerde
met andere klanken
van diverse kanten
lichte tonen
komen uit
het mimisch
gedeelte de wat
gedragen stukken
uit lichaamstaal
niet ieder kan
meteen de partituur
lezen om preludes
een goed aandeel
in het bijzondere
samenspel te geven
maar jij dirigeert
verstaanbaar voor
iedere hoogte en kunde
in een meesterlijk
kleurenpalet waarbij
alle talenten worden ingezet
Kleurige slippers
ik zag je
stappend gaan
plezierig tikten
kleurige slippers
straatstenen aan
een harmonieus
geheel dit bewegen
als deel van het geheel
wat zo persoonlijk
ingepast kon worden
je lach klaterde
dit statement tegen
deuren en ramen
vele antwoordden
maar nog geen namen
wel kwamen kleuren
in beweging uit een
persoonlijk signatuur
in een al redelijke drukte
voor dit zo vroege uur
Eeuwige schoonheid
ik heb steen
laten bloeien
met hamer
beitel en zaag
mijn vingers
zien bloeden als
ik ze aan scherpe
kanten openhaal
maar wil in
tijd naar een
eeuwige lente
om haar schoonheid
tot in alle zomers
te verlengen
onze leefwereld
is in gelijke vormen
opgebouwd met
blauwdrukken
onder eenzelfde
atmosfeer en
uit dezelfde
grondstoffen
ik heb de ziel
gezocht uit de
formatie rots
haar gezicht
gekleurd met
warme trots
ik wist haar
te splijten kon
structuren
volgen in hardheid
en kleur bij de
opbouw naar bloei
zij werd gewillig
en zachter de
kleuren intenser
onder een zon die
warmte evolueerde
naar het eindeloze
elan vitaal van
eeuwige schoonheid
Om jou te echtten
je stapte jeugd
in overmoedig
grote passen
met sneakers die
in wit bij jouw
totaalbeeld pasten
met soepele
armzwaaien
begroette jij
de wereld met
dromen om
verder te komen
omdat jij al
heel lang de
regie over eigen
leven had en nam
in uitnodiging
voor warm samen
jouw verschijnen
gaf de sfeer het
stukje zon dat
vandaag ontbrak
en met jouw lichte
pas kwam aanwaaien
jouw bewegen
is een heerlijk
gebeuren dat impact
heeft op het leven
omdat anderen zich
rechtten om jou te echtten
Het klassieke profiel
ik kon niet langs
het klassieke
profiel van
je gezicht
waarvan het
voorhoofd
zijn afkomst al
jaren wist in de
neus en jukbeen
partituur van
voorgangers uit
het eerste uur
toch heb ook
jij het avontuurlijk
nomadische
bloed en de
onrust uit de
volksverhuizingstijd
waarin het leven
zich op ruwe wijze
presenteerde wat
men helaas
noodgedwongen
heel snel leerde
jouw bestaan
heeft dit allemaal
gezicht en body
gegeven de
generaties zijn
in jouw gedrag
en voorkomen
subtiel af te lezen
in jouw ogen is
de historie met
expressie in veel
kleur beschreven
Je overschaduwde
je overschaduwde
het blond waarin
zon en wind hun
zomers speelden
in de krullen
van onze haren en
het wit van golven
het blonde open
waar wij vroeger
zo vaak hadden
gelopen werd
parkeren in beton
duinen verdwenen
voor recreatie rondom
de vette baklucht
van patat en snelle hap
maakte het strand nog
viezer dan ooit gedacht
met na het wit van
witte golfjes wat
donker stinkend drab
De knoet
ik liet het
rafelen toe
omdat ik moe
was van de knoet
de strak gedraaide
schoonheid sloeg
een leven lang
genadeloos toe
pas later gingen
we pluizen vonden
verschillende huizen
die welkom boden
ook in die
warmte daar
konden wij helaas
onze draai niet vinden
want in de rafels
schitterden nog
ongeziene kleuren die
bijzonder combineerden
zij konden ons
nog van alles leren
over loslaten en
het opnieuw proberen
Een wetende blik
ik heb de
kleuren gemeten
van ogen die
goed kunnen
inspreken met
een wetende blik
die compassie
kunnen delen
zonder confrontatie
die al innemend
hun woorden
kunnen geven
het is een
samenspel omdat
de doelen niet
geformuleerd zijn
in een liefdevol
eerst ontmoeten
om de interesse
in elkaar te verdiepen
met het verstaan
van kleuren die
we samen delen
en uiteraard genieten
De gewenste string
de heerlijke
kleurrijke zich
met andere
mengende aura's
van feestende
mensen zijn frivool
zichtbaar in nacht-
clubs en discotheken
speurend speelt
de muziek met
haar beat in op
losse eindjes om
die te verbinden
tot de gewenste
string naar het
begeerlijke einde
ze zuipen schuiven
en snuiven alles
wat voor handen is
voor de ultieme
kick die orkanen
het zwarte gat laten
vullen waarvan de
schaduw al zichtbaar is
pas ver in de ochtend
als de kerkklokken
hun verdomd gebeier
weer laten horen in
je geprogrammeerde
brein weet je nog niet
of jij de laatste trein of
de hemel gemist hebt
De ontlading
zij vibreerde
zacht lief
in haar lach
talloze minuscule
vonkjes knetterden
alsof zij altijd
zo gespannen was
het was haar
huid die bij raken
incidenteel
ontlading gaf
deze zijn boodschap
tot ontspanning
verder bracht
zoals geleiden
ook neuraal kan
nemen emoties
vaak een andere
baan in het
bestrijken van
grotere gebieden
maar op jouw huid
schreef ik mijn
liefde voluit in het
grensgebied tussen
licht en schaduw
de ontspanning kwam
van diep binnenuit