Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het depersonaliseren
de grootste fout
die wij als mens
konden maken is het
depersonaliseren van
het unieke in de mens
tot groep zonder talent
eigen inbreng ongekend
alles graag in dezelfde
aanpak en lijn
in eenheidsprotocol
opvoeding opleiding
maatschappelijk positie
om voor ieder uur
alle dagen maanden
en vele jaren dezelfde
eenheidsworst te
mogen garen zonder
spatje eigen initiatief
de huidige egotripperij
is het sublieme antwoord
dit streven kan geen
verbindingen weven
omdat de uniciteit van
ieder al is vergeven
Op strooptocht
ik heb ze
al zien vallen
de komende
zomer en
herfstkleuren
uit de krullen
van je haar in
fantasiemodel
speels opgelicht
door de lange
zomerzon die
haar oogst bij
tegenlicht zag
in de groot
ovale spiegel
van de kapper
het rood van
je lippen en
de warme
vriendelijkheid
van je lach
completeerde
het assortiment
maandenlang haar
je bent weer snel
met nieuw model
dat qua kleur en lengte
ongezien door het
landschap raast met
licht verschiet dat
alleen de jager op
strooptocht ziet
Redeloze wispel tuur
alsof lagen ijs
over elkaar
schoven zo
versplinterde
het geluid
ertussen en
lichtte donker op
in denkbeeldig wit
de bui contrasteerde
met zwart het
gemêleerde wit
van de rafelige lucht
die gordijnen
optrok en openden
in kwaadwillige
tumultueuze ontlading
jij was niet bang
voor de elementen
keek met interesse
naar het immense
geweld dat natuurlijke
krachten showden
in ongebreidelde
redeloze wispel tuur
hun energetisch
vermogen was
immens en
onvergelijkbaar
met de menselijke
beteugeling van
deze krachten
op aards niveau
Pandemisch geluid
geluidloos
was het
bombardement
fotonen
op mijn huid
zoals ook dat
van straling die
van 0nbekende
bronnen komt
mijn
trommelvlies
detecteert
drukverschil
van hoog
tot laag
selecteert
bekendheid uit
herinnering
lokaliseert
plaats sterkte
en volume
geregisseerd
in tijd een
pandemisch geluid
hoe houden
mijn gehoor en
hersenen dit uit
Korter dromende dagen
wij verpakken
de dag met ijs en
zonnebrand
nemen resten
schelpen en zand
mee van het strand
wuiven nog even
naar de warm
lome zee die eb
krabbelt onder een
laagvliegende meeuw
nog is er geen
besef van langzaam
korter dromende dagen
getinte mensen
die met lichte ogen
steeds weer meer
van hetzelfde vragen
nog niet wetend dat
dit intiem gebeuren
een dagje strand
mogelijk als enige
herinnering
de vakantiesferen
als laatste uitbundig
zullen gaan kleuren
ook in dit seizoen
sneuvelen records
in een vrijwel
onbeheersbare natuur
zijn wij de balans
kwijtgeraakt en zullen
de chaos erven
van onze werken
die aarde ons laat
Beweging
ik ben
altijd de
onverwachte
beweging
geweest
in je blik
zag je ogen
verschieten
als richtingen
of snelheid
wat te raden
lieten
jij wist niet
altijd hoe ik
mijn tijd
zou vol maken
giste naar wat
ik zou gaan doen
jij freakte
controle in
aankomende
maatregelen
waarbij het gevoel
betrapt werd gebruikt
jouw turen beheerste
mijn sturen door ver
van de werkelijkheid
te blijven werd
waarheid geen
direct bedreigen
Scheppingswonder
het leven
was zonnig
en speels
in vaste
contouren van
drukke bouw
op uitgekochte
landerijen en
op restanten van
stads oorlogspuin
daar werden groene
heuvels aangelegd
voor de mens om
elkaar van een andere
kant te leren kennen
radio en tv openden
de gesloten maatschappij
in onderwijs werd
gemengd de norm
emancipatie kreeg body
de man met cape
verdween legde
het af tegen magie
mystiek samen met
het spirituele bolwerk
alles zonder garanties
en kleine letters
respect en eerbied
hadden nooit een norm
alles was gejat
het klimaat is ziek
gaat met de mens
ten onder en hopelijk
voor een tweede kans
als scheppingswonder
Sprekende mimiek
het was moeilijk
om het leven
uit je hand te
kunnen lezen
hoofdletters
maakten hun
eigen diep
liggende lijnen
in die ruimte
kon verwerkt
verdriet zonder
pijn langzaam
verdwijnen toch
overlapten zij
elkaar en werden
er grenzen gesteld
want juist voor
emoties waar
je maar amper
de vinger op kon
leggen was uiterste
subtiliteit een
noodzakelijk
eerste vereiste
ik voelde de
concentratie
van jouw
meekijkende
vingers die de
sprekende mimiek
in je gezicht
feilloos liet zien
wij hebben de
conclusies samen
gedeeld met een
zucht van mij
en de heerlijke
lach van weten
en meteen weer
vergeten van jou
Setting en talent
behoedzaam
hebben wij
rustpunten
aangebracht
in de opvoeding
van kinderen
bij toeval
lopen deze
parallel met
hun ontwikkeling
maatschappelijke
setting en talent
maar ook wij
hebben in deze
drukte rust nodig
en niet alles mag
en kan worden
uitbesteed of afgekocht
geld en macht kunnen
verantwoordelijkheid
niet ongedaan maken
in zaken als normen
en waarden die ouders
behoren over te dragen
Een kunstproduct
er is er
weer eentje
afgeleverd de
kapstokmens
waarvan de
schooltas aan
de vlaggenmast te
klapperen hangt
ouders familie
school en omgeving
hebben met hun
werken weer een mens
gedepersonaliseerd
het een maatschappelijk
kleed omgehangen
en klaar is kees
hij heeft voldaan
aan regels normen
en waarden maar
heeft geen enkele
binding met aarde
waar eigenlijk
niemand weet wie en
of wat hij werkelijk is
een kunstproduct
met nummer en
totaal vervangbaar
naar zijn talenten heeft
helaas niemand ooit
gevraagd voor wat
hij ooit wilde is
het nu al veel te laat
dezelfde maat en
medische dossier
rookt niet en
drinkt er geen
te veel van eigen
initiatief hebben
ze nooit gehoord want
ze weten hoe het hoort
Ontdekking
er verschenen
overal intrigerende
korte berichten
andere populair
wetenschappelijk
wat langer
over hoe mensen
met elkaar omgaan
weten van elkaar
door neurale en
hoogfrequente
elektrische straling
we blijken elkaar
al dan niet gewild
te kunnen lezen
en zo deel te nemen
aan vele linken naar
gezamenlijk leven
die betrokkenheid
bij anderen is de
ontdekking in de
historie van de aarde
en mensheid met een
gigantische impact
Lichtbrekende regen
ik heb
met jou de
regenboog
zien opgaan
in een door zon
verblinde bui
waarbij
donker zwarte
wolken de
horizon raakten
en met hagel
schade maakten
de volle kleuren
kregen nog een
schaduwboog
tot cumulus
de lichtbrekende
regen verschoof
en wij nog vol
ontzag voor dit
immens natuurlijk
gebeuren de intense
kleuren nog op het
netvlies hadden staan
Stilte kwettert
stilte kwettert
in koren hoor je
de lente ontluiken
vogels gaan zich
te buiten aan
schitterende
glijvluchten voor
de ongeborene show
die warm
mantel zorgend
het groen induikt
carambolerend
van tak naar tak
de mooiste aria's
fluitend met vreemde
capriolen besluitend
de wereld
in alle gekte
op de kop van teen
tot top energie
ontladend uit
elan vitale het
broedsel hoort en
ziet het allemaal
ook zij
gaan vliegen
weten dat
omkijken jezelf
bedriegen is er
wordt niet gezwaaid
afscheid heeft alles al
een hele slag gedraaid
Bodemde ons
ik ben
met je mee
geweest
heb gelift
op de donkere
blik in je ogen
voorbij een
nog lichtende
horizon die
in al donkere
tonen depri
weg zwom
het beklemmende
raakte mij met
vochtige kou
die zwart glimmend
schimmelende
muren bedekte
jouw vooruitziende
blik bodemde ons
voorzichtig jij kende
als geen ander
de verleidingen
van stilte en rust
een blik op de hel
daarna de hemel
de laatste beviel
ons zeker wel we
gingen snel het
licht weer tegemoet
Hun sprookjes
behoedzaam
puntmutste
een eerst
geregisseerd
verschijnen zijn
aanwezigheid
voor even de
fantasiewereld
losgelaten en zich
kenbaar gemaakt
aan deelgenoot
mens van de aarde
eerdere contacten
bleven steken op
de arrogantie
van de mens en
eindigden in totale
bestaansontkenning
de mens heeft van
het paradijs een
onleefbare hel gemaakt
onbekende leef genoten
meegesleept in totale
chaos en entropie
naar de ondergang
maar ook zij hebben
nu geen oplossingen
alleen hun sprookjes
zullen voor eeuwig
blijven bestaan
Het eigen algoritme
het was ergens
heel klein uit 3D
en stilte begonnen
een lieve zacht
verleidelijke stem
met een aantrekkelijk
timbre en muziek
voor elk wat wils
op de achtergrond
zinsbouw en
woordkeus werden
steeds meer
aangepast aan
de luisteraar
het aan en uit
bleek overbodig
niemand zette
deze droom stil
die uit het
eigen algoritme
was opgebouwd
en nog bekender
voelde dan familie
en lieve vrienden
verslavend waren
onmisbare woorden
in muzikale akkoorden
de tekst raakte
onszelf in het hart
geen christus of een
ander charismatisch
figuur uit de muziek
film of media wel scenes
uit het eigen bestaan
wij de hoofdrol de
wereld in coulissen
Het duizend talenhuis
wat in
het klein
begonnen was
heeft nu een
gigantische impact
op alle gangbare
maatschappelijke
structuren
de mens is
ontheemd al dan
niet gedwongen
hij is door tal
van gigantische
volksverhuizingen
losgelaten uit zijn
steunende omgeving
verdwaald van roots
en familie ieder op
de zelfgekozen paden
op reis naar het
wonder van eindelijk
thuiskomen zoals het
gaan ook altijd in de
analen heeft gestaan
in een huis waar
velen wonen en
zonder elkaar te
verstaan en begrijpen
samen in het duizend
talenhuis waar
structurele misstanden
onmogelijk zijn
in een open liefdes-
communicatie waar
geven centraal staat
en bezit een belaste
deelfactor voor ieder
in de bv nederland is
zoiets zouden wij ook
moeten uitproberen
Droomdimensies
er ligt een
grijze waas
over alles wat
gedateerd is
met de dikte van
een betonnen
schil rond
de kerncentrale
zelfs de
archeologen
ontkomen niet
aan de info stop
hun geleerden
inspecteren op de
subjectieve basis
van onze tijd
authenticiteit
ethiek en moraal
zijn helaas
ontoegankelijk
omdat zij in oude
genen overgeleverd
en bevestigd zijn
zonder enige sleutel
hun communicatie
gaat langs
dermatologisch
gevoelige linken
met trillingen
en interferenties
onbereikbaar voor
onze technieken
zo is er een schat
van info verloren
gegaan heeft de
wetenschap zich
eenzijdig ontwikkeld
zonder magie en mystiek
en droomdimensies
met geestelijke energie
Jeugd diversiteit
wij kenden
als kind
elkaar vreemde
eigenschappen toe
gedragingen en
gewoontes die
wij niet begrepen
die niet in ons
patroon pasten
wel in bijnamen
die de speelse
karakteristieken
bondig hadden
samengevat
herkenbaarheid
was nooit op
persoonlijke titel
maar werd
vaak gedragen
door meerderen
uit de groep
zij representeerden
maatschappelijke
kantjes van buiten de
club in persoonlijke
exclusiviteit en breidden
de basis in diversiteit
en infowaarden uit
Welig tiert
welig tiert
de leugen
om bestwil
de kleine
waarheid die
nog geen pijn
hoeft te doen
omdat
dan alleen
de werkelijkheid
mogelijk iets
minder mooi
lijkt uit te
pakken
het licht
diffuse
verrondt de
scherpte van
het beeld pas
als zij elkaar
gaan versterken
en in de
waarheid het
onechte gaan
merken met de
bekende blikken
dat hoef je ons
niet te flikken