Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Liever vandaag dan morgen
Wat is de zin van het leven
als het leven toch geen zin heeft
er is niets meer dat ik kan geven
ik wil niet meer dat meisje zijn dat leeft
Mijn grens is bereikt
en geloof me, dat is ver
maar als je goed naar boven kijkt
zie je mij als die dansende ster
Een therapietje hier, een gesprekje daar
heeft helemaal geen nut
Ik ben al lang verdronken
in die eenzame, eindeloze put
Geef me een vaarwel
en maak je geen zorgen
mijn leven gaat stoppen
liever vandaag dan morgen
Het incident
Mijn ziel mijn hoofd
Die leugens geloofd
Ik stond op springen
Alleen voor de dood
Geen touw geen trein
Geen spoor te klein
Alleen een vonk
Die doofd de pijn
Te laat, het gaat
Ik beroof een daad
Wat niet verteld
Maar in kranten staat
Tis kwijt, ik heb spijt
Een gegeven feit
Dat ik niet winnen kan
Van deze strijd
Tis laat, het gaat
Ik beroof een daad
Wat niet meer een indicent is
Maar over het leven gaat
Uitzichtloos, de witte roos
Verwelkt en op de doos
Waar ik het niet meer weet
En voor altijd het einde koos
Uitstel
Hoever het zand gevallen was, mocht ik niet weten.
De loper was verborgen in zijn wijde mouw.
Ik vroeg hem of ik mee kon gaan.
Hij schudde zijn benige hoofd.
Met de belofte dat hij terug zou komen,
loste zijn zwarte gestalte op in de nacht.
Had ik mij maar aan hem vastgeklampt.
Ik wilde niet nog langer op hem wachten.
Iets zachts streek langs mijn rechterhand.
Twaalf groene lampjes lichtten op.
Verleidelijker dan die schim
zogen zij mij naar zich toe.
Hereniging gevierd met luid gespin.
Voorlopig hoefde ik hem niet te zien.
Gebed
hij wiens liefde Uw bestaan bewees
kon U zijn wanhoop niet doorbreken?
moest hij vermorzeld worden om bij U te komen?
laat dan Uw liefde hem opnieuw doen leven
en houd hem altijd in Uw armen
Uit vrije wil
libertijnse doodseskaders
luiden de klok van zeventig jaar
ding dong, je leven is voltooid
wanneer de laatste zeventiger dood is
verzetten zij de klok naar zestig jaar
vervloekt degene die uit vrije wil blijft leven
en zo de nieuwe orde ondermijnt
een vraag aan de verwelkte bloem der natie
die altijd vooraan heeft gestaan
waarom blijft u verschrompeld overeind
en roept u anderen op zich uit te laten rukken?
Depressie
Ik draag de grauwe hemel
als een doodskleed om mij heen.
Ik tracht het los te maken,
maar het sluit zich vast aaneen.
Ik kan geen voet verzetten.
Om mijn hals vormt zich een strik.
Ik zal mij overgeven.
Het duurt slechts een ogenblik.
Rust
even weg van alles
een stilte om mij heen
bij andere mensen
even niet alleen
maar hoe lang gaat dit duren
de gedachten in mijn hoofd
even niet alleen
het vuur is even gedoofd
Angst
ik durf het niet
het is nochtans niet moeilijk
gewoon van die stoel stappen
en alles is voorbij
ik ben het beu
dus waarom durf ik het niet
stap van die stoel
roept de duivel
denk aan de mensen om je heen
zegt de engel
ik weet het niet
ik kan dit niet
ik ben bang voor de pijn
dat ik me ga proberen los maken
ook al weet ik dat het te laat zal zijn
ik ben bang
bang dat anderen domme dingen gaan doen
omwille van mij
ik ben bang
stap van die stoel
roept de duivel weer
ik stap van de stoel
maar zonder touw om mijn nek
en kruip in mijn bed
alsof er niets aan de hand is
Feel the darkness building
alles is koud en leeg
kleurloos en donker
terwijl ik die zoveelste traan wegveeg
wachtend tot iemand het opmerkt
mensen zijn blind
zien alleen het omhulsel
maar wat er zich diep vanbinnen bevindt
dat zien ze niet
zoveel mensen dragen een masker
verscholen achter een gemaakte glimlach
vanbinnen gaat er van alles verkeerd
de duisternis stapelt zich op
ze vallen steeds dieper
in dat uitzichtloze gat
er is niemand die luistert
niemand die het ziet
een wereld vol met mensen
maar humaan is het niet
als je je zo alleen kunt voelen
in een kamer met zoveel mensen
wat is de zin van het leven
wanneer je nooit eens kunt genieten
genieten van mooie dingen
die de wereld ons te bieden heeft
de zon op je huid
het zand tussen je tenen
de geur van het bos
het gefluit van de vogels
dat is waar ik heen wil
even niemand om me heen
ze begrijpen me toch niet
en proberen het niet eens
ik wil mijn hoofd leegmaken
leegmaken van al die duistere gedachten
want het leven kan zo mooi zijn
en ik mag er zijn
Snijden
ik snij voor pijn
ik snij voor bloed
ik snij voor alles
wat je me aandoet
je doet niets
dat is juist het probleem
ik voel me zo alleen
geen knuffel, geen zoen
geen lach
dat doet pijn
elke dag
Jeroen
jeroen,
hoe groot moet jouw verdriet zijn geweest
dat je een einde aan je leven maakte,
je sprong van een hele hoge flat
daar was wel moed voor nodig.
hoe zwaar was het leven voor jou
je kon het geestelijk niet meer aan
je zag geen enkel lichtpuntje meer
jeroen, wat ging er toch helemaal
door je heen,
ik hoop dat er een engel
je in zijn armen nam
en je naar een gelukkiger oord bracht
je ouders en zusje en vriendin
hebben het zwaar dat je hen verliet
hun verdriet was haast te groot om te dragen.
jeroen, wees gelukkig in de andere wereld.
Antonie kamerling
Dat lekkere,
maar vooral,
lieve
en
talentvolle
ding;
Ik bedoel
Antonie Kamerling.
Hij is niet meer
en het doet mij zo zeer.
Ook de manier waarop
hij
overleden is
doet mij
verdriet.
Dood door zelfmoord,
ik accepteer het nog niet!
Je schreef lieve woorden
in mijn gastenboek ooit;
Lieve Antonie;
Dat vergeet ik nooit!
Isa Hoes;
Vooral jij
en je kids
sterkte ermee!
Want dit is te zwaar voor jullie.
Ik kan niet geloven
dat Antonie dit zomaar
dee(d).
De fatale single
De fatale single/ThanKX to "Suicide Blonde".
Je aanbad hem, die zanger van INXS, die Michael Hutchence.
Aan mij vroeg je toen de betekenis van zijn titel van zijn destijds nieuwe single:
“Suicide Blonde”.
En ik vertelde je dat het stond voor een haardracht
Die men in de 60-er jaren gewoon was om te dragen.
Later hoorde ik het je aan een ander vragen
En die gaf je het juiste antwoord
dat ik (verontrust) voor je had willen verzwijgen namelijk:
Dat het woord ‘Suicide’ afzonderlijk letterlijk ‘Zelfmoord ‘betekent.
Je aanbad hem……
Zo erg….
Je wilde hem ontmoeten, ik ging met je mee.
Samen wachten bij de artiestenuitgang, waar we werden tegengehouden door de dranghekken.
En ja hoor: Daar kwam-ie-dan:
En voor ik het wist werd ik naar voren gedrukt zodat ik tegen hem aankwam.
Ik kon nu tegen hem zeggen wat ik zolang tegen hem had willen zeggen
-zonder dat jij het hoorde.-
Dus tijdens die paar seconden
maakte ik van de gelegenheid gebruik om die 2 woorden in zijn oor te fluisteren:
“Suicide yoursèlf”!
Hij keek me daarop lang met een bevreemde blik in zijn ogen aan en wendde zich toen tot jou.
Jij weet donders goed wat er toen gebeurde; Maar dat telt voor mij slechts als een detail.
Maar O, wat ben ik nu blij
Dat ik die Michael misschien heb kunnen duidelijk maken
Dat jij er,
Bij het volgende concert dat hij in Nederland zou geven,
Er mede, ‘door hem’,
waarschijnlijk niet meer bij zou zijn.
Het is vreemd….
Ik wist het allang van tevoren
(want) ik begreep je wel, maar kon je onmogelijk helpen.
Omdat je op de en of andere manier niet kon begrijpen
hoe ik je kon begrijpen.
Waardoor je weer een blokkade opwierp,
(Zonder het zelf te weten).
op de weg van hulp
naar jou
van mij….
Over het gedicht:
Pina Jones, 1993.
"De fatale single.”
(Heb ik eindelijk weer een publicatie, vergeten ze (het stelletje *&^%$#) mijn naam eronder te zetten.
Bel ik boos op naar de redactie van Nieuwsweek: “Ja, we hadden geen ruimte meer”)!
Hier komt-ie- :
(Inleiding tot het gedicht) :
Jely is een meisje dat zelfmoord pleegde in 1993. Ik heb erop ''gewacht' want ik zag het aankomen.
Voordat het dan echt gebeurt, als je het al verwacht, lijkt het heel lang te duren en toch; Als zoiets gebeurt is het atijd toch onverwachts en ondanks dat je het aan zag komen is het toch shockerend.
Noot van de schrijfster:
Natuurlijk kon Michael zelf niks doen aan de dood van Jely: Dat was haar eigen keus.
Daarom staat ‘door hem’ tussen haakjes.
Pesters
ik snap soms niet hoe ver het is gekomen.
dat mensen uit het leven stappen,
al hadden ze nog vele dromen.
waarschijnlijk zijn ze gekwetst door de realiteit,
door andermans praat en haat.
de helft van die mensen die zijn heengegaan
werden gepest en konden de wereld niet meer aan.
soms zit ik bij de vraag waarom moest dit gebeuren.
dat mensen hun leven niet meer zien zitten door een ander,
dat kan ik niet begrijpen.
ik hoop voor in de toekomst dat pesters
twee keer nadenken, en stoppen met pesten.
Thomas
Thomas, Thomas
Mijn hartje doet zo'n pijn
Thomas, Thomas
Ik wil er niet meer zijn
Thomas, Thomas
Als je dit leest ben ik er niet meer
Thomas, Thomas
Mijn hartje deed zo'n geen....
Dood
Ik wil dood, ik wil sterven
Ik ben mijn leven aan het bederven
Geef me moed, geef me kracht
Neen, ik hoef helemaal geen macht
Zie me hier zitten
Met hoofd in mijn handen
In stilte geen energie te verbranden
Wil ik dood? Wil ik leven?
Of is het mij om het even?
Nachtmerrie
Mijn nachtmerrie is uitgekomen!
Je bent er niet meer,
je hebt er zelf voor gekozen
om je van het leven te beroven.
Waarom moest je nou gaan?
We waren beste Whatsapp vrienden..
Maar nu...
Nu kan ik je wel een berichtje sturen,
maar lezen zal je hem toch niet.
Waarom heb je er nou voor gekozen?
Ik zal je nooit vergeten!
Rust zacht!!
Wat moet ik nou
Wat moet ik nou,
Zonder jou
Zonder jou ben ik er niet
Ik moet huilen van verdriet
Jij wilde dood
Je stapte door de goot
Ik hield je tegen
Maar je liep verder door de stegen
Ik hou van jou
ik kan niet zonder je
Hou jij van mij
Kan jij zonder me
Weet je het zeker
Ga je er vandoor
Je kan maar één keuze maken
Alleen ben je zeker niet
Het gevoel dat je alleen bent
en niemand om je heen hebt.
Dat je het nut er niet meer van in ziet.
Je ziet dan nog maar een uitweg.
Terwijl er meer zijn.
Als je ervoor kiest om het boek dicht te slaan
doe je mensen pijn en verdriet.
Maar dan is het al te laat
en wat jammer dat je het niet ziet.
Dat er wel mensen voor je waren die veel
van je hielden en om je gaven.
En die zelfs in ruil voor hun leven
het jou weer terug geven.
Dus al je er ooit over nadenkt, doe het niet.
Het doet alleen nog maar meer pijn en verdriet.
Blijf sterk
soms moet je kiezen, of de bladzijde omslaan of het boek sluiten.
maar ik blijf sterk, negeer de haters en sla steeds opnieuw de bladzijde om.
maar ik weet zeker dat het toch ooit mis gaat.
dat ze me niet meer van het leven kunnen ontslaan, maar dat ik ontslag neem.