Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Vurig rood
traag boog
warm glas
bolde door
lucht van
de blazer
tot de coupe
die we zagen
schitterend
hoe transparant
inkijk geeft
aan beide kanten
gescheiden door
twinkelend
kleurend kristal
als vakmanschap
de scherf vermijdt
voorkom je dat
de mens zich
scherper snijdt en
pijn het vurig
rood laat zien
Romantisch
jij hebt de
kleuren geraakt
met je romantische
smaak ze in vorm
gelijkheid gegeven
ook al lijken hun
hoeveelheden dat
anders te beleven
juist het accent
de subtiele plaatsing
zindert ineens van
ongekende warmte
benadrukt de kracht
van het hart dat
eindelijk romantisch
heeft uitgepakt
handenvol sfeer
in ogen en lach
waar mensen zich
laten gaan zonder
restricties en muziek
het timbre geeft aan
kleuren die niemand
nog ooit heeft beleefd
Jouw aandacht
jij hebt geen
spiegel nodig
om te weten
wie je bent na de
eerste ademtocht
was jij jezelf bekend
de traditionele
ijkmomenten
kleden jou zonder
verrassingen
de spiegel geeft een
vergelijkbaar opponent
ogen en lach zijn
geen voorbijgaande
zaken zij laten in
jouw bestaan aan
alle anderen hun
heerlijke warmte na
jij hoeft niet
te spiegelen om te
weten wat het
leven je doet
jouw aandacht geldt
ook de kleinste sproet
Het zangerige
jouw stem
kent het hele
alfabet
je hebt het
vaak in sierlijke
letters opgezegd
ook droge
teksten komen
vloeiend uit je mond
omdat jij de
scherpe kantjes
al hebt afgestompt
jouw intonatie
heeft iets speciaals
als je met familie praat
dan komt het
zangerige van de
streek naar boven
generaties van
leven gaan een aantal
vaste klanken geven
lichaamstaal is
gebleven het alfabet gaat
met vreemden in gesprek
Tranen
tranen schuren
voordat water
en modder
de beddingen
plamuren van
de emotierivier
waardoor later
gras toch groener
dan dat van de
buurvrouw lijkt
ook omdat haar
hulphond bijt
weer ben ik
verdwaald in
de wereld van
weleer maar
zij geeft mij geen
voldoening meer
onrust hangt aan
muren te verstoffen
omdat tijd te lang
heeft stilgestaan
het leven gewoon
verder is gegaan
Zeven hemels
ik zag de
diepte in je blik
als jij verheerlijkt
zat te kijken
nog net niet hemels
maar het begon
er sterk op te lijken
de focus gericht
op verte die
in het bereiken
van de horizon
alle mogelijkheden
bood om nog langer
te kunnen kijken
waar aarde rondde
maakte lucht een
oplichtend contact
gaf verticaal weer zicht
aan eindeloze ruimte
waar naast sterren ook
zeven hemels huisden
subtiel bewolkten
zon en licht je ogen
warmden van binnen
uit je open lach gaf
kracht in openbaring
aan wat jij in hemelse
momenten zag
UIt de hel
vlammen en vuur
het rookt en ruikt
uit de hel naar
ontploffend kruid
maar jij lacht
zwaait de deur van
het oude jaar dicht
zodat het verstikkend
geknal verdwijnt en de
nieuwe wereld verschijnt
de oude gewaden
zijn afgedaan in het
eerste licht van nieuwjaar
dat met schone lei en lucht
de overgang draagbaar maakt
wij zijn begonnen onder
het duurzaam geluid van
duizenden trommen en gaan
op weg om nog te redden
waar de mensheid aan hecht
Speelt wintertje
een hoekje
in de luwte
met wat hagel
en fijne sneeuw
een kleuter
met emmertje
en schepje speelt
daar wintertje alleen
handjes in het
nooit geziene wit
voelen kou die in
zijn vingers prikt
lacht om de knallen
en kleuren van
afgelopen nacht nu is
alles witter dan gedacht
geen familie
nog te zien zij
zongen en proostten
net iets teveel misschien
hij is naar bed gebracht
door alle lieve mensen
een mooi witte wereld
was alles dat hij wenste
Eerste licht
het eerste licht
verpest door
illegaal vuurwerk
het zicht op een
pril en stil begin
van het nieuwe jaar
die rust was
even veelbelovend
daarna schudde aarde
als vanouds zijn
grondvesten van beton
en aangevreten hout
beloften in de
randstad zijn het topje
van een ijsberg vol sterke
verhalen waarbij ieder
uit die deal vooral zijn
eigen voordeel wil halen
nog zijn de dagen
op een hand te tellen
maar wij zullen herstellen
leven met wat het virus ons
heeft aangedaan om daar
later beter mee om te gaan
weer zijn wij de
drempel overgegaan
wel wat schoorvoetend
want corona zit ons
besmettend achterna
op kousenvoeten
Nieuwe dromen
zij draalt
op de hoek
van de straat
voordat zij
rechtsaf
en voorlopig
uit zicht gaat
een zwaaiende
arm en een
wuivende hand
de haren een
chaos nog net
voor de spiegel
tot orde gekamd
een afscheid
zoals van het
oude jaar
haar terugkomst
vol blijdschap
in een weer
stralend nieuwjaar
haar bagage
is niet vergeten
het was te zwaar
en te veel om
alles nog te weten
uit de pakjes
dozen en tasjes
maar ook na
het verhuizen
zullen zij
blijven komen
als hun realiteit
is vergaan tot
nieuwe dromen
Een valse toon
schaduw opent
geen deuren
als lichtval de
toegang verblindt
jij had dat als kind
al want in een stralend
arriveren schudde
niemand eigen veren
zij pikten allemaal hun
graantje mee op het
feest van gezien te worden
op te vallen tussen alle
toch had ook jij zo
af en toe een dipje in
het glanzend aureool als
een valse toon uit de viool
in het donkeren wist jij
met heldere blik en volle lach
de zon weer te laten schijnen
door het openen van gordijnen
Sierlijkheid
je smalle voeten
veerden op het gras
dat opkwam na
het raken om zonder
dauw jouw kunst in
een lichtere variant
groen na te laten
jij schreef vrijheid
in gebondenheid
van het gazon
wij lazen uit jouw
prints hoe sierlijkheid
zich met jouw motoriek
op subtiele wijze verstond
jij sloot af waar je
begonnen bent met
een heerlijke lach
overzag met wijd
gespreide armen jouw
dankbaar publiek dat luid
juichend nogmaals riep
Voorbijgaande benen
ik heb een
nieuw fotoboek
gepakt waarin ik jou
op het gladde papier
visualiseer in een paar
spraakmakende scenes
zoals de boom die jij
vasthad aan de bast
met die lange treurende
takken en jij hoopvol
kijkend naar het nest
waar de kleinen wachtten
het bankje dromend
aan de vijverkant met
waggelende eenden en
voorbijgaande benen op
hoge hakken in grint bij zon
die blond nog mooier vond
het onverwacht
ontmoeten van je lach
die schitterende ogen zag
in een gezicht dat
zomerschaduw bruin heel
eigenwijs de wereld bezat
Maatschappelijk schuim
nog zijn we druk
om het puin en
maatschappelijk schuim
van maanden weken
en dagen te ruimen
uit het afgelopen jaar
waar chaos voor
niet aflatend nieuws
heeft gezorgd holde
de menselijke meute
kritiekloos agressief vol
adrenaline achter hen aan
door een snelle en
gruwelijke manier van
verslaggeven wist men
zich verzekerd van
vele miljoenen volgers
op een sensatiebelust net
de sociale implicaties
van het gebeuren vielen
buiten de restanten van
normen en waarden over
medeleven en treuren die
men ooit had meegekregen
een categorie heeft
er wel bij gevaren bij
ontsteltenis en schrik
zij stonden in de rij
haalden alles graaiend
binnen in hun egotripperij
Pirouettes
je deed
kleine pasjes
lachte halve rondjes
tot pirouettes in
een overwinningsdans
want de angst was
ineens totaal verdwenen
in samen kijken
naar de opgaande zon
waar de dagen in
het stilaan langer
worden als lentedag
gingen zomeren
naar klein geluk
dat lange tijd
afwezig was geweest
omdat voor bestaan
alle energie moest
worden aangewend
in het overleven van
het pandemisch moment
Met lange armen
ik voelde
hoe je blik
langs mijn
gezicht gleed
in het proberen
een glimp van de
corona argwaan
op te lichten
voor even
een doorkijkje
naar het leven
van voor deze tijd
bevrijd van
angst elkaar te
raken en dan de
ander ziek te maken
totdat je lach
me warmde en mij
met lange armen weer
knuffelde als toen
in gouden
momenten kwamen
we zo dichter bij
elkaar dan ooit te voren
voelden vertrouwen
in een toekomst
waar iedere morgen
opnieuw wordt geboren
In het avondrood
het laatste licht
van de kortste dag
fonkelde op jouw gezicht
je hebt de tranen
laten gaan na een
jaar moeizaam sparen
gelegenheden genoeg
maar emoties laten
zich nu niet meer bedaren
de liefste dingen
zijn ons afgenomen door
op afstand te coronen
alles wat van waarde is
wordt nu door het
negeren opzettelijk gemist
ik heb je handen genomen
samen hebben wij ze gewassen
in de zee van onze dromen
heb je heel even
geknuffeld in het avondrood
tot mijn kus je ogen sloot
het nieuwe jaar is de rugzak
legen en je eigen straatje
weer gewoon met liefde vegen
De nacht kantelt
zij kende geen
zwavelstokken
wist wel alles van
regen en ijskoude wind
zocht en vond een
kleinigheid warmte
met een ander kind
verstopt achter
een modderig stuk
plastic als een klein
huisje voor twee
te koud om te slapen
maar voor even
niet helemaal alleen
er is geen stilte
in menselijk leed
waar niemand echt telt
je de ander in alle
drukte zomaar vergeet
en toch is er de lach
die liefde verwacht
er twinkelt steeds
een streepje licht
van een verre ster
die hoop sprankelt
in verraste ogen
waar geloof in morgen
de nacht kantelt
De kosmos
langzaam rijst
de kosmos op
uit het oneindige
universum
kennen stelsels
hun melkwegen
lichten zonnen
uit sterrennevels op
in vele heelallen
zij heeft zich
gekleed met het gruis
van de schepping
als lichaamsdracht
met tijdloze kracht
de dood omgord
als teken van
persoonlijke vrijheid
en intrinsieke macht
in het tot leven
relativeren van
bestaan doorlopen
wij alle stadia
die de kosmos ook
moest gaan om dan
bij het scheiden der
tijden te beseffen dat diepte
zich nog eindeloos herhaalt
In volle verleiding
je ogen zijn
zacht en warm
als een kolenvuur
in rood blauwe gloed
na een onverwachte
tik verschuift de
massa en vonkt er
wit en sneller licht
waarbij jouw
gezicht het zonnetje
krijgt waar jij zomers
altijd voor zwicht
een lieve scene voor
de open haard waar zonder
woorden zoveel liefde
door de schoorsteen gaat
pas als behaaglijkheid
de juiste stemming
sfeer en temperatuur
zullen hebben bereikt
rolt tijd in lieflijke
verrassing het warme
stoeitapijt in volle
verleiding voor ons uit