Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Onzekerheid schrijft
ik heb stilaan je
kleuren zien verdwijnen
haren pieken waar
ooit de zon zijn
licht in blonde krullen
heeft laten schijnen
sferisch omhullen
kleren het vroeger
goed getrainde en
gespierde lijf dat nu
met wankele stappen
onzekerheid schrijft
je bent een schim
van je vroeger extraverte
persoonlijkheid die in
bedeesd teruggetrokken zijn
nooit meer een schaduw van
importantie zal kunnen werpen
wie of wat heeft
dit met jou gedaan
jij die ooit je naam
op alles wat belangrijk
was in alle kleuren en op
iedere hot spot had staan
Het wollig begin
ik heb de
eerste garens
al gesponnen
uit het wollig
begin van het
nieuwe jaar
een selectie
die nog nat was
waarvan de kleuren
nog niet helemaal
pasten in het
ton sur ton van elkaar
de laatste stukjes
uit het oude jaar
heb ik wat afgeraffeld
nog net geen broddelwerk
maar niet de kwaliteit
waar ik altijd voor ga
managen van tijd
is niet mijn talent
ik kies het creatief
moment de rest is chaos
maar zij zijn gelukkig
dat van mij gewend
Werkdruk
Ik raak op mijn werk totaal geblokkeerd,
wanneer mijn baas er eentje vliegen laat,
waarvan zijn broekspijp fladderen gaat,
en de boel met een knal explodeert.
Zijn hele darmflora is dan van slag,
want er ontsnapt een vreselijke lucht,
waarvan een originele strontvlieg vlucht,
ik noem het uitstootgevend gedrag.
Mocht ik hier de scepter maar zwaaien,
dan ging er een andere wind waaien!
(pffff....dat lucht op)
(het moest er even uit)
Het klimaat
jij hebt net met
liefde het oudjaar
schilderij met blanke
matte lak afgedekt
nog wat klein herstel
in vorm en kleur voor
de fine fleur
van het gebeuren
leven is nooit
zwart wit maar
waaiert mee in een
situatief bewegen
dat schilderen
maakt je deel van een
bestaan waarvan nooit
alle deuren open gaan
er is nogal wat grijs
in sommige maanden
waarvan het onbenoembare
de paletvoering bepaalde
toch voelt tijd zich
gevleid door een
statistisch warm touche
klimaat neemt wat extra's mee
In vrede gespreid
je danst goud
in het licht
van de zon
rank en bevallig
zelfs je schaduw
kijkt even niet om
ongeschoeid
beschrijf je
aarde jouw liefde
zwaait naar het
heldere blauw in
atmosferische kou
een energetisch
fantoom met
een hemelse droom
in paradijselijke
schoonheid als
eeuwig symptoom
nog is het je lach
die de toeschouwer
pakt of ogen als je
lichaam in warme
uitnodiging is gebogen
handen in vrede gespreid
Je slanke hals
ik zal
vogels laten
stijgen om met
mijn blik nog
verder langs
je slanke hals
te kunnen reiken
gras zal in
het prille groenen
je schoenen
overbodig maken
om je voeten
heerlijk zacht te
kunnen raken
jij kent
als kind de
wind die danst
door je haar
waar zon het
blond in lichte
krullen draait
ik weet dat jij
vroegtijdig
lente lacht bij
het smelten
van de sneeuw
maar ook dat ik
toen al zomer dacht
Witgewassen
het knetterde
vonkte siste
en sliste
verschoot
door spanning
ontbloot
er lichtte
magie rond je
donkere handen
in dit samenspel
van warme lijnen
kruisten krachten
waar jij met
voeten aardde
vergruisden machten
de resterende
energie van
het oude jaar
in de spektakel
overgang door
vuur knal en vlam
wordt magie
blank geboren
uit restanten zwart
voor een
mooie witgewassen
start van het jaar
De sigaret
ik inhaleer
en hallucineer
ik zie mijn pijn
en dat doet zeer
ik zucht
en vlucht
naar een plek
en vind mijn rust
ik blaas uit
kijk vooruit
ik tik af
sigaret brand uit
het as
verbrand mijn karkas
ik wil blijven kijken
maar ik loop vast
Het mannenrecht
zij hebben
alles al gehad
kale rotsen
uit het rif langs
wiens uitlopers
duinen wandelen
gedragen door een
verschroeiende wind
onder een heldere
maan uit de duizend
en een nachten
in het emotie volle
verwachten van
de fata morganes
in de groene rust van
de koele binnenplaats
waar het
geroezemoes van
de bazaar niet meer
te horen is en
alleen de scherpste
melanges uit de
kruidentuinen nog
net te ruiken zijn
in deze bijzondere
mêlee heeft
het mannenrecht
zijn lichtgekleurde
tint gekregen door
het bloed van
generaties leven
in nemen en geven
waar karakteristiek
perspectieven plooit
looit zon een
tanige huid waarin
van ogen vol passie
in lange nachten
vurige hartstocht
is te verwachten
Hectische virtueel
nog zag ik
vaag haar hand
als in doorzichtig
glas wuifde zij
heel transparant
het charmante
afscheid nemen
verguldde nog
het zeer abrupte
terug moeten treden
er was geen
plaats voor haar
in het snel
wisselende
hectisch virtueel
de techniek
was haar al te veel
op het blauwe ego
toneel waar mono de
dood was van de dialoog
zij werd breekbaar
in haar oplichtende
contouren die ons
niet echt meer
wisten te ontroeren
Kanker
jij hebt de pijnen
ervaren van verdrogende
boombast en de oogst
van leeg gele aren
zag hoe klei
scheurde tot een
rafelig patroon in
uitgewoonde beddingen
voelde hoe
verlammende angst
brekend krampte in een
al zwaar geteisterde wereld
ongezien zijn de
natuurgebeurens van
een al zwaar uit het lood
geslagen stervend bestaan
geen incidenten
maar de kringen
lopen niet meer in
close harmony zingen
schade lijkt beperkt
maar kanker vreet met
al zijn tumoren door als
een alles verscheurend beest
Muzikaal vernuft
jij hebt
met lichte druk
en later pure
hartstocht
lucht in buizen
gedwongen
hun volumes
zijn op diverse
scherptes
gestoten die
tonen floten op
verschillend niveau
pas later kwam
de moederpomp
die buizen van
verschillende
materialen vulden
in onderscheidenheid
trompetten en
bazuinen kenden
het orgel als hun
vadertoon samen
in fuga's op moeders
lucht een muzikaal vernuft
Parelde de eerste lach
zij kierde
het nieuwe licht
in een oogopslag
vol verbazing
door een vrijwel
eerst ontmoeten
in wederzijds
begroeten wordt
behoedzaam getast
juist het oude
bleek geen last
in solide kracht
snel parelde
de eerste lach
door een lucht
die eindelijk
schoner dan zijn
schepping was
waar somber
stoffig en vervuild
het milieu regeerde
is het tij uiteindelijk
ondanks alle scepsis
ten goede aan het keren
nieuw elan trekt
regenbogen in nooit
geziene kleuren bloemen
bloeien historische geuren
de verwondering voorbij
voelt de mens zich vrij
Verliezend verleden
het donkert
buiten een
stilaan verwachten
nog schuifelen
mens en dier naar
een schuilplaats hier
sommige hebben
al zicht op heden
in verliezend verleden
maar als tekens
niet liegen en sterren
nooit bedriegen
zal een geboorte
de vervulling van een
belofte zijn uit de schrift
te midden van hen
door de volkstelling
op drift is dit zo beschikt
warm beschut gras
vermoeide herdersbenen
door de hoederse pas
sterrenlichten zijn
van ver gekomen het
kind beëindigt alle dromen
Auragolven
ik zag
hoe zij in passeren
de kleine auragolven
van ieder activeerde
kleuren lichtten op
werden warmer en feller
in het uitkristalliseren
van de persoonlijkheid
haar bel van energie
raakte niet leeg
pulseerde steeds heftiger
in samen beleven
vitaliteit vonkte
ruiste en bruiste
geestdriftig werd
nieuw elan geboren
stralende ogen
in uitverkoren blikken
die het schitterend gekleurde
ego toonden van het nieuwe ikke
Culturele fine fleur
haar woorden
kenden enkel muziek
in alle tonen en maten
wist zij steeds de
juiste snaren te raken
waar spreken
nog inhoudelijk
overkomt door
beperkingen van
stem tong en mond
zijn haar melodieën
adembenemend
wisselend in klank en
kleur aansluitend bij
de culturele fine fleur
het is genietend delen
niet een op een maar
heel subtiel met velen
aan de hand genomen
in een wereld vol dromen
Geen woorden
Als je zoveel te zeggen hebt
maar woorden je mond niet verlaten
wil ik alles tegen je zeggen
maar ik kan niet meer praten
Misschien dat ik fluister of schreeuw
alles om te zeggen dat ik je mis
liep ik mijn mond opeens voorbij
en zei ik de woorden voor ik het wist
Ik hou van je en ik luister
de dagen dat ik alleen denk aan jou
is misschien niet het goede woord
voor wat ik willen zeggen zou
Ik bedoel het niet kort af, stom of raar
dat ik verbrijzel over woorden
misschien schrijf ik wel een liedje
maar jij leest geen akkoorden.
Ogen grijs
je blonde haren
wuiven op het
zingen van de wind
weerbarstig licht
hoogblond het kuifje
boven alles uit
je voorhoofd
glanst de diep
bruine zomer kleur
samen met het zwart
omrande ogen grijs
geef jij je schoonheid prijs
je rankt nog steeds
als het speelse kind
dat alles prachtig vindt
lacht speels en blij
op een eindeloos strand
van schoon gewassen zand
geen sneeuw en ijs met kerst
waar dagen lengen met dromen
over een al gespreid zomerbed
Tredmolens voorbij
ik liet mijn
donkere stappen gaan
bleef zelf staan
in onthutsend duister
de tredmolens voorbij
voelde vrij van
dwangmatig koersen
zonder roergangerszweep
het eerste licht
markeerde kanten
die zicht gaven op een
eindeloos verdwijnpunt
ik ervaarde diepte
in een voorheen
draaiende wereld
als een tollend plat vlak
licht loos heeft tijd
alle dimensies met
voeten getreden en
van heden de spil gemaakt
zonder perspectief
ben ik verloren geraakt
tot ik zwart heb gekraakt
door niet uit te stappen
Kip met de gouden eieren
ik sta te liften aan de snelweg naar mijn ziel,
simpelweg omdat de oude ik me niet meer beviel,
in mijn eigen gecreëerde nepwereld was ik koning te rijk
maar de persoon in de spiegel is niet diegene op wie ik lijk
alles was nep, vriendschappen gekocht
maar dan zonder ze te kopen
ik besef ik moet deze weg alleen belopen
speelde verstoppertje.
maar had niet eens door dat niemand me nog zocht
de weg is eenzaam en verlaten
niemand komt langszij, niemand om tegen te praten.
de kip met de gouden eieren is inmiddels geslacht en opgegeten
en langzaam vervolg ik mijn eigen pad pad
mijn trots goed ingepakt tot ik weer trots kan zijn
want nu is mijn leven weer echt; en alleen de mijn
bepaal ik voortaan zelf wie ik als mijn vrienden kies,
en wie mijn echte vriendschap waard kunnen zijn
en wie ik ben zal ik nooit meer vergeten
zodat ik mezelf ook nooit meer kwijt raak
en mezelf nooit meer verlies zeker te weten.