Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Bloemen
ik heb je
bloemen gegeven
de kleuren brengen
hopelijk het
sprankelen van je
blik weer tot leven
je werd niet wijs
van het somberste
grijs uit de dagelijkse
info waarvan zelfs
de toon ijs gewoon
laat smelten tot water
juist in het
plat gevaasde
bloemennat
weerkaatst de spirit
die wij zo graag weer
in je lach willen zien
We matchten
ik had je
gedachten al
bespeurd
lang voordat
ik jou zou
ontmoeten
jij was
als een lichte
tinteling
voelbaar in het
spanningsveld
van entiteiten
sprankelend
waren je
speelse ontladingen
in vorm en
kleur met een
warm na-ijlen
zonder direct
personifiëren
beloofde contact
al meer dan het
ludieke passeren
van vele anderen
we matchten
op exceptionele
wijze waarbij
onze genetische
blauwdrukken
elkaar kopieerden
Dat stukje hemel
haar lach
plakte plezier
op de geschenken
kleurde papier
dwarrelde linten
van alle lengten
een verrukkelijke
verrassing van
vele variaties licht
in de vormgeving
van een adem-
benemende beleving
wie dit gaat
overkomen zal er
nog lang van dromen
een ontmoeting
op dit paradijselijk
niveau krijg je niet zo
dat stukje hemel zat
al lang in de lucht maakt
isfahan tot zinloze vlucht
In gouden greep
ik kende de
diepte van haar blik
maar de schrik om
haar te volgen sloeg
mij om het hart
bleek een vak apart
waarbij ik al mijn
geestelijke lenigheid
in moest zetten om
bij te kunnen blijven
in samen gaan
kwamen wij geven
en nemen overeen
waar de stemmen
staakten telden wij
in afwisseling af
waarbij gelijke
monniken doorgingen
zonder kappen dragen
naar het beoogde doel
pas op de
fundamenten van
het bestaan kwam
het er echt op aan
wij continueerden
in tijd met dubbele
energie en verbonden
later wat wij eerst
hadden nagelaten met
liefde in gouden greep
Je beduusde mij
jij hebt de ogen
die de wereld
kunnen zien
in een direct
empathisch verband
ik zag je in een
eerst ontmoeten
jij beduusde mij
want alles aan me
wilde jou begroeten
omhelzing in
een direct warm
omarmen samen
smelten tot een
complementair
nooit meer gissen
of wij iets missen
het volmaakt zijn
dat de essentie van
eeuwigheid smaakt
het is niet dat
liefde blind maakt
juist ziende is
dat in houden van
eindigheid vervaagt
De boulevard
ik zag hoe lente
je haar al lichtjes
high light kleurde
na maanden lang
het winters blond
ik proefde
de eerste prille
tonen als voorjaars
melodie uit het
zilt blauw golvenlied
joyeus rokten kort
nog op de gok
hun lichte benen
terras genietend
onder warme zon
een tikje fris
windje uit de
nog koude zee
dolde in de grote bos
gekrulde haartjes mee
nog is de boulevard
geen speelveld voor
hormonen maar in
zonnebrillen spiegelen
al de eerste dromen
Intiemer
jij was het die
de lucht verschoof
donkere draperieën
opbond zo dat de
inkijk groter woonde
ruimte gaf aan
het benauwde dat
veilig onze handen
vond zodat doortastend
weer op afstand stond
later brak het
inzicht door dat
eigen kracht de macht
weer pakte als jij op
dezelfde golflengte lachte
wij waren intiemer
dan we zelf wisten
omdat wij samen
hadden gegeten van
brood dat honger stilde
Stukjes van jou
ik heb je gezien
in het huis van
hiernaast op een
gedachteloos
moment dat geen
onderwerp kent
er waren al
stukjes van jou
die ik had geraapt
vergaard op speciale
gelegenheden ver
weg van het heden
ik had geen plannen
maar kon mijn
gedachten aan jou
niet uit mijn hersenen
bannen omdat je te
diep in mij verankerd zat
toen heb ik
het huis gebouwd
zo vlakbij dat jij
naast mij woont in
de stukjes leven die
je mij ooit hebt gegeven
in ons mystiek
samenkomen beleven
wij het bestaan
zoals wij dat dromen
waarbij onze realiteit
de wereld angstvallig mijdt
Van hemelse allure
ik had je
niet zien komen
je was er ineens
nog kleurde je
licht zonder dromen
pas later bracht
de huidkleurvariant
je vormen in herkenbaar
verband ondanks
fluctuerende variaties
in eigentijdse
momenten spreidden
jouw talenten je
specifieke subtiliteiten
ruim tentoon
verrassing golfde
door de groep
men wist goed van
van de hoed maar ook
de rand bleek interessant
het stukje schoon
van hemelse allure
stond ademloos met
de mens voor hetere vuren
in adoratie van ongekend
je bent gegaan
op de jou bekende
mystieke wijze met lach
in hartstochtelijke dracht
verpakt in stralende ogen
Romantisch
jij hebt de
kleuren geraakt
met je romantische
smaak ze in vorm
gelijkheid gegeven
ook al lijken hun
hoeveelheden dat
anders te beleven
juist het accent
de subtiele plaatsing
zindert ineens van
ongekende warmte
benadrukt de kracht
van het hart dat
eindelijk romantisch
heeft uitgepakt
handenvol sfeer
in ogen en lach
waar mensen zich
laten gaan zonder
restricties en muziek
het timbre geeft aan
kleuren die niemand
nog ooit heeft beleefd
Zeven hemels
ik zag de
diepte in je blik
als jij verheerlijkt
zat te kijken
nog net niet hemels
maar het begon
er sterk op te lijken
de focus gericht
op verte die
in het bereiken
van de horizon
alle mogelijkheden
bood om nog langer
te kunnen kijken
waar aarde rondde
maakte lucht een
oplichtend contact
gaf verticaal weer zicht
aan eindeloze ruimte
waar naast sterren ook
zeven hemels huisden
subtiel bewolkten
zon en licht je ogen
warmden van binnen
uit je open lach gaf
kracht in openbaring
aan wat jij in hemelse
momenten zag
Een valse toon
schaduw opent
geen deuren
als lichtval de
toegang verblindt
jij had dat als kind
al want in een stralend
arriveren schudde
niemand eigen veren
zij pikten allemaal hun
graantje mee op het
feest van gezien te worden
op te vallen tussen alle
toch had ook jij zo
af en toe een dipje in
het glanzend aureool als
een valse toon uit de viool
in het donkeren wist jij
met heldere blik en volle lach
de zon weer te laten schijnen
door het openen van gordijnen
Voorbijgaande benen
ik heb een
nieuw fotoboek
gepakt waarin ik jou
op het gladde papier
visualiseer in een paar
spraakmakende scenes
zoals de boom die jij
vasthad aan de bast
met die lange treurende
takken en jij hoopvol
kijkend naar het nest
waar de kleinen wachtten
het bankje dromend
aan de vijverkant met
waggelende eenden en
voorbijgaande benen op
hoge hakken in grint bij zon
die blond nog mooier vond
het onverwacht
ontmoeten van je lach
die schitterende ogen zag
in een gezicht dat
zomerschaduw bruin heel
eigenwijs de wereld bezat
In volle verleiding
je ogen zijn
zacht en warm
als een kolenvuur
in rood blauwe gloed
na een onverwachte
tik verschuift de
massa en vonkt er
wit en sneller licht
waarbij jouw
gezicht het zonnetje
krijgt waar jij zomers
altijd voor zwicht
een lieve scene voor
de open haard waar zonder
woorden zoveel liefde
door de schoorsteen gaat
pas als behaaglijkheid
de juiste stemming
sfeer en temperatuur
zullen hebben bereikt
rolt tijd in lieflijke
verrassing het warme
stoeitapijt in volle
verleiding voor ons uit
Lachte lieve stemmen
je lachte
zachte geluiden
van lieve stemmen
niet gestileerd in
woorden en zinnen
maar met een
warm en liefdevol
timbre van binnen
pas later
spraken je ogen
met het licht
van de zon waarbij
vanzelfsprekend
stralende liefde
in alle kleuren
schitterde en blonk
het is geen
show die jij
in lichaamstaal
laat zien juist in
puur leven kun jij
iedereen dat geven
waar zij in eigen
taal om vragen
verstaan en
eindelijk begrepen
worden in samen
als partners dingen
doen zoals groeien
in ragfijn groen
waar bloeien een
beletsel zal zijn
Vleugel gevrij
ik heb
de bloemen
in je voetsporen
zien groeien
zij markeerden
in bloeien
het pad van wij
nog vaagjes
naastgelegen
wat wilde
vegen verwaaid
en ongebaand
in een naamloos
tegenstreven
waren ooit
een stel uit
chaos en obstakels
verbinding was
er wel maar nooit
iets van een door ons
gedragen perspectief
wij waren vrij
de wereld nabij
aan onze voeten
wij ademden dat
ongebonden zoete
in vederlicht
vleugel gevrij
Op topsnelheid
ik heb je
geschapen
uit de mooiste
stukjes die
een puzzel
hemels maken
niet in een
zesdaagse en
dan de zevende
dag een
noodzakelijke
rustpauze vragen
maar levenslang
kijken en in die
tijd vergelijken
of de expressie
van leven echt
alles heeft gegeven
geen beeld
maar wel in
het leven staan
met interacties
vol emoties op
topsnelheid gaan
een actiemodel
zijn tijd ver vooruit
met bliksemde ogen
en een lach waarna
de hemel voor
eventjes is gesloten
Jouw lach
je hebt het
leven gewogen
negatieve lijnen
verbogen om
in balans te blijven
kende het peilloos
diepe ravijn
voelde de greep van
verwurging nabij
in uitzichtloze tijden
tussen het werk
van je handen en
de blikken in je
ogen heb jij liefde
gegeven in mededogen
het heeft je gesterkt
de rug gerecht
jouw aanpak was
uiterst subtiel voelde
zo grandioos echt
het was jouw lach
die ons de weg
heeft bereid met het
perspectief wij hebben
elkaar eindeloos lief
Vrouwelijkheid
ik zag
in je lach
het kloppen
van je hart
lippen welfden
in rood de
kracht die jij
van binnen had
gebogen lijnen
verfijnden de
intensiteit van de
liefde die jij gaf
in het zwoel
van je ogen ben
ik voor jou tot in
het stof gekropen
niet onderdanig
maar vol adoratie
van jouw lieftallige
vrouwelijkheid
Het zee blauw
waar jij
ook ging
er hing altijd
een frisse
bloemetjesgeur
waarbij jouw
lach de letters
vormden van
kleur en geslacht
die deze geur gaf
significant was
de kleur die ook
overeenkwam met
die van je ogen in
het zee blauw beloven