Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Waarom ging jij nou.
Ik wil als eerste even zeggen, dat ik dit gedichtje gewoon even kwijt moet,
voor degene die ik ben verloren, Marielle, moeder van een dochter en een zoon.
Marielle, waarom ging jij? Moest jij ons kwijt?
Oké, je was depressief, eerst sprong je van een flat en dat mislukte,
toen lag je in een ziekenhuisbed.
Je benen waren niet meer goed, je voelde je ook spontaan noob.
Je wist gewoon even niet meer wat te doen.
Op een avond, maandag 8 januari 2012, was er opeens schokkend nieuws,
we kregen te horen dat jij weg was. Je had zelfmoord gepleegd.
Je was naar de garage gegaan, en had toen je hart heel hard geslagen,
je pakte een sjaal en hing jezelf op, trapte het krukje weg, en bleef zo hangen.
Toen kwam je man, en die zag jou, daarna kwam je dochter van 11,
die keek en moest huilen, toen kwam je zoontje van 6 hij was heel geschokt.
Ambulance werd gebeld en toen haalden ze je op.
In één klap was het voorbij, jouw leven is nu een eind.
Liefde had ze nodig
Ze leeft van dag tot dag, ziet wel wat morgen brengt.
Haar zorgen zijn verborgen en d' r toekomst onbekend.
Maar ze is het wel gewend om gevoelens te verstoppen,
op te kroppen tot de knoppen doorslaan en ze zich gaat snijden.
Verwijten heeft geen zin, want ze geeft zichzelf te schuld.
Of verlegen en verdrietig, om te vragen voor wat hulp.
Dus kruipt ze in haar schuld en zondert ze zich er vanaf.
Ze moet het daarbij laten, want ze ziet het als een straf.
Ze wordt bedrogen en gebroken, kan het niet meer aan.
Haar dagen waren zwart, geen hoop meer in haar hart.
De weg naar geluk en liefde kan ze toch nooit vinden.
Het enige waar ze nu nog aan kan denken is sterven.
Vertrouwt geen jongens meer, het is te vaak mis gegaan.
Ze haat haar leven, voor wat ze haar hebben aangedaan.
Verkracht, geslagen, lastendragen, nachten niet geslapen.
Verdacht gedragen, aandacht vragen, maar ze wou niet praten.
Niemand had het in de gaten, met haar zogenaamde vrienden slikt ze XTC.
Niets vermoedend van de neppe liefde.
Ze voeld zich zo verkloot, omdat eenzaamheid haar breekt,
en ze heeft de pijn te danken aan alles en iedereen.
De tijd die tikt voorbij, voor haar is het nog geweest,
ze maakt zich nog niet van kant, omdat ze de dood vreest.
Ze snijdt sneeds dieper in haar polsen, bloed dat blijft maar stromen.
Ze kan niet rustig slapen, want het volgt haar in haar dromen.
Het is zover gekomen en ze gaat het nu ook doen.
Ze kan het niet meer aan, ze gaat kapot door het gevoel.
Help mij, een beetje zacht en zwak, grijpt het glas voor nog een kras.
Denkend aan de tijden, toen ze nog gelukkig was.
Paniek in haar gedachten en het duizelt in haar hoofd.
Ze struikelt en valt langzaam op de grond, compleet verdoofd.
Haar lichaam raakt de grond, verspreidt bloed met rode lijnen.
Littekens op haar huid, om nooit meer te verdwijnen.
Liefde had ze nodig maar dat heeft ze nooit gekregen.
Zo, had ze haar gevoelens altijd maar verzwegen.
Men vond het overdreven, als ze vertelde over haar leven.
Een goede vriend
Een vriendin van mij was nooit zo blij,
ze wou zelfmoord plegen,
en ik was oh zo verlegen.
Toen op een dag kwam ik jou tegen
en toen stond jij alleen in de regen.
Jouw dood kwam steeds dichterbij,
en ik werd steeds minder blij.
2 dagen later was jij niet meer,
ik voelde me schuldig
en ik wist verder niks meer...
Mij zal je niet meer vinden
Soms gebeuren er van die dingen..
die je totaal niet verwacht.
Die je hart doen breken
en je doen vergeten hoe je lacht.
Soms heb je iemand nodig,
twee armen om je heen.
Iemand die je begrijpt en zegt:
Je bent niet meer alleen!
Kapot van de pijn
en kapot van 't verdriet..
Maar ik zet een smile op m'n gezicht,
want het is beter als niemand het ziet!
Op een dag zal je me gaan zoeken,
maar dan zal je me nergens meer vinden.
Ik moest je laten gaan..
Meisje.
Waarom moest je gaan
Je had nog zoveel mooie jaren te gaan.
Sommige dingen kun je niet meer terug draaien.
Je moet dingen accepteren
Je bent zo ver weg
Ik wou je nog zoveel vertellen
Ik ben je kwijt.
Je zag het leven niet meer zitten
Je zag een spoorwegovergang
Je ging erop staan
Je zag de lichten, maar het was al te laat
Ik wou je helpen maar je wou het niet
Sorry meisje, ik moest je wel laten gaan
Ik zal je nooit vergeten meisjee
Je blijft voor altijd in m'n hart!
R.I.P. Marianne
Niemand die het snapt!
Niemand die snapt wat ik ermee wil zeggen,
niemand die mij dan ooit gaat helpen.
Ik zit hier in een hoekje op de grond..
In een klein donker hoekje,
helemaal alleen, bibberend van de kou..
en bibberend van de angst.
Ik heb iets in mijn hand,
maar zelfs dat heb ik niet nodig..
Nodig om weg te kunnen van hier,
ver weg van hier..
Het is iets kleins voor mij,
maar zeker iets groots voor anderen,
anderen die mij pijn doen..
Zo alleen zit ik hier in een hoekje,
zonder iemand om me heen..
Wachtend op wat rust..
Mijn adem gaat weer een tikje zachter.
Nog steeds in het donkere hoekje
zit ik daar alleen..
Zonder iemand om me heen.
Ik moet nog even wachten tot mijn geluk,
m'n adem hoor je bijna niet meer..
Iemand die nu gaat snappen wat ik er mee zeggen wil..
maar helpen, dat kan nu niet meer!
Alleen!
Niemand weet hoe ik me voel,
niemand die dat ooit komt te weten.
Ik zit hier op mijn bed,
weggezakt in mijn verdriet,
weggezakt in mijn gedachtes,
om te denken wat ik moet doen.
Niemand die weet hoe het is,
niemand die ooit weet hoe het is.
Nog steeds zit ik hier weggezakt,
de secondes tikken voorbij..
Met de gedachtes vol met pijn,
zal ik beginnen met afscheid nemen.
Pijnen die ik heb..
zal ik bij me dragen, ver weg,
ver weg van boven.
Ik neem wat rust en een diepe zucht..
Mijn hart dat steeds langzamer klopt.
Nog even en dan is het zo ver.
Ik zal mijn rust vinden.
Steeds meer weggezakt onderuit,
steeds meer secondes tikken voorbij..
Nog even.. en dan is alles allemaal voorbij!
Het is tijd
Het is tijd,
ik moet nu gaan.
Ik zal geen afscheid nemen.
Kijk naar me uit,
in een regenboog in de lucht.
Als de zon opkomt en
de hele wereld nieuw is.
Kijk dan naar me,
hou van me.
Zoals ik van jullie gehouden heb.
Wat moet ik doen...
Ik loop buiten in m'n eentje.. en de zon schijnt,
maar de lach van m'n gezicht verdwijnt.
m'n hoofd zit vol en kan er niet meer tegen..
de zon verdwijnt en er komt regen.
Het enige waar ik aan denk is zelfmoord plegen..
Niemand begrijpt m'n pijn want heb het altijd verzwegen..
Ik zit met een aantal vragen en dus vraag ik aan God,
waarom maken mensen mij toch zo kapot ?
Moet ik door blijven gaan of geef ik het op?
Een stem in mij zegt 'geef nou niet op, want jij komt aan de top'
Met m'n hoofd omhoog blijf ik doorgaan..
Maar toch valt er een kleine diepe traan..
... liefde voor een vriend...
Drukke kille straat.
Eenzaam hart.
Opgesloten verdriet.
Machteloosheid in overmacht.
Toch bewust.
Onbeheersbare pijn, toch zelfbewust.
Verloren stemming... Plaatsbewust.
Kracht om er te zijn... herinnering groot!
Misplaatst schuldgevoel. sterk
Onbegrijpend realistisch...
Levensbetwistend. Eigen waardering?
Onhelder nuchter moment ..
Plots ondraaglijke beslissing.
Onbeschrijfelijke rode straat .
Een gevoel zonder woorden...
Zoekend in omgang.
Rouwend verdriet .. te snel relativerend.
Zelfbewuste verwerking.
Slaap zacht...
Nu je uit m'n leven bent
weg uit mijn bestaan
Niemand ooit de reden kent
Waarom jij moest gaan
Zou het lot het je leven leiden dan
Zijn je wegen al bepaald
Iemand waar je zo van houd
Raak je zomaar kwijt
Jouw verhalen tegen mij
Zijn verleden tijd
Zou het lot je leven leiden dan
Zijn je wegen al bepaald
Alles is veranderd sinds jij hier niet meer bent
Ik lees je naam in de sterren
Overal waar ik ga ben of sta
Fluisterend hoor ik van verre
Jouw geluid, je leeft nog elke dag
Kan ik verder zonder jou
Staat de tijd nu stil
Was je nog maar even hier
'Tis alles wat ik wil
Alle vragen ik die ik je stellen wou
Dingen waar ik nog mee zat
Weet dat ik je missen zal
En dat ik van je hou
Ik lees je naam in de sterren
Overal waar ik ga ben of sta
Fluisterend hoor ik van verre
Jouw geluid, je leeft nog elke dag
Gevlucht uit dit leven
Tranen van pijn
Tranen van verdriet
Mijn lippen lachen
Maar mijn hart doet dat niet
Na al deze jaren
Mis ik je nog zo fel
Je streelde door mijn haren
En zei toen: "Dag liefje, vaarwel."
Toen begreep ik die woorden niet
Toen voelde ik nog geen pijn
Ik kreeg het toen ik ouder werd te horen
Waarom moest het toch zo zijn?
Ik ken je als mijn maatje
Als mijn allerbeste vriend
Deze depressie, deze ziekte
Heb jij never nooit verdiend
Ik herinner me niet zoveel
Niet zoveel van jou
Ik weet alleen dat ik je mis
En ontzettend veel van je hou
Dat touw, die schuur
Dat was niet de oplossing schat
Ik praat tegen een muur
Om tot rust te komen
Ik doe de domste dingen
Bijvoorbeeld praten tegen een ster
Maar ik krijg geen antwoorden
Nee, je bent zo ver
Sterren praten niet
Zo ook niet jij
Je moet toch weten
Dat je veel betekent voor mij
Zelfmoord...het was niet de goede keus
Dat ga ik steeds meer beseffen
Hoe dat impact heeft, in mijn hart blijft treffen
Ik hou van je en mis je ... heus
Nooit meer kom jij terug
Nooit meer paardje spelen op jou rug
Al ben ik nu wat ouder en volwassen
Ik zal je nooit vergeten
Opa, ik mis je stem en je lach
Ik mis jou helemaal, elke dag
Waarom ben je gegaan
Zonder even aan mij te denken?
Dag klein sterretje,
Daar hoog in de lucht
Ik weet dat jij het bent
Je bent gevlucht
Gevlucht uit dit leven
Dat jou niks meer kon geven
Op een dag ben ik bij jou
Weet dat ik van je hou!
xxx jou Angel.
Dood zijn
in mijn verleden
heb ik heel veel geleden
ik heb mezelf veel pijn gedaan
en na een tijdje wil ik niet meer bestaan
ik wil heel de tijd dood zijn
dan heb ik geen last meer van pijn
pijn die ik mezelf aandoe
ik weet niet meer waar naartoe
ik red me wel
misschien kom ik wel terecht in de hel
Ik heb het gedurft
ik zit op een brug,
men voeten wiebelen heen en weer .
ik zit te denken, te twijfelen, te piekeren.
zou ik het nu echt doen?
zou ik het nu echt durven?
door jou zit ik hier te denken, te twijfelen en te piekeren.
opeens voel ik wind in m'n haren.
ik ben helemaal verstijfd door de kou.
nu kan ik niet meer denken, twijfelen of piekeren.
want ik heb het gedaan,
ik heb het gedurft.
Door jou
alle problemen die ik had,
kwamen allemaal door jou.
alle vrolijke momenten die ik had,
kwamen allemaal door jou.
alle verdrietige periodes die ik had,
kwamen door jou.
Nu ben je er niet meer,
en dat kwam allemaal door jou.
Wachten op de dood
Mama, elke dag dat je me wakkermaakt,
ben ik teleurgesteld omdat ik nog leef.
Elke keer dat ik de fiets neem,
wil ik dat ik doodgereden wordt.
Ik wacht echt op de dood.
Iedere dag mam, is een dag teveel.
Loop soms uren rond op het spoor,
twijfeld.. spring ik er bij deze voor?
Mama! Ik kan het leven niet meer aan!
Ik wacht op de dood.
Iedere dag is een dag teveel.
Mama, help me...
DOE IETS!
Chaos
Ik zit op mijn kamer
Luisterend naar de chaos van mijn gedachten
Ik zie het liggen, de kans om zelfmoord te plegen…
Toch grijp ik ze niet, want, als ik jou zie
verdwijnt de chaos in een oase van rust.
Die jongen in de hoek
Die jongen in de hoek,
huilend omdat jij niks kan
Hij heeft geen vrienden
zijn moeder weet er niks van
Die jongen in de hoek
wou dat hij anders was
Ze vonden het stom
hij, de ''sukkel'' van de klas
Die jongen in de hoek
lachend om het leven
Geen school meer,
de vrijheid is hem gegeven
Tot ziens......
Toen jij me verliet
Was mijn leven reeds voorbij
Je deed me verdriet
Jij was de wereld voor mij
Daar komt de trein
Het is me om het even.
Met jou was het fijn.
Voorbij is mijn leven
Tot ziens......
Als ik weg ben
Als ik weg ben,
ga dan gewoon door, treur niet
Wees blij als je mijn stem hoort
Weet dat ik glimlachend op je neerkijk
En ik voelde niks
Dus schatje, heb geen pijn
Lach terug