Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Storm
Achter de betraande ruiten
worden de takken gekwetst door de wind.
Het is of de storm die buiten
woedt in mijn hart zijn oorsprong vindt.
Ik waande de storm al bedaard
en dacht dat de lucht zou breken,
maar nauwelijks was zij opgeklaard,
of ik voelde droefheid steken.
De storm die hoge bomen velt,
zal altijd weer gaan woeden.
En ook mijn hart wordt steeds gekweld,
al ben ik op mijn hoede.
Mijn muze
ook ik heb
mijn muze lief maar wel
op een heel ander gebied
geen strijkstokkenorkest
dat alom violiert en zo
een riant inkomen versiert
of schilders die
met messen en penselen de
gelauwerde meester willen spelen
ook schrijvers kunnen
met een semi artistieke sof de
goudkraan openen zonder enig plot
waar vele spaanders vallen
hakken kunstenaars hun steen
alleen honden lichten daar hun been
mijn muze zet gewoon de hemel
op een kier en wij dansen en spelen
in volle overgave ons uitbundig plezier
Kinderspel
Lachend schoppen ze ertegenaan,
maar het spel verloopt wat stroef.
Kunnen klompen niet vlugger gaan
of is de bal niet glad genoeg?
De moeder fladdert om hen heen
aan de overkant van de sloot.
Ze vlucht weg voor een trappend been.
Het eendenkuikentje is dood.
Paradijselijke hartstocht
ik wist de
vruchten van de boom
ongrijpbaar voor mijn handen
zij tergden mij
door in hun volle wasdom
daar te blijven hangen
ik joeg boze dromen
als wervelwinden
door hun hoge kronen
ze rijpten verder
in de warme zon voelden
dat het oogstfeest bijna begon
ik fluisterde liefde met
armen om de stam geslagen
mijn bede werd niet opgedragen
schudde woest de
laagste takken door elkaar
alleen de kneusjes vielen daar
maar jij bellefleurde in het
hoge licht was de enige die van
mijn paradijselijke hartstocht wist
Mixed feelings
I don't know if someone agrees with me..
Everyone knows you as a bad guy..
They have seen the bad things you did..
The things that were not fair..
But you did it..
They don't look further than that..
They only remember that thing..
And I'm not sure If I know you better than that..
But I'm sure of the things we did..
The things we shared together..
Nobody saw you inside the room..
But I did..
And I am not defending you.. No I'm not.
Cause what you did was wrong..
But I'm still thinking about what we shared..
And that's difficult..
Cause I can't share that feeling with someone else...
Someone else who truly understands me,
or understands it, or even better,
someone who understands us.
Gekooide duif
De oneindige hemel is zo dichtbij.
Ik wil mij daar snel naartoe bewegen
en voort blijven vliegen, voor altijd vrij.
Onbuigzame spijlen houden mij tegen.
De hemel is beurtelings blauw en zwart.
Ik druk mijn vleugels tegen mij aan.
Een vaag verlangen doortrilt mijn hart.
Ik buig voor wie mij niet laat gaan.
Messcherpe zinnen
een koude wind
schraalt woorden
die hun betekenis
al hebben verloren
door je ijzige stem
dwars door alles
snijden jouw
messcherpe zinnen
fileren genadeloos
overgebleven emoties
ik ben geen
partij voor jou
in confrontatie gaat
mijn harmoniemodel
volledig ten onder
kijk je dan aan
laat alles gelaten
over mij gaan
wacht tot het ijs
weer zal ontdooien
weet dat jij
later zal plooien
naar de opgaande lijn
het is hemels om
dan weer bij je te zijn
Veilig
Ik voel mij veilig bij U mijn God
Voor U wil ik een loflied zingen
U blijft mij met liefde omringen
En bent steeds begaan met mijn lot.
Bij U ben ik veilig en geborgen
U bent mijn toevluchtsoord
Ik vertrouw op Uw woord
En wil Uw loven, iedere morgen.
U wilt mij beschermen, elke dag
Ik hoef niet te vrezen voor de nacht
Want U houdt over mij de wacht
Zolang ik op aarde leven mag.
Wat een troost om te mogen weten
Dat God ons altijd nabij wil zijn
In vreugde, ook bij verdriet en pijn
Hij zal ons dan ook nooit vergeten.
(woorden uit Psalm 91)
Zeebanket
Durven ze niet rond te zwemmen
of hebben ze het opgegeven?
Ze scholen samen in een hoek,
als doden die in schijn nog leven.
Een aal ligt roerloos op een bodem
die nauwelijks langer is dan hij.
Een klant wil vis.
Daar komt het schepnet.
Alleen de dood maakt hen nog vrij.
Jouw intiemste lach
ik heb je
meegenomen
uit het licht
van gisteren
vandaag
is nog te pril
voor jou
we schemeren
als man
en vrouw
bekenden we
niet onbemind
de nacht
schaduwde vaag
jouw intiemste lach
in zachtjes openen
het duister
gaf mij kracht
met jou weer
mezelf te zijn
Uit vrije wil
libertijnse doodseskaders
luiden de klok van zeventig jaar
ding dong, je leven is voltooid
wanneer de laatste zeventiger dood is
verzetten zij de klok naar zestig jaar
vervloekt degene die uit vrije wil blijft leven
en zo de nieuwe orde ondermijnt
een vraag aan de verwelkte bloem der natie
die altijd vooraan heeft gestaan
waarom blijft u verschrompeld overeind
en roept u anderen op zich uit te laten rukken?
Hoogpolig herfsttapijt
het zijn geen
vlaagjes wind
die spelen met
afgevallen bladeren
maar beelden uit
voorgaande seizoenen
die nog lente dansen in
het naar de zomer groenen
geen afval uit
voorbije tijd maar
kleurige herinneringen aan
toen bomen nog vol hingen
nu dwarrelend gedragen
en bijeen gescharreld
door de droge lucht
op hun laatste vlucht
zacht uitgespreid
tot een schitterend
hoogpolig herfsttapijt
waarin stilte warm rust
De geboorte van rachel
rachel had 9 maanden bij
haar moeder gewoond
in haar buik.
en nu was het de dag dat
ze ter wereld kwam
het ging gelukkig gemakkelijk.
en wat een schattig meisje kwam eraan.
heel teer zacht huidje en prachtige
zwarte krulletjes.
haar eerste kreetje was zo lieflijk.
wat was haar moeder blij haar in
haar armen te krijgen.
ze bewonderde het kindje
en kuste het zachtjes.
ze kon er maar niet genoeg krijgen
er naar te kijken.
wat een geluk en zegen zo een lief
kindje te krijgen.
ze zullen er goed voor zorgen.
bij hun zal ze een goed tehuis krijgen.
welkom rachel.
Ex-liefde
ex-liefde hebben veel mensen
veel mensen scheiden van elkaar
die het niet meer zien zitten met elkaar
en dan is het vaak droevig voor de kinderen
want veel kinderen houden
van hun moeder en vader
ja, om de beurt komen ze bij hun
vader en moeder
ze kunnen het niet begrijpen.
en hebben er ook veel verdriet over.
jammer, dat er zoveel scheidingen zijn
de trouwdag was vaak zo mooi.
en de eerste jaren van hun huwelijk ook.
triest dat dat zo moet eindigen.
De engel
de engel was op weg
naar bedroefde mensen,
en mensen die in duisternis leven
om ze te troosten
en ze de kracht van god te geven
en ze weer in het licht te laten lopen
u wil ons allemaal kinderen van u god maken
ook komt er zo een engel bij mij
dat weet ik zeker
zij zal mij bevrijden van mijn angsten
en roept mij bij mijn naam gabriel.
zo heeft god mij genoemd.
maar engelen op aarde hebben ook
de kracht van uw engelen nodig.
die mij zal verlichten
en mij zal helpen te overwinnen
en ik zal veel kracht ontvangen.
ja allen die leven hebben de kracht
nodig van onze god, jezus en de
heilige geest.
zonder deze gaat het niet.
dank u wel vader.
Heel eenzaam
heel eenzaam voel ik me op deze aarde
toch hoef ik het niet te zijn
er zijn zoveel lieve mensen op aarde
maar ik kan niet zoveel liefde geven
toch vraag ik u om mij liefde te geven
ik wil zo graag voor mensen wat betekenen.
ik weet dat ik op mozes lijk en heel zachtmoedig ben
mijn god hij was ook weleens eenzaam, zoals mij
ja we hebben te strijden tussen goed en kwaad
en we mogen uw lieve geest ontvangen
ik weet dat u me genadig bent
wilt u de duisternis wegnemen uit ons leven.
dank u wel, vader
Hof van Eden
Hun ranke pootjes raken nauwelijks de grond
als zij zich in een kudde naar mij reppen.
Geduldig wachtend draaien zij om me heen
en beurtelings strijken ze langs mijn handen
tot deze zich ontvouwen voor een streling.
Zich niet bekommerend om goed en kwaad
weven zij gestaag een lome warmte
waarmee ze mij voorzichtig overfloersen.
De tijd verliest geleidelijk zijn greep.
Terwijl ik wegkruip in een grijze zachtheid
heb ik al spinnend aan mijzelf genoeg.
Onze paradijzen
ik ga mee
met de mensen
volg het bewegen
weet niet waarheen
zie spanning
in hun ogen
voel de drive
waarmee ze lopen
hoor de stemmen
maar versta ze niet
ken de tonen van
hun eenheidslied
ze zijn op weg
met duizenden
in een cadans
die doet huiveren
ook zij
willen leven
net als wij
in weelde baden
maar de grenzen
zijn gesloten
onze paradijzen
kennen geen genade
Vroegere decors
ik verwater
er klinken
geen klaterende
spitsvondigheden meer
kleuren roepen
tevergeefs om het
dansante gaan
ik blijf gewoon staan
in het kijken
kan ik nog
enkel vergelijken
met vroegere decors
de innoverende
details ontgaan mij
raken niet meer
aan mijn vitaliteit
waar ik eerder de
werkelijkheid beleefde
in speelse dromen is nu
transparantie gekomen
nog twinkelt zon
in de stroom die
ik ben maar zonder
de regenboog die ik ken
Onvoltooid
Eindeloos zocht ik je bij wie opstaan en werken,
wie eten en drinken achter zieke computers,
tijdens de oorlog tussen de sterren.
In de nacht kwam ik je tegen op een stil station.
Ik kom alleen maar voor het afscheid, zei ik.
Mijn bagage is verdwenen.
Ik kan niet mee op reis.
Met het stempel van je kus op mijn lippen
hoorde ik dreigende voetstappen achter een muur.
Het was alleen maar een afscheid, zei ik.
Toen de anderen kwamen, had ik je al verlaten.