Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Burn-out
ik heb je
gevechten gezien
waarin een donkere rand
de overhand kreeg
in je gezicht en het
licht kwetsbare
langzaam werd gewist
de strijd tegen
tijd is een natuurlijk
proces en kent de
ups en downs in
de charme van de
seizoenen als partners
om mee te leven
maar daar waar
niet stralen in somberte
verblijft en de lach
geen enkel slot open krijgt
schuiven we aan bij de
burn-out die energieloos
rondloopt zonder onderhoud
Je laatste blik
ik zag je dromen
in de grote spiegelruit
je lachte en je handen
legden lieflijk alle
voordelen van de
aanschaf aan jou uit
je wiebelde en
draaide onrust
op een voet in
afwachting van een
positief advies ik knikte
maar je zag me niet
in het langzaam
donkeren werd de
attractiviteit vergroot
verbazingwekkend
hoe snit en kwaliteit
ineens meer bood
ik kuchte en verbrak
de spanning waarin
jij verkeerde in een
licht generen groette
jij maar je laatste blik
was niet voor mij
Duizenden vrouwen
in de schaduw
van je hand verzorgen
duizenden vrouwen het
maatschappelijk verband
nog zijn de rollen
verdeeld maar de
kentering viert in tijd
nog even zijn feest
jouw lach heeft
gezegevierd niet
door strijd maar in
samen delen voor altijd
het eigene in de mens
is eindelijk erkend niet
genetisch gebonden
maar zelf uitgevonden
in een sociaal
keuzepakket dat ieder
meekrijgt en waarin geen
prioriteiten zijn vastgelegd
Een laatste oordeel
ik draalde
voelde hoe de
wereld opschaalde
naar een ander
energieniveau
er was geen
loslaten meer
de eigen keuze
was omwikkeld
met pijn en zeer
in het eindeloos
verbinden kon ik
mezelf niet meer vinden
nog slaat mijn hart vrij op
impulsen van een batterij
weer schuiven de
panelen we zijn in
samen met te velen
privacy slaat op hol
zonder rust worden we dol
we hebben de balans
verloren oncontroleerbare
energieën ondergraven
met onbekende kracht
ons geestelijk gezag
aarde roert zich in een
donker verontrusten dat
aan de horizon oprijst
in een laatste oordeel
over het verloren paradijs
Gevleugeld woord
het heeft mij
altijd verbaasd
hoe zacht jij
kan praten en
toch uitstekend
verstaanbaar blijft
natuurlijk
speelt articulatie
een grote rol
maar ook jouw
gezicht zit vol
kleine lieve hints
het is geen raden
maar meegaan in
de flow en taal
weten waarin
het gevleugelde
woord woont
zo ontdekken we
de contouren van
boodschappen in de
mimiek van heldere
contrasten zonder
lang daarop te wachten
Parel moerde
ze dauwde
ieder dag
haar huisje
met een lach
parel moerde
flitsend zonlicht
uit de morgenstond
zodra zij wakker was
gunde bestaan
de eigen stijl van
rustig ontwaken en
het leven smaken
een eerste buiten
werd ontvangen
door een vrolijk fluiten
van vogels als buur
het kleine concert
wekte het hert en
de grotere dieren op
weg naar de rivieren
Zwart
ik heb je nooit
met zwart zien spelen
andere kleuren
waren wel in trek
jij voelde je door
even raken al besmet
het was pigment
dat volgens jou
geen ruimte gaf aan
andere mededingers
maar alles meteen
bedekte ook de vingers
het vlekte
jij was uren bezig
omdat schaduw lekte
dat weg te poetsen
en terug te keren naar
het eigene van normaal
jij bent net als ik
dol op een streepje licht
want in de nacht wacht
zwart met zijn geheimen
waarop jij gelukkig je eigen
licht kunt laten schijnen
Hellevuur
confronterend
waait kou
langs huid
verwarmde cellen
in het eerste
zonnebad dit jaar is
het oppassen voor
roodverbrande vellen
daar waar vitamine
d zijn charisma ziet
ontstaan pikt meteen
duivels hellevuur aan
voorzichtigheid
is geraden in het
vergeten van de tijd
ben je zo gebraden
mijn wekker was
al afgegaan voordat
er ijsbloemen op mijn
rug waren gaan staan
Die stilte genereert
ik wil geen
beweging horen
als geluiden
zichzelf ruimen
maakt stilte
eindelijk een kans
te vaak wordt
zij overstemd
krijgt zelden
de mogelijkheid
zichzelf eens
kenbaar te maken
jij hebt met
jouw lach die
ruimte gecreëerd
in het zenden van
warmte en kracht
die stilte genereert
verbazing en
verwondering om
dit fenomeen waarin
emoties zich eindelijk
ontdekken als existentieel
deel van het geheel
Hun dodelijke trommen
wij gingen
rood omhoog
uit groen dat
lucht geworteld
aan de natte
beademing lag
het donkere gat
dat krioelde vol
bewegen onder
een uitspansel
dat alle energie
gaf aan dit leven
wij bloeiden niet
maakten geen vrucht
maar kleurden de
hemel waaronder
de schepping door
de mens was gevlucht
hun vurige vraatzucht
was de dood voor
het woud in een kaalslag
die de mens is begonnen
hun dodelijke trommen
zijn de kraamkamers voorbij
Je verdwaalde
ik zag de paniek
in je ogen groeien
hun bloemen in
extreme kleuren
bloeien in het korte
moment van bestaan
jij hebt ze
laten gaan zonder
plukken omdat hun
geuren licht lijken te
geven in een duisternis
die niet is van dit leven
ooit heb jij je
vingers gebrand
aan deze fictieve macht
die jou kracht en
richting zou geven zonder
klappertanden en beven
maar je verdwaalde in
een nooit gezien land
dat geen bekendheid had
maar jou wel lessen
heeft gegeven hoe je
voortaan zou moeten leven
Buiig wit
zacht dalen
de vlokken uit
buiig wit
het losraken
van de kristallen
haken geeft hen gewicht
de zweefvlucht
op minimale wind
is een en al rust
waar stilte
weer woorden hoort
is aarde nabij
een groene wei
met spelende kinderen
wordt plotseling verblijd
met ruimte voor het
sneeuwprettig bewegen
in onverwachte wintertijd
Het guitige
ik zag je proeven
wist dat jij heel even
in een andere wereld
zou vertoeven om na
te gaan wat er met
dit lekkers is gedaan
fris en fruitig was ooit
een hype maar het nu
toegevoegde guitig
springt er helemaal uit
door trigger van de
lach en vrolijkheid te zijn
dit buitengewoon
kleine wonder
wordt zomaar op de
tong gelegd alleen
ogen hebben in alle
stilte verrassing gezegd
het guitige in
smakenland heeft
verbindingen doen ontstaan
die ons door een
nieuwe wereld vol andere
samenhangen laten gaan
De kleur van geld
zacht gaan
je vingers
over mijn huid
in het oplichten
als de schaduw
voorbij is dooft
de uiterste datum
langzaam uit
ik zie je lach
wacht op de
boodschap die
mij niet zal
verontrusten
want voor het
raken wilde jij nog
wat kusjes smaken
in het goddelijk
ambacht als
schepper en
restaurateur
krijgt de zorgpolis
steeds meer de
kleur van geld en
assurantie gezeur
de opdracht
gechipt de
rekening getikt
uiterste datum
vermeldt status
en solvabiliteit jij
maakt mij gelukkig
met wat extra tijd
Jouw aandacht
jij hebt geen
spiegel nodig
om te weten
wie je bent na de
eerste ademtocht
was jij jezelf bekend
de traditionele
ijkmomenten
kleden jou zonder
verrassingen
de spiegel geeft een
vergelijkbaar opponent
ogen en lach zijn
geen voorbijgaande
zaken zij laten in
jouw bestaan aan
alle anderen hun
heerlijke warmte na
jij hoeft niet
te spiegelen om te
weten wat het
leven je doet
jouw aandacht geldt
ook de kleinste sproet
Het zangerige
jouw stem
kent het hele
alfabet
je hebt het
vaak in sierlijke
letters opgezegd
ook droge
teksten komen
vloeiend uit je mond
omdat jij de
scherpe kantjes
al hebt afgestompt
jouw intonatie
heeft iets speciaals
als je met familie praat
dan komt het
zangerige van de
streek naar boven
generaties van
leven gaan een aantal
vaste klanken geven
lichaamstaal is
gebleven het alfabet gaat
met vreemden in gesprek
De kosmos
langzaam rijst
de kosmos op
uit het oneindige
universum
kennen stelsels
hun melkwegen
lichten zonnen
uit sterrennevels op
in vele heelallen
zij heeft zich
gekleed met het gruis
van de schepping
als lichaamsdracht
met tijdloze kracht
de dood omgord
als teken van
persoonlijke vrijheid
en intrinsieke macht
in het tot leven
relativeren van
bestaan doorlopen
wij alle stadia
die de kosmos ook
moest gaan om dan
bij het scheiden der
tijden te beseffen dat diepte
zich nog eindeloos herhaalt
Handwerken
je hebt mij
de beweeglijkheid
van je lange slanke
super artistieke
vingers laten zien
hoe zij in het doolhof
van draden wit kant
en vele klossen kunst
produceren in een
magisch bezig zijn
waar coördineren
basis is voor een
foutloos samenspel
lijkt hier chaos een
eigen leven te leiden
je lacht als
jij mijn verbazing ziet
over jouw handen die
hun eigen gang gaan
zonder commando's
loopt met mij langs
de resultaten uit
optimale manuele
prestaties die handwerken
ver te boven gaan
Wiegde warme lucht
zij wiegde
warme lucht
liet snelle
moleculen tot
het kookpunt
komen in hun
complexe dromen
gaf voeding
aan wat zij
al zo lang
ontbeerden
in het leren van
hun onverzadigbaar
verterende geest
ook zij was
ooit hoog begaafd
geweest in een
wereld waar
nooit een vraag
op een gedegen
niveau werd gesteld
waar stilte
eenzaamheid creëert
samen werken
door kortsluiting
en structurele storing
als onmogelijk
werd geïnitieerd
zij heeft hen
opgezocht een
warme hand op
beschadigde zielen
gelegd ze een oneindig
als perspectief gegeven
in een toekomstig leven
De ziel
je tekent
zwart glijdt
potlood over
weerbarstig papier
nog geen
markante lijnen
maar de eerste
compositie ligt hier
ook de vlakverdeling
van donker en licht
brengt wat expressie
op het gezicht
de esoterische
sfeer roept om diepte
in een eerste aanzet
door verfijning met kleur
karakter en ervaring
zijn gezet voordat
magie voorzichtig de ziel
in de ogen heeft gelegd