Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ik ben heel eenzaam
ik ben heel eenzaam
de machten zijn groot
en ik wil bij mijn vader
in de hemel zijn
ik bid tot u, vader
laat mij bij u
in uw witte paleis zijn
wilt u mijn gebed verhoren
en me niet alleen laten
laat me niet
te veel moeten lijden
het is te zwaar
dank u wel, vader
denkt u aub aan me
Een voelbare kus
je waaide
jouw lach naar
een zaal vol
verbijsterde mensen
gaf handen applaus
terug met intens
gelukkige wensen
in een voelbare kus
danste voorbij
met magische
aantrekkingskracht in
onweerstaanbare ogen
zij hebben
jouw mystieke
aanwezigheid met
hun ziel kunnen ervaren
in samen voor even
de wereld vergeten
het bestaan als een
echt paradijs te beleven
Nog een klusje
ik heb de dood
in al zijn eenzaamheid
kunnen verwelkomen
met witte bloemen
mijn kist wist niet
dat ik nadat mijn
laatste uur geslagen was
nog steeds gezelschap had
aan ruimte was
er geen gebrek
voor het maatje dat
ik altijd bij me had
ik bedankte hem
voor al die goede jaren
hij lachte wat zei zacht
ik wachtte op je grijze haren
ik stapte over naar
het eeuwig groene pad
hij zwaaide ging weer terug
omdat hij nog een klusje had
Tot op het bot
Jouw gedachten blijven
in mij drijven
zij blijven leven
voorbij
voor slechts maar even
ik ben beschadigd
niet te zien op mijn gezicht
alleen te voelen
niet van me af te spoelen
niet los te laten
niet over te praten
ik ben defect
ontzet
kapot
tot op het bot.
Magie en mystiek
ik ken de magie
haar krachten hebben
ons ongeweten
veel sturing gegeven
toeval is de naam
die wetenschappers
gebruiken voor zaken
die zij voor zich uitschuiven
ook in de mystiek
liggen gebieden braak
vaak in mistige lagen die
andere waarheden dragen
zij worden maatschappelijk
uit zicht gehouden omdat
je op hun resultaten
geen economie kunt bouwen
toch kleuren zij
de ziel van ieder wezen
door verbindingen die zij
met andere werelden weven
De eenzaamheid is groot
de eenzaamheid is groot
nu in mijn leven
ik maak zo moeilijk contact
met mensen
ik hoop dat mijn kracht
groter wordt
ik heb zoveel gebeden
tot god en jezus
en ik weet dat jezus
ze zal verhoren
ik bid tot hem
ja ik weet dat ik van hem
het meeste hou
en dat hij van me houdt
en ik hoop dat ik niet
eenzaam meer zal zijn.
De engelen onder ons
waar zijn
de geesten die meerdere
werelden kunnen dragen
handen die
buiten het circuit ook
andere zorgen lichter maken
open blikken
die de liefste snaren
kunnen beroeren van ieder hart
weet dat
hun melodieën
samen spelend helend zijn
wie zijn de engelen
onder ons we kennen ze maar
hebben hen nooit echt doorgrond
Totale genenmatsch
god zag op
de laatste dag van
zijn scheppingsavontuur
de man naar zijn gelijkenis
adam lachte
keek om zich heen
maar voelde zich
toch moederziel alleen
de schepper nam zijn rib
transponeerde die tot vrouw
passie liefde hartstocht
volgden de evolutie trouw
nog steeds zijn wij
op zoek naar de enige
volmaakte met wie wij een
totale genenmatch kunnen maken
Vrouwen en jurken
de vlam die haar aantrok
werd gedoofd door grauwe beschermers
machteloze woede smeulde in haar blik
de glanzende jurk van Assepoes
lonkte in de etalage
wat moet jij met een baljapon?
vroeg hij en ik schrok wakker
ze paste een jurk voor de spiegel
maar zag de rimpels op haar wangen
onzeker staarde zij zichzelve aan
het mooie meisje in de feestjurk
die zonder het te vragen met haar danste
toen straalden ze, het meisje en de jurk
Als heersende vrouw
ik reik je met liefde dit speciale tapijt
jij vlijt je neer op het paradijs van weleer
samen ontvluchten we de groene oase
het brandend zand van de woestijn zal
ons met zijn thermiek naar de hemel dragen
onder ons bergen en de oude stad
waar het eonen geleden goed toeven was
beelden met mannen op de achtergrond
vrouwen met scherpe neuzen en dunne mond
de ogen pathetisch speurend in het rond
hun heerszucht deed bloemen verwelken
zelfs de zo statige aronskelken verlepten snel
want hun woorden waren wet in het matriarchaat
dat als een onneembare enclave in het midden
van de mannenmoslimwereld was neergelegd
ik heb jou afgezet om de stad vruchtbaar te maken
weer te bevolken met leven maar niet zoals
in de mannelijke exegese van de koran met een
partner als tweederangs na de man maar als
heersende vrouw hoedster van gelijkheid en trouw
Loof de Heer
Loof de Heer om Zijn goedheid
Want Hij is trouw in alles wat Hij doet
Hij is ons nabij, Hij is het die ons voedt
Zijn trouw blijft tot in eeuwigheid.
Loof de Heer die alles geschapen heeft
En nog elke dag voor ons wil zorgen
Hij kent ons, voor Hem is niets verborgen
Hij blijf betrokken met alles wat leeft.
Loof de Heer, Hij regeert bij dag en nacht
De zon als lichtbron heeft Hij in Zijn hand
Tot in eeuwigheid blijft Zijn liefde in stand
Hij houdt steeds over ons getrouw de wacht.
Loof dan in alle eerbied de Allerhoogste God
Want zijn goedheid blijft in eeuwigheid
Wij mogen vertrouwen op Zijn nabijheid
Want Hij is diep bewogen met ons aller lot.
(Woorden uit Psalm 136)
De eerste rij
ik ben de
weg wat kwijt
wil vooruit
maar anderen
grijpen de buit
zijn sneller en
alerter pakken
alles zonder
gedachten of
even wachten
heb toen ook
mijn ellenbogen
maar gebruikt
het plezier van
samen was eruit
ik wil niet mee
op de eerste rij
geef mij restanten
ben blij met waar zij
nu al voor bedanken
Mystiek verwijs
het is de pijn
die ik altijd voel
ook bij anderen
een gemis als
ingehouden lijden
om wat er niet meer is
het verlangen om
steeds op weg te gaan
naar liefde en geluk
een levenslang
zoeken naar het
ontbrekende stuk
mystiek verwijs
vond jou in het
kieren van de hemel
jij opende handen
vol herkenning in
onze bestemming
terug naar het paradijs
zonder gemis en pijn
in volmaakt kunnen zijn
Vleugje lente
een frisse wind
laat letters anders
kleuren in het woord
de uitspraak geeft
subtiele wijziging in
wat je normaal hoort
het is geen dialect
hoewel dat vaak met
stelligheid wordt gezegd
de tekst in zijn
geheel krijgt zo een
positieve lading mee
zou het al een
vleugje lente zijn in de
nu overjarige oubolligheid
De laatste halmen
nog ben ik
niet verdronken
in de donkere tonen van
de muziek om me heen
het duistere galmen
maakte me alleen
braken bijna de laatste
halmen van mijn oogst
ik had mezelf een
bloementuin beloofd
waarin ik uit hoge tonen de
mooiste melodieën liet komen
die in warme wind
jeugd en passie dansten
met elkaar sjansten in de
meest briljante akkoorden
maar het subtiele
gaat helaas snel ter ziele
in globaliserend volksgeweld
waarin onze cultuur niet meer telt
Ik wacht op je
ik wacht op je
mijn engel
ik weet dat jij er bent
en mij heel vaak tot
steun bent geweest
ik heb je nu ook nodig
ik kan niet buiten je
ik weet dat jij uit de
hemel komt
en bij mij zult komen
mijn ziel heeft je nodig
zij is zo zwak.
kom spoedig, lieve engel.
Een nieuwe kans
ik zag het
fonkelen dieper
worden in kristal
schaduw donkerde
tijd vertraagde
stilte voelbaar overal
licht weerkaatste
in ogen die ingetogen
het jaar lieten passeren
het halve woord
of een gebaar in
herkenning was het daar
hemel hel en weten
het was er snel maar
ook weer in abrupt vergeten
in ons zoeken
naar balans gloort
weer een nieuwe kans
Los van papier
ik had even
een goede tijd
maakte een tekening
die nergens op leek
tot de strepen
begonnen te dansen
los van papier
lichtten zij op in plezier
ik riep nog
kom kijken maar
niemand liet iets
van interesse blijken
ik heb hem
op de muur geplakt
het stilleven van strepen
is verder rustig gebleven
en toch als
ik passeer dan
dansen ze weer een
stukje van mijn echte leven
Vingerlicht
ik zou je
door heel
vluchtigjes raken
langzaam wakker
willen maken
in warm
gedachten strelen
de trauma's
van donker
willen helen
jouw dromen
vingerlicht tot
schemerpatronen
weven in de
kleur van de dag
naakt de zon
geboren zien worden
in haar stralenbereik
oplichtend als toen
in het aards paradijs
Dood blijft vaag
ik loop over spijkers
ben toch niet gek
mijn bloed is rood
maar met dope
sterft het snel
de stollingsdood
heb ook gesneden
van boven naar
beneden maar
aderen vloeien traag
de dood blijft vaag
in warm water
ik ben nog
niet ontsnapt
uit het leven in
dit stomme bad
heb perspectief
jij bent toch mijn lief