Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Vleugjes stilte
ik zag
hoe jij
voorzichtig
gracieus de
koude druppels
regen van je
bloem-
bladeren
liet vallen
daarna je
steel weer
rankte om
het kleurige
bed aan de
hemel te tonen
klaar voor de zon
om met die
energie
samen
wiegend
op vleugjes
stilte naar het
volmaakte om
het natuurlijke
beeld van
een zijn gestalte
te geven
Je eigen blote bips
al mijn woorden
zijn gejat
beladen met
hun eigen sores
die blijkbaar
een noodzakelijke
voorrang hadden
geld hebben
en vreemd doen
rollen vaak de
rode loper al uit
in de verte lonken
snel roem en
een vette buit
om dat kacheltje
te laten branden
zijn er genoeg
ongure types
voor handen
de artiest krijgt
zoveel zorg daarvoor
tot hij zij of het de
maatschappij ingaat
rugzakken worden
geleegd door handen
zonder eelt de
communicatie module
bij het opmaakspullen
nog nooit zijn zij
daarin gestikt dan
het moment suprême
de vraag wie ben je
diploma's en dossiers
zeggen niks je staat
hier in je eigen blote bips
Een laatste stop
het is daar
waar de mensen
inhaken en
de pijn langzaam
voelbaar wordt
die levens verwoest
omdat zij zich in
een zwak moment
lieten raken om het in
delen lichter te maken
door een andere
kijk op het leven
waar in de etalage
van bestaan zoveel
onbereikbaars staan
het is de winkel
van geven en nemen
waar ieder bepaalt
wat voor zijn leven
belangrijk is
pas als de kas
is opgemaakt
opent zich een reëel
perspectief dat
haalbaar is in aflossing
zo niet dan even
parkeren in een
laatste stop om
te proberen want
saneren is de strop
Kapotte pijpenstelen
ik was
groen aan
het scheuren
omdat het
groeien moet
maar kreeg het
rood voor de
ogen omdat
het altijd eerst
bloeien moest
ze zeiden
dat onkruid alles
snel overwoekerd
maar toch vond ik
daar de mooiste kleuren
klein
weggedoken
in de beschutting
van stallen boer
en boerderij
waar in de veelheid
van gewassen niet op
het kleine gekeken
wordt en het mooiste
zo kan verschijnen
onder het
openscheurende
blauw waar wolken
hun injecties krijgen
tegen kapotte pijpenstelen
laat ik regen
snel weglopen
in opengelegde
poldersloten naar de
boezem van het land
Laatste oordeels klaar
nog ben ik
niet uitgetreden
maar ontmoet
steeds vaker
stukjes verleden
die zich laten zien
pas nu kan ik
de puzzel lezen
die ik toen niet
kon maken omdat
ik de harmonie van
verbinding niet had
mijn heden is een
rokend spektakel
van korte lontjes
bosjes rafels die nog
aandacht eisen omdat
ze niet klaar zijn
en mij de tijd en rust
ontbreekt om alles
laatste oordeels klaar
op te leveren de nodige
bescheiden zijn niet
compleet of vergeten
Geraakt door de stilte
ik zag
je lach
dansend
tussen de
stellen op
zoek naar
eenzelfde
timbre ritme
en draai
hij stond
geraakt in de
stilte van
bewondering
volgde jou
met stralende
ogen als iets
unieks in het
drukke bewegen
blikken schitterden
vingers maakten
subtiel contact
zij nam in alle
rust over waarbij
haar warmte volgde
zo als een imker
de koningin en
werkers en soldaten
nog kende hij
de structuur
van werken in
de korf niet
het zoemde in
een lieve lust
met haar gelei
nam hij de totale
bescherming ter harte
Schaalverkleining
generaties lang
heeft het stadse
op de boeren
neergekeken tot
de oorlog kwam
met een tekort
aan voedsel
boeren haalden
toen hun gram
als het hongerige
aan hun deuren kwam
die tijden liggen
achter ons door kennis
techniek en investering
productie en
marketing in vraag
en aanbod bepalen
nu het economisch
perspectief helaas
en jammer niet het
agrarisch samengaan
naar de intrinsieke
schoonheid van
dieren en gewas
wordt niet meer gekeken
een natuurlijk samen
met de mens lijkt
onmogelijk in het heden
het boeren zit vol met
traditie en familiezaken
land gebonden en overgeërfd
schaalverkleining is
verhoging van prijzen
zijn wij bereid die prijs te
betalen in de veelheid aan eisen
Een enkele haan
er wolkten rode
strepen door
rekeningen warmte
van de zon in lijnen
naar onpeilbaar hoog
de aarde ging
op slot voordat
zij totaal beroofd
en neergeslagen
sterven zou
compassie met al
wat leeft bleek
vergeten wilde men
in herinnering niets
meer van weten
egotripperij was er
weer als de kippen bij
om met andermans
veren te pronken
waar alleen al
een paar woorden
ieder zouden kunnen
vermoorden zonder
dat er ook maar een
enkele haan naar kraait
Mediterraan licht grijs
Snel hebben
Je ogen zich
alle tinten blauw
aangemeten die
zij vonden in het
zee spel van het
prettig warme water
waar ook in het
diepste zwart de
felste emoties
contrasteerden
in subtropische
schakeringen
speelden zon
en schaduw
wisselingen op
je snel bruinende
huid waar zachte
markant ingetogen
lichte lijnen de
reikwijdte van
ogen beperkten
tot plukjes nonchalant
opdoken uit de
beginnende koralen
met het slow van
de juist passerende
golfstroom en je een
schitterend briefkaart
model zag maar de
post gaat alleen en
de zegel neem jij mee
het plaatje is
compleet met
rode mond en
witte tanden lach
jouw mediterraan
lichtgrijs geblondeerd
door de zon met
donkere tinten in
een pittig high light
subtiel samenspel
met de wind
Levend willen hemelen
ik zag super
lange slanke
vingers gretig
graaiend in de
letterbak naar
het ultieme
sluitstuk word
zij wilden
hun beeld
een magische
uitstraling
toedichten
met een
unieke vondst
als nieuw
waarmee een
wereld wordt
ontsloten die
lang alleen
droomde van
een bestaan
met een glorieus
begin in een
universum vol
zelfbedachte
genieën die alleen
maar levend
willen hemelen
Eigen taal
ieder heeft
een eigen blik
op het verschijnen
van een plotselinge
bliksemschicht
ik grillig
lijn en kleur in
een gigantische
speed elkaar
explosief ontladend
waarbij het
netvliesbeeld de
blauwdruk van
een persoonlijke
werkelijkheid geeft
we kijken om ons heen
maar dit panorama
is een deel van het geheel
een volgende blik laat
zien wat er allemaal scheelt
toch heeft onweer
een te kleine eigen
taal geschreven waarbij
beleven nog te weinig stijl
en woorden hebben geleverd
Uit het leven van toen
wij zijn aan
het graven
zoeken naar
nieuwe bodems
die ons leven
en bestaan
kunnen dragen
de fundamenten
voldoen niet meer
zijn sleet geworden
erop leven
wringt steeds
meer en doet
behoorlijk zeer
wij zijn ze
ontgroeid omdat
wij te lang zijn
blijven bloeien
zijn blind en
te gemakzuchtig
om ze te snoeien
wij zijn lang
gebonden geweest
aan allerhande
structuren die het
gemak van de mens
hebben gediend terwijl
alle innovatie verdween
oude normen en
waarden uitgebuit
en ego's dronken
hun eigen decadentie
ongebreideld zijn
wij verschrikkelijk
op ons bek gegaan
onherstelbaar is wat
wij de aarde hebben
aangedaan de laatste
mensen in reservaten
proberen nu om resten
uit het leven van toen
te conserveren
Wonderlijke stiltetijd
nog zijn ze er
met tussenstops
van jaren de
donker groene
gehuchten tegen
de hellingen
aangeplakt
helaas minder
glooiend en klein
de horizon in een
eerder verdwijn
door hoge flats
direct aan de
rand van zee
waardoor de
terrassen tot op
het strand lopen
en inpandig
logistiek goed
beheersbaar zijn
en het klimaat
beter te regelen
de deuren
staan open
om het donker
koele hart van
het huis te luchten
in siësta tijd waar
stilte heerst en
rust lokt om elkaar
zonder woorden te
verstaan in een tijd
die stil lijkt te staan
daar geland
op beide voeten
in stabiele stand
moet voldoende
zijn om in deze
wonderlijke
stiltetijd op het
heetst van de dag
waardoor stress van
een jaar eindelijk in
ontspanning gaat
Zijn beeld en gelijkenis
hij schiep
de aarde en
bevolkte die met
een evaluerend
en evolutionair
levende mens
naar zijn beeld
en gelijkenis
techniek en
creatief sloeg
snel de vleugels
uit in maagdelijk
ontdekken robots
waren er al vlot in
alle werk dat verlichting
zou kunnen geven
niet vergelijkend
met de mens
maar innoverend
verbazingwekkend
in gevoel muziek en
culturele prestaties
app 's deden bij
vocaal in instrumentaal
wonderlijke zaken
waarbij de rechten
hangijzer zijn geworden
lichaamstaal kreeg een
face up met mimiek
en de diverse talen
werden ook al snel
in dialect gesproken
logica volkse accenten
werd een snelle bijstelling
het menselijk erfgoed
in expressie en ouderlijk
erfgoed werden in censoren
uitgezet en voor de seks werden
10 coaches en 5 protocollen
ingezet en nog was het pet
In eigen woning
ik heb je
gewassen
met warmte
van zonlicht
op een vroege
sprankelende
lenteochtend
en daarna jou
gedroogd met
het subtiel
geparfumeerde
bloemenkleed
dat zich opent
voor jou alleen
samen hebben
we een zomerdag
geplukt in een
wereld vol mystiek
met magisch
betoverende
vogelgeluiden tussen
het gave gezoem
van talloze insecten
die met bestuiven
en honing de aarde
weer tot koning
zouden willen laten
kronen in eigen woning
De tweesprong
je voeten
herkenden
in het rul
warme zand
de intense
bindingen
die jij hebt
met dit groen
mediterrane land
in de tweesprong
tussen warm en
koud gaf jij aan
de twinkelende
sterrenhemel
de belofte van
overgave aan
degene van
wie je houdt
in het intens
beleven van die
universele
schoonheid
heb jij je
eigenwaarde
ervaren als
structureel met
geluk als meer
dan toegevoegde
waarde in een
wereld die jij als
de jouwe beschouw
waar het leven
en bestaan weer
het pad van geluk
zal nemen door
elkaar liefde te geven
Menswetenschappen
ik wist wel
dat de wereld
draaide waarop
ik stevig dacht
te staan zonder
te merken dat
ik voor of
achteruit ging
zelfs in de
draaimolen ging
ik niet merkbaar
sneller of trager
dan alles met
massa die een
eigen universum-
baan hebben
zo leven wij in
een bestaan waarin
alles vanzelfsprekend
gebeurt iedere seconde
dag en jaar want zo zit
de natuur in elkaar
te verklaren met de
diverse disciplines
die wij daarvoor hebben
natuurlijk ook de mens
wetenschappen alleen
hebben zij ons nooit verteld
hoe te leven samen in
vrede en rust en te
proberen om ooit
hier gelukkig te worden
Het goddelijk universum
zacht spelen
lijnen hun spel
van begrenzen
en openen in
een universum
dat eeuwigheid kent
tijdloos is naast
oneindigheid
maar wel zo dat
alles hetzelfde
begin pad heeft
en zich stoeit naar
het paradoxale
einde in een
ander continuüm
met vreemde
superlatieven uit
die schepping
wij hebben helaas
de verbondenheid
uit het oog verloren
dachten dat geboren
worden all-in was
het is een begin
van een zoektocht
naar verbinden om
weer iets van de
fragiele schoonheid
in verwondering
terug te vinden
in het leven
en bestaan van
het ultieme
kunstwerk van de
schepping van het
goddelijke universum
Mijn eigen werk
ik heb ooit
met schroom
het net betreden
vanaf de eerste letter
tot heden en met
argusogen anderen
gelezen die schijnbaar
om kritiek weinig geven
zij die onverstoorbaar
hun leven leiden
de pijn verbijten van
geraakt te zijn in
het diepst van het hart
vrijheid in de poëzie
in mijn hoogste goed
gebleven geen regels
en tal van andere
formaliteiten in het
met kunst en vliegwerk
opgezette frame van
handeling en regelementen
om anderen te weren en
de eigen kwaliteit
te laten overheersen
in het lezen en schrijven
uit het eigen hart
het is heerlijk weer
even te grasduinen in
mijn eigen werk. vol
verbazing over het
subtiele gevoel in een
jeugdige kwaliteit
het is niet naar het
leven geschreven
maar het is het leven zelf
in alle liefde en pijn
weer even verliefd
zijn een warme lach op
mijn en jouw gezicht muze
Puur eigen belang
in een flits
wist ik dat ik
onontkoombaar
voorover zou gaan
had al gauw een
blauwdruk van
handen polsen
en elle bogen paraat
kende de breuken
dwars en overlangs
wist van het bloeden
heel veel en vooral
eindeloos lang toch
had ik alles geoefend
en soepel gemaakt
de realiteit geforceerd
een dikke mat geprobeerd
en zo wist ik precies
wat mijn zwakte was
en dus iedere dag
wiebelen op de
halve maan voor
enkels en knieën
alsof we gaan skiën
de wereld is helaas
geen begaanbaar pad
tegenwoordig is alles
hobbeliger dan het was
zelfs revalideren duurt
snel al drie keer zo lang
gelukkig is die traagheid
puur eigen belang