Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een bal demasque
wat heeft
een foto ons
nog te zeggen
over gezicht
en blik
waarmee de
wereld wordt
bekeken
ongegeneerd
kijken met
vrijblijvend
commentaar
zonder enige
kennis en dan
oordelen en
vergeten maar
alleen in
het extreme
het ongeziene
zit handel maar
blijkt toch vaak
een fopspeen
na een bal
demasqué
Aanpassen
we kunnen
geen puzzels
meer leggen
wij hebben
brokken
gemaakt in
onze vorm
en kleuren
ideeën
zonder duidelijke
woorden en uitleg
wij zitten
ermee omhoog
aanleggen
lukt voor
geen meter
veranderen
voelt als pijn
van een nederlaag
want aanpassen
is allang een
heel vies woord
geworden en
onacceptabel
het standpunt
en het eigen
podium dat ons
gegund is heeft
veel geschreeuw
gegeven maar
weinig wol
opgeleverd
Je lege maag
blond klauterden
lange ledematen
uit het rek
geen stormwind
en hagelregen
hield hen tegen
alleen om twaalf
uur werd er gegeten
vaste prik voor wie
er te laat zou komen
kon alleen maar
van de resten dromen
dat broodjes
overgeslagen werden
kwam zelden voor ja
tijdens het ongeluk
door alle drukte op
het onbewaakte spoor
onder normale
omstandigheden
konden wij dat
vrijwel nooit vergeten
daarvoor rammelde
al eerder je lege maag
Ademde schaduw
in de verte
zag ik je al
komen op
lange benen
die altijd
dansten in
mijn stoutste
dromen
je liep langs
zonnestralen
deelde gratis
warmte ademde
frisse schaduw
van de zonlicht
contrasten in
regenboogkleur
de laatste
stappen kwamen
niet vooruit alsof
wij blokkeerden
we waren bijna
huid op huid en
nog verdwaalde
verklaarde liefde
raken maakte
een explosief
geluid terwijl
wij kussend
implodeerden
alles moest er
blijkbaar toch
in een keer uit
Geurtjes verbloemen
zacht vlagen
duizenden druppels
waarin stukjes lente
hun kleuren al dragen
in het regenbooglicht
van voorbije dagen
geurtjes verbloemen
de namen van bloeiers
die al zon hebben
genoten in vroege en
latere uren op de dag
zij lachen mild nat
onttrekken zich
voor even nog
aan het gebeuren
net op en vlak boven
de aard dat al licht
groeiend groen baart
de schepping
evenaart met de nieuwste
genen na de desastreus
verloren strijd in vorige jaren
met toch weer adequaat
aangepaste zaden
Mishandeld en verkracht
in het sociaal
en maatschappelijk
verkeer moest en
zou de mens alles
uitproberen
liefde leed en
razernij helaas
spreken emoties
de daders snel vrij
jouw ogen zijn niet
blauw meer maar
bezoedeld met
afval grijze wolken
jouw inhoud is
leeggezogen en
vol geperst met gif
met lekkende
gaten in de atmosfeer
de natuur is hopeloos
van slag in het
zeer nauwlettende
radarwerk van
flora en fauna
de dominante en
kritiekloze mens gaat
alleen voor ikke en
de rest kan stikken
aarde is misbruikt
mishandeld
en verkracht de
zielen uitgeroeid
huizen uitgewoond
toch is het einde met
god weer een begin
hij staat met onvoltooid
verleden er midden in
Paasdagen
nog kan ik
de stap niet
maken om
de grijze
rolsteen aan
te raken
die zijn graf
blokkeert
waar nimfen
hem in witte
doeken hebben
gewikkeld
zijn wonden
gereinigd van
het kwade gif
en jaloers venijn
ik heb zijn
tocht gelopen
op de vrijdag
na het avondmaal
in gethsemane
waar judas zijn
verraad pleegde
voor het haangekraai
ondanks zijn dood
voelde ik de
stille eerbied voor
de gewijde belofte
om terug te komen
te verrijzen voor
zijn boodschap van
naastenliefde
die de apostelen
zullen uitdragen
aan zijn volk
ik wilde de
steen raken maar
voelde al de
lichte tocht die het
herrezen zijn maakte
Ook zij verrijzen
overal waren
de kapelletjes
warm en walmden
vele kaarsjes
dansend licht
dat vrede sticht
waar het
buiten guurt
weten mensen
hun huis en
haard met de
feestelijke tafels
gevuld met
allerhande
lekkernijen
bier al koud
en wijn op
temperatuur
met de hand
op het hart
vol goede
voornemens
belopen zij weer
het goede pad
Mystiek geweven
op de randjes
van slapen en
dromen lijken
vrome gedachten
samen met
maanstanden
onze geest
heel behoedzaam
binnen te komen
historische
verhalen uit
diverse religies
leggen hun
mystiek geweven
patronen aan
ons voor als deel
van het religieus
te beleven geheel
dat heilige schriften
hebben vastgelegd
van iedere tijd en die
door elke richting op
geheel eigen wijze kunnen
worden uitgelegd in het
warme perspectief en
de emotioneel menselijke
sfeer van hun bestaan
Gordijnt grijs
zacht en
vlagend grijs
gordijnt de regen
in somberbui
waar zon
de druppels
altijd doet
glinsteren
speelt de
koude wind
met lichte
onderkoeling
het voorstadium
van hagel hangt
nog in de lucht
die vriezend zucht
wij zijn niet
tegen dit plagen
opgewassen
ook niet tegen
de smerige
opspattende
plassen die ons
met vuil benatten
mei heeft pas het
groeizaam predicaat
april doet altijd al
wat hij zelf wil
Van hemel naar hel
we plakken
stukjes duister
aan elkaar
om het licht
geen kans
te geven te
zien wat wij
alzo meemaken
en beleven
niet alles
werd natuurlijk
zo naadloos
afgeplakt ook
wat contrast
kreeg zijn kans
voor nauwelijks
herkenbaar toch
een vrolijke sjans
stemmig
werd de ruimte
schaars verlicht
de oplichtende
bordjes uit
waren duidelijk
verplicht bij
de laatste
nummers slow
stilstaan was
de manier van go
met gesloten ogen
gingen alle
knoopjes open
werd begeerd
en gestreeld tot
de zaalwacht plots
het helle licht aandeed
men heel
verbaasd
wat kleding
schikte
ogen afgewend
om niet meteen
zich dood te
schrikken van hemel
naar hel gaat snel
Kraakten noten
er was
geen boek met
een versleten
verhalenlijn
zij zat alleen
in een gewone
stoel op het
toneel te praten
tot zij haar
hand had
uitgestoken en
wij hem hadden
gepakt om met
haar mee te
gaan naar
ver onbekend
zeker als het
om van binnen
uit gaat dat
liet zij zien
in blik en
lichaamstaal zij
regisseerde ogen
hand en stem
wij spoorden
dezelfde richting
rangeerden scheef
en schots zij regelde
stops en lichten
kraakten noten
in de voortgang
die wij maakten
Onzichtbaar
ik keek
naar haar lach
daarin hoorde ik
geluiden van
dingen die ik
helemaal niet zag
raakte haar
hand en volgde
de lengte van
vingers tot
aan de eerste
polsband
las daar haar
levenslijnen
die in meervoud
alle eindes
onzichtbaar
lieten verdwijnen
Swipen
zien is evenbeeld
van gaan geworden
we zijn overal en
waar geen weerstand is
blijkt ook afstand
te zijn verdwenen
in de wereld is
delen van die wereld
zonder enige limiet
van de kleinste
moleculen en atomen
tot megazonnestelsels
maar zonder werk
hoopt de energie
zich op in de status
energetica die
potentieel geladen is
met creaties van de geest
we hoeven de
nabije werkelijkheid
niet steeds te swipen
samenkomen heeft
al van verre doen blijken
graag te willen delen
Eigenden gezicht
er was warmte
frisse vlagen
dansten kleuren
om de eenheid
van binnen met
buiten te laten zien
we wolkten
substantie
zonder gewicht
lach en plezier
eigenden gezicht in
komend herkennen
bij het nieuwe spel
van communicatie
zonder aardse
zintuigen dat ons in
eenvoudige algoritmes
werd geschonken als
eigen leven
lijkt ingewikkeld
maar zit opgeslagen
in de genetische
aanleg en kwaliteit
van zijn in bestaan
het gaan als
deel van het geheel
en toch met eigenheid
als toevoeging en
kwalitatieve uitbreiding
van universele diversiteit
Biotoop en anderhalfwereld
de bezielde mens
heeft altijd in aanzien
gestaan en waar
de gewone mens
nog met hun engel
konden omgaan
had de bezielde
een opdracht te
vervullen net als
bomen en planten
in hun eigen biotoop
op weg naar
zon en energie
waarbij schaduw en
wind harmonieuze
contactpunten waren
van het dag en
nachtritme binnen
de jaargetijden die
door bos en woud
beheerd werden met
mycelium in zielentaal
waar de natuur elkaars
afhankelijkheid kende
en er eerbied voor had
getuigden monoculturen
van het gebrek aan
respect door de mens voor
de diversiteit om ieder
levend wezen zijn
kans te geven net als
onkruid verdelgen en
overmatig bemesten
Het anderhalfwereldspel
waar flora en fauna
spiritueel verdroogden
zonder enig contact
met de mens groeide
de wereld van knuffels
en troetelbeesten
omdat liefde en warmte
ook andere gezichten kent
zoals de kabouters
en dwaallichtjes boven
het zwart water ven
dieper in het bos
de dansende elfjes bij
maanlicht op het mos
griekse mythen en
sagen in latere dagen
het glanzen is verdwenen
de spanning voorbij
volwassen mensen moeten
kinderrollen spelen
de rest zit zonder enige
fantasie te gamen
in het schimmig
anderhalfwereldspel
Planetair mycelium
ik zag ze
al wenken
hun kleurige
harten zwenkten
door zon verlicht
in het eerste zicht
zij wisten
dat ik zou komen
in deze laatste
afspraak die wij
samen droomden
voor het duister viel
en donker alles
verhulde in de
gelijkvormigheid
van de nacht waarin
het onderscheid
verdwenen was
wij hadden de
lijnen open
gehouden
onzichtbaar in de
droomwereld van ons
planetair mycelium
waar ordening
en logistiek de
universele basis was
die ooit bestaansrecht
aan dit organisch
heelal had gegeven
Lichtgevoelig
ik wist dat
jouw woorden
lichtgevoelig
waren dat
hun intonatie
warmte en
kou raakten
als jij je
aandacht
ergens op
liet schijnen
lichtte het op
kwam los uit
de anonimiteit
showde eigen
karakter groeide
omdat goed
aanschouwen
de acceptatie
sneller zou
doen groeien
waar jij ook
ging overal liet
jij indrukwekkende
sporen na van jouw
specialisme en
eigenheid in denk en
speelvaardigheden
Zonder hond
je ogen
lachen licht
als jouw handen
liefdevol en
uiterst vaardig
bezig zijn met
verbanden om
de schrik van de
schaafwond met
gepaste pleisters
te veranderen
van afgrijzen
naar kijken
zonder lijden
het leed is al
geleden in de
onmacht beneden
op de grond met
starende mensen
en een woest
blaffende hond
de kleine heeft
een wond en is
keurig verbonden
een knuffel en hij
loopt weer parmantig
rond in een wereld
gelukkig zonder hond