Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Vleugde tegendraads
ik vleugde
tegendraads
het deed me
onverwachts deugd
jouw weerstand
strelend te ervaren
niet alleen de
stijve stugge haren
maar de warmte
die er was te laten
in een zwaar
onderschat proces
waarbij het
samen bewegen
juist als stimulatie
in voelbaar plezier
met een lach naar
buiten treedt
Libanees gezin
nog had hij
met restanten
oud geloof
zijn land het
kleine altaar
kunnen geven
waar hij zijn
momenten
van intense stilte
zou kunnen beleven
een rustplaats
voor de schimmige
wegen van zijn
nachtelijk
autobedrijf dat er
volgens de autoriteit
helemaal niet mag
zijn en nu gemangeld
wordt door
recht en criminelen
in deze heksenketel
overleeft zelfs chaos
waarbij het ene gat
het andere dicht
en rust een zeldzame
aangelegenheid is
die het kleine
libanese gezin
zo af en toe nog
samen kan vieren
Kampvuurrood
zacht
verdwaalde
het laatste
kampvuurrood
nog klonk
de droge tik
van een tak
wolkte
vettig geel licht
opkleurend
naar de wind
het had gesmaakt
was eerst verdiend
in een honger krijgend
gevoel door de
exotische specerijen
in het natuurlijk garen
nam ieder zijn deel
elkaar bedankend
voor net iets teveel
het oogstfeest
dat later de vaten
deelt heeft een warme
saamhorigheid gegeven
voor deze
leefgemeenschap
op de randje van het
moeilijke woestijnleven
Geurde bloed
ik ranselde
de stam
schudde de
takken
van de olijf
tot de pijn
bloederig
rood striemde
langs mijn handen
waar ook
vorige jaren
zand kleurde
geurde bloed
in netten die
vingen waar
vrouwen zongen
bij de oogst
voordrongen
het was geen
wedijver om meer
die uit de ogen
bliksemde
maar wel het
diepgewortelde
gevoel van samen
vol intens warme
verbondenheid
Vleugels respreid
ik heb
mijn vleugels
gespreid
kijkend
langs de
randen zie
ik hoe jij
laverend
langs mij glijdt
jij profiterend
van de lucht
die door mijn
vleugelslag
een stuwend
en liftend
vermogen krijgt
in thermisch
samengaan
in het
parenspel
lijken de
musische tonen
door congruente
bewegingen in
de glijvlucht
hen closeharmonisch
te begeleiden
Golfjes wit
stralend
kwam
het vuurwerk
van de zomer de
kinderen tegemoet
hun ogen
spiegelden
de kleuren
die zij al eens
hadden ontmoet
een lieve verre
herinnering met
de onbekende
koude en grote
blauwe zee
in golfjes wit
die maakten dat
het strand draaide
je kon het aaien
zonder gezicht
zij hebben
geluiden van het
slissende water
verzameld het gloeien
kwam pas veel later
Het woestijnig leven
nog masseren
tonen de onrust
van het ongewone
in het elkaar
aankijken
liet nog
niemand echte
aversie blijken
de ijzeren kam
schraapte alle
klitten van
decennialang
eruit ten koste
van een uiterst
gevoelige huid in
dit woestijnig leven
hitte en klimaat
hadden verzorging
vergeten dus
opgelucht keek
men elkaar aan
en lieten bedachtzaam
handen door de
schone haren gaan
Hun zomer blues
warm
stippelden
de eerste
zonnestralen
hun zomer blues
op een manier
die kinderen
al deden kraaien
naar zon en strand
het nu al
draaien
met de kleine
blote voetjes
in het zand gaf
al de zachte ruis
van wit vallend
water als
voetenkuis
waar warmte
zich al laat vertalen
in het rood van
gezichten
zal het ijsje
van het karretje
verderop meer
dan uitstekend
gaan smaken
Hoeks zonlicht
zij gleed door
de vluchtige
spleet die haar
met hoeks
zonlicht
eerbiedig
omfloerste
naderde
in voorzichtig
ontsluiten dat
drempelloos
doorgang gaf
van binnen
naar buiten
zij behingen haar
met stukjes
zeldzame aarde
die nog iets
van het fossiele
tijdperk in herinnering
naar boven haalden
Vergeten gedachten
ik streek zacht
langs je wang waar
vergeten gedachten
nog warm kleurden
van lang geleden
toen kleine blosjes
uit het niets met
onverwachte
felheid je
huid tekenden
je leek beduusd
door het ongewild
gebeuren keek
verlegen maar
je lach hield de
veranderingen
toch niet tegen
een charmante
knuffel en een draai
met lieve zwaai
de jaren hebben
die heerlijke
jeugdige reacties
doen bedaren maar
in ieder geluid
vinden de kleine
emoties nog altijd
in vergeten gedachten
een stil verlegen
eigen huis
Ferment geuren
ook zij
schreef in
de lucht met het
gemankeerde
schrift de vlucht
van de witte vlinder
met zwarte stip
landde en
fladderde weer
op van de voor hen
bestemde kleuren
in de blauwdruk
van het eb en vloed
der ferment geuren
in golven gedragen
door de wind
verdween zij in
het wit dat blauw
bewolkte alleen
de zwarte stip
was nog te volgen
Naar waarheid
alleen de vlam
van het kaarsje
leek sneller te
trillen bij het
manifest worden
van een uiterst
pittige totaal
onverwachte
donderslag
natuurlijk deden
geluidsgolven
iets met de lucht
zij geurde anders
wat chemisch
na een stevige bui
door ionisatie
van zuurstof met
krakende bliksem
toch bleek schrik
voor donderbuien
meer uit overgeleverde
verhalen te komen
waarbij horrorachtige
variaties uit decennia
lang geleden naar
waarheid verteld
werden in lokaal dialect
In isolatie
er is binnen en buiten
door anderen uit te sluiten
zacht en nauwelijks zichtbaar
schuiven panelen over
hun nano onderlaag en
sluiten de buitenwereld af
het is geen graf waar
de extravagantie van een
volledig be-equipt buiten
dat soms nodig is om
de binnenwereld in
isolatie af te dichten
waar het eigen
existeert met stoffelijk
bestaan in de bijrol
en specifieke effecten
waarvan het uniek wenselijk
in qr code is vastgelegd
naast de oerbasale
genetische blauwdruk
komen in de hyper multi-
actieve perceptie steeds meer
zaken uit folio's naar buiten met
de echte inhoud van het bestaan
Na gloeiend rood
op de verste
horizon
bubbelde
loeiend heet
licht van
het zwart
dat transparant
blauw tot
kern had
het regende
zonder zich
tot bui te
transformeren
druppelde
slierten rook
uit kleine
afvalproducten
op de grond
die als
sterretjes nog
even flikkerden
voordat zij
sissend doofden in
na gloeiend rood
in dit contrastenspel
gaf niemand
zich echt bloot
alleen de
slagbomen
werden de
spelbrekers in
rood-wit
het vrijwel witte
klappertanden verried
een al jaren slecht
verzorgd gebit
Zonder pijn en venijn
vonkend slijpt
leven weerbarstige
randen bij
een regen vuur
vertelt van
uur tot uur de
opgeslagen emoties
uit een twistpartij
die vrij blijft van
fysieke confrontatie
het is geen spel
spelen heeft al lang
zijn charme verloren
aan het langste eind
waar geven en nemen
vaak te goeder trouw
de smaakmakers
zijn om misverstand
en ruzie voor te zijn
zonder pijn en venijn
Zomers ontladen
lange benen
dansten warmte
omhuld maar de
passen muziek en
het scenario
klonken koel
straalden een
niet comfortabel
gevoel van
balans uit
het onverwacht
zomers ontladen
viel niet bij
iedereen in
goede aarde
voor een weers-
omslag neemt
ieder zijn tijd
om 4 uur donderde
bliksem voorzienigheid
Vriend
vriend
natuurlijk voedt
jouw plezier
mij met jouw
buitengewone gaven
schenk jij mij
introverte
beelden uit het
diepst van je hart
waarvan de
nageboorte nog
ondeugend achter
kleine handjes lacht
samen kunnen
wij tegen de ruige
vertes schurken waar
wind de overmacht heeft
wij in de luwte
god aanbidden
in het delen met ontzag
van zijn stukjes kracht
nog trekken wij
door het nieuwe
polderland waar knoest en
dood hout historie schrijven
ooit zal ons verblijven in
gods voetstappen leiden tot
het nieuwe aardeboek waarin
de mens ook goed zal doen
De kijkcijfers
ik zag je
ogen naar
mirakels kijken
en er zonder
enige vrees
in blijven
handen bezwerend
scherend langs
extreme winden
glijdend
in gesprekken
met elkaar
nog was er
nauwelijks iets
bovennatuurlijk
aan omdat
alleen de standaard
was gedraaid
waar vroeger
veelvoud en
middelpunt regeerden
is tegenwoordig
persoonlijke
insteek troef
de fora van
de media zijn hun
toneel geworden
de volgers trekken
stevig aan het
marionetten touw
niemand is meer
trouw aan eigen
woorden alleen
kijkcijfers bepalen
wie er nog geboren
zal worden
Onkwetsbaarheid
ik struikelde
met pijn en moeite
hervond ik mijn balans
maar die kans werd mij
maar een keer gegund
voor ik echt duikelde
ik wist dat mijn bestaan
alleen nog met variabele
balans kon door blijven gaan
het was een schok
om eigen broosheid als
limiet te moeten ervaren
want in de taal die mijn
lichaam sprak bleef hierna
ook geen enkele kans
deze mededeling te
vergeten het lijf had de
pijngrens als graadmeter
toch was ik blij niet meer
de big boy te zijn
mijn grenzen bekend ook
dat stukje lieve zogenaamde
onkwetsbaarheid wilde
ik wel graag kwijt
Zoete woorden
we schrijven
bij elkaar blijven
samen in tal van
zoete woorden
hoor soms een
lach opbloeien
die warmte
en kleur geeft
aan wat wij ordenen
in een wereld die
niet meer de onze is
wij hebben ons vergist
dachten te delen
emoties en beelden
maar eigenzinnigheid
verstond geen ander
woord dan doodslag
en brute moord
weer is er geen
elkaar verstaan
in het paradijslijk
samenleven abels
worden al door de
kains bijeengedreven