Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een wolkje plezier
er dwarrelt
altijd een wolkje
plezier door
mijn hoofd dat
ik graag met
anderen zou
willen delen
vaak met geluid
en veelkleurige
vormen gedragen
door warme zon
of vlaagjes wind
maar altijd pal
voor ons uit
wij haken daar
op in met onze
blij hormonen
worden vrolijk
en voelen ons
opgeruimd met
goede zin
vooral als wij
ze onverwachts
ontmoeten zij
zijn er uit het
niets geboren
een wolk vlinders
die de weg wijst
en wij hen
volgen op een
druk strand vol
zomervertier van
badgasten in een
plezierig bindend
samen gevoel
Verzorging in grijs
het tweede
leven blijkt
in de praktijk
geen sine cure
te zijn maar
meer een reprise
van het eerste
dat zijn
continuering in
genoegzaamheid
te vaak onderbroken
ziet worden
door allerhande
irritante toestanden
die de uiterste
houdbaarheid
en garanties al lang
voorbij blijken te zijn
en ook na dure
reparaties niet meer
in deze tijd passen
dan de renovatie
keuzes maken
zonder contrasten
meegaan in het
nieuwe gewaagde
vorm en kleuren
patroon zonder vloek
allemaal gedoe dat
nieuwe inzichten
vraagt de bestaande
orde overhoop haalt
en chaos die alleen door
verhuizing naar verzorging
in grijs op te lossen is
Zwart goud
in de lage zon
klotste het zwarte
water zijn gouden
kuiven uitbundig in
blinkend bewegen
de donkere
afgronden zonder
taal of enig teken
van inhoudelijke
communicatie
het zwarte goud
gaf ruimte maar
vrat energie in de
niet aflatende
emotiespeelbal
slurpte aandacht
in afleiding van
macabere suïcidale
actievlagen om te
pogen rust te vinden
om eigen chaos te
exporteren uit
samenspannende
momenten die aanleiding
gaven tot defragmentatie
van een werkelijkheid
naar nul maar drempel
en daad culmineerden
in het besef zwart goud
is echt flauwe kul
Menselijkheid
altijd
als ik met
jou verkeer
voel ik iets
van de mystieke
sfeer van hemel
waarin goed
beter en best
geboren lijken
te zijn en helaas
ontsnapten uit
de schepping
om een eigen
rol te spelen
jij bent een
edelsteen met
vele kwalificaties
in het topsegment
zoals volmaakte
schoonheid in getal
zeldzaamheid en
schaarste in
bestaan op deze
wereld en het heelal
om van te genieten
de hemel heeft nooit
een competitieve
bedoeling gehad naast
winnaars zijn er dan
ook trieste verliezers
in jou is de hemelse
magie voelbaar en
zichtbaar in een
totale liefhebbende
en eindeloos hartelijke
medemenselijkheid
Tintjes rood
nog licht
de zon op
in de laatste
vlok sneeuw
waar kristallen
als druppels
gaan stromen
en in weerkaatsing
hun licht in water
laten dromen
de eerste warmte
raakt onze huid
die zoveel licht
opneemt dat het
vergeten wordt
waar lente alles
laat ontkiemen
worden mensen
opnieuw geboren
uit het winters wit
dat mee kleurt
met de seizoenen
naar het donker
herfstachtig rijp en
bruin van het vele tuin
het eerst verbranden is
ophanden in tintjes rood
die op het bloot hun
zonnevlekjes etaleren
toegedekt met stevig smeren
Eerste lentebloeiers
ik zag
hoe jij al
voorzichtig
je passen nam
keek waar jij
je voeten zette
op een vrije
plaats tussen
de takjes van
herfststruiken
want onder
het droge blad
waren de eerste
krokussen in alle
rust aan het ontluiken
je hand
stuurde mij in
samen ontwijken
omdat wij zo lang
mogelijk naar
deze nu nog
bijna verborgen
eerste lentebloeiers
in alle rust
konden kijken
Opwindend ritme
ik waaide
met wat woorden
hing er een
wimpel bij
we zwaaiden of
het zo hoorde
zomaar een
gedicht van mij
met een fris
applaus dat
voorzichtig
doorzichtig werd
verwaterde tot
handgeklap dat
nauwelijks warmte
gaf in een toch
opwindend ritme
ontdekkend dat is het
De pijn dieper steekt
nog altijd
brandt van
binnen de
intense strijd
tussen zekerheid
en het dansen
op het scherp
van de sneden
die liefde uiterst
pijnlijk laat splijten
meteen het vers
rode bloed doet
vloeien in plaats
van de gevoelige
warmte van kus
knuffel en je
sterke hand die
voelen als geluk
waar ik oh zo
voorzichtig mee ben
omdat de pijn
dieper steekt
als het geluk even
niet meegeeft
nog liggen wanhoop
en eenzaamheid
op de loer als de
schaduw van de
glans van liefde
maar even mindert
Insluipende kou
ik voelde het
zachte vlagen
van de vluchtige
wind in haar
dromen ze zat
in ontspannen
stilte te bekomen
haar ademhalen
had de ronde
ondertonen van
tevreden zijn
over een pittige
discussie hoe het
leven in het spel
van geven en
nemen soms uiterst
merkwaardige
wendingen kent
vooral bij het
laveren op woelig
water is snel
averij opgelopen
zeker als enige
ver onachtzaamheid
het schip aan de
grond heeft laten
lopen maar snel is
de stemming als
vanouds want het
flesje schnaps doet
wonderen tegen
spanning en venijnig
insluipende kou
Aanmelden
de scherpste
kantjes hebben zij
van mijn leven gehaald
gesubsidieerd betaald
gecoacht en
bijgeschaafd of
eruit getimmerd
door jeugd
baby, peuter kleuter
en langdurige kinder-
en oppaszorg maar
waar zijn mijn ouders
gebleven die dachten
die zouden die meenden
samen de zorg voor
mijn welzijn en leven
liever via de app's
maar ik ben daar
nergens en nooit
aangemeld laat staan
ooit verschenen
heb geen woordenschat
om dingen te benoemen
niets om over te praten dan
enkel nog de games
die bepalen eten drinken
en slapen als ik tenminste
aanmelden niet vergeet
Jouw crypto's
ik zag
mijn beeld
vervagen in
enkel vragen
naar authenticiteit
nog ben ik
niet van
mezelf bevrijd
in de wereld
van tekens
die mij een weg
willen duiden die
ik niet wil gaan als
al teveel belopen
zonder horizon
en hopen dat
die ooit eens
komt in het reiken
van een echt
helpende hand
met nieuwe tekens
die door jou op
mijn lijf geschreven
worden en in spiegel-
schrift te lezen zijn
ik voelde jouw
crypto 's zag je hand
raakte aan warmte
door het signeren
met jouw liefde
in een verbinden dat
ongekende mogelijkheden
opende voor samen
waarbij heden totaal
oploste in alle verleden
De bühne van het leven
er waren
bij passeren
teveel ogen
die keken
later nog eens
omkeken hoe
wij samen liepen
een lach
een dolletje
we konden
gewoon niet
van elkaar
afblijven omdat
alles lading had
wij waren
geen stil stel
met ieder een
eigen filosofie
die samen
wandelden
zonder vuur
wij hadden
al de drukte
van een gezin
ieder die wilde
dook er dan
ook midden in
mee in alles delen
juist om deze
drukte te ontwijken
zochten we een
plaats zonder kijkers
voerden daar ons
toneelspel in
wording op
alleen op de bühne
van het leven
konden wij alles
aan elkaar geven
in oefenen weer
overdoen met
een heerlijke zoen
Als notoir dwarskijker
ik zag de
lucht breken
toen ik als notoir
dwarskijker focuste
op de zwart grijze
onderkanten van
de dreigende wolken
de cumulus
stortte zijn hart
uit in mijn view
die de hardheid
van de wereld al
vaak aanschouwd
had in confrontatie
de wind was
niet mijn vriend
in zijn ongedurige
nieuwsgierigheid
waar ik ook schuilde hij
volgde met hem stof van
te licht bevonden wegen
die met
verstikkend vocht
juist de stralend
warme zon blokkeerden
die mensen vereerden
in de slachtofferrol
van dit samenspel
hij die altijd goed
naast best ook alles
beter wil weten ja hij
die van voorspellen
nog nooit ook maar
een half onsje
kaas had gegeten
Het strakblauw van hemel
ik zag hoe
de lijnen
in je gezicht
langzaam
verzachtten
de kleur
weer het
aangenaam
zomerse kreeg
en je huid in
een zachte
teint weer
wat aanrakings
gevoeliger werd
drie ruiten
hielden de
schraalheid
en kou buiten
ongehinderd
scheen zon
warmte binnen
zo kan ik met
stralende liefde
over jou schrijven
in lente en zomer
de lichte en
warme letters
direct op onze huid
tenzij jij de benen
hebt genomen
naar gezonde
frisse lucht en
daar het strakblauw
van de hemel
hoest en proest
De warme kant
jij bent
ontwaakt tussen
geuren en kleuren
in het zachte bed
der seizoenen
gegroeid en tot
bloei gekomen
met een hoofd
vol mooie dromen
die de wereld van
jouw slaap je heeft
laten zien en
waarin jij als baby
en heerlijk kind
later peuter
en kleuter
onbezorgd en vrij
gespeeld hebt
met zon en maan
hoog boven je
de verre sterren
jij hebt je in
volwassen worden
de wereld eigen
gemaakt en de
echtheid daarvan
viel in de praktijk
soms wel tegen
niet alles scheen zon
er viel regelmatig
een koude regen waar
je niet op had gerekend
toch was er nog altijd dat
verre sprookjes land aan de
warme kant van de wereld
Vlakke gezichten
ik zag
de honger
in hun ogen
het terloopse
bewegen
van gespreide
vingers en hand
in hun jacht
naar energie
voelde de
spanning
laveren in
het golven
van mensen
als accu in
snel laden en
afname van
potentiaal
vaak hadden
mensen hun
maatregelen
genomen
verminderden
expressiviteit
en bewegen
zonder openlijke
extravagantie
vermijden van
direct ogencontact
in vlakke gezichten
buitenkanten
wissen en toch
dodelijk vermoeid
thuis komen zo
peigeren energie
slurpers je totaal af
Die dieper snijden
nog ben ik
bezig het folie
los te trekken
dat mij het leven
bijna onmogelijk maakte
het lijkt doorzichtig
toch gerimpeld
door geleden
pijn in nabij en
het ver verleden
eerst komen schetsen
maar lijden verdiept
de lijnen tot etsen
die dieper snijden dan
ik ooit heb toegegeven
ik was lang geen
onbesproken kind
dat zich alleen op
de wereld wist ik had
me gewoon vergist
in het bestaan van de
maatschappij met zoveel
bijdehandjes die vochten
voor hun plaats desnoods
met vuist en tandjes
ik heb hun bestaan
toegegeven ging in
stilte ver van de drukte
in een wereld zonder
haast en angsten leven
Iets aardigs
ik ben van
jongs af aan
gekleed met
maatschappelijke
drachten waarvan
men kan verwachten
dat zij affiniteit en
een groepsbinding
hebben in leven
taal en opvattingen
maar in de loop
der tijd is het
strikte van scheiding
verlaten en vrijheid
heeft al vele
gaten gedicht
met keuzes die
richting geven aan
eigen leven door het
persoonlijk in te vullen
de groepen zijn
vrijwel opgeheven
orde is een
persoonlijke zaak
geworden en de
verantwoordelijkheden
zijn wettelijk vastgelegd
de crux zijn verschoven
wat boven is blijft ook
na iets aardigs beloven
Echt winters
ik heb ze
weer gezien
de spaans
sprekende duiven
hun ruiven vol middagzon
in verlaten siësta tijd
een balkonnetje
op het zuiden en
het voorzichtig
luiden van de
klokjes in de
ijle morgenstond
waar landarbeiders
al uren bezig zijn
met de aardbeioogst
waarvan smaak en geur
het knapperig stokbrood
feestelijk rood kleurt
hier schraalt nog steeds
de gure noordooster
met zijn sneeuwvlokjes
en regen geweven
koude gordijn echt winters
mag het hier niet zijn
Beroepsgrimassen
ik zie
hoe snel
beroeps
grimassen
passen op
nieuwkomers-
gezichten
waar lente
jong en
onbedorven
binnenstuift
mee eet uit
de ruif die vlot
geserveerd is
zo veranderen
specifiek
kenmerkende
trekjes in een
algemeen
herkenbaar
patroon
want het
jeugd repertoire
smijt met energie
in een snel give
en go terwijl in de
praktijk de werklust
razendsnel verdwijnt