Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Vredige winterdag
de winter hoeft niet zo erg te zijn
vandaag geeft de hemel zichzelf ten geschenke
door in effen blauw te verschijnen
de vogels die zich 's zomers verstoppen
zijn zichtbaar op de kale takken
ze laten het rondvliegen over
aan de zoemende helikopter
die het fort bewaakt van de AIVD
Zwart energetische droom
ik heb ze zien komen
in het zwart van mijn dromen
wezens van pure energie
in langzame eeuwen
met weinig vooruitgang
wonnen zij nauwelijks terrein
bezochten de aarde door
bliksemontlading en verbleven
in verre magnetische velden
pas met de huidige elektrische
en radiografische stromen zijn
zij overheersend tot ons gekomen
zonder openlijke manifestatie
manipuleren zij al volop het
geleidingssysteem van de mens
de blokkades van delen in onze
geest zijn wij al generaties gewoon
door deze zwart energetische droom
onderzoek maakt kennis tot macht
door onze evolutionaire geesteskracht
zullen wij ook deze gruwel eens overleven
L'union
qu'importe
que tu sois vivante ou morte?
tu t'es collée à moi
tu as gravé tes yeux en moi
tu as mis tes ongles dans ma chair
tu as caché ta voix dans mes oreilles
je ne te perdrai jamais
que tu sois vivante ou morte
Verbond
of je levend bent of dood
maakt niet veel uit
je hebt mij aan je vastgeplakt
je ogen bij mij ingeprent
je nagels in mijn vlees gezet
je stem verborgen in mijn oren
of je levend bent of dood
ik raak je nooit meer kwijt
Gods blote hand
hoor een vaag geluid
voel het zacht gebrom
dat eeuwig leven heet
het is alom
ik kijk pas om als het
octaafje hoger wordt
waar bestaan
zich ook laat zien in
groei en bloei misschien
in het spel van harmonie
dissoneren valse tonen
schaduw in de melodie
het zijn oneffenheden
die men moet leren in het
zingen van een eigen lied
soms daalt in overgang
de stilte neer van een
vergeten stukje land
het lijkt de aarde weer
die ooit geschapen is
door gods blote hand
Sluiting
het was een plek die wekelijks houvast bood
terwijl je verder steeds meer los moest laten
dierbaren, gezondheid, werk en jeugd
je ervoer daar momenten van genade
waarin de eeuwigheid zich openbaarde
velen werden er geroepen tot nieuw leven
er werd een stukje meegelopen op de laatste reis
en als je het gewoonweg niet meer wist
dan brandde je een kaarsje voor de beeltenis
van Haar aan wie de plek was toegewijd
nu wordt de kerk voorgoed gesloten
haar wijding wordt tenietgedaan
de Moeder Gods is aan geen plaats gebonden
en toch
Licht schoorvoetend
in jouw verschijnen
lijken alle grenzen
ogenblikkelijk te verdwijnen
licht schoorvoetend
kom je op in een teder
en terughoudend bewegen
ineens gooi jij je los
straalt een openheid
in je diepste emoties gevend
daar waar nog
jouw vitaliteit naar
de eigen schulp verwijst
bespeel jij de wereld
met een mystieke blik
in je hemels gezicht
jouw aantrekkingskracht
trilt door heel mijn wezen
mijn ziel heb ik al aan jou gegeven
Six mois plus tard
il y a toujours des traces de ta vie
un reste de vomissure sur la fiche du fil de l'imprimante
et dans les sillons du téléviseur
j'essuie la nourriture mal digérée
que tes cellules cancéreuses n'ont pas reçue
tu as laissé des souvenirs effaçables
seulement le silence chaque matin où je m'éveille
grave dans tout mon être la notion
de ton assiduité implacable
Zes maanden later
er zijn nog altijd sporen van je leven
een restje braaksel op de stekker van het printersnoer
en in de groeven van het televisietoestel
ik poets het slecht verteerde voedsel weg
dat je kankercellen niet hebben gekregen
jij liet uitwisbare herinneringen achter
alleen de stilte elke ochtend als ik wakker word
kerft in mijn hele wezen het besef
hoe niets ontziend opdringerig
jij hebt bestaan
Oeverloos laveren
ik wil langer schemeren
om het dubbele in ons
bestaan intenser te beleven
de speels vrolijke kanten
het lieflijk dansante
in het jeugdig bewegen
in schaduwen bijeengeraapt
de desolate wanhoop zonder
uitweg en het ten einde raad
wij blijven bij de grenzen weg
in oeverloos laveren maar zoeken
beide zijden op in steeds proberen
zo juichen wij van vreugde
dompelen onder in immens verdriet
in ons licht en donker schemerlied
Litanie
als je nichtje naar mij kijkt
zacht en ondoorgrondelijk
mis ik jou
als ik een ander in mijn armen neem
haar teder kus en streel
mis ik jou
als de wekker rinkelt
en het verder stil blijft
mis ik jou
als mijn kleren niet gescheurd zijn
en mijn huid geen krab vertoont
mis ik jou
als de afwas eerder klaar is
en het huis wat vlugger schoon
mis ik jou
als er niemand naar mij uitkijkt
naar mij toeloopt bij mijn thuiskomst
mis ik jou
als ik ongestoord kan bellen
en elk voorwerp op zijn plaats blijft
mis ik jou
als niemand met lawaai mijn aandacht eist
als er niemand op mijn schoot zit
mis ik jou
maar ook zonder wat ik net genoemd heb
met vijf poezen om mij heen
mis ik die mijn enig kind wou zijn
De stilte van samen
een wereldje vol onbegrepen zaken
dwarrelt nevelig door de straat
alleen het licht van de lantaarnpaal bestaat
het trekt ons aan als wij gaan spelen
samen lachen en steeds harder praten maar
geeft ook schaduw in de stilte van samen
niets is meer zeker in het leven van vandaag
cadeautjes en het feest van sinterklaas
door woorden van vriendjes of het echt wel zo gaat
ik had alles op een rij was nerveus en blij
met de lijstjes en verwachtingsvolle dromen
toch zijn er nu ook twijfels die diep zijn aangekomen
ik ben wat uit het licht waarin gezelligheid danst
voel me de laatste tijd in twee werelden tegelijk
het altijd warm vertrouwde wil ik nog steeds niet kwijt
Jij geeft
Jij geeft me de energie
voor dit gedicht
Jij geeft me de warmte
van een knuffel
Jij geeft me de kracht
van de zon
Jij gaf me je hart
voor de nacht
Jij bent de roos waar
ik vanacht aan dacht
Aan het eind
zo statig gleed hij over 't grijze water
verheven boven het gekwaak
nu ligt zijn slappe hals in vouwen op de oever
het grauwe water kabbelt rustig voort
duisternis bedekt de aarde
die woest en ledig wordt
In zonlicht gebroken kleuren
ik heb zinnen losgelaten
als vallend herfstblad
hoopte diep van binnen dat
er ergens een mooie strofe lag
ben gaan zoeken
naar patronen in het
kleurrijke tapijt maar raakte
zo de weg volledig kwijt
heb moeten wachten
op de laatste sneeuw
tot de wereld eindelijk lachte in
zijn ontdooiend witte schepperskleed
zag toen mijn gedicht
in zonlicht gebroken kleuren
voelde hoe zijn intrinsieke warmte
het prille van de lente al deed geuren
Weerzien
ze zou me afhalen van het station
het meisje met de grote hertenogen
en donkerbruine, bijna zwarte vlechten
er was alleen een grijze dame
ogen verzonken in de kreukels van haar huid
die haar doodshoofd nauwelijks verhulden
we zouden land en zee doorkruisen
ze stuurde mij vakantiekaarten
toont trots de kamers van haar kinderen
de kamer met het echtelijke bed
de muren licht als van een folterkelder
laat jullie avondmaal aan mij voorbijgaan
ik neem zo vlug ik kan de trein naar huis
Het familiehuis
er is een
stukje horizon
langzaam verdwenen
dat deel uitmaakte
van mijn jeugd en leven
nog zijn er
muren dak en schuren
buren waren al gegaan
welig onkruid bleef
hoog op de paden staan
het familiehuis van
meerdere generaties
bewoond met werk en deugd
het spelen van de kinderen
in een toch zorgeloze jeugd
die horizon van vele jaren
wordt nu snel geslecht
nieuwbouw op de plek
maar onze diepgewortelde
herinneringen blijven echt
Mirtazapine
water kleuren met het bloed dat uit mijn polsen stroomt
de straat plaveien met mijn vlees en botten
de trein alweer een halfuur doen vertragen
je haalt het scheermes uit mijn hand
je plaatst je voor de balustrade
je trekt me weg van de perronrand
mirta
mirtazapine
vriendin of engel
als jij er bent
ben ik er ook
Authentiek
haar huid was
tanig zongebrand
de vingers lang
pezig gespannen
aan haar hand
zij lachte een
paar tanden bloot
kakelde wat woorden
leefde op in aandacht
waarvan zij genoot
toch werkte ze
onverstoorbaar door
met noten en olijven
vroeg ons nog te blijven
voor een volgend glas
zij was authentiek
paste precies in het
grieks orakelplaatje
dat ik in de lessen
mythologie ooit zag
Morgen...
Morgen is voor ons mensen verborgen
We weten niet wat er dan zal gebeuren
Of we blij zullen zijn of moeten treuren
Zullen er moeilijkheden zijn of zorgen?
Morgen is voor ons mensen verborgen
Maar laten we hopen op een goede dag
Dat ieder die in vrede doorbrengen mag
Zonder verdriet, moeite, pijn en zorgen,
Morgen, we zien wel wat het ons brengt
Als we maar weten dat God met ons gaat
Hij zal er zijn, Hij die ons nooit verlaat
En ons altijd Zijn trouw en liefde schenkt.
Morgen is voor ons mensen verborgen
De dag van vandaag is weer voorbij
En God zorgde voor u en voor mij
Ook morgen zal Hij voor ons zorgen.