Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Resoneert in oneindig
ik heb tussen
noten gelopen
partituurde de tijd
kende hun hoogte
wist de melodie
altijd vooruit
in alerte blik
speelde zonder geluid
de klanken
waaierden uit
ontmoetten gelijken
zonder te strijken
vormden fortissimo
in akkoorden
piano aan om een
vitaal accent te horen
die muziek is niet
vluchtig verdwijnend
maar vult de lucht
resoneert in oneindig
De geur van hel
ik speelde met schaduw
om de zon te ontlopen
het rechtstreeks contact
was mij voor even verboden
zag licht in vele
stralen traag neerdalen
in het schimmig koel bos
ik zocht het donkere op
verbaasd over de vele
verschillen in flora en fauna
waande ik mij al gauw
in een totaal andere wereld
waar duister zonlicht
als standaard verving
met poelen in dodelijk zwart
waar de geur van hel nog hing
snel ben ik terug gegaan
naar het levende licht tot ik
weer schaduw zag en warmte
voelde op mijn koude gezicht
Rode waas
ze scherpt haar tong
in hoge modulatie
snerpt woede
en frustratie rond
een laag gesis
slist giftige tonen
als afwisseling
met het gewone
het zijn blikken
die doden in de
rode waas die over
haar is gekomen
tot buitensporige
hoogte zijn de
emoties opgelopen
naar acute psychose
in extremo
scheuren spieren
pezen van het bot
zij gaat totaal los
zacht droom ze weg
naar een vredig land
een geschrokken verpleger
de spuit nog in de hand
Proef het bittere zout
we dansen op
de donkere klanken
van een lange avond
vol weemoedig licht
met wisselend zicht
op glanzende kasseien
waar culturen raken
in samen eigen talen maken
gezegende grond die ooit stond
voor broederschap en vrijheid
waarvan de klank teloor ging
in elkaar niet meer verstaan
proef het bittere zout
van strijd tussen arm en rijk
nog zonder confrontatie
zo lang de bas het schemer strijkt
roer deze smeltkroes
van vele naties waar
nostalgie voelbaar aanwezig is
in beeld met goud gedekt gezicht
nog kaatst de maan
zacht golvend in de seine
na het laatste stil akkoord
vervreemden wij in snel te gaan
Het stralende
ik pluk geen bloemen meer
om weg te geven ook zij
willen bloeien en leven
ik neem je mee naar
de plaats waar zij groeien
zacht door alle seizoenen vloeien
zij openen en wiegen
op de wind die wij voelen
kleuren in warme zon
vertellen in vruchten
hoe generaties vluchten voor
noodweer en onvruchtbare grond
zij overleven en willen
het stralende delen met ons
dat in plukken abrupt verstomd
We denken aan je...
Lieve moeder,
Ook al ben je niet meer hier...
vandaag vieren we ook u met alle kinderen en kleinkinderen hier.
Met verhalen en grappen over regeltjes bij u en mij...
Ondanks onze uitspraken en vermaningen leeft de liefde voor u en mij.
Hoop dat u hierboven het ook meeviert en stuur je een dikke knuffel van ons allen hier!
Love you en mis je
Een plaats waar
ik heb stilte
hart gegeven voor
dagen en weken
een veilige schuilplaats
tegen woorden die
zich steeds herhalen
in torenhoog stapelen
zonder uitzicht te geven
op een nieuw perspectief
uiteen vallen om weer
stof te kunnen geven
voor hun eigen replica's
een plaats waar
letters hun nieuwe
fundamenten gaan leggen
die in begrijpen
herhaling vermijden
in het binden tot woorden
waar ramen en deuren
transparantie krijgen om
samen naar de toekomst te kijken
Licht ontspoord
soms draai ik rond
hebben woorden kop nog staart
rollen zomaar uit mijn mond
het lijken zinnen
maar verbinden doen ze niet
gaan steeds meer fragmenteren
hun betekenissen derangeren
brengen chaos dichterbij
vergroten afstand tussen jou en mij
licht ontspoord
kijk ik om zie jouw gebogen rug
als stootblok tegen hevige compassie
kan niet meer terug
ben in dit onbekend station beland
kan alleen vooruit of blijf gestrand
In tijdloze liefde
ik hoef de edelstenen
van je schitterende
talenten niet te poetsen
jouw goud en zilver
hebben hun hoogwaardige
glans al van nature
in het kristal van
je stem smelten warme
tonen tot strelende melodie
met de bekroning
van een stel stralende ogen
komt eeuwige schoonheid boven
ik weet je volmaakt
in tijdloze liefde geschapen
jouw ziel door zijn hand geraakt
De klank van thermiek
ik hoef jou niet
met bloemen te tooien
jij bloeit vol uit de
schoonheid van je huid
opent in een zee
van groen en lacht
jouw speciale kleuren
kust met je fijnste geuren
zelfs de wind kijkt
jou naar de ogen in
het zomers gedogen
van schapenwolkjes wit
scherp contrasteert zon
met donker loof dat
schaduw en koelte oogst
aan de rand van de wei
waar wij dansen
als vlinders op de klank
van thermiek met warme honing
als beloning voor ons liefdeslied
Je raadselt
grote gebaren
hebben je niet
kunnen imponeren
voor gewichtige
woorden ben jij
nooit gezwicht
je raadselt
dan altijd een
warm lieve lach
die ik lief heb
maar weet niet
wat jij echt denkt
zelden heb jij
je afkeuring laten zien
een licht fronzen misschien
ooit zal ik weten
hoe oneindig diep ik
in jouw hart heb gezeten
Rode rozen
Rode rozen zullen van
Klein naar boze dromen in
Een mand verpakt maar zo
Omhulseld en doorsproken dat
De takken dringend vallen en ik
mijn afspraken laat vergallen door
de eenzaam mogen spreken maar
Het geluk is nu verstreken door
De breedte ver verlaten waar
Ik rozen zo ging haten om zijn
Afstand en nabijheid
Maar liever had ik vrijheid en
Nu vecht ik voor de vrede om
Niet de eerste maar de tweede in zijn
Plek te mogen strijden om zo mijn
Angst te laten lijden waar ik
Van klein naar boze dromen
In de leegte zelf laat stromen
Om houvast te kunnen zeggen om
Mij zelf naar jaren
Hier bij neer te kunnen leggen
Zonder omzien
ik heb jou
een enkele reis
paradijs gegeven
omdat ik weet
dat jij mij
daar vergeet
ben alleen
hier gebleven
op weg
naar de hemel
die ik mezelf
heb beloofd
in het bestaan
krijg je nooit
iets voor niets
ik moet gaan
zonder omzien
de rest laten staan
Schaduw van geluid
ik dwaalde in het wit
stilte dwarrelde in
fragmenten uiteen
kleefde en beklemde
geen enkel impuls
drong daar door heen
er was te weinig afstand
om alleen te zijn in pijn
die ik niet delen kon
ik snakte naar contrast
het onderscheid dat
weten liet waar ik nu was
miste de kleine
schaduw van geluid in
lichte trilling op mijn huid
tot jij mij raakte
met warmte uit het niets
de eerste kleuren maakte
heb je gezicht
geboren zien worden
in een hemel van licht
jouw liefde is terug
volmaakt in het paradijs
waar ik jou als eva wist
Gedicht voor jou ...
Gedicht voor jou, ...
Met jou wil ik leven
Om je al mijn liefde te geven
Bij jou wil ik horen
Want bij jou voel ik mij opnieuw herboren
Met jou wil ik huilen
En mij in tijden van verdriet bij jou verschuilen
Ik wil een deel van je leven zijn
Om jou te steunen in momenten van pijn
Ik wil je al mijn krachten geven
Zodat jij steeds verder kunt leven
Jouw leven is mijn leven
En daarin wil ik je al mijn liefde geven
Jij bent degene die mij zo verwent
En bij wie ik tederheid krijg, dat ik nooit heb gekend
Jij bent degene die mij vrolijkheid geeft
Vrolijkheid die ik bij geen ander heb beleefd
Jij bent de zon in mijn leven
Die al zijn warmte aan mij wil geven
Bij jou voel ik mij ...
En dat maakt me telkens weer zo blij
Jij bent degene die ik liefheb met heel mijn hart
En met wie ik alles deel, ook smart
Ik voel mij gelukkig bij jou
En het is daarom dat ik zoveel van je hou
Dus vergeet het het niet.
Liefs, Petra
Klonken blinkend
zij weet van de thee
speelde als vroeger
met lepel en schotel
verkende met vingers
metaal en porselein
lachte om de geluiden
ze klonken blinkend
anders in herhalen
droomden eigen verhalen
van het grote servies
met kannen en schalen
om samen in te verdwalen
zij boog wat voorover
keek ons indringend aan
een koekje voordat we gaan
Anonieme tonen
roezigheid regeert
waar transparant
te helder is
sluimer probeert
contrasten te
laten vervagen
nog zegt zijn stem
in duidelijke taal
ik houd van jou
maar druk
achtergrondgeruis vlakt
snel de intonatie uit
anonieme tonen
wekken geen dromen
in het liefdesspel
stroboscopisch licht
wist iedere emotie
van zijn gezicht
heb mijn pink gegeven
hij wilde enkel
handenvol leven
ben weggegaan
heb de naam- en
gezichtloze laten staan
Kleine gebaren
sereen was de stilte
die het blauw witte gaf
waar ik nog afgedekt
in drie zonnen mijn toekomst
aan enkele draadjes zag
alleen ogen bewogen
in kijkend lezen
handen spraken met
kleine gebaren woorden
die adequaat werden begrepen
dit protocol
was niet hol maar
hechtte het team in
ervaren om samen ook
deze klus goed te klaren
subtiel werd ik verleid
wat meer dan mijn lijf
bloot te geven om zo de
spanning van het gebeuren
met meer rust te kleuren
nog kijk ik terug
op die gezellige club waar
niemand steken liet vallen
alleen ik ben de klos pas na acht
dagen maken zij de hechtingen los
Nooit zijn teruggefloten
zij draaien zich
niet om in het graf
denken hooguit wie
had dat nou ooit gedacht
met duizend
bommen en granaten is de
vijand platgewalst hebben
zij de vrede teruggebracht
samen zijn wij
weer gaan bouwen
na die vreselijke oorlogstijd
aan een europa van getrouwen
zelfs de muur
en koude oorlog hielden
het in daadkracht niet
langer dan noodzakelijk uit
maar ook het onkruid
is helaas snel opgeschoten
fascisme en racisme groeien
alsof zij nooit zijn teruggefloten
Mijn hoop is op de Heer
Mijn hoop is op God de Heer
Op Hem mag ik altijd bouwen
En op Zijn woord vertrouwen.
Mijn hoop is op God de Heer
Hij wil mij al het goede geven
Al wat nodig is in mijn leven.
Mijn hoop is op God de Heer
Hij blijft mij altijd dicht nabij
En maakt mij van zonden vrij.
Mijn hoop is op God de Heer
Zonder Hem kan ik niet verder
Zoals schapen zonder herder.
Mijn hoop is op God de Heer
Hij zorgt voor mij iedere dag
Dank, dat ik dit ervaren mag.