Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Beroepsgrimassen
ik zie
hoe snel
beroeps
grimassen
passen op
nieuwkomers-
gezichten
waar lente
jong en
onbedorven
binnenstuift
mee eet uit
de ruif die vlot
geserveerd is
zo veranderen
specifiek
kenmerkende
trekjes in een
algemeen
herkenbaar
patroon
want het
jeugd repertoire
smijt met energie
in een snel give
en go terwijl in de
praktijk de werklust
razendsnel verdwijnt
Thuis
rustig leken
de dagen
voorbij
te glijden
door een
zachte traagheid
scherpten kanten
geen pijn
het moet
of hoort zo
te zijn zonder
irritaties
maar het
discontinue
van de waarheid
geeft onzekerheid
in navraag en
herhaling met
handenvol
twijfels steeds
het ontbreken
van verbindingen
vergroot het gevoel
van alleen zijn
nog voelen
handen de
warmte nabij
geeft een stem
direct contact
waarbij ogen
spreken in
lichaamstaal
en blijft thuis
de plaats waar
je altijd hoorde
en ook was
Om nooit te vergeten
de dagen
zijn weer vol
met veel jou
ik zag in een flits
je gezicht in
herkenning bij
het omgaan
van de hoek
jij vleugde
onze geuren en
even verder
dook het
bekende blonde
staartje op dat
kittig wiebelde in
een kleurige strop
ik voelde me blij
zoveel van jou
en mij heel
warm dichtbij
ik lachte stil in
de schaduw met
een verliefd
klein stukje zon
waar jouw figuur
in een flatteuze
look de spiegelruit
vroeg met een lach
en glanzende ogen
hoe zie ik eruit
wij in ontmoeting
om nooit te vergeten
Onze beschaving
ik heb ze
teruggevonden
de bewegings-
patronen die
aan vroegere
tijdperken waren
gebonden zoals
het sluipend gaan
laat geen voetstap
haar of stukje
huid na als duiding
van jouw bestaan
net als de dekking
door schaduw in
de open vlakten
nabij de bosranden
in het spelen met
wind en wolken
kun je ongezien
verder komen dan
je ooit dacht in
de opties die je had
in de wildste en meest
gevaarlijke dromen
het meest elementaire
is het gebruik van
ogen en zicht in
confrontatie waarbij
houding verschijning
niet de uitstraling
moeten hebben van
angst en bang zijn
wij gebruiken vroegere
ervaringen helaas ook
in het onderlinge contact
dat is voor de huidige
mens geen manier
onze beschaving zijn we
helaas al verloren bij
het geboren worden
Ritmisch onbekend
terwijl ik
in de spiegel
keek begon
het hart wat
vreemd te kloppen
ritmisch onbekend
maar nog geen
noodsignaal of
benauwdheden
op de borst maar
wel anders dan
ik was gewend
trok wat rare
bekken en
een paar gekke
gezichten maar
het vreemde
wilde niet wijken
groeide zelfs
in spanning en
ruimte die het
wilde gebruiken
om zich pittig
te manifesteren
niet naast maar
in plaats van mij
de uitbot voelde
als bevrijding van
opgesloten zijn in
een eerste leven
volwassen en geen
robot meer maar wie
zal de naam bevestigen
als waarheid al geboren
is en jeugd beëindigd
wordt met bestaan
De highlights
ik hoorde
je lopen met
robuuste pas
op het net
gelegde
schelpenpad
keek om
in zee blauwe
ogen die blond
knipperden
tegen een
felle zomerzon
samen keken
we hoe golven
het wit van
horizon kuifden
en ik jouw warme
groet beantwoordde
het nat van
de plas verdween
waar jouw pas in
een lichter touche
de vloedlijn proberend
zonder natte voeten
hoe jij daar
stond met de
hand van schrik
voor de mond in
vrij spel van winden die
met haren van alles wilden
de highlights
kreeg jij van nature
de krul het result
van de sturende wind
het zeezout als ideale
slag en geur fixateur
Langs de goot
ik zag
kou in
duizenden
kristallen
dwarrelend
vallen
waar stilte
vroeger
raasde
wagen zich
nu alleen
nog maar
patsers
op de weg
die glinsterend
hun lachende
bravoure
spiegelen
de gladde
toer fataal
afgebroken
in uitglijden
met val naar
bloedrood
dat sneeuw
in overvloed
doet smelten
het leven snel
laat verwelken
langs de goot
Guurde de noordooster
buiten
guurde de
noordooster
schuurde hagel
langs de ruit
binnen lachte
warmte vlaagde
plezier door het
versieren van boom
en takken thuis
frutsels en
tierelantijnen van
lang geleden alles
heeft een plaats en
maakt geschiedenis
jij manoeuvreert tussen
velen en iedereen
in regel en beslissen
of het resultaat minder is
dan vorig jaar blijft gissen
het engelenhaar
heeft een eigen
problematiek gekregen
wilde haren met het
klimmen der jaren
ook de sint heeft
uit die pot geleend
helaas is hij in de drukte
vergeten daarvoor
een donatie te geven
Meerwaarde
jij hebt de
geweldige eigenschap
dat alles wat jij
aanraakt of dat op
een andere manier
met jou verbonden is
meerwaarde krijgt
zoals de sieraden
die je draagt en
zeker ook de
kleding in smaak en
combinatie jij hebt
daar een bijzonder
fijne neus voor
in jouw sporen
brengen nieuwe
dingen al iets mee als
intrinsieke schoonheid
in samenhang met
diverse accenten
uit de leefomgeving
jij bent een
echte representant
van de stelling dat
jouw verschijning
meer vertegenwoordigt
dan de som van
de afzonderlijke delen
Geen eenheidsmodel
er waren
zoveel beelden
jouw uitstraling is
als schoonheid zo in
vele vormen gegleden
geen eenheidsmodel
maar nog net de
laatste vingerwijzing
in een kleine maar
pittige aandacht bel
er is al zoveel
authentiek en
karakter dat het
extravagante boven
alles uitgetild wordt
het subtiele nog
te ontdekken gebied
zonder categorie en
al bestaande regels in
komende wanorde
doeners en durvers
die maling hebben
aan heilige huisjes
juist in deze vreselijke
woningnood
zij geven zich bloot met
hun schitterend bezit in
miljarden hits van volgers
verblindend in de flits
van de talloze media
Mystieke transformatie
haar entree
was al een wonder
want het licht van
haar ogen weerkaatsten
liefde en warmte
uit het privé vermogen
van iedereen want
men herkende zichzelf
zonder nare trekjes
en eigenaardigheden
dat samengaan
voelde op een
bepaalde manier zo
buitengewoon prettig
dat van heinde en ver
men dit als een soort
bedevaart mee wilden
maken omdat men wel
zag dat wie geweest was
in positieve zin veranderde
het mirakelgevoel aan
den lijve ondervinden
bleef een mystieke
transformatie die altijd
het verlangen naar meer had
omdat door het contact
met haar ieder zich al
direct een beter mens ging
voelen met haar warmte
en diep voelende empathie
Glinstering van geluk
in je oogopslag
blinkt altijd
een kleine
glinstering
van geluk
als zichtbare
bode voor je
komende lach
met een
finale die
jouw handen
tot applaus
brengen in een
schitterend
sterk gespeeld
slotakkoord
in jouw
verschijnen zitten
vanzelfsprekend
stukjes geluk te
wachten tot ook
zij met hun eigen
verrassingen
mogen meedoen
met het geweldig
spannend spektakel
dat leven met jou
tot een hemel vol
dagen met tal van
buitengewone
gebeurtenissen die net
anders zullen smaken
Lichaamstaal?
de lichte
bijna schrikachtige
oogopslag gaf
haar iets breekbaars
mee in een subtiel
direct reageren
zonder afwendend
in reflectie op
de stilte van
lichaamstaal die
van een andere
orde uit lang
voorbije tijden was
toen oogcontact
veelzeggend was
in verstandhouden
nu is er al een
verkennen van
belangrijke gebaren
die generaties hun
eigen verhalen mee
geven om ze beter
te kunnen delen
in weten en emoties
Een octaafje hoger
ik hoorde
levende muziek
in je ademhalen
zag de huid
rond je mond
in een kleine lach
lief bewegen en
genoot je melodie
een octaafje hoger
de rust voelde
sacraal aan in
de lage middagzon
waar stofjes woonden
in levendig bewegen
dat gevoed werd
door warmte
die zichtbaar in
weerkaatsing steeg
Plankgas
jij hebt mij
stuurloos gemaakt
in de vaart
van het leven
jij en ik naast elkaar
die samen zoveel
liefde kunnen geven
een wereld tegen
en toch hebben
we gas gegeven
blind zijn we gegaan
in het ondergaan
van zon kruisten
we land en baan
maar draaiden nooit
mijn handen heb ik
gebonden aan het stuur
waar jij als co piloot mij
de weg vertelde ik de
kleine stops voorstelde
die te vaak bezet bleken
nog zijn wij op route
parkeren is geen optie
wij hebben niets te
leren alleen de auto te
keren en te gaan voor
een nieuwe start heel
apart maar wel plankgas
Schuw licht
het verwaait
als schuw licht
dat de waarheid
nooit zal openbaren
stille woorden
schreeuwen leugens
van de daken
worden niet gehoord
toch gaat ieder
gebukt onder de
terreur van angst
als bange wezels
het de ander
achterna is
kringetje lopen
zonder eind
zonder horizon
in toekomst
bewegen zonder
enige vaart
voordat wij de
ogen sluiten is
er de lach van onbenul
vooruitgang flauwekul
Regenwater recital
ik hoorde
met een licht
suizen de
regen ruisen
uiteen spatten
op de bodem
kopje onder
duikelen in
grote plassen
een donkere bui
concerteert het
regenwaterweer
waarbij
de wind in
laatste noten
als vlaag het
regenorkest een
goedendag zegt
Regendruppellicht
ik zag
de wereld in
regendruppellicht
boven de mist
in een mêlee van
grijs en donkerbuiig
geen open hart
of warmbloedig
koesterend maar
wel weer passend
bij mijn nog lang
niet verteerde smart
waarin ik niet
polair of extreem
lineair in slijten ben
maar wel stukje bij
beetje aan het
schuren en polijsten
van de emoties
en gevoelens die
vaak ernstige
beschadigingen
hebben opgelopen
in uiterst woelige jaren
want nog koester
ik de mooiste
momenten in hun
zeldzame helderheid
heb ik spijt dat alles
nog steeds mank loopt
Een huilende regen
ik heb
de herfst
uiteen zien
dwarrelen onder
een huilende regen
snel verloren
kleuren hun
pigmenten
verterend in
kleine segmenten
tot een
walmende
composthoop
klaar met verval
naar duurzaamheid
zo dekt aarde nu
met herfst en
vochtig warme
vruchtbaarheid
zijn toekomst toe
Kanttekening
ik zag
de contrasten
valer worden
waar het groen
en donker
gestippeld
werd door
lichtgele tinten
stengels zonder
blad domineerden
het struikgewas
gaf ruimte aan
tal van soorten
extensies waar
de wind nog leven
bracht in 3d
met kanttekening
van magie dromen
en mystiek in
sprookjes die in
het bosdecor
levendig floreren
al dan niet met
kabouters en feeën
verlicht door
dwalend gas
dat danst boven
het zwart van de
plas met een grote
geelwitte maan
die iedere nacht een
stukje eigen laat gaan