Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Mijn laatste snik
het is de alleen zijn pijn
die nachts uit schaduw
zijn tanden krijgt
vol venijn aan
zekerheden vreet
als ik zweet van angst
zelfs licht kan niet
verdrijven wat uit donker
naar me toe komt schuiven
een radeloze schreeuw
kan ik totaal verlamd
nog panisch uiten
voor ik wakker schrik
gedesoriënteerd dacht bezig
te zijn aan mijn laatste snik
met bonkend hart wacht ik
de dag maar af want het is fijn
om weer onder de mensen te zijn
In fysiek openbaren
er was geen waas
of een aura
met vreemd licht
ik was compleet
de wereld kwijt
in een demasqué
van gewoontes
keek ik om me heen
voelde geen empathie
in tal van blikvangers
ze zeiden me niets
ook de verschillen
in vorm en grote
kon ik niet duiden
omdat alles bewoog
leek te ademen
als organisch geheel
zonder verplaatsen
maar wel met een
structureel onderscheid
ik raakte materie
voelde contact
wist mij geladen
met alles wat ik zag
in fysiek openbaren
het was een
bijna hemels ervaren
toch hernam de omgeving
zijn deel na dit deja- vu
van het scheppingstoneel
Geen kwaad
Ik vrees geen kwaad, want U bent bij mij
U, mijn God, blijft steeds in mijn nabijheid
U wijst mij de weg naar Uw heerlijkheid
En wijkt in dit leven niet van mijn zij.
Uw trouw en liefde mag ik steeds ervaren
U bent mijn houvast in dit aardse leven
Dank dat U mij al het goede wilt geven
En wil mij voor zonde en schuld bewaren.
Ik vrees geen kwaad, ik vertrouw op U
Want ik weet, U laat mij nooit alleen
U blijft dag en nacht om mij heen
Elke ogenblik bent U bij mij, ook nu.
U bewaakt mij steeds, dag en nacht
Daarom hoef ik geen kwaad te vrezen
U hebt Uw trouw en liefde bewezen
O God, houd altijd over mij de wacht.
(Woorden uit Psalm 23)
In vol ornaat
waar aan verjaren
nog een stoffig
image kleeft is het
bij jou altijd feest
natuurlijk is er
de terugblik op
wat is geweest in een
nostalgische caleidoscoop
maar door je lach
die nog straalt
met jeugdige vitaliteit
vergeet ieder die tijd
kijkt in bewondering
naar de souplesse
waarmee jij je door
het leven beweegt
verbazing over
het unieke dat in jou
nog steeds in vol ornaat
naar buiten treedt
je ogen blozen
in de blijdschap die
anderen aan jou geven
in samen te mogen leven
Zijn langzaam sterven
de tak dreef
beschreef met
levende woorden
zijn langzaam sterven
op de waterspiegel
hij gaat land en
hemel niet beërven
maar zal zich in
veelheid van zaden
op toekomst beraden
had de pech
dat een bliksemschicht
hem heeft geslecht
door brand dacht hij al
in de hel te zijn beland
de sloot redde hem
van een acute dood
een onverwachte doop
bood perspectieven voor extra
tijd misschien wel eeuwigheid
toch bleek het gedaan
zijn vrienden kwamen
er al in grote getalen aan voor
het feestmaal van verscheiden
terug naar de natuur zonder lijden
Vol speelse helden
we hebben
de witjes gezien
op gele velden
een zomers palet
vol speelse helden
in naamloos fladderen
vrijwel niet
te volgen in het
kleine doelloos vlagen
van een warme wind
die al die duizenden
moeiteloos kan dragen
daar waar thermiek
de kop opsteekt krijgen
zij eindelijk de hoogte
die hen doet verdwijnen
in het ijle wolkenwit
van de hemel daarboven
Die kus was meer
ik zag je verdwalen
te midden van al die mensen
ben je gaan halen
ogen afwezig bij
een moeizaam bewegen
je woorden warrig en vaag
heb jou een arm gegeven
zijn uit de drukte geraakt
je begon langzaam op te leven
glimlachte met
excuses in je blik voor
de overlast die jij mij gaf
je wilde geen koffie
moest nog wat doen
gaf mij zomaar een zoen
je verdween snel tussen
de mensen maar die kus was
meer dan ik me ooit zou wensen
Oude belofte
Wat als je ex je heeft laten beloven
om nooit met een bekende van hem te daten,
maar je toch verliefd wordt?
Wat als die belofte 2 jaar oud is
en je geen contact meer hebt?
Wat als je verliefd wordt op die ene jongen?
De ene jongen met die mooie lach, schitterende ogen.
Kan je na zo'n tijd die belofte verbreken?
Of is dat bedrog, bedrog is toch iets anders?
Iets dat er nu niet toe doet,
niet na zo'n lange tijd...
Ga je voor de liefde
of voor de belofte van 2 jaar terug?
Die keuze is zwaar, maar ligt op je pad.
Het pad dat jij bewandelt.
Het pad dat jouw leven is...
Muze
Ik weet niet waarom
Of wat je met me doet
Dat ik altijd bij jou uit kom
Ik weet niet hoe ik zonder jou verder moet
En ik weet niet of ik dat wil
Wat wij hebben is genoeg voor mij
En misschien dat ik tijd verspil
Waar misschien is nog niet alles voorbij
Het doet er niet toe wat en hoe we toen deden
Vergeet ons verleden
Want als er een kans is dat wij slagen
Zou ik keer op keer die gok wagen
Jij bent degene die ik in mijn toekomst zie
Jij bent de muze voor mijn poëzie
Jij bent de 10 op mijn rapport
De enige man naast wie ik wakker word
Dus focus op ons
Het gaat om ons alleen
Niet om die frons
Van de mensen om ons heen
Dichtgeknepen keel
Ik ben bang
Voor wat komen gaat
Dat ik het eindwoord ontvang
Voor wat me te wachten staat
Ik weet het
'We were never meant to be'
Omdat wij altijd terugkeren met
Nostalgie
Ze schudden hun hoofd
Zagen het van ver aankomen
Ze hebben er nooit in geloofd
'Het zal niet goed komen'
Ik blijf naar jou verlangen
Maar wij samen zijn te veel
Mijn hart zit gevangen
In mijn dicht geknepen keel
Ik zou jou nooit kunnen vergeten
Maar we zijn gedoemd te falen
Ik wil van niemand anders weten
Mijn hart zal de prijs betalen
En dus blijven we het proberen
Met zoveel liefde voor elkaar
Maar keer op keer blijven we blokkeren
Wij samen zijn als een open blaar
We kunnen niet zo door blijven gaan
Ondanks dat de liefde altijd zal blijven bestaan
We lopen teveel schade op
We zijn beiden doodop
En ik wil niet opgeven
Maar wanneer hou je op met geven
En begin je weer met leven
Onbezorgd
jij laat nu al
zoveel lente zien dat
zomer daar amper
van durft te dromen
je prilheid is voorbij
jouw volle bloesems
vullen de hemel met
hun oneindige diversiteit
pas als de kleuren
gaan vergroenen tot
volwassen blad komen
lange dagen op jouw pad
waarin jij de volheid
van bestaan in al zijn
vormen kan genieten en je
nog onbezorgd kunt laten gaan
Zijn gelijkenis
toen de schepper
het paradijs voltooide
met zijn gelijkenis
spraken heilige
boeken en geleerde
schriften mannentaal
de vrouw was uit
de man geschapen om zijn
eenzaamheid goed te maken
pas hun eenheid
brengt nieuw leven dat de
toekomst perspectief moet geven
in die dualiteit
verandert steeds het onderscheid
door de modische competentiestrijd
pas waar gelijkheid
onderhandelbaar wordt
komt er een uiteindelijk verbinden
Vuur van de hel
ik heb de
bloemen gezien
bloeiend met
paradijselijke pracht
volmaakt in
vorm en kleur
wiegend op
eigen muziek
in stralend
reiken naar licht
op ranke stelen
een schitterend gezicht
maar ik wist
dat hun wortels
een gif bevatten met
het vuur van de hel
in scherp vertakken
doorsneden zij grond
de duivel als
onschuld vermomd
mijn bloem
op weg naar het licht
maar wit van hun wortels
vergaarde kwaad uit de aarde
De prijs van chaos
verbeten trok hij
strakke lijnen op papier
begrensde openheid
ontspande in plezier
met rond verloor
hij zicht en voor
krullige tierelantijnen
is hij nooit gezwicht
zijn perspectief wist
enkel dag en uur
want morgen was vol
onbekende zorgen
hij kende de prijs
van chaos door
teveel impulsen tegelijk
de medicatie voor ontwarren
leeft nu in eigen tinten
grijs die ondanks alles
zijn hart met kleuren vullen
in plaats van het wit-zwart
God houdt van jou
God de Heer houdt altijd van jou
Hij weet precies wat er in je omgaat
En ziet je waar je ook gaat of staat
Hij wil je nabij zijn en blijft je trouw.
God, de Heer, Hij laat je nooit gaan
Ook al doe je Hem wel eens verdriet
Omdat je in veel dingen tekortschiet
Hij vergeeft je en blijft naast je staan.
God, de Heer houdt over jou de wacht
En wil voor jou zorgen dag aan dag
Zolang je hier op aarde leven mag
Zelfs al is het ook midden in de nacht.
Maak je daarom maar geen zorgen
Want God behoedt jou voor gevaren
En wil je voor alle kwaad bewaren
Bij Hem ben je veilig en geborgen.
In vloeibaar bewegen
je straalde
zachte muziek
in vloeibaar bewegen
beloofde al hemel
zonder dat jij
je ziel had gegeven
streelde mij
lieflijk met je
wat donkere stem
vol zinnen die
ik nog uit het
ooit paradijselijke ken
ogen namen mij mee
weerloos verliefd liepen
wij langzaam naar zee
waar we in zand
onze eerste liefde
hebben beschreven
Een witte duif
ik stuur
mijn boodschap
met de wind
een witte duif
draagt letters
die jij zo kleurrijk vindt
storm en regen
trotserend laveert
zij op instinct
opgetogen
rol jij de boodschap
uit van boven
in zinnen mag
ik jou op afstand
nog steeds beminnen
ik zie je lach
weet dat jij mijn
kaartje hebt verwacht
1000 woorden
In een wereld vol bewondering
Waar jij even niet kijken kon
Verlaat jou angst in tijd en ruimte
Naar de plek waar ik niet klimmen kon
Want jou ogen spraken 1000 woorden
En in gedachten groeide een plek
Waar de storm de boel vernielde
En jij opnieuw de bloem had gestekt
En hoe verder ik bleef klimmen
Zag jou vrijheid steeds verder weg
Maar hoe hoger ik tot nabij kwam
Leed dit vanzelf tot onze weg
En nu storm en wind blijven hozen
En al het zon lijkt nu op
Dan zeg ik, kom, pak mijn hand "K"
Ik steek onze paraplu op
Grote God
Grote God, wij loven en prijzen U
Voor alles wat U hebt voortgebracht.
Voor de natuur in al z'n pracht.
Grote God, wij loven en prijzen U
Wij danken U voor ons dagelijks eten
En dat U ons nooit zult vergeten
Grote God, wij loven en prijzen U
Voor al Uw goede gaven ons gegeven
Leer ons om naar Uw geboden te leven.
Grote God, wij loven en prijzen U
En danken U voor alle goede dingen
Waarmee U ons steeds wilt omringen.
Grote God, wij loven en prijzen U
En danken U dat U onze Vader wilt zijn
Wil ons nabij blijven in vreugde en pijn.
Amen.
Een bleek zonnetje
jij oogt storm
in met vlagen
hyperactief bewegen
ik kwam je tegen
tussen de buien door
gelukkig geen regen
jij voer uit
tegen mij zonder
een bekende reden
ik liet je razen
trachtte een evaluatie
te maken van jouw averij
pas later in
rustiger vaarwater
kwamen de tranen
het mooi weer spelen
is gedaan donkere wolken
kunnen je niet meer ontgaan
de storm is gaan liggen
een bleek zonnetje
zit al naar aandacht te vissen