Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Jouw groene preludes
jij bloeide muziek
mijn lieflijke
vergeet-me-niet
ik hoorde je groeien
in de border
van mijn tuin
jouw groene
preludes wiegden
harmonieus samenzijn
ik zong in het
ondergaan van zon
mijn kleine aria's
jij knopte
tonen tot liefde
kleurde refrein
ons afscheid
was stilte met
de melodie van pijn
"Ik ben met u" zegt Jezus
“Ik ben met u”, zegt Jezus
Jezus zegt: “Ik ben met u, alle dagen”
Wat een troost, om dit te mogen weten
Dat wij nooit zullen worden vergeten.
Jezus zegt: “Ik ben met u, alle dagen”
Hij gaat met ons mee door dit leven
En wil ons Zijn hulp en bijstand geven.
Jezus zegt: “Ik ben met u, alle dagen”
Op Zijn woord mogen we Hem geloven
Zijn trouw en liefde gaat het al te boven.
Jezus zegt: “ik ben met u, alle dagen”
Laten we in dit vertrouwen verder gaan
Wetende dat Hij aan onze kant zal staan.
Jezus zegt: “Ik ben met u alle dagen”
We hoeven dan ook niets te vrezen
Hij heeft Zijn liefde aan ons bewezen.
Pure hebzucht
ik sprak
over spel
zag in hun ogen
winst en verlies
wist hoe zij
werden bedrogen
want spelen was
het echt niet
toeval en
willekeur krijgen
op het eerste gezicht
een prachtige kans
maar in herhaling
van zetten gaat
winst op den duur
naar de bank
wij zijn het spelen
van vroeger verleerd
pure hebzucht is
wat ons nu motiveert
Lyrische loftuitingen
mijn gedachten
dwalen af
terwijl wij wachten
jij op een stoel
en zonder tekst
alleen je ogen spreken
ik een blanco blad
omdat woorden hun
geboorte nog niet weten
een kaal decor maar
de reacties van jouw gezicht
worden strak uitgelicht
het openingsapplaus
werpt meteen zijn
schaduw op de eerste scene
ik start mijn monoloog
recht uit het hart als een
tsunami van liefde
jou overrompelend
met zachte koesteringen
en lyrische loftuitingen
in dialoog oog jij
terughoudend en verbaasd
over mijn emotionele haast
publiek vergetend branden
wij woordloze liefde blussen
elkaar voor het doek gevallen is
De kinderen
de kinderen
zijn weggebracht
het is nog bijna nacht
de opvang stil
pas later in de school
is er eindelijk de eerste lach
het dagelijkse weerzien
voor een lange dag waarin
alles van hen wordt verwacht
traag donkert een lome
middag naar de avond toe
ophalen met vermoeide groet
in haastig warm eten
smaakt de dag herkauwend
naar gemiste eigen rust
een geeuw en zucht
met snelle hand is het
bed ritueel weer afgesloten
nog staan de ogen open
na kus en even kroelen
zijn de ouders weggeslopen
Zijn mooiste rafels
ik heb garen
gesponnen uit
de tijd dat onze
geschiedenis is begonnen
nog niet van
de wollige periode maar
te midden van rots en zand
beelden gemaakt met de hand
in de geel bruine
kleur van hitte en woestijn
met duizenden slaven die
stierven door ontbering en pijn
het markante gebeuren
in patroon en structuur
kon ik later pas weven en
hun couleur locale geven
nog staan zij te pronken
met geheiligde mysterieuze kracht
de tijd heeft schoonheid en pracht
zijn mooiste rafels geschonken
Hoog in de lucht
ik dacht
dat ik niet
vliegen kon maar
heb me vergist
ik zweefde al
voordat ik
dat besefte en
het zeker wist
los van aarde
zonder vleugels
en geluid het lijf
bleef rustig thuis
er was een
knopje omgegaan
keek niet meer
tegen alles aan
alle details had
ik al ooit bekeken
projectie in de geest
weefde volmaakt beeld
toch ben ik
bij mezelf gebleven
ook hoog in de lucht
voelde ik mij thuis
Zuchtte zachtjes geluk
ik speelde
met vlaagjes wind
zand en wat water
wist de zon
in het blauw met
zacht witte wolken
ik kende
haar hand die
ik af en toe zag
lange vingers
gevuld met
snoep of een glas
hoorde haar lach
boven het geruis
van de golven uit
keek om me heen
alles vloeide ineen
zuchtte zachtjes geluk
Schreeuwt nog geen pijn
het schreeuwt
nog geen pijn maar
rafelt aan mijn zijn
voel met
mijn geest dat er iets
vreemds is langs geweest
waarvan sporen
die niet bij mij horen
mijn lichaam activeren
tot een verdediging
in een proberen
het lijf te normaliseren
zekerheden worden
op de proef gesteld
tegen dit externe geweld
nog ben ik niet geveld
door het mobiliseren van alle
krachten tegen deze machten
maar twijfel soms aan de
uitslag van deze titanenstrijd
die ligt nog niet binnen handbereik
Mijn kleine biotoop
het schrijnt
vervaagt in kleur
verdwijnt uit vorm
lost op zonder geur
nog zoemen bijen
boven de bloemenwei
maar hun oogst is schraal
door afnemende diversiteit
mijn kleine biotoop
sterft een langzame dood
imkers rouwen omdat zij hun
volkeren niet kunnen houden
monocultuur is het unieke
verkwanselen in de natuur
kijk naar kuddes mensen en hun
blind volgen van het herders vuur
Brandend braambos
ik weet het
brandend braambos
als teken weergegeven
maar daarvoor is er
geen plaats of duiding
nog in mijn bestaan
in kinderlijk beleven
heb ik mij met engelen
en wondertjes omgeven
zij richten
perspectief in met
verlangen en een lach
verwachten dat het
uitkomen van dromen
ook heel gewoon mag
alleen ik zit
met de harde realiteit
van het actuele ogenblik
mystiek en magie zijn
al verdwenen als waarheid
schopt tegen de schenen
nog brandt mijn hoop
spiritueel omdat ik deze
levenscirkel met ieder deel
Eenzaamheid
ik voel me eenzaam,
heel eenzaam,
ik voel me van god
en alle mensen verlaten
eens sprak god tot me
dat ik zijn engel was
en daar was ik heel blij mee
maar nu leef ik in de duisternis
en hoop dat u nog van me houdt
en ik niet uit uw hand ga.
maar altijd uw engel mag zijn
ik hoop dat u naar me luistert.
en me niet in mijn grote
eenzaamheid laat zijn.
Het afscheid
ja, lieve mamma,
we hebben afscheid
van u moeten nemen
u kreeg een hartaanval
en hebt dat niet overleefd
het gebeurde in de nacht
van 13 december
wat waren we
allemaal geschrokken
en konden het
niet goed verwerken
maar we weten dat u
nu in de hemel bent.
en we elkaar weer
eens zullen zien.
ja daar kan ik met heel mijn
hart naar verlangen
een moeder kan je
haast niet missen.
zij was het liefste
in mijn leven.
en ze is vaak
in mijn gedachten.
en ik weet dat ze voor me bidt.
Ineens was jij er
ineens was je er
lief baby'tje
we hebben 9 maanden
op je gewacht
en nu ben je geboren
alles aan je is mooi
al je kleine vingertjes
je mooie huidje
en je kleine teentjes
we zijn heel blij met je,
lieve eljosha.
je hebt nieuw leven
in ons huis gebracht!
Komt u vandaag bij me
komt u vandaag bij me
lieve vader
wilt u mij behoeden
en bewaren
mij niet overgeven aan
de machten die
mij omringen
maar wilt u met
uw lieve geest in me wonen
ik zal altijd van u houden
nooit was er iemand waar
ik meer van hield.
ik hoop dat u
naar me wil luisteren.
allerliefste god.
geeft u me alstublieft
geloof, hoop en liefde.
dank u wel, vader.
verlos me, lieverd,
van mijn zenuwpijn.
Deel als Jezus II
Deel als Jezus, deel je liefde
Zoals Jezus ons
Met de Zijne
Doorkliefde.
Jezus' goedheid druipt er van af.
Wij komen tot de Vader door Hem
Het klinkt misschien maf.
Maar Jezus komst op aarde
Was voor ons dermate van waarde.
Dat wij zo voor altijd kunnen leven.
Welk een groter geschenk,
valt er eigenlijk nog te vergeven?
©: Pina Jones in opdracht van KerkMAG.
(Of: Naar het thema van KerkMAG).
Schreven muziek
we dansten de
parelende dauw
van esdoornhagen
schreven muziek
in het natte gras
koesterden ons
met welbehagen
in de eerste
warme stralen
die de zon ons gaf
volgden het
klein concert dat
vroege vogels floten
op de tonen van
ontluikend licht
woordloos gingen
wonderen ons voorbij
mystieke gevoelens
gaven ons een diepe
spirituele verbondenheid
Lammetjes in de wei
Lammetjes springen vrolijk in de wei
Moeder schaap houdt ze in de gaten
Zo kunnen ze haar niet snel verlaten
Maar blijven ze allemaal aan haar zij.
Een leuk gezicht, dat nieuwe leven
Het kondigt ons weer het voorjaar aan
We zijn blij dit alles tegemoet te gaan
Wat door de Schepper wordt gegeven.
Dankbaar mogen we zijn in deze tijd
Dat alles in de natuur weer gaat groeien
Dat de bloemen en planten gaan bloeien
Het geeft zo veel kleur en fleurigheid.
Geloofd zij God met diep ontzag
Die alles zo mooi tot stand heeft gebracht
En ook aan Zijn schepselen heeft gedacht
Hij zorgt nog steeds voor ons, elke dag
Goudgerand gedeelte
je ogen
wolken licht
schaduwen wisselen
op je gezicht dat in een
ondefinieerbare stemming is
jij straalt
niet voluit hebt
versluierde momenten
van afwezigheid die
ik niet helemaal begrijp
toch zie ik
de zon doorbreken in
het goudgerand gedeelte
van je nog licht betrokken blik
met klarend blauw in zicht
je lach verheldert
snel ons onbegrip
geeft horizon weer alle
perspectief en ruimte waar
ieder zich gemakkelijk in schikt
Zonder mijn naam
het wordt niks
ik voel dat woorden
blijven zweven
ze willen niet
weergeven wat
ik ermee bedoel
heb ze geschild
van emoties ontdaan
ze kijken me kaal aan
zinnen hergroeperen
werd een wanhopig
allerlaatst proberen
heb in armoe
het werk weggedaan
helaas bleef alles staan
in het herlezen
begon het langzaam
vorm te krijgen
te borrelen van
onbekend leven
dat ik niet kon geven
heb het losgelaten
zonder mijn naam
iets moois naar de maan