Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De schepping voorbij
jij sluierde
macht langs
slankranke vingers
transparante
voiles dwarrelden
sierlijke pracht
je lach sprak
zacht de meest
verleidelijke kleuren
subliem waren
hun universele flitsen
in je ogen te bespeuren
tegen de donkere
sterrennacht
lichtte blond zacht op
een volmaakte wij
ging in vereniging
de schepping voorbij
Haar naturel
ik zag
de polsslag
van het leven
in je lach
het sierlijk
speels bewegen
liep daarmee
gracieus in de pas
waar zon het
haar blondeert
streept wind de
donkere kleuren
op een huid
die in haar
naturel het
mooiste bruint
geen lijnen
die wijzen naar
verborgen plekjes
waar schaduw woont
hooguit wat
hints naar vage
dromen die eens
uit zullen komen
Subtiel touche
jouw vingers
waren geboren
om anderen
te bekoren
namen in hun
subtiel touche
alle emoties mee
sloten energieën
kort na dreigende
overbelasting
weerspraken angst
met koesterende
verrassing in
warme lichaamstaal
waar zorg
basis behoeft
is jouw aandacht apart
die werkt met
het hart uit een
congruent aanvoelen
van de liefste details
Afdwalend liefdespad
zacht glansde
koper de
blinkende ziel
van onze schat die
wij jaren geleden
ontdekten op een
afdwalend liefdespad
een kleinood
nog zonder geur
en smaak maar
met een groeiende
potentie waarvan
zorg en onderhoud
ons werd toevertrouwd
wij hebben
gepoetst en haar
flexibiliteit de
verrassende vorm
gegeven waarin
alleen liefde
optimaal kon leven
door spanningen
van een intense
relatie oxideerde
het koper al snel
blonk de ziel groen
het duurzame voorbij
van jou en mij
Onooglijk
ik zag je
dacht je
onooglijk
tussen het
droge gras
ontdekte je
vanmorgen pas
maar bij
nader inzien
besefte ik
dat jij het
mooiste
stukje van de
schepping was
nietig maar
zo schoon
geschapen
dat wind jou
wakker waaide
zon je liefjes
warm zwaaide
jij hebt echter
nooit op de
voorgrond
willen treden
bescheidenheid
is een van je
vele schoonheden
Warm contact
nog weten wij
van warm contact
in het schrijven van
dromen op elkaars huid
in een bijna
vergeten perspectief
zijn er overleveringen
van bruidegom en bruid
in massa media
blijven dans en
muziek nog bekend
door sensomotoriek
maar naar echte
aantrekkingskracht
smachten generaties die
dat nooit hebben gehad
waar vroeger liefde was
heerst nu het protocol van
afstand en boete dat ooit
het privilege van de kerk was
het geld is afgeschaald
de wetenschap is van
genialen die zo macht
hebben binnengebracht
De kleine krul
ze keek me aan
ik voelde haar blik
zacht tastend
naar binnen gaan
in grijs blauw
beschreef zij de
subtiele horizonnen
van verre zeegezichten
toch herkende ik
in de kleine krul
van witte golven
haar aanstekelijke lach
die met zijn
zachte mantra een
delende eeuwigheid
aan het strand gaf
heb me totaal
opengesteld in het
ervaren van de warme
vloed van haar bloed
in samen stromen
schreven onze dromen
een werkelijkheid die
ons door de tijd werd benijd
Blikvanger
ik kon de
ontladingen niet zien
wel voelde ik de
spanningsverschillen
toen jij binnen kwam
je verdichtte op
een warme manier
de lucht die om
ons hing met
jouw gezelligheid
waar lachjes eerst
formeel en zuinig waren
klonk nu de hartslag
er door heen van een
geanimeerd samenzijn
nooit was jij
het echte middelpunt
als blikvanger van
alle ogen maar wel de
gangmaker van ieder feest
jij hebt altijd dat
goud in handen en je
blik gehad waarnaar
anderen een leven
lang hebben gesmacht
Boeketjes dag
jij hebt vandaag
boeketjes dag
groene vingers in
de slag met linten
en versierpapier
blikken stralen
tussen kleuren
die het groen
opfleuren na de
onverwachte regenbui
je bloemenwinkelt
zonder kassa zet de
bossen in een rieten
mand schrijft de kaartjes
vlotjes met de hand
geen virtuele stickers
maar met woorden
rechtstreeks uit je hart
in een handschrift vol
liefde en warme kracht
Een collage
heel zacht
legde jij
uit het niets
je vingers
op mijn wang
ik was bang
om mezelf
te voelen in
begrijpen wat jij
nu zou bedoelen
keek je aan
maar verder
dan je lach
kon ik op dat
moment niet gaan
je gezicht was
een collage van
uitnodigende bronnen
die in wisselend licht
hun animeer zongen
juist deze
compilatie van
passie bracht mij
in de war jouw vingers
bleven gelukkig daar
De opmaat
jij lachte glas
met verstilde ogen
je warmte was
heel transparant
zonder blikken
of blozen
straalde jij een
oppervlakte lang
maakte juist
van contact
een heerlijk warm
weldaadspel
waarbij voelen
het bedoelen
van stilte in
samen was
geen va et vient
waarbij altijd
de snelste de
game gaat winnen
maar juist
de opmaat voor
het uiterst subtiele
teder beminnen
Verslavingsvermogen
al in het
subtielste begin
van contact
keken haar kijkers
universeel apart
nog fletsten
de eerste kleuren
maar de intensiteit
verbaasde al snel het
oogopslaggebeuren
zij legden een
fotografische plaat
op een onbewerkte
plaats van het
grote herinneringsbloc
uniek door
onvergelijkbaarheid
oogde die blik
in een charmant
volwassen geworden ik
nu hand en
schouderklop
hebben afgedaan
winnen haar ogen aan
verslavingsvermogen
Een magisch voelen
ik kijk je aan
voordat je danst
in de stralen
van de ochtendzon
door het open raam
het zacht
opkomend rood
schijnt panoramisch
in je ogen niet
gebroken door glas
in een magisch
voelen spreekt
jouw mystieke kracht
waarvan ik de woorden
nooit heb onderschat
jij regisseert de
golflengtes van
omgeving en leven omdat
jij de transformator bent
die deze energie kan geven
Zevende hemelleven
er stonden
bloemen
stelend in een
kleurrijk bed
geurend naar
superieur helen
zij bogen al
bijna volmaakt
onder hemelse
schoonheid die
door hun genen
was gemaakt
toch keerden ook
zij hun harten naar
jouw verschijnen
jij lachte en
bloeide op in een
paradijselijke groet
ik zag deze scene
die in samen gaan
alles aan elkaar
heeft gegeven ook
het eeuwige van het
zevende hemelleven
Een armvol appaus
ik voelde
je warmte
zag de kleur
van je aandacht
hoorde je naam
in passeren
kruiste je blik
wist dat mijn
leven de wending
zou nemen met
jou als middelpunt
van mijn bestaan
je lach
had al jouw
talenten op
ingenieuze
wijze verpakt
jij was de
begroeting in
ontmoeten met
ogen die spraken
om zo liefde in
woorden nog
intenser te maken
jij regisseerde
terwijl ik in
onbevangenheid
jongleerde
met kracht
en vitaliteit
open en sloot
de gordijnen
pimpte scenes
die leden onder
het schmieren
zonder verhaal
we hebben de
rollen verdeeld
aan elkaars
touwtjes
getrokken
vaak zonder
brokken het
breekpunt nabij
de grote tournees
zijn voorbij er rest
een armvol applaus
voor jou en voor mij
Wereldje
ik heb je
wereldje zien spelen
met armen en benen
gestuurd door een
onmetelijk groot hart
waar je nog
handen tekort
kwam vulde de
blik in je ogen met
warme liefde het gat
nooit heb jij
iets opgegeven
want leven was voor
jou geloof en hoop met
als basis goedertrouw
met meest bijzondere
aan jou was je lach
die je niet zomaar gaf
die iedere prestatie met het
goud van erkenning voorzag
Van god los
ik zag
je lach reiken
voorbij enige
gelijkenis
een blik die
nog intenser
het eindeloos
onbereikbaar zag
jouw lichaam
kende al stukjes
verrijzenis uit het
dagelijkse bestaan
jij dwaalde
in het bi- polaire
van het vagevuur
in zigzag gaan
jij zo hemels aards
in het streven
naar volmaaktheid
even van god los
Jouw stem
ik begrijp nu
waarom jouw stem
mij zo boeit
het geluid zorgt voor
een hormoontje dat
in mijn bloedbaan stoeit
waardoor mijn
knuffeldrang groeit
na iedere circulatie
ik in consternatie
heel verlegen word door
dit opmerkelijk gevoel
pas als je lach
zijn warme ziel strelende
klaters laat horen
breekt de ivoren toren
waarin ik mij verschanst
heb tot de laatste dans
De modegril
je bent al
langs geweest in
zachte lentegeuren
het was een feest
de kleur
alleen al van
herinnering in
een nieuw begin
nog zonder
contrasten omdat
er nog niets
echt bij paste
speels en pril
wolkte de modegril
verleidelijk langs
mijn zintuigen
die al lang
aangaven te willen
verhuizen uit de
stoffige winterpluizen
Warmhartig weten
zij was bekend
door de glimpjes
uit haar ogen
stukjes licht die
hun boodschap
nooit logen
er was altijd
verbazing over
het speciale moment
verwondering
door beiden
ogenblikkelijk erkend
pas later kwam
de lach die magie
altijd bij zich had
in het warmhartig
weten dat wij elkaar
nooit zullen vergeten