Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ik ben te onzeker
ik ben te onzeker
en dat doet zeer
het komt allemaal
doordat ik te zenuwachtig ben
ik denk dat veel mensen
er aan lijden
het doet wel goed als
je complimentjes krijgt
dat kan heel goed doen.
onzekerheid is geen ziekte
maar wel lastig.
ja, ik moet toch meer van
mezelf houden
vooral omdat ik zoveel
gedichten maak.
daar kan ik trots op zijn.
ja, we moeten proberen
van onszelf te houden.
is moeilijk, maar
het proberen waard.
Spirituele stilte
ik heb de bloemen
van de geest zien bloeien
in een buitenaards boeket
diepe schoonheid
lichtte op en gaf rede
aan een andere werkelijkheid
spirituele stilte
droeg woorden die
nog nooit gesproken waren
maar raakten
aan de fijnste snaren
van het menselijk hart
nooit meer alleen in het
eeuwig verbonden zijn zonder
de pijn van onvolkomenheid
Uit de chaos
de aanhoudende aanvallen van auto's op de stilte
het tergende snerpen van de trams
de luide stemmen van modelgezinnen
in de roes van het klatergouden warenhuis
dan wordt het lawaai doorsijpeld
door de ijle klanken van een kerkklok
en doemt het vredige stadje op
uit mijn bijna verzonken jeugd
ik wil weer mijn voetstappen horen
op de kinderhoofdjes in mijn straat
de heldere eenvoud ervaren
van een wereld die recht is omlijnd
Orakelt delphi
weer duikt
feniks in zijn as
orakelt delphi
dat de mensheid
terug gaat naar af
waar geschiedenis
ontwricht wordt
uit gevest en tijd
breekt tolerantie in
wankelmoedigheid
stof en stenen
vuurstormen verhaal
van hoe ook zij door
ongebreidelde agressie
ten onder zijn gegaan
zwarte vlaggen
dekken gaten af die
tot het doodgezicht
verworden zijn van een
ooit zo levendige stad
heet brandt
woestijnzand
in barmhartigheid
een zachte duin bedekt
al het te ruimen puin
De Heer is Koning
De Heer is Koning van 't heelal
Hij is verheven boven alle volken
Zijn trouw reikt verder dan de wolken
Onze God, die eeuwig heersen zal.
De naam van onze God is groot
Dat heel de wereld Hem moge prijzen
En Hem alle eer en hulde bewijzen
Want Hij is onze redder uit de nood.
Laten we ons buigen voor de Heer
Onze Koning, onze machtige God
Die bewogen is met ons aller lot
Hij wil voor ons zorgen, steeds weer.
God de Heer is overstelpend goed
Hij wil ons steeds het beste geven
Laten wij naar Zijn geboden leven
Hij die ons in vrede leven doet.
(uit Psalm 99)
Bang om jou te verliezen
Ik ben bang,
Bang om jou te verliezen.
Bang dat ik je los moet laten,
En dat ik voor iets anders moet kiezen.
Kiezen voor mezelf,
En dus kiezen voor het leven.
Kiezen om door te gaan,
En om niet op te geven.
Ben ik hier wel klaar voor?
Kan ik dit wel aan?
Ik denk niet dat ik hier ooit klaar voor ga zijn,
Maar ik moet verder met mijn bestaan.
Wil ik mijn hele leven bij jou blijven?
Mezelf isoleren van alles en iedereen?
Of wil ik weer leren vertrouwen,
In de mensen om me heen?
Vertrouwen in jou
De woorden die je me zegt,
Ik begrijp wat je bedoeld.
Ze raken me diep van binnen,
Omdat jij weet hoe het voor mij voelt.
Ik probeer je te geloven,
En te vertrouwen op wat je me zegt.
Sorry als ik het je moeilijk maak,
Maar dit is een onderdeel van het gevecht.
Het gevecht van binnen,
En de strijd in me hoofd.
Als jij met me praat,
Dan word het vuur alweer gedoofd.
Jij maakt me rustig,
En laat me dingen anders zien.
Jij verteld me de waarheid,
En zegt me dat ik dit verdien.
Nu is het aan mij,
Om dit te geloven en er voor te gaan.
Om dit in te zien,
En om deze strijd te verslaan.
Ik voel me klein in een grote wereld
De wereld is zo groot,
En ik voel me o zo klein.
Ben ik wel wie ik ben
En kan ik mezelf wel zijn?
Zoveel onzekerheid,
Van binnen in mij.
Kom ik hier ooit van af,
En gaat dit ooit voorbij?
Ik sluit mezelf op,
En bescherm me tegen iedereen.
Ik isoleer mezelf,
Even geen mensen om me heen.
Maar is dit wat ik wil?
Wil ik zo verder blijven gaan?
Of wil ik vechten voor mezelf,
En ga ik er tegen aan?
Overschaduwd
Lieve ik, waar ben je gebleven,
En waarom zie ik je niet?
Ik heb je meer dan ooit nodig,
Want ik doe mezelf alleen maar verdriet.
Ik wil me groot houden,
Laten zien dat het goed met me gaat.
Ik zet alleen maar mijn masker op,
Maar dat kan toch geen kwaad?
Ik wil niet dat mensen zorgen om mij maken,
Hoe lief al die bedoelingen ook zijn.
Ik wil ze echt niet kwetsen,
Maar toch doe ik jullie verdriet en pijn.
Dit is nooit mijn bedoeling geweest,
Ik heb het nooit zo gewild.
Jullie kunnen beter afstand van mij nemen,
Want anders heb je echt al je energie en tijd verspild.
Verspild aan iemand die het niet verdient,
Aan iemand die overal voor weg loopt.
Aan iemand die niks wilt aannemen,
En iemand die nergens meer op hoopt....
Toch is er één ding waar ik wel op hoop,
En dat is er niet meer zijn.
Gewoon weg van deze wereld,
En weg van al het verdriet en pijn.
Maar toch wil ik ook beter worden,
En weer kunnen genieten van het leven.
Ik hoop dat jullie me hierbij willen helpen,
En mij willen vergeven.
Dan kan ik het stemmetje in mijn hoofd loslaten,
En mijn eetstoornis laten gaan.
Ik hoop dat ik over een tijdje kan zeggen,
Ik kan het leven weer aan.
Tweestrijd met mijn eetstoornis
Je zit zo diep van binnen,
En doet me heel veel pijn.
Waarom ga je niet gewoon weg
En moet je altijd bij me zijn?
Ik wil niet met je leven,
Maar zonder kan ik niet.
Ik heb je nodig om te overleven,
Maar je doet me veel verdriet.
Ik wil je laten gaan,
Maar ik ben niet sterk genoeg.
Niet sterk genoeg om te leven,
Ik kan het gewoon niet aan.
Bij jou ben ik veilig,
Bij jou voel ik me vertrouwd.
Omdat jij me in bescherming neemt,
Heb ik een muur om me heen gebouwd.
Hoe ver we ook zijn gekomen,
Het word toch wel eens tijd.
Tijd om te laten zien,
Dat jij dit verliest in deze strijd.
Er komt een dag dat ik je moet loslaten,
Hoe moeilijk dit ook is.
Ik weet niet of ik hier ooit klaar voor kan zijn,
Maar ik wil weg uit deze gevangenis.
Zacht sponnen tonen
er klonk steeds muziek
als onze blikken kruisten
maar de vonk sprong nog niet
zacht sponnen tonen
patronen tot een melodie
alleen woorden wilden niet komen
stilte heeft ons
alles van liefde geleerd in
gezamenlijke toekomstdromen
helaas is die realiteit nog niet
onze werkelijkheid maar het lied
zingt al een paradijselijk perspectief
Een doorzichtige lach
er golft water
speels en traag
onder eeuwig
spiegelend blauw
ik schep
met mijn hand
een doorzichtige
lach als innige band
die je pas ziet
in het verdromen
van beelden die
mee zijn gekomen
langzaam sijpel
ik weg zonder een
woord te hebben gezegd
in de scene van scheiden
ik kijk niet om
maar het nat van
mijn schaduw droogt
op de donkere grond
Zondag
noem het regendag
al kan de lucht niet blauwer zijn
noem het ijzeldag
bliksemdag
onweersdag
donderdag
maar noem de dodelijkste van de zeven dagen
in godesnaam geen zondag
De eenzaamheid
eenzaamheid is heel erg
veel mensen zijn eenzaam
er zijn veel gescheiden mensen
en dat doet heel veel verdriet
ook zijn er veel mensen die
hun partner door de dood verliezen
ja er is veel verdriet in de wereld.
maar het duurt gelukkig niet lang meer.
er zal een rijk komen dat geen
verdriet en leed meer kent..
dat er spoedig een einde aan komt.
want verdriet is niet fijn.
Vandaag is st. nicolaas gekomen
vandaag is st. nicolaas gekomen
heel mooi te zien, met zijn rode mijter
en rode kleed op het witte paard.
duizenden kinderen waren aanwezig.
het is een prachtig feest.
ook waren er veel zwarte pieten,
waar kinderen wel angst voor hebben
ze mochten van de sint
allemaal hun schoen zetten vanavond
ja, het sinterklaasfeest bestaat al heel lang.
en heeft heel wat kinderen hun hartjes beroert.
niet weg te denken uit ons land
Blijdschap
wat is dat toch een mooie gave, blijdschap
ik snak ernaar, vaak ben ik heel blij geweest.
met fijne mensen die mij omringden.
wat was dat een gelukkige tijd.
maar ik weet dat zij weer gauw terug komt.
hier wonen ook fijne mensen,
waar het goed te vertoeven is.
mijn neerslachtigheid zal spoedig voorbij zijn.
dat weet ik zeker.
Hoe lang nog
ik sta met
handenvol bladeren
kijk naar de lucht
biedt het blauw
alle kleuren aan als
de wind zacht zucht
zij voelt de wanhoop
van het herfstgebaar
het eonen oude ritueel
groeien bloeien oogsten
in herhaling van seizoenen
zonder hemels commentaar
dwalend in de
sterrenwolken lijken wij
er niet meer bij te horen
zelfs de boodschap van
wij zijn toch uitverkoren
blijkt na lange tijd verloren
dan zucht de wind
een eerst geluid van
het pas geboren kind dat
in een stal de winter vindt
nog mogen herders zingen
hoe lang nog denk ik van binnen
Ver
je bent te ver gegaan
ik wil je niet meer volgen
de paden die jij kiest zijn mij te grillig
het struikgewas dat hen omzoomt is veel te dicht
je kunt wat mij betreft niet ver genoeg gaan
Haast en stress
mijn sluimerend
verlangen fluistert licht
of er nog meer stilte is
leven doet pijn
in haast en stress want
jagen is onze genetische dress
bewegen is must
rust lijkt een vloek
te zijn in het aardse bestaan
wij zijn naar tal van
soorten ontspanning gegaan
verstilling lijkt aan te slaan
pas door overlijden zal de
hartslag van leven verdwijnen
doodse stilte in rouwkaart verschijnen
De trend
wat in de kleinste
kamertjes fluisterend is besproken
heeft nu de macht gebroken
hij heeft hun diepste
angsten en boosheid geroken
die in confronterende zinnen gegoten
hun gedachten gepeild en
bespreekbaar gemaakt in haat tegen
vooral de anderen ten eigen baat
de trend gevoeld van
engelsen die voor eigen mensen kozen
veel nieuwkomers snel willen lozen
nog is het wachten op
de fransen van le pen ook hollanders
en duitsers zullen grenzen langzaam sluiten
globaliseren doet een stapje terug
rug aan rug zal de strijd worden aangegaan
voor behoud van eigen volk en bestaan