Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Vlechtentrekken
mag ik
van jou leven
op deze wereldbol
omdat ik ook besta
heb je dan
heel even tijd
voor mij voordat
jij weer verder draait
gewoon even
laten zien wie
die gekke bekken
getrokken heeft
toen ik uitstapte
zij zwaaide alsof ik
haar vriend of
naaste familie was
waarom altijd
duwen en
vlechtentrekken
als het druk is
en de tijd gaat
dringen er
gebeuren dan vaak
vreemde dingen
niemand laat
je binnen want
voor de eigen plek
is al gevochten
want als de trein stopt
gaan de deuren niet
open want misschien
is het mechaniek kapot
Zelfverwennerij
ik schoof de
groene regen
jonge blaadjes
langs stille
rollertjes open
het licht kon
binnen komen
als gedachten
lieflijk verpakt in
warme dromen
die nog even
wakker willen
worden met een
volle dag in
het vooruitzicht
tijd om op te
staan de zon nog
even langs een
slaperig koud
lijf laten gaan
dan de douche
als malse regenbui
wat langer en heter
dan normaal in
zelfverwennerij
die de mens af
en toe nodig heeft
om zijn humeur
op te krikken en
dan met een lach
de onaardigheden
even zachtmoedig
mee te pikken
wakker zijn is dan
ongelooflijk fijn
Zachte donker bruine ogen
Ter nagedachtenis aan PUK
Zusje van Sam 10/04/2024
het waren zachte
donker bruine
ogen die hem
gedoogden op
gezamenlijk
leef terrein
natuurlijk
was zij later
gekomen en
had ad hoc haar
eigen voorkeur
meegenomen
de hal als wacht
en blafkamer
voor niet of later
verwachte en
onaangekondigde
gastenen en vrienden
zoals normaal
bij roedeldieren
had zij haar broertje
meegenomen als
stevige bewaker
van haar en de bench
zij de diva en
manipulator hij
klusjesman ook kusjes
tot de arts kien
beschikte en klok en
hamer anders schikte
in puk en sam hebben
hun kwaliteiten zich tot
wederzijdse waardering
ontwikkeld tot puk het
loodje legde in een veelheid
kleine en grote kwalen
haar zacht bruin
zal altijd in onze
gedachten verschijnen
met ogen die met
hun warmte in onze
herinnering blijven
Hemelse zijden met kant
waar zij
en strijkers
bezig zijn
valt geen
onvertogen
woord
zij weten
allen van
het super
zachte
aparte
materiaal
dat zij
onder
handen
hebben heel
anders dan dat
van de strijkers
die noten in
schoonheid
doen trillen
van emoties
waarbij snaren in
akkoorden verwaaien
vaak vloeien
tranen in heftig
aangedaan zijn
omdat zuiverheid
elkaar in klanken
ontmoeten en dan
het fluwelen
concert begroeten
dat van het aardse
even de hemelse
zijden met kant
opgesierd krijgen
Op eigen benen vliegend
ik ben
meegevlogen
naar het
duizend
takkennest
voor mij een
ratjetoe maar
voor haar
snel klaar
voor de leg
heb hun
vluchten gevolgd
achterna gezeten
door reigers en
duikende meeuwen
ontsnapt in
miraculeuze
hoeken die grote
lijnen voor
laten gaan
de schalen
braken en het
gekwetter
kwam vrij in een
drukte van belang
ouders vlogen
nog voor het
krieken omdat
de kleinsten
het hardste piepten
tot zij na wat
kleine lessen hun
zelfstandigheid testten
op eigen benen vliegend
naar de hemel gaand
Het pril begin
jij hebt ooit
mijn gezicht
beschreven
door met je
vingers leven
te voelen van
het visuele
het plaatje
herinnering
in de teruggang
naar het pril
begin van de
eerste keer
later dan
ooit de
transitie
van voelen
en herinnering
naar woorden
die in taal
met elkaar
communiceerden
om alle emoties
te synchroniseren
naar een gezamenlijk
ervaren tot verstaan
en weten van mijn
huid specifieke zaken
Oases
in blauw
en groen is
alles te doen
het zijn onze
leef kleuren
net als wij
ons bestaan
vinden in
water en wind
zij hebben
mede ons
karakter
gevormd in
directheid en
recht op de
man af omdat
er geen tijd
voor dromen is
zoals in de
tropen of het
mediterraan gebied
waar warmte
dwingt tot rust
en het snelle
leven uit het westen
onmogelijk is
door woestijnen
die luchtspiegelingen
laten verschijnen
in de vorm van
oases die van het
het leven kleuren
vragen waarmee
mensen met die
frisheid het bestaan
toch kunnen dragen
Onbereikbaar blauw
ik draai
zwaai naar
en aai de golven
dompel in het
witte schuim
dat weg flitst
van de rafelige
kammen die
zich kuivend
verheffen
naar het
onbereikbaar
blauw van
de hemel
terugvallend
hun draai
eindelijk weer
vindend uitlopend
op rul zand
van het strand
waar ronde
schelpen
hun laatste
gebeden
murmelen
tussen
scherplange
messen en
aangespoeld hout
in organisch zout
Tijd tekort
zacht
grabbel ik
in mijn ton
met woorden
tot ik de juiste
heb en lach voor
mij herkenbaar
omdat ik het zelf
geschreven heb
het is een
spelletje geworden
dat ik toch wel
regelmatig speel
wel in een vaste
volgorde anders
zeggen zij dat
ik alles veel te
makkelijk vergeet
voor echt
belangrijke zaken
blijkt het af en toe
wel nodig te zijn
want het lijkt of
je tijd voldoende hebt
maar ik komt eerder
tijd tekort om alles wat
ik nog zou willen te doen
De gouden glans
jij lacht
openingen vol
warmte en begrip
die nemen je mee
naar een andere
wereld zoals het
strand doet met de
schitterende zee
waar je alles
kunt vergeten
dat je niet
meer wilt weten
maar ontspannen
wilt genieten van
het goed gevoel
om bevrijd te zijn
even niet de
drukkende pijn
dat alles nooit meer
hetzelfde zal zijn
omdat ook in verlies
een niet te stuiten
verloren kan sluipen
door herinneringen die
snelle acceptatie
niet toestaan
maar jouw lach geeft
verlies de gouden glans
van oplichten door
plaats en ruimte
die jij het hebt
gegeven in mijn leven
Einde van de weg
ik wist
dat als ik
jou zou raken
jij bij mij
alle knoppen
los zou maken
ik ongeremd
mezelf zou
kunnen zijn
ook al blijft
de schaduw
dicht bij mij
de ontbrekende
stukjes pasten
naadloos nadat
ze al een tijdje
gemist werden in
de volwassenspurt
jij en ik
eindelijk in
gesprek zonder
woorden verliefd
zonder rem en
terughoudendheid
het houden van
elkaar hebben wij
in samen uitgesteld
tot ook dat in
harmonie mogelijk
zal kunnen zijn
nog zijn wij
op weg en
begrijpen dat
alleen het doel
bereiken einde
van de weg zal zijn
Oogt donker
nog heeft
de lente zich
niet vertild aan
de winterse kou
wel rustig aan
de snijdende
noordooster
af en toe gestild
het tikje
opwarming
heeft ons allen
juist heel goed
gedaan alleen
regen en buien
uit sombere dikke
grijze luchten
hebben licht
en vrolijkheid
niet gespaard
nog is het natte
niet opgedroogd
oogt donker
nog veel te vroeg
voor het avondrood
Verleden tijd
het verleden
heeft meer te
zeggen dan
over tijd alleen
het beslaat
een periode
waarin alles
leefde naar
de voltooid
verleden tijd
in een bestaan
met specifieke
zaken zoals
kleding geur
spraak om
deze leef
maatschappij
terug krijgen en
te proeven hoe
de essenties
van leven in
die emoties
weer opnieuw
gevoeld en
ervaren worden
zoals gezelligheid
geborgenheid en
naastenliefde die
vrijwel verloren
zijn gegaan
Eeuwig bestaan
nog zag ik
hen aards
maar ik voelde
al hoe meerdere
dimensies hun
geestelijk uitdijen
zichtbaar maakten
in vorm en omgeving
een tintelend
fluïdum gestalte
bleek communicatie
de snelheid en eenvoud
van telepathische
overbrenging machtig
te zijn op menselijk
en alle leefniveaus
zoals de natuur en
alle vormen van
bestaan die de
schepping vanuit
zijn geheel ons in
delen presenteert
ook de ontvangst
was geen schrikken
maar een warme
inschikkelijke opvang
voorbeschikt en
meteen organisch
geplaatst in het grote geheel
waarvan de geborgenheid
voelbaar was in het
nu eeuwig bestaan
Een stukje schepping
ik heb mijn lach
nooit weggedaan
hij straalt de
gunfactor in
mijn leven
bundelt
onverwachte
energieën en
raakt harten
in verbondenheid
het is een
stukje schepping
waarbij alles in
een keer tegelijk
aangeboden wordt
de een heeft er
meer van dan
de ander heeft dus
dichterbij de
uitdeler gestaan
en juist de
mensen die dat
even nodig hebben
zien zo iemand
altijd dichtbij staan
Jij was het atelier
de eerste keer
dat ik je zag
was ik overdonderd
door alles wat jij
had en meebracht
jij was het atelier
met overal nissen
en donker hoekjes
waarin tal van
kleuren woonden
met ezels aan de kant
die verftaal spraken
stammend nog
uit de tijd van de
toren van babel waar
ieder alles kon zeggen
hier werd pittig
gecommuniceerd in
elkaar op weg helpen
samen iets van de
grond krijgen met
gelijkwaardige
inspanning omdat jij
het atelier hier was
waar geluk aan de
basis van kunst ligt als
in het oog springende
nouveautés gelukstreffers
creatief begenadigde
penseelstreken die de ziel
diep treffend inspireren
tot kunst met grote K
Schaduw
ik heb me
zolang als
ik leef altijd
veilig gevoeld
als mijn schaduw
maar bij mij bleef
omdat hij aardig
op mij leek
ook al waren
de proporties
door lichtval
en spiegeling
niet altijd mijn
werkelijkheid
toch kijk ik nu
wat vaker om
als ik het
snel doe dan
lacht hij erom
tenminste dat
zie ik of denk
ik te zien het
blijft af en toe
verwarrend
jij hebt in
die periode
het grijze
gekleurd
met warm
en creatief
pigment in
gevoelige streken
ook accenten
en contrasten
neergezet die
mijn schaduw de
balans verschaften
die ik in deze
wereld hard
nodig heb gehad
Het grijze
ik heb het
grijze opgezocht
om mijn kleurloos
leven wat meer
inhoud te geven
me opengesteld
voor alle sferen
en stemmingen
om andere tracés
te proberen
tussen wit en
zwart kende ik
de contrasten
in grijs voelde
het wat onzijdig
zonder richting
en houvast gleed
ik weg in naamloos
zonder evenbeeld
ik bleek te week
en verdronk in
geen bestaan wilde
wel maar kon niet
loskomen uit de dromen
die ik nog had te gaan
Hun witte banan
ze strakten
hun witte banen
met vleugels
en motoren
pas later kwamen
gedachten en
spanningen erbij
als uitlaat van
hun geestelijke
activiteiten in
krullende wolkjes
nog lang in het
zog van hun vaart
tot zij verwaaiden
uiteen geblazen
door de maalstroom
van wind op grote
hoogte die langs de
aluminium huid hun
vertaalde woorden naar
alle windstreken zond
Scheppingscement
ik heb
eindelijk
mijn nieuw
bereide
pigmenten
aangebroken
waarvoor jij
als liefde model
hebt gestaan
waarbij het
zacht verlichtend
rode zelfs in
het donker niet
uit zal gaan
net als opwinding
en verwarming
stimulerend aan
zullen blijven
toch zal in eerste
opzet het geel en
groen van hoop
en natuur domineren
naast het blauw
licht contrasterend
ook een nieuwe kleur
zal de aarde uit zijn
genenvoorraad
als uiterst
vitaal aandacht
trekkend pigment
produceren in
warm en verbindend
scheppingscement
uit een toonsoort die
geboren is in het
lijden door de apocalyps