Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Kiezen om niet te verliezen
Hier zijn we dan weer.
Terug, nog een keer;
tot ik mezelf helemaal bekeer.
Ik ga nog veel veranderen.
En dat geldt ook voor anderen.
Het leven schiet voorbij,
al jaren ben ik dolblij.
Met m'n Zielen-familie aan m'n zij,
en ik weet goed, ze zijn nog bij mij.
Engelen en Zielen zullen feesten.
Als de mens overwint die duivelse Beesten,
anders worden wij ook lagere geesten.
En zeker niet voor het kwade kiezen.
Want anders kan je datgene verliezen,
waarom het universum jou je leven in blies.
Je hebt een Keuze: KIES!
Die leuke griet
jij ontbladerde tot spriet
waar was toch
die leuke griet gebleven
weg viel het zachte ruisen
alleen in strak
kon nog karakter huizen
al in de zomer kwam
het eerste geel
nog had je groen genoeg
pas later herfstte jij
in volle zon
toen de deformatie echt begon
standvastig als jij was
kleedde jij je bast
met positieve kleuren
alom verhullend
wat daaronder
op het punt stond te gebeuren
jij bent een duurzaam
monument gebleken
dat ook na je dood is blijven leven
Here, ik hou van u
here, ik hou van u,
u bent de verborgen schat
in de akker,
u bent het licht der wereld.
ik kan niet buiten u
maak ons iedere dag weer
gezond en blij
daar verlang ik steeds naar
en u hebt beloofd dat u
gebeden verhoort.
daar vertrouw ik op.
kom spoedig met uw vrederijk,
dan is het lijden voorbij,
voor uwe kinderen.
Waarom
waarom blijf je zo lang weg,
waarom doe je dat mij aan,
ik heb het koud,
ik mis je warmte.
mijn hart breekt,
mijn ogen zijn niet droog
te houden,
zo erg ik je mis.
toch heb je me beloofd
dat je snel komt.
laat me niet te lang meer
hoeven te wachten.
lieveling, kom vandaag nog!!!
De gevallenen.
zovelen in de oorlog gevallen,
zij vochten voor vrijheid
aan hen hebben we te danken
dat we in een vrij land wonen
zovelen gaven hun leven
en velen werden zwaar gewond
zij waren jong van jaren
en hebben ze wel beseft
waarom ze vochten
ze hadden wel hun idealen
en waren vol levensmoed.
bedankt dat jullie je leven
zomaar wilden weggeven,
voor onze vrijheid!!!
Onzichtbaar
Je houdt van hem,
maar je kunt het niet vertellen,
je hoopt dag en nacht dat hij je gaat bellen,
je hoopt op een dag,
dat hij je ineens mag,
maar die dag zal vast nooit komen,
blijf jij maar lekker dromen,
onzichtbaar voor de realiteit,
en nu... nu heb ik spijt,
ik had dit niet mogen zeggen,
het valt haast niet uit te leggen.
Hopen
Hopend met een lach,
hopend op een dag,
hopend van geluk,
je hart kan niet meer stuk,
hopen is alles wat je kan,
hopen daar weet ik van alles van,
hoop is van levensbelang,
en ik zeg je wees niet bang.
Liefdes angst
Willen de mensen je koppelen
met iemand waar je niks voor voelt.
Ik weet wat je bedoelt.
Ontwijken heeft geen zin.
Je zit er midden in.
Hij houdt van jou,
maar jij kust nog liever een pauw.
wees niet bang.
Je hebt nu de drang,
om hem te ontlopen,
maar is dat wel zo slim?
Hij gaat er alleen maar tegen in.
Met vluchten maak je geen kans.
Zeg hem eerlijk, vind je hem leuk of niet,
of vlucht totdat je zwart voor je ogen ziet.
Weggelopen
Alleen nog maar geluk,
je dag kan niet meer stuk,
je zag de jongen van je dromen,
nu hoop je hem weer tegen te komen,
je zag hem daar weggaan,
hij zag jou niet staan,
en toch blijf je hopen,
dat hij weer langs zal lopen.
Bedrog vercheurt harten
je hebt me bedrogen,
je hebt tegen mij gelogen,
je hebt mijn hart verscheurd,
ik hoop dat dat niet meer gebeurt,
je hebt me verteld dat je van me houdt,
maar dat geloof ik nooit meer,
ook niet meer voor goud,
je hebt me gezegd,
het is terecht,
mijn leven is voorbij,
en jij,
jij bent dood voor mij...
XX
Toch bedrogen
je hebt me bedrogen,
ik had je gemogen,
je hebt me bedrogen,
je hebt tegen me gelogen,
nu ben ik zeker,
over wat ik moet denken,
ik hoef jou nu geen liefde meer te schenken.
Dood gaan...
Dood gaan...
Iemand verliezen...
Al die tranen,
al dat verdriet,
hopen dat ze terugkomen,
ook al is dat niet...
Huilen,
uren, dagen na elkaar,
kon ik je maar knuffelen,
héél even maar...
Afscheid nemen, moet dat nu echt?
Ik wil niet meer dat je dat zegt.
Ik hou van je, mis je,
steeds meer,
kon ik je maar horen,
nog één keer...
Mis je, zal je nooit vergeten,
je was m'n liefste oma,
dat mag iedereen weten!
Dwalen in je lach
ik hoorde je stem
vaag de woorden
een wenk om mee te gaan
was de drempel al voorbij
gaf jou mijn vrijheid
in je onvoorwaardelijk volgen
jij ontsloot de wereld
in een nieuw beleven
enkel door jezelf te geven
geen terughoudendheid
met harde en zachte zijden
zonder obstakels te vermijden
mocht voluit genieten
en dwalen in je lach
op deze godvergeten dag
In de wolken
besproei mijn woorden
met koel water
voor de lezers die zich
er aan laven
dorstig als ze zijn
ik leg mijn muziek neer
te drogen in de zon
voor de mensen die naar
me willen luisteren
ik?
ik zit met mijn hoofd
in de wolken
ik hou nu eenmaal van
schoonheid
krijg er inspiratie van
In bewegend poseren
ik heb
op water geschreven
zag in blauwdruk
de hand van de hemel
rimpelloos tekenden
wolken en zon
volmaakte natuur
in bewegend poseren
met tedere gebaren
wist ik mijn liefde
voor jou te verklaren
zonder de spiegel te klieven
een vlaagje wind
als getuige sloot af
met een speels golfjeshart waarin
geliefden zich naar elkaar buigen
Donkere stegen
ik kende pleinen en straten
waar middenklassers hun
welverdiende boterham aten
nu zijn het donkere stegen
waar klinkers blinken
in regen van kil neonlicht
de wijk wordt gesaneerd
mensen dienen te verdwijnen om
elders als normaal weer te verschijnen
maar het sist en gist verloedering
het spel werd al gespeeld toen de
eerste kansloze als huurder verscheen
Een volmaakte melodie
hij wist
op eigen wijze
de grootste noten
klein te krijgen
met rechte rug
de voeten vrij
begeleidde hij
de koren rei op rei
pas als de kerk
leeg en donker werd
hij zich alleen wist
in het orgellicht
dan zwichtte hij voor solo's
die de hemel raakten
de hoogste nootjes kraakten
tot een volmaakte melodie
Een dame
zelfs met haren wild
in de war
naakt als de dag
waarop ze is
geboren...
blijft ze een dame
een avond uit
in een zomerjurkje
zo lief. zeker geen
duur merk
puur en vrouwelijk is
ze... een dame
de mannen,
zwermen om haar heen
bedelend om een dans
ze glimlacht, haar blik
gericht op mij
ik? je man.. trots, blij
een dame.....de mijne
Schatten aan herinnering
het was rust
die samenbracht
toen wij jouw as
met het hare deelden
een vleugje wind
droeg jou zacht
naar de lach
die jij goed kende
die jullie elkaar gaven
in het samen dragen
van het leven
dat was aangegaan
hier rusten
schatten aan herinnering
zij leiden ons bestaan
terwijl hun zielen verder gaan
Niet onmogelijk
hij is een kunstenaar
zo fluistert men
een zanger, of een
dichter
schilder?
hij was ook haar minnaar
schaamteloze wezens
doch niet onmogelijk
zo fluistert men
zij glimlacht zwijgend
als hij iets met haar van
doen had gehad
zo fluistert men zacht
wat niet onmogelijk was
voelde ze zich nu heel wat
ze had het altijd al hoog
in haar bol gehad
fluistert men
maar onmogelijk was het niet
men ergerde zich mateloos
maar waarom...???