Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Opnieuw beginnen
Je lijkt altijd zo vrolijk
en opgeruimd
Maar ik weet
Jij bent niet altijd zo olijk
en goedgeluimd.
Verdriet en eenzaamheid
begeleiden je.
Een geschenk
uit een diep verleden.
Je zegt me
wat je raakt, schrijft me wat je denkt
want ik behoor tot het heden,
misschien omdat je vermoedt
en weet
dat ook mijn leven niet vrij is
van zorgen
en ik ben blij dat je dat doet
omdat ik weet:
Iedere dag is er weer een nieuwe morgen
voor jou, voor mij, voor iedereen.
1982, Pina Jones
Dode onschuld 2
Wie ben jij
zo stil in mij
weggedoken in een hoek?
Wie ben jij
zo eeuwig blij
als de bladzijden
van een boek?
Wie ben jij
die alles ziet?
Wie ben jij
die zo geniet?
Wie ben jij
die alles heeft
maar nooit haar geheimen
prijsgeeft?
Wie ben jij, lief,
wie ben jij?
Ben je ècht
een deel van mij?
1982, Pina Jones.
Een verklaring? Nee....
Wat je zegt, of
wat je voelt ;
Met alles wordt toch
wat bedoeld.
Wat je vraagt, of
wat je geeft;
Alles heeft een keer geleefd.
Zorgen groot, of
zorgen klein;
Iedere dag
een nieuw refrein.
Of je huilt
of dat je lacht;
En dat alles
door een Hoog're macht
Daarom, laat ik je dit zeggen:
Hoef je mij,
niets uit te leggen.
1982, Pina Jones.
Toekomst
Als je alles van te voren wist
gaf je op
en lag je nu al
in de kist.
Maar goed dat de toekomst
een vraag voor ons allen blijft.
En dat elk levensjaar
ons in wijsheid rijpt.
Fouten zijn geen fouten!
Lifestyle: Make-over!
Nieuw van buiten, nieuw van binnen,
met een schone lei opnieuw beginnen.
Ja, geen 'fouten' maken is toch het doel;
Maar als je er van leert, nou ja...
Uiteindelijk zijn we allemaal mensen
met gevoel.
The meaning of life
Ik heb geleerd dat je je verantwoording moet nemen voor je daden,
en als je fout zit excuses moet maken...
Ik heb geleerd hard te werken voor je geluk,
en niet te stoppen waar het ander ophoudt...
Ik heb geleerd dat alle oneerlijke dingen,
makkelijker te bereiken zijn...
Ik heb geleerd te om mentaal te vechten,
en door te blijven gaan als het tegenzit...
Ik heb geleerd dat niets eerlijk verloopt,
en dat je het spel gewoon mee moet spelen...
Ik heb geleerd dat de kortste weg,
niet altijd de snelste weg is...
Ik heb geleerd dat mensen je proberen te slopen,
zolang je over je heen laat lopen...
Ik heb geleerd te falen,
en de overwinning te behalen...
Ik heb geleerd dat je soms moet weigeren,
om zelf te roeien met de riemen die je hebt...
Ik heb geleerd dat niks aan komt waaien,
maar dat het wel op je pad kan komen...
Ik heb geleerd dat liegen verkeerd is,
maar een leugentje om best wil mag wel...
Ik heb geleerd dat als je lang genoeg vecht,
dat je vanzelf wel bij de dood komt...
Ik heb geleerd dat als je opgeeft,
dat je je kansen vergooit...
Maar eigenlijk leer ik elke dag nog steeds hetzelfde, wat me al eerder is geleerd...
Elke keer leer ik dat echte vrienden ver te zoeken zijn...
Elke keer leer ik dat het leven zwaarder wordt, door de mensen om je heen...
Elke minuut gaan mijn gedachten uit aan dingen, die nooit zullen gebeuren...
Elke maand denk ik terug aan mijn verleden...
Elke seconde adem ik de lucht in van haat...
Elk uur lach ik, om mijn tranen te verbergen...
Soms wens ik dingen, om er van af te zijn...
Soms wens ik dingen, om beter te worden...
Maar vaak wens ik het verkeerde, omdat mij is geleerd dat een wensfee een sprookje bleek te zijn...
Ik ben gestopt met wensen...
Ik ben gestopt met hopen...
Ik ben gestopt met geloven...
Ik ben gestopt met vechten...
Ik zie het allemaal wel hoe het loopt, hoe het gaat en hoe het terrecht komt...
Maar 1 ding is zeker in mijn leven...
Ooit zal ik het maken... Puur omdat zij zeiden dat ik het niet kan...
1989, Erwina.
(Gepubliceerd op een gedichtensite op Internet in 2005)
Wereldwijsheden
Ik weet niet hoe ik zeggen moet
dat ik onwijs van je hou
Ik vind alles in je goed
en denk na over mijn fouten die jij nooit maken zou
Kijk nooit naar een ander
bekritiseer jezelf en verander
Heel juist, je zal 't wel zien
Niemand krijgt een tien
Kijk nooit naar een ander
Je kan eraan kapot
doe normaal en help elkander
Is dit de wereld, ik erger me rot
Ik zie een puinhoop om me heen
en voel me zo klote dat ik ween
Ik ween dikke tranen met tuiten
Neen, ik ben niet meer te stuiten
en draai je zelf nou maar weer om
en bekijk de natuur maar en zie mezelf als heel stom
want zoiets moois zag je nooit
Dit is een wonder dat bij mij hoge ogen gooit
omdat wij mensen zijn
en ach, wat zijn wij klein
1983
(Uit de periode dat ik ziek was)
Het leven is hard...
Het leven is hard...
Een ieder krijgt zijn part.
Zonder steun kan niemand het leven aan.
En soms is het ook nog zo dat je steunpilaren allen gaan.
Of ze sterven of ze laten je in de steek
en soms gebeurt dat zelfs elke week.
Dan blijf jij alleen nog over.
Maar zie...:
Je krijgt nieuwe maten;
Ach die nieuwe contacten
zullen je op een bepaalde manier
toch ook wel weer baten.
Heb geduld....
Het duurt niet lang
voor jouw toekomst
zich weer opnieuw
met geluk
vult...
Wisselwerking
Wisselwerking.
Je hebt de sleutel tot je eigen hart.
Houd van jezelf; Maak jezelf niet zwart.
Houd van jezelf: Je weet ook hoe;
Want wat je uitstraalt; komt ook naar je toe!
Interaction.
You got the key to your own heart.
Love yourself: Don't male life more hard.
Love yourself: You know how to;
'cos What you radiate, comes back to you...
Onverwacht geluk
Een oude man kijkt uit het raam
Daarbuiten ziet hij overal jongere mensen dan hij staan
Verbitterd vervolgt hij in gedachten
met de gedachte
dat hem niks anders rest
dan op zijn dood te moeten wachten
Deze man is oud, verbitterd en levensmoe
en van buiten lacht een klein meisje hem toe
De glimlach geeft de man toch hoop
de man van wiens leven de ellende altijd afdroop
Nu vind deze man toch nog een beetje geluk
want als je op je oude, eenzame dag toch wat aandacht krijgt,
dan kan je dag niet meer stuk.
Dus door iets eenvoudigs wat een klein meisje al kan geven
proeft iemand die een triest leven heeft gehad,
de smaak van het geluk tóch nog even.
Een valse droom
ze waren meester
in het wisselen
van woorden
met zinnen die zij
al niet meer hoorden
het was de melodie
die dissoneerde
wat zij ook probeerden
ze bleef klinken als
een nietszeggend refrein
in jaren afgezaagd
en toch begon steeds
ergens de eerste toon
gebaseerd op een
valse droom die ruzie zocht
wijs geworden
hebben zij het vocale
nagelaten en stilte gezocht
gebaar en blik waren voldoende
de gespreksstof bleek al jaren op
Bad medicine
Als ik een vogel was,
vloog ik ver weg van hier....
alsof het zou zijn
een onmisbare kans.....
Maar het hardst van al
zal ik daarmee (dan) proberen weg te vliegen
voor mezelf.
Het maakt (toch) niks uit....
Het zijn mijn eigen gedachten...
Schelpen in het zand
De tijd van schaamte
Is voorbij
Ik ben nu ouder,
Voel me vrij, meer vrij
Ik ben niet meer
Dat kleine kind
Dat vecht tegen alles
Dat haar bindt
Ik laat me meevoeren
Op de golven van de wind
En lach naar alles
Dat ik op mijn weg vind
In stilte lijkend
Op dat kleine kind
Op zoek naar erkenning
Slechts op zoek
Naar een vrind
Maar nu met de zekerheid
Dat ik de schelpen
Die ik zoek
Altijd in het zand
Terugvind.
Over het gedicht:
(Nu alweer) een wat ouder gedicht.
Het demasque
ooit zijn wij
de tent in gegaan
nieuwsgierig naar leven
binnen keken wij
elkaar lachend aan
clowns in ons eigen bestaan
hebben de nummers gezien
af en toe opgetreden
gestoeid met vandaag en verleden
maar het demasqué
kwam sneller dan
wij ooit verwachtten
glans en glorie waren verbleekt
de kleding werd sleets
het heilige vuur was verdwenen
nog klinkt de finale muziek
publiek is er niet
applaus komt van een cd'tje
we zijn stilletjes weggegaan
hebben de tent netjes gesloten
wachten nu op vervoer naar boven
De wulps gekrulde
geen papyrus meer
of dikke rollen perkament
handgeschreven boeken
worden als museumstuk gekend
het goud op snee
de wulps gekrulde
grote halen in tijdloze
levensverhalen zijn voorbij
het handgeschept papier
waarop vezels streden
met de letters van de
kroontjespen verleden tijd
woorden kaatsen
in het naamloze zwart wit
het onpersoonlijke gezicht
op emotieloos A-vier
nog is het eind niet zoek
ons archief van leven
twitter en de social media
zijn al in the cloud te lezen
Het mystieje
ik ben geen
sprookjesverteller
van huis uit
ik kies de stilte
droom mijn wereld
die binnenin ontluikt
natuurlijk tuig ik
de kastelen op met koning
en wat prinsen aan het hof
maar hun gebakken lucht
slaat aan en laat het
mystieke voor altijd gaan
ik wil spelen
de ergste confrontaties
tussen groepen liefdevol helen
in een wereld waar
respect de adem is en zon
de mensen koestert met zijn licht
Een onbestemde vaalheid
jij dacht in
het korter lichten
van de dagen
de zomer nog
te kunnen vangen
maar tussen
lagere zonnestralen
blijft al langer
een onbestemde
vaalheid hangen
de wind
die warm en
aromatisch was
geeft nu zijn eerste
ochtendfrisheid af
je lach blijft
zomers vol hoewel
het warme rood
al herfstig donkerde
toen je mij je lippen bood
Een sprankje leven
de zomer is mij afgenomen
het donkert zonder licht
ik zit gevangen in mijn web
de grootste draden
heb ik zelf gesponnen
zo ben ik mijn netwerkje gestart
hield lang feeling met het leven
heb alles geprobeerd
toch ging het uiteindelijk verkeerd
maakte angstig grote gaten
om het daglicht weer te zien
hoe de zon ook scheen ik bleef alleen
ik schreeuwde maar
mijn woorden raakten op
het web verdichtte tot een strop
heb alles afgesloten
dwaalde doelloos door mijn huis
wachtend op de kortsluiting met thuis
ik raakte aan de eerste trilling
van het web zag langs de trekdraad licht
voelde in mezelf weer een sprankje leven
Staalde het skelet
ik zag de blokken
in je handen veranderen
jij speelde met hout
wist van bomen
zag het groen komen
in warme affiniteit
jij timmerde geen muren
of staalde het skelet
maar bloeide puur natuur
los van vorm
en structuur deelde
iedere jaarring zijn eigen vuur
jouw bloemen
zongen in het bouwen
hun veelkleurige melodie
kwamen in jouw spel
tot leven omdat jij hen
hun paradijs had teruggegeven
Het leven is te mooi om verdrietig te zijn
Ik zit in een dip, alles zit me tegen.....
Even denk ik: "Wat moet ik nou met het leven".
Maar je hebt altijd nog mensen die om je geven en je steunen.
Kijk naar je moeder.
Mijn moeder zegt altijd: Het leven is te mooi om verdrietig te zijn.
Hier ben ik haar dankbaar voor
want het heeft me erg geholpen toen ik in een dip zat.
Tenslotte leef je maar een keer.
Doe wat je niet laten kan en geniet van elk klein dingetje om je heen!
Ik zeg altijd maar: YOLO (You Only Live Once).
Het maakt niet uit wat anderen van je vinden, als je het zelf maar leuk vindt.