Liefde had ze nodig

Ze leeft van dag tot dag, ziet wel wat morgen brengt.
Haar zorgen zijn verborgen en d' r toekomst onbekend.
Maar ze is het wel gewend om gevoelens te verstoppen,
op te kroppen tot de knoppen doorslaan en ze zich gaat snijden.
Verwijten heeft geen zin, want ze geeft zichzelf te schuld.
Of verlegen en verdrietig, om te vragen voor wat hulp.
Dus kruipt ze in haar schuld en zondert ze zich er vanaf.
Ze moet het daarbij laten, want ze ziet het als een straf.
Ze wordt bedrogen en gebroken, kan het niet meer aan.
Haar dagen waren zwart, geen hoop meer in haar hart.
De weg naar geluk en liefde kan ze toch nooit vinden.
Het enige waar ze nu nog aan kan denken is sterven.
Vertrouwt geen jongens meer, het is te vaak mis gegaan.
Ze haat haar leven, voor wat ze haar hebben aangedaan.
Verkracht, geslagen, lastendragen, nachten niet geslapen.
Verdacht gedragen, aandacht vragen, maar ze wou niet praten.
Niemand had het in de gaten, met haar zogenaamde vrienden slikt ze XTC.
Niets vermoedend van de neppe liefde.
Ze voeld zich zo verkloot, omdat eenzaamheid haar breekt,
en ze heeft de pijn te danken aan alles en iedereen.
De tijd die tikt voorbij, voor haar is het nog geweest,
ze maakt zich nog niet van kant, omdat ze de dood vreest.
Ze snijdt sneeds dieper in haar polsen, bloed dat blijft maar stromen.
Ze kan niet rustig slapen, want het volgt haar in haar dromen.
Het is zover gekomen en ze gaat het nu ook doen.
Ze kan het niet meer aan, ze gaat kapot door het gevoel.
Help mij, een beetje zacht en zwak, grijpt het glas voor nog een kras.
Denkend aan de tijden, toen ze nog gelukkig was.
Paniek in haar gedachten en het duizelt in haar hoofd.
Ze struikelt en valt langzaam op de grond, compleet verdoofd.
Haar lichaam raakt de grond, verspreidt bloed met rode lijnen.
Littekens op haar huid, om nooit meer te verdwijnen.
Liefde had ze nodig maar dat heeft ze nooit gekregen.
Zo, had ze haar gevoelens altijd maar verzwegen.
Men vond het overdreven, als ze vertelde over haar leven.

Reacties