Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Licht ontspoord
soms draai ik rond
hebben woorden kop nog staart
rollen zomaar uit mijn mond
het lijken zinnen
maar verbinden doen ze niet
gaan steeds meer fragmenteren
hun betekenissen derangeren
brengen chaos dichterbij
vergroten afstand tussen jou en mij
licht ontspoord
kijk ik om zie jouw gebogen rug
als stootblok tegen hevige compassie
kan niet meer terug
ben in dit onbekend station beland
kan alleen vooruit of blijf gestrand
In tijdloze liefde
ik hoef de edelstenen
van je schitterende
talenten niet te poetsen
jouw goud en zilver
hebben hun hoogwaardige
glans al van nature
in het kristal van
je stem smelten warme
tonen tot strelende melodie
met de bekroning
van een stel stralende ogen
komt eeuwige schoonheid boven
ik weet je volmaakt
in tijdloze liefde geschapen
jouw ziel door zijn hand geraakt
De klank van thermiek
ik hoef jou niet
met bloemen te tooien
jij bloeit vol uit de
schoonheid van je huid
opent in een zee
van groen en lacht
jouw speciale kleuren
kust met je fijnste geuren
zelfs de wind kijkt
jou naar de ogen in
het zomers gedogen
van schapenwolkjes wit
scherp contrasteert zon
met donker loof dat
schaduw en koelte oogst
aan de rand van de wei
waar wij dansen
als vlinders op de klank
van thermiek met warme honing
als beloning voor ons liefdeslied
Je raadselt
grote gebaren
hebben je niet
kunnen imponeren
voor gewichtige
woorden ben jij
nooit gezwicht
je raadselt
dan altijd een
warm lieve lach
die ik lief heb
maar weet niet
wat jij echt denkt
zelden heb jij
je afkeuring laten zien
een licht fronzen misschien
ooit zal ik weten
hoe oneindig diep ik
in jouw hart heb gezeten
Rode rozen
Rode rozen zullen van
Klein naar boze dromen in
Een mand verpakt maar zo
Omhulseld en doorsproken dat
De takken dringend vallen en ik
mijn afspraken laat vergallen door
de eenzaam mogen spreken maar
Het geluk is nu verstreken door
De breedte ver verlaten waar
Ik rozen zo ging haten om zijn
Afstand en nabijheid
Maar liever had ik vrijheid en
Nu vecht ik voor de vrede om
Niet de eerste maar de tweede in zijn
Plek te mogen strijden om zo mijn
Angst te laten lijden waar ik
Van klein naar boze dromen
In de leegte zelf laat stromen
Om houvast te kunnen zeggen om
Mij zelf naar jaren
Hier bij neer te kunnen leggen
Zonder omzien
ik heb jou
een enkele reis
paradijs gegeven
omdat ik weet
dat jij mij
daar vergeet
ben alleen
hier gebleven
op weg
naar de hemel
die ik mezelf
heb beloofd
in het bestaan
krijg je nooit
iets voor niets
ik moet gaan
zonder omzien
de rest laten staan
Schaduw van geluid
ik dwaalde in het wit
stilte dwarrelde in
fragmenten uiteen
kleefde en beklemde
geen enkel impuls
drong daar door heen
er was te weinig afstand
om alleen te zijn in pijn
die ik niet delen kon
ik snakte naar contrast
het onderscheid dat
weten liet waar ik nu was
miste de kleine
schaduw van geluid in
lichte trilling op mijn huid
tot jij mij raakte
met warmte uit het niets
de eerste kleuren maakte
heb je gezicht
geboren zien worden
in een hemel van licht
jouw liefde is terug
volmaakt in het paradijs
waar ik jou als eva wist
Gedicht voor jou ...
Gedicht voor jou, ...
Met jou wil ik leven
Om je al mijn liefde te geven
Bij jou wil ik horen
Want bij jou voel ik mij opnieuw herboren
Met jou wil ik huilen
En mij in tijden van verdriet bij jou verschuilen
Ik wil een deel van je leven zijn
Om jou te steunen in momenten van pijn
Ik wil je al mijn krachten geven
Zodat jij steeds verder kunt leven
Jouw leven is mijn leven
En daarin wil ik je al mijn liefde geven
Jij bent degene die mij zo verwent
En bij wie ik tederheid krijg, dat ik nooit heb gekend
Jij bent degene die mij vrolijkheid geeft
Vrolijkheid die ik bij geen ander heb beleefd
Jij bent de zon in mijn leven
Die al zijn warmte aan mij wil geven
Bij jou voel ik mij ...
En dat maakt me telkens weer zo blij
Jij bent degene die ik liefheb met heel mijn hart
En met wie ik alles deel, ook smart
Ik voel mij gelukkig bij jou
En het is daarom dat ik zoveel van je hou
Dus vergeet het het niet.
Liefs, Petra
Klonken blinkend
zij weet van de thee
speelde als vroeger
met lepel en schotel
verkende met vingers
metaal en porselein
lachte om de geluiden
ze klonken blinkend
anders in herhalen
droomden eigen verhalen
van het grote servies
met kannen en schalen
om samen in te verdwalen
zij boog wat voorover
keek ons indringend aan
een koekje voordat we gaan
Anonieme tonen
roezigheid regeert
waar transparant
te helder is
sluimer probeert
contrasten te
laten vervagen
nog zegt zijn stem
in duidelijke taal
ik houd van jou
maar druk
achtergrondgeruis vlakt
snel de intonatie uit
anonieme tonen
wekken geen dromen
in het liefdesspel
stroboscopisch licht
wist iedere emotie
van zijn gezicht
heb mijn pink gegeven
hij wilde enkel
handenvol leven
ben weggegaan
heb de naam- en
gezichtloze laten staan
Kleine gebaren
sereen was de stilte
die het blauw witte gaf
waar ik nog afgedekt
in drie zonnen mijn toekomst
aan enkele draadjes zag
alleen ogen bewogen
in kijkend lezen
handen spraken met
kleine gebaren woorden
die adequaat werden begrepen
dit protocol
was niet hol maar
hechtte het team in
ervaren om samen ook
deze klus goed te klaren
subtiel werd ik verleid
wat meer dan mijn lijf
bloot te geven om zo de
spanning van het gebeuren
met meer rust te kleuren
nog kijk ik terug
op die gezellige club waar
niemand steken liet vallen
alleen ik ben de klos pas na acht
dagen maken zij de hechtingen los
Nooit zijn teruggefloten
zij draaien zich
niet om in het graf
denken hooguit wie
had dat nou ooit gedacht
met duizend
bommen en granaten is de
vijand platgewalst hebben
zij de vrede teruggebracht
samen zijn wij
weer gaan bouwen
na die vreselijke oorlogstijd
aan een europa van getrouwen
zelfs de muur
en koude oorlog hielden
het in daadkracht niet
langer dan noodzakelijk uit
maar ook het onkruid
is helaas snel opgeschoten
fascisme en racisme groeien
alsof zij nooit zijn teruggefloten
Mijn hoop is op de Heer
Mijn hoop is op God de Heer
Op Hem mag ik altijd bouwen
En op Zijn woord vertrouwen.
Mijn hoop is op God de Heer
Hij wil mij al het goede geven
Al wat nodig is in mijn leven.
Mijn hoop is op God de Heer
Hij blijft mij altijd dicht nabij
En maakt mij van zonden vrij.
Mijn hoop is op God de Heer
Zonder Hem kan ik niet verder
Zoals schapen zonder herder.
Mijn hoop is op God de Heer
Hij zorgt voor mij iedere dag
Dank, dat ik dit ervaren mag.
Het snufje zout
jij weet
het snufje zout subtiel
aan anderen te geven
het vroeger
zogenaamde witte goud
als verrijking van het leven
de smaken zijn gekeerd
met zoetigheid worden de
meeste tegenslagen gepareerd
maar in een wereld
vol onzekerheid ben jij
al snel de remmen kwijt
we lopen vol en
groeien dicht gezondheid
raakt steeds meer uit zicht
waar is het eten
van vroeger gebleven met
een snufje en natuurlijk zoet
zout en suiker hebben
stil aan de macht gegrepen
geen regering die er iets aan doet
Het onbekende gif
ik struikelde over
een slang op de grond
die als stok vermomd zo
het warme wegdek vond
angst verlamde mij
was doodsbang voor het
onbekende gif dat ik
in hun scherpe tanden wist
toch moest ik
mijn hand uitsteken
om de val te breken
al sissend schoot hij weg
pas later kwam de schrik
ik bibberde begon me
licht onwel te voelen in
realisatie van het ogenblik
vallend tussen dood en leven
zag ik mijn geest zweven
in later stikkend overgeven
godzijdank was ik niet gebeten
Wees niet bang
Wees niet bang, want ik zal altijd met je zijn
Ik zal je helpen en ben betrokken met je lot
Kijk niet angstig om je heen, ik ben jouw God
Ik zal steeds bij je zijn in verdriet en in pijn.
Stel je vertrouwen steeds op God de Heer
Hij wil je nabij zijn, iedere nieuwe morgen
Bij Hem ben je altijd veilig en geborgen
Zijn grote liefde en trouw keren steeds weer.
Wat een troost om dat te mogen ervaren
Als we soms geen uitkomst meer zien
Het zelfs niet meer zien zitten misschien
Dat God ons dan ook moge bewaren.
“Wees niet bang, maar vertrouw op mij”
Zegt God, Hij wil ons nabij zijn in dit leven
En wil ons alles wat we nodig hebben geven
Hij maakt ons van zonde en schuld vrij.
(woorden uit de Bijbel)
Het verre ongewis
zijn vleugel
was niet gebroken
er waren wat pennen vervlogen
op een fenomenale vlucht
zijn plots verschijnen
uit het verre ongewis
de formidabel diepe duik
een schitterend gezicht
er was geen keus
voor de vis die hij
als prooi verkozen had
samen kwamen ze boven
hij triomfeerde in
dit spel van de natuur
zij was op de verkeerde plaats
in haar laatste levensuur
Vruchten in beginsel
zeeën vol kleuren
verwateren langzaam
aan blote voeten
waar vroeger
geuren golfden kabbelen
nu vruchten in beginsel
ooit zwermde wind
zacht zoemende bijen
langs iedere weide
waar licht voor
snelle groei heeft gestaan
zet warmte de oogst dik aan
zon zee en land volgen
zonder ingreep van mensen
nog steeds zijn scheppende hand
Bestaan zonder repliek
zacht regeert
de mystieke vleugelslag
in kerken en tempels
het vaak religieus
onbekende straalt
al van verre zijn hoop
gebouwd op meridianen
van kracht uit een
lang vervlogen wetenschap
gesticht om gezicht
te geven aan hen die
in geloof en liefde willen leven
generaties gebeden
mantra's en offerandes
gaan naar goddelijke handen
in getuigenissen
zweemt de mystiek van
hun bestaan zonder repliek
Het zijn van tegenpolen
ik voelde zon
maar zag hoe
wind vriezend door
de schaduw gleed
je warme ogen
namen me mee
ik pakte je handen
wist de kou die jij leed
lichaam spreekt
zonder woorden
de taal van samen
in elkaar bekoren
liefde en verdriet
dansen leven in balans
als een lentezon die vriest
in het zijn van tegenpolen