Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Spieren in extase
zij serveert thee
uit het antieke servies
geen sherry of wijn
het is weer trendy
om middags nog niet
aangeschoten te zijn
voor het avondfestijn
vol rauw mannenvlees
met spieren in extase
binken die stinken
naar olie en zweet
huid licht gelooid
de blik niet gekooid
in wellustige jacht
maar ze hebben
het allemaal gehad
van plate naar date
de coke en speed
nu gaan de fleeces aan
en samen op de bank
weer hand in hand voor de tv
Wonderlijk
Wonderlijk zijn Gods wegen
Onmetelijk groot is Zijn wijsheid
Begrijpen kunnen we Hem niet altijd
Maar weten wel dat Hij ons is genegen.
Wonderlijk zijn ook Gods daden
Ondoorgrondelijk het werk van Zijn hand
Wij kunnen er niet bij met ons verstand
En dat Hij ons met liefde wil overladen.
We mogen ons aan Hem toevertrouwen
Eenmaal zullen we het duidelijk verstaan
Als wij bij Hem de hemel in mogen gaan
En daar alles helder zullen aanschouwen.
Dan zullen er geen problemen meer zijn
Geen onbegrip en geen moeilijke vragen
Geen zorgen en niets zal er zijn te klagen
Dan zijn we verlost van verdriet en pijn.
Heer wijs mij de weg
Heer, wilt U mij de juiste weg wijzen?
Ik ben verdwaald op mijn levenspad
Omdat ik U steeds maar weer vergat
Bij al mijn gewone dagelijkse reizen.
Heer, ik ben de weg kwijtgeraakt
De weg die ik moet bewandelen
Om naar Uw wil te mogen handelen
Ik heb mijn plicht voor U verzaakt.
Heer, leer mij de juiste weg te vinden
Opdat dat ik nooit meer af zal dwalen
En ik dan opgelucht mag ademhalen
Mij dan opnieuw aan U zal binden.
Heer, ik weet de juiste weg is naar U
Uw grote liefde kan ik niet weerstaan
Laat mij op de goede weg weer gaan
Voor altijd, iedere morgen, ook nu.
In edelmetaal
het was niet altijd
een blok aan mijn been
ik koester doel en bestemming
heb het gezaagd gefreesd
geschuurd en gelakt
tot het echt duurzaam leek
maar het gelach
van kenners en weters
verbrandde het blok als te soft
koos ijzer en smeedde het heet
vormde en draaide in koelend gaan
kon het niet passend beslaan
pas in edelmetaal
heb ik met liefde en vlijt
mijn doel en bestemming bereikt
ragfijn bewerkt
met ervaring en pijn
is het de relikwie van mijn zijn
De zin van het leven
Soms kan men zich afvragen
Wat is de zin van het leven
Dat door God is gegeven
Als je veel lasten moet dragen.
Wat kan het leven moeilijk zijn
Door ernstige ziekte en tegenslag
Zodat je niet veel meer vermag
Wegens ongemak, verdriet en pijn.
Ondanks alle leed dat er bestaat
Kan men zinvol in het leven staan
En in alle vertrouwen verdergaan
Wanneer men zich op God verlaat.
De zin van het leven geeft de Heer
Hij heeft ons een toekomst bereid
Een volmaakt leven in eeuwigheid
Zorg en leed bestaan dan niet meer.
Deze tijd
We leven in een tijd van verandering
Nieuwe uitvindingen worden gedaan
Die menigeen versteld doen staan
Men beleeft dit met veel verwondering.
Ook de techniek staat maar niet stil
De vraag is: Waar dient het voor
Wordt iedereen er gelukkiger door
Of maakt het maar weinig verschil?
God heeft de mens veel kennis gegeven
In deze tijd verandert er steeds meer
En wat er geweest is komt nooit weer
Maar zo is het nu eenmaal in het leven.
Toch heeft God alle tijden in Zijn handen
En in kennis gaat Hij alles ver te boven
Op Zijn woord kan men Hem geloven
Hij zij geprezen, hier en in alle landen.
Dankdag
Dank U wel HEER
Voor gewas en arbeid, van dit jaar
Voor het dagelijks brood ons gegeven
Voor de goede dingen in ons leven
Voor aardappelen, en alle etenswaar.
Dank U wel HEER
Dat de oogst weer overvloedig was
Bieten, granen, groenten en ook fruit
We kunnen weer een heel jaar vooruit
Het komt zowel mens als dier van pas.
Dank U wel HEER
Voor de arbeid die we mochten verrichten
Voor het onderhoud van ons bestaan
Ondanks de crisis die we ondergaan
Die handel en bedrijven doen ontwrichten.
Wij bidden U HEER
Voor mensen die het met minder moeten doen
In landen waar nog honger wordt geleden
Voor mensen die niets hebben te besteden
Die het moeten doen met een heel klein rantsoen.
Wij bidden U HEER
Voor mensen die door rampen getroffen zijn
Die door overstromingen alles zijn kwijt geraakt
En zoveel ellende en verdriet hebben meegemaakt
Ontferm U Heer en verlicht hun verdriet en pijn.
Schoenen
blootsvoets heel zijn leven
hij heeft zich in de stad
vrij kunnen kopen.
was eindelijk eigendom af
het eerste wat hij kocht
waren schoenen
mooie glimmende schoenen
voor op straat
zo dat iedereen begrijpt
dat hij niet meer hoeft
te buigen voor de massa
hij kan zijn hoofd heffen
daarna kocht hij een hoed
daar tikte hij tegen als teken
van respect
maar zelden nam hij hem af.
's avonds in zijn kleine hut
die nooit meer werd afgesloten
door dat gehate hangslot
bang als men was dat hij zou
kunnen ontsnappen
daar trok hij schoenen uit. een
hoed had hij daar niet nodig
hij boog zijn hoofd
nederig en
dankte God, als vrij man....
inspiratie: hoe duur was de suiker
In flower powers piek
heb in zwart wit
fragmenten gezien
uit de film van mijn leven
geen ondertiteling
en overbodig commentaar
de regisseur riep draaien maar
de spelers niet geschminkt
in strak decor en
zonder spel wisselde het jaar
de buitenkant gordijnen dicht
deuren driemaal in het slot
samen eten van de geschafte pot
onzichtbaar bleef
de vrijheid die wij toch
in deze jeugd vergaarden
met wilde haren
kwamen kleuren en muziek
in flower powers piek
het terug zien van dat strak
geordend leven lijkt banaal
maar wij genoten toen allemaal
Stukjes werkelijkheid
het was geen luchtkasteel
daarvoor waren wij er
met te veel
in samen
stukjes werkelijkheid vervlechten
begrepen wij elkaar
maakten tastbaar
waarom wij anders
vol emoties zouden vechten
het breken hebben wij
gelukkig achter ons gelaten
gezond verstand verlengt de dagen
waarin wij toch
met onze schamele zaken
af en toe de hemel willen raken
Doddekoppie
doddekoppie,
dat ben jij van mij,
mijn hele liefste
lieveling,
ik wil je schrijven
hoeveel ik wel van je hou
nooit verdwijn je uit mijn
gezicht
je bent het helemaal,
zonder fout of rimpel.
ik bemin je lieverd.
Verdwaalde plukjes zon
de matheid van de dag
breekt licht in donkere stukjes
die samen nog wat vonken
in verdwaalde plukjes zon
geen droefheid
maar een doffe pijn
de uren niet meer weten
er slechts fysiek te zijn
ben dwalende in
niemandsland waar geen arm
de hand op steekt in groet
men elkaar gewoon vergeet
zonder enige impuls
is zelfs geduld
een schone maar
helaas verloren zaak
het bestaan
is aan het vergaan
als leven niets meer
aan de ander heeft te geven
Licht speelde langs rafels
het scheurde
deed niet eens pijn
licht speelde langs rafels
die niet meer gebonden zijn
een opening
naar ongekende verten
die hongerig werd benut
de rest was toch al stuk
het verval
was al van vele jaren
de wind van laat maar gaan
had alles geen goed gedaan
eindelijk kunnen
perspectieven komen
met panoramisch uitzicht
op de mooiste dromen
Met magie te laden
vaak mis je een slag
de laatste penseelstreek
het akkoord dat nooit was
om je werk
met magie te laden
het te bezielen tot kunst
in onderscheiding
door de flits van schoonheid
met ultiem contrasteren van kleur
zij tonen de meerwaarde
door het intense gevoel mee te geven
dat danst op de rand van hemel en leven
Door dezelfde deur
eigen loslippigheid
deed haar de
das om
hij kijkt er niet van op
gewoonweg reuze stom
te veel verteld
aan even zo veel
- vrinden -
uiteindelijk konden ze
het blijkbaar toch niet
zo goed met elkaar
vinden. niet samen
door een zelfde
deur
eigen loslippigheid
ja, ja
daarvan heeft ze nu
meer dan spijt
Weekend liefde
Zaterdag: wachtend,
op het berichtje: Ik ben er.
genietend van elkaar.
Denken en treuren al voor het moment van dag zeggen..
Zondag: is korter dan voorheen.
Zondagavond: hmm ik weet dat je moet gaan.
kussend en knuffelend stellen we uit.
Harten die nu nog samen kloppen.
Ik hak de knoop door.
Kom schat je moet echt door, voor je echt te laat thuis bent.
kus gevend naar elkaar starend..
Stapt ze in de lift
Naar haar ogen blijven kijkend tot de deur dicht is.
Ik doe de deur ook maar dicht.
Een kleine leegte sluipt men hart binnen.
Daar zit ik dan alleen
Heel de tijd denkend aan toen ze nog naast me zat.
Intieme vrijheid
jouw ogen spreken mijn taal
in een vreemde wereld
kwamen wij met gebaren nader tot elkaar
je lach bracht de sleutel van liefde
wij openden met de charme van vriendschap
in wederzijds herkennen van komaf
vertrouwdheid was de basis van ons samengaan
als wij spreken maken woorden zichzelf overbodig
in samen weten ligt begrijpen besloten
jouw gebaar toont al zin en doel
onze ego's bemerken ongekende ruimte
zonder zich te beperken in besluiten
alsof grenzen zijn verlegd
en intieme vrijheid is betreden waarin
ons bestaan meer is dan de som der delen
Waarom?..
is dit wat je wil?
nou... hier is het dan het einde.
ik dacht dat ik je kon vertrouwen.
is dat zo? nee.
ik wil je terug,
maar na dat je me bedrogen hebt
heeft dat geen nut...
Verweesd
verweesd
verdwalen kale taken
in de ijle lucht
het feest
van lommerrijke lange dagen
is al geweest
langzaam
stromen sappen
door de winterklare bast
die wacht en rust
in regen sneeuw en kou trotseren
tot het tij alles zal keren
Het laatste stukje
ik weet dat het
zomaar uit de bomen valt
in allemaal losse delen
het kan me
ook niet schelen
ik puzzel ze wel tot gedicht
maar een gezicht
zonder ogen
of liefde zonder pijn
een misdaad
los van mededogen
kan onmogelijk het plaatje zijn
want het laatste stukje
dat de puzzel completeert
wordt altijd door de lezer geoffreerd